Πίστα και ειδικές διαδρομές. Δύο πολύ διαφορετικά τεραίν, με κοινό παρονομαστή την ταχύτητα και το θέαμα. Όμως ποιο υπερέχει;
Προς υπεράσπιση των ειδικών διαδρομών ο Τζανέτος Πουλυμενάκος:
Το καλό με τις ειδικές είναι ότι είσαι μέσα στην φύση, βλέπεις ωραία τοπία, μαθαίνεις πόλεις και χωριά τα οποία μερικές φορές δεν ήξερες ότι υπάρχουν. Μαζί με την παρακολούθηση της ειδικής συνδυάζεις και άσκηση, αφού για να πας στο σημείο πες θες να κάτσεις, θα πρέπει, αναγκαστικά, να περπατήσεις.
Νιώθεις ότι είσαι πραγματικά κοντά στην δράση, αφού, στην χειρότερη περίπτωση, σε χωρίζουν 3-4 μέτρα από τα αυτοκίνητα που περνάνε. Επίσης, νιώθεις πιο ενεργός, αφού σε μία άτυχη στιγμή, έξοδο ή ντελαπάρισμα κάποιου πληρώματος μπορείς να σπεύσεις, μαζί με τους υπόλοιπους θεατές, και να επαναφέρεις το αυτοκίνητο στον δρόμο.
Υπάρχει μία γλυκιά και ωραία αγωνία καθώς περιμένεις να περάσει το αγωνιστικό, αφού δεν ξέρεις ποιος έρχεται, καθώς μπορεί να έχει υπάρξει κάποια έξοδος ή κάποιο κλατάρισμα και να αλλάξει η σειρά που θα περάσουν τα αυτοκίνητα. Επίσης, δεν γνωρίζεις σε τι κατάσταση θα περάσει το αυτοκίνητο, αν είναι αγρατζούνιστο, αν έχει τουμπάρει ή αν έχει κάποια ζημιά αλλά και πως θα το πλασάρει στην στροφή ο οδηγός. Επιπλέον μπορείς να δεις αρκετές κατηγορίες αυτοκινήτων, από 4WD αυτοκίνητα των 300 ίππων μέχρι FWD που «παλεύουν» να περάσουν τις ειδικές και RWD που προσφέρουν άφθονο θέαμα.
Ωστόσο, υπάρχουν και αρνητικά. Το να παρακολουθείς έναν αγώνα rally έχει μεγάλη κούραση και προετοιμασία. Πρέπει να ξυπνήσεις αρκετά νωρίς το πρωί, αν είσαι μακριά μπορεί και πολύ πριν ξημερώσει, ώστε να ετοιμαστείς και να ξεκινήσεις. Η κούραση δημιουργείται καθώς πρέπει να περπατήσεις αρκετά για να πας στο σημείο που θες να κάτσεις ή να μετακινηθείς μέσα στην ειδική για να αλλάξεις σημείο ανάμεσα στα περάσματα. Αλλά και η προετοιμασία απαιτεί χρόνο, καθώς πρέπει να βρεις τους χάρτες των ειδικών, να βρεις τις «κοπάνες» για το σημείο που θες να κάτσεις. Επίσης, αν πας σε χωμάτινο αγώνα, ετοιμάσου να φας πολύ, μα πάρα πολύ σκόνη.
Υ.Γ: Μία καλή αγωνιστική ημέρα μετράται από το πόση σκόνη έχεις «φάει».
Προς υπεράσπιση της πίστας ο Δημήτρης Μπίζας:
Στην πίστα, το βασικότερο πλεονέκτημα είναι η καλύτερη θέαση. Μπορεί να υφίσταται το κοινό με τις ειδικές, το γεγονός δηλαδή ότι είσαι στάσιμος σε ένα σημείο και παρακολουθείς από εκεί, το θετικό με την πίστα είναι οι γιγαντοοθόνες και, όπως εισήγαγε πρόσφατα η F1, η σύνδεση Wi-Fi σου δίνουν τη δυνατότητα να ακολουθήσεις τη δράση σε όλο το μήκος της πίστας χωρίς δυσκολία.
Επίσης, αν χαρακτηρίζει κάτι τον μηχανοκίνητο αθλητισμό, αυτό είναι οι μάχες ρόδα με ρόδα (ναι, σαφής αναφορά στο Μπακού και όλα όσα έγιναν εκεί). Οι προσπεράσεις, οι επαφές, ο εκνευρισμός προσδίδουν στο συνολικό θέαμα. Ας είμαστε απόλυτα ειλικρινείς, αν θέλει κανείς να δει τη φύση *ΤΖΑΝΕΤΟ* μπορεί να πάει και για πεζοπορία στο βουνό. Αν θες να δεις δράση, αγωνία, μάχες, πάθος, τότε επιλέγεις ένα σιρκουί.
Ένα ακόμα πλεονέκτημα της πίστας είναι η άνεση που σου προσφέρει. Οι θέσεις (ακόμα και υπό σκιά αν βρεθείς στην κεντρική κερκίδα), ο χώρος για τους fans (με χαρακτηριστικό παράδειγμα το F1 Experiences) και τα διάφορα events γύρω από τον χώρο της πίστας σου δίνουν την ευκαιρία να απολαύσεις μία πιο ευρεία εμπειρία από την απλή παρακολουθήση ενός αθλητικού γεγονότος.
Φυσικά, όσο ΤΕΛΕΙΑ κι αν είναι η πίστα, έχει κι αυτή τα μειονεκτήματά της. Για την ακρίβεια, το εξής ένα: η εγγύτητα στους πρωταγωνιστές. Στα rally, μπορεί ο κάθε θεατής να περιπλανηθεί στο service park, να βρεθεί σε απόσταση αναπνοής από τους οδηγούς και τα αυτοκίνητα, αν είναι τυχερός να μιλήσει και μαζί τους. Στην πίστα, για όλα αυτά χρειάζεται πάσο, ειδική άδεια, μία γραφειοκρατία που «αποστειρώνει» την τρέλα και φιλτράρει το συναίσθημα.
Υ.Γ.: Μία καλή αγωνιστική μέρα μετράται από την ανατριχίλα που έχεις νιώσεις στα προσπεράσματα.
Ψηφίστε!
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
