Το TotalRacing.gr είχε την ευκαιρία να μιλήσει με τον Θωμά Κρασώνη, έναν νέο, φέρελπι οδηγό, που κάνει τα χρώματα της χώρας μας γνωστά στο εξωτερικό, για όλους τους σωστούς λόγους.
Το ραντεβού έχει δοθεί, και ο Θωμάς είναι τυπικός. Τον έχω γνωρίσει από κοντά, αλλά δεν ανταλλάξαμε πολλές κουβέντες. Ήθελα να τον μάθω καλύτερα, γιατί η ωριμότητα και η ευγένειά του φάνηκαν από την πρώτη στιγμή που μιλήσαμε. Αυτό, σε συνδυασμό με όσα έκανε πέρυσι στην Αγγλία, και φέτος στην Ιταλία, με έκαναν να θέλω να κάνουμε μία συζήτηση για όλα: το ξεκίνημά του, την πορεία του, τα προβλήματα, ακόμα και το πώς μπορεί να τον βοηθά η τεχνολογία στο έργο του.
Το μαγνητοφωνάκι ανάβει και ξεκινάμε…
Έχεις τραβήξει πάνω σου τα βλέμματα, για καλό λόγο, κάνεις εντύπωση με τις επιδόσεις σου και το νεαρό της ηλικίας σου. Για αυτό και θέλω να τα δούμε όλα από την αρχή: πώς ξεκίνησες;
«Η ιστορία είναι απλή. Ο πατέρας μου [Άγγελος Κρασώνης] έκανε καρτ από χόμπι, κι όταν έφτασα και εγώ τα 7 μου έτη, με ρώτησε αν ήθελα να το δοκιμάσω. Όντας παιδί, ήταν αδύνατο να μη μου αρέσει, το ευχαριστήθηκα πάρα πολύ.
«Τότε, ξεκινήσαμε να κάνουμε καρτ για διασκέδαση, αλλά γρήγορα στραφήκαμε στους αγώνες. Το αποφασίσαμε από κοινού. Έτσι, τρέξαμε στο Rotax Max Challenge, όταν ήμουν 8 ετών. Περνάγαμε καλά, το χαιρόμουνα. Μετά, έγινε το βήμα να αγωνιστώ στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα, το 2010 και το 2011. Την πρώτη χρονιά τερμάτισα 3ος, την επόμενη 2ος.
«Με βάση αυτά τα αποτελέσματα, θεωρήσαμε πως είχε έρθει η στιγμή για την έξοδο στο εξωτερικό. Πρώτη φορά αγωνίστηκα έξω στην πίστα της La Conka, στο WSK, στην κατηγορία mini. Εκεί συνειδητοποιήσαμε πως το επίπεδο ήταν πολύ διαφορετικό σε σχέση με την Ελλάδα, η πίστα ήταν τρομερή, και καταλάβαμε ότι το να επιμείνουμε στο εξωτερικό ήταν η μόνη λύση – αν ήθελα να βελτιωθώ ως οδηγός. Υπάρχει ποικιλία αγώνων, σε πολλά μέρη, σε πολλές πίστες, με πολλές συμμετοχές.
Επομένως, θεωρείς μονόδρομο αυτήν την επιλογή…
«Πιστεύω πως στο εξωτερικό μπορείς να μάθεις σε έναν αγώνα όσα θα μάθαινες σε 10 στην Ελλάδα, για αυτό και θέλω να συνεχίσω έξω. Όσο μπορέσω, θα μείνω εκεί.»
Ωστόσο, πέραν των αγώνων και των επιτυχιών εκεί, είσαι 16 ετών, που σημαίνει ότι είσαι μαθητής. Πώς μπορείς και συνδυάζεις αυτές τις δύο υποχρεώσεις;
«Με έχει στηρίξει το σχολείο. Για παράδειγμα, με το θέμα των απουσιών με βοήθησαν, γιατί κανονικά θα έπρεπε να έχω πάρα πολλές! Με τα μαθήματα, δεν είναι τόσο απαιτητικοί, κατανοούν αυτό που κάνω, αλλά και εγώ από τη μεριά μου προσπαθώ να είμαι σε ένα καλό επίπεδο μαθητικά.»
Αγαπημένο μάθημα;
«Δεν έχω, η γυμναστική μάλλον!»
Θα ήθελες τα σχολεία στην Ελλάδα να αντιμετωπίζουν το motorsport όπως κάθε άλλο άθλημα και εσάς ως αθλητές;
«Από τη στιγμή που το motorsport θεωρείται κι είναι άθλημα, κι όταν αυτό υποστηρίζεται από πολλά άτομα, θα έπρεπε οι οδηγοί να έχουν την ίδια αντιμετώπιση με τους ποδοσφαιριστές ή τους μπασκετμπολίστες.»
Και στο κομμάτι της οδηγικής συμπεριφοράς, θα μπορούσε το σχολείο να μας «μάθει» να οδηγούμε;
«Το σχολείο της οδήγησης είναι η πίστα. Πρέπει ο εκάστοτε οδηγός να έχει αντιμετωπίσει καταστάσεις με το αυτοκίνητό του για να ξέρει πώς να τις διαχειριστεί. Αυτό είναι, κατά την άποψή μου, το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε σε αυτόν τον τομέα στην Ελλάδα: βγαίνουν στον δρόμο νέα παιδιά, χωρίς εμπειρία, κι είναι λογικό να θέλουν να τρέξουν, αλλά δε γνωρίζουν πώς να «σώσουν» μία δύσκολη κατάσταση.»
Μακριά από το σχολείο και την χαρά της οδήγησης, υπάρχουν και τα έξοδα, για τα ταξίδια, για τους αγώνες. Είναι κάτι το οποίο προκαλεί έναν καλώς εννοούμενο «πονοκέφαλο» για την εύρεση του funding;
«Σε αυτό το άθλημα, το οικονομικό είναι πολύ μεγάλο ζήτημα. Δεν μπορείς να προχωρήσεις χωρίς το απαιτούμενο budget. O μέγας χορηγός είναι ο πατέρας μου, του οφείλω πάρα πολλά. Τώρα, όμως, που έχουμε πάει ένα επίπεδο παραπάνω, και δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα, χρειαζόμαστε βοήθεια από χορηγούς. Κυνηγάμε χορηγίες που θα κάνουν την κατάσταση πιο εύκολη.»
Υπάρχει στήριξη από Έλληνες ιδιώτες;
«Ναι, ειδικά φέτος, ό,τι έχω κάνει το οφείλω στη δική τους βοήθεια.»
Ήταν εύκολο να τους προσεγγίσετε ή χρειάστηκε κόπος για να τους πείσετε;
«Ναι, ήταν θετικοί στο να συνεργαστούμε. Ήθελαν να βοηθήσουν, πίστευαν σε μένα και εγώ προσπαθώ να τους το ανταποδίδω με την απόδοσή μου.»
Είναι μία μορφή πίεσης όλο αυτό; Να πιστεύουν σε σένα ορισμένοι άνθρωποι και να στο δείχνουν εμπράκτως;
«Υπήρχε πίεση στον πρώτο αγώνα, στο πρώτο σκέλος φέτος, στην Ίμολα. Από εκεί και πέρα, όταν είδα ότι μπορώ να είμαι ανταγωνιστικός με αυτό το αυτοκίνητο, όλοι οι αγώνες ήρθαν πολύ πιο εύκολα από τον πρώτο. Ο πρώτος ήταν το δύσκολο κομμάτι.»
Μέχρι πέρυσι, βρισκόσουν στην Αγγλία, στο JSCC. Τώρα πέρασες στην Ιταλία, στο Mini Challenge. Μίλησέ μας για αυτό.
«Ένα κεφάλαιο έκλεισε από την ζωή μου που ήταν η Αγγλία, όπου έκατσα δύο χρόνια στο Ηνωμένο Βασίλειο κάνοντας αγώνες στο Junior Salon Car Championship, αποφασίσαμε φέτος ότι πρέπει να κάνουμε το κάτι παραπάνω και πήγαμε σε ένα πολύ ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, πολύ καλοστημένο, πολύ οργανωμένο πρωτάθλημα στην Ιταλία, το Mini Challenge, το οποίο το διοργανώνει η BMW Ιταλίας. Έχει 5 αγώνες στην Ιταλία και έναν στην Γαλλία (στο Paul Ricard). Ο θεσμός διεξάγεται παράλληλα με το ACI Racing Weekend, που είναι της Ιταλικής ομοσπονδίας, και το ίδιο Σαββατοκύριακο έχει αγώνες GT, Porsche Carrera Cup Ιταλίας, Formula 4 Ιταλίας. Είναι πάρα πολύ ωραίο το όλο πρωτάθλημα, η οργάνωση και το πώς έχει στηθεί, οι αγώνες είναι απίστευτα ικανοποιητικοί. Χαίρεσαι να οδηγάς σε πίστες Formula 1, όπως η Imola.
Πώς είναι η πίστα της Imola;
«Αρκετά γρήγορη, μπορώ να πω, παρά τα chicane. Το συγκεκριμένο αμάξι πιστεύω είναι πάρα πάρα πολύ καλό για αυτή την πίστα.
Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του αυτοκινήτου στην κατηγορία σου;
«Το αμάξι έχει ιπποδύναμη στα 230 άλογα, 6τάχυτο χειροκίνητο σασμάν, με την κίνηση στους εμπρός τροχούς, ρυθμιζόμενη ανάρτηση. Γενικά είναι πολύ ευχάριστο οδηγικά, και φοράμε slick ελαστικά της Michelin, που σε συνδυασμό με το αυτοκίνητο έχουν τρομερό κράτημα, και ειδικά σε τέτοιες πίστες που έχουν πολύ καλή άσφαλτο. Ευχαριστιέσαι να το οδηγάς.»
Ήταν πιο εύκολο να το «βρεις» σε σύγκριση με το Saxo ή το Saxo ήταν πιο εύκολο;
«Όταν πήγα στο Saxo, δεν είχα ξανακάνει αγώνα αυτοκινήτου, όλη μου η εμπειρία ήταν στο καρτ, οπότε ουσιαστικά ήμουν ένας οδηγός που είχα στο μυαλό μου ορισμένα πράγματα, αλλά είναι ένα πολύ διαφορετικό πράγμα το καρτ με το αυτοκίνητο και εμπειρικά ήμουν στο μηδέν. Έπρεπε, δηλαδή, να ξεκινήσω να κάνω αγώνες, πέρα από τις προπονήσεις που έκανα εδώ, για να μπορέσω να οδηγήσω το αμάξι, εμπειρία οδηγική από το αυτοκίνητο δεν είχα.
«Την πρώτη χρονιά στην Αγγλία την απέκτησα αυτήν την εμπειρία, την δεύτερη ήμουν ανταγωνιστικός, κόντραρα και βρισκόμουν στην τετράδα συνεχώς, και φέτος αυτό φάνηκε να αποδίδει, όλη αυτή η γνώση που αποκόμισα αυτά τα δύο χρόνια, καθώς πήγα στην Ίμολα χωρίς προπόνηση, έκανα δύο ελεύθερα σκέλη δοκιμών των 30 λεπτών το καθένα, πήρα την pole position στις κατατακτήριες και στους αγώνες τερμάτισα στην 4η και στην 2η θέση αντίστοιχα, έχοντας να οδηγήσω 6 μήνες.»
Το Saxo ήταν σχολείο;
«Ναι. Μπορώ να πω ότι ήταν, η όλη κόντρα που είχε το Saxo, πέρα από τα χτυπήματα και το ‘ξύλο’ που είχαν αυτοί οι αγώνες, σου μάθαινε πάρα πολλά πράγματα, κυρίως για τις μάχες γιατί ήταν όλα τα αυτοκίνητα ίδια, ήμασταν 22 παιδιά, με τους 10 να είμαστε στον ίδιο χρόνο και όλοι προσπερνούσαμε ο ένας τον άλλον συνεχώς σε αυτούς τους αγώνες.
«Και επειδή ήταν μπροστινοκίνητο το αμάξι, όταν πήγα στο Cooper είχα την αίσθηση του πως λειτουργεί αυτό το αυτοκίνητο, είναι ουσιαστικά ένα πολύ πιο γρήγορο Saxo, δηλαδή οδηγικά τα αυτοκίνητα μοιάζουν.»
Θα ήθελες να κάνεις GT;
«Εννοείται ναι. Είναι όνειρο. Είναι πιο μεγάλο μου όνειρο από την Formula 1, πέρα από το αν είναι πιο προσιτό ή όχι. Όταν μπήκα στο αυτοκίνητο το αγάπησα, μ’αρέσει πάρα πολύ… και δεν είμαι τόσο του μονοθέσιου. Σίγουρα θα ήθελα να δοκιμάσω κάποιον αγώνα Formula 4 ή Formula 3, να δούμε τι γίνεται, αλλά τα γρήγορα αγωνιστικά αυτοκίνητα είναι η αγάπη μου.»
Έχεις αγαπημένο αυτοκίνητο GT3;
«Η Lamborghini Huracan.»
Όταν ξεκινούσες ποιο ήταν το όνειρο/στόχος που ήθελες να φτάσεις;
«Όταν ξεκίνησα, δεν ήξερα τι άλλα πρωταθλήματα υπήρχαν. Ήξερα τα καρτ και την Formula 1 και το MotoGP, που είχε τα Σαββατοκύριακα. Δεν είχα ιδέα για τις διακλαδώσεις του motorsport. Μετά, όσο περνούσαν τα χρόνια, και πήρα υπολογιστή και έψαχνα highlights από αγώνες ανακάλυψα τον κόσμο του GT, τα Touring Car Champioships, τα TCR, τα GT3, το Blancpain. Εκεί το αγάπησα, γιατί ήταν αγώνες χωρίς τρομακτικά υψηλό επίπεδο, αλλά υπήρχε πάντα ένας ανταγωνισμός πολύ όμορφος, έβλεπες ωραίες μάχες συνεχώς, έβλεπες γρήγορα αυτοκίνητα. Το όνειρο μου από μικρός ήταν το BTCC. Αυτό έβλεπα συνέχεια, όπως και το DTM.»
Όντας ένα νέο παιδί, παίζεις racing games;
«Ναι.»
Είναι μία ερώτηση που θέλω να κάνω σε κάθε οδηγό, κι ας κλείσουμε έτσι. Σε έχει βοηθήσει το gaming στους αγώνες;
«Ναι, το γεγονός του ότι δεν μπορώ να κάνω προπόνηση στις πίστες που θα τρέξω, βοηθά – όσο και να απέχει το videogame από την πραγματικότητα. Όταν πήγα στην Ίμολα ήξερα την πίστα, δεν την έμαθα εκεί. Δεν πήγαινα στα τυφλά, ήξερα την χάραξη. Την έπαιξα στο παιχνίδι για περίπου τρεις ώρες, την έμαθα απέξω, την σκεφτόμουν συνεχώς, και όταν πήγα μου ήρθαν όλα πολύ εύκολα στο θέμα των γραμμών. Μετά το πρόβλημα ήταν το αμάξι, όχι οι γραμμές.
«Το μόνο πράγμα που δεν μπορεί να σε βοηθήσει το game είναι η αίσθηση του χώρου στην πίστα. Για παράδειγμα στο Paul Ricard, που είναι μία πίστα που έχει πολύ χρώμα, πολύ φάρδος, μετά την δεξιά την παρατεταμένη είχε μία δεξιά κλειστή, όπου ο δρόμος είχε μεγάλο πλάτος, και αυτό στο video game δεν μπορούσες να καταλάβεις που πρέπει να βρίσκεται το αμάξι, δεν μπορούσες να δεις το camber της στροφής και ότι ήταν κατηφορική. Αυτά τα βλέπεις εκεί. Αυτό είναι που δεν μπορεί να σου δώσει το video game
«Οι γραμμές είναι κάτι πολύ σημαντικό, το να μην μπορείς να πας στο εξωτερικό, και να πηγαίνεις και να ξέρεις ότι εδώ θα κάνεις αριστερά και εδώ θα κάνεις δεξιά είναι πολύ σημαντικό και νιώθεις πιο άνετα να δοκιμάσεις κατευθείαν τα φρεναρίσματα του αυτοκινήτου σε πρώτη φάση. Αυτό έκανα στην Ίμολα. Ήξερα απέξω τις στροφές και πήγα κατευθείαν και δοκίμασα τα φρένα, και έψαχνα τα όρια. Έτσι, έκανα ένα σκέλος δοκιμάζοντας πράγματα, στο επόμενο άλλαξα λίγο τις γραμμές όπου πίστευα ότι μπορώ να πάω πιο γρήγορα, πήγαινα στα pit και με ενημέρωνε η ομάδα μου για το τι γίνεται, πού χάνω και πού κερδίζω. Οπότε ήξερα πότε αποδίδουν και πότε όχι οι αλλαγές. Άρα τα Racing Games βοηθάνε.»
Ο Θωμάς έχει ακόμα τρεις αγώνες στο πρωτάθλημα. Αυτή τη στιγμή, βρίσκεται στην 4η θέση της βαθμολογίας στη κατηγορία ‘Lite’, 16 βαθμούς από τον πρώτο. Εμείς του ευχόμαστε τα καλύτερα, και δεσμευόμαστε ότι θα τα ξαναπούμε στο μέλλον!
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
