Νέα σεζόν, ίδια προβλήματα για τον γάμο της McLaren με τη Honda και το διαζύγιο δεν είναι στα σχέδια. Μήπως τελικά ζητάμε πολλά από μία εταιρία που δεν μπορεί να τα δώσει ακόμα;
Το 2017 αποτελεί την τρίτη σεζόν της Honda στη Formula 1 μετά από μία απουσία 7 ετών. Όταν έφυγε από το σπορ, αυτό ήταν πολύ διαφορετικό. Τα δεδομένα άλλαξαν, τα κόστη είναι διαφορετικά και δεν μοιράζονται όπως παλιά.
Πλέον, αν και δεν είναι εργοστασιακή ομάδα, δρα ως τέτοια, καθώς προμηθεύει μόνο τη McLaren κι εν πολλοίς προσπαθεί να εξυπηρετήσει κατά το δυνατόν τις δικές της ανάγκες.
Το ζήτημα είναι πως, από την αρχή της συνεργασίας τους ως και σήμερα, οι προσδοκίες ήταν και παραμένουν υψηλές. Δεν υπήρξε ποτέ πραγματικός χώρος για τους Ιάπωνες να «ανασάνουν» – μόνο λαχάνιασμα. Οι συγκρίσεις με τις ένδοξες εποχές του Ayrton Senna και του παντρέματος της Αγγλο-Ιαπωνικής φιλοσοφίας πάνω στο motorsport δίναν κι έπαιρνα, ήδη από το 2014, μία χρονιά πριν την αυγή της προσπάθειάς τους.
Τώρα όμως όλα αυτά έχουν αντικατασταθεί από μεμψιμοιρία και παράπονα – λογικά όλα, στο πλαίσιο της ανάγκης του σπορ να έχει ψηλά ομάδες όπως η McLaren. Τα προβλήματα με τη μονάδα ισχύος έχουν ταλαιπωρήσει δύο Παγκόσμιους Πρωταθλητές, τους άφησαν στο πίσω μέρος του grid, κι αυτό εξοργίζει ακόμη περισσότερο το κοινό και, συγκεκριμένα, τους οπαδούς.
Ωστόσο, αυτό που πρέπει να έχει κανείς πάντα κατά νου είναι ότι μία προσπάθεια στην F1 χρειάζεται χρόνια. Χρόνια, όχι μήνες. Η Mercedes ήθελε τέσσερα χρόνια γεμάτα δυσκολίες και αποτυχίες, έναν 7 φορές Πρωταθλητή και ένα team με budget δεκάδων εκατομμυρίων για να φτάσει στην κορυφή. Γιατί να μη χρειάζεται τον ίδιο χρόνο και η Honda;
Φυσικά, τα προβλήματα αξιοπιστίας και η έκφραση «δε γνωρίζουμε ποιο είναι το θέμα με τον κινητήρα» είναι άκρως ανησυχητικά και εγείρουν πολλών ερωτημάτων για το αν και κατά πόσο οι Ιάπωνες είναι σε θέση να πετύχουν, αλλά δεν είναι λογικά; Δεν είναι φυσικά κι επόμενα όλα αυτά;
Ας ξεχάσουμε τα ζητήματα αυτά καθ’αυτά κι ας επικεντρωθούμε στο ιδεατό που είχε δημιουργηθεί, από την επαναφορά του λευκού/κόκκινου livery (εν απουσία Marlboro), μέχρι τις εικασίες για τίτλο από την πρώτη κιόλας σεζόν της συνύπαρξης αυτής. Αυτό το κλίμα έφτιαξε ένα μύθο, ότι η McLaren-Honda ήρθε για να κυριαρχήσει – σε έναν χώρο που ήδη κυριαρχούσε και κυριαρχεί η Mercedes.
Μήπως τελικά το νοητικό κατασκεύασμα των οπαδών που έχει εξιδανικεύσει την πραγματικότητα; Μήπως η πίεση του Τύπου, η ανάγκη να επιτύχουν αμέσως κι άπαξ έχει χτίσει ένα κλίμα τοξικό για τη Sakura και το Woking;
Η μόνη λύση για την πολύπαθη McLaren (τα έχει πει εδώ ο Γ. Χαραλαμπίδης) είναι η επιτυχία της με τη Honda. Ειδάλλως, θα πρέπει να εξετάσει τις εναλλακτικές της και να κινηθεί σε άλλα μονοπάτια, με διαφορετικό «παρτενέρ».
Πριν από αυτό, όμως, θα έχει εξαντλήσει κάθε πιθανότητα να θριαμβεύσει με τους Ιάπωνες, γιατί μόνο μέσω της σχέσεις που έχει αναπτύξει με αυτούς θα μπορέσει να βγει από το τέλμα. Μην γελιόμαστε, η κατ’ αποκλειστικότητα συνεργασία τους έχει πολλά ωφέλη – ωφέλη που ομάδες όπως η Williams και η Red Bull δεν έχουν.
Επομένως, η λέξη-κλειδί είναι η «υπομονή». Μοιάζει τετριμμένο, σχεδόν κλίσε – μπορεί και να είναι. Αλλά δεν είναι απλή η επιτυχία. Και ο δρόμος προς αυτήν, δύσβατος.
Over and out.
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
