Η McLaren ξεκινά ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία της, με δύο οδηγούς που για πρώτη φορά θα βρεθούν αντιμέτωποι με το φορτίο μίας ομάδας που έχει υψηλές απαιτήσεις. Κι αυτό, ενέχει κινδύνους.
Πάνε πλέον 10 χρόνια από τότε που η McLaren κατέκτησε τον τελευταίο της τίτλο, με τον Lewis Hamilton να στέφεται για πρώτη φορά πρωταθλητής. Πάνε έξι χρόνια από την τελευταία της νίκη, στη Βραζιλία το 2012, διά χειρός Jenson Button. Σε αυτό το διάστημα, η δεύτερη πιο ιστορική ομάδα της F1 περνά από τη μία κακή απόφαση στην επόμενη, γίνεται θύμα πειραματισμών, πέρασε ολική αναδιάρθρωση δύο φορές, και από του χρόνου, αλλάζει και οδηγικό δίδυμο εξ ολοκλήρου, για πρώτη φορά μετά το 2007.
Αμέσως κάποιοι έκαναν τον παραλληλισμό: όπως το 2007, έτσι και το 2018, η McLaren θα έχει έναν έμπειρο Ισπανό κι έναν rookie Βρετανό. Φυσικά, οι δύο περιπτώσεις δεν μοιάζουν ούτε στο ελάχιστο. Δεν είναι μόνο η ομάδα σε πολύ διαφορετική κατάσταση, αλλά και οι οδηγοί για τους οποίους γίνεται λόγος, δεν έχουν τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των Alonso και Hamilton.
Γίνεται όμως αντιληπτό -και με μεγάλη ευκολία- γιατί η McLaren επέλεξε τους Carlos Sainz και Lando Norris για τη νέα της εποχή. Ο Ισπανός είναι γρήγορος, φιλόδοξος, εργατικός, και στην καλή του μέρα, μπορεί να πάρει αποτελέσματα από το πουθενά (βλ. Σιγκαπούρη 2017). Ο Βρετανός είναι το next big thing του βρετανικού motorsport, κάνει πολύ καλές εμφανίσεις στην F2 και έχει εμπειρία από το μονοθέσιο και το πώς λειτουργεί η ομάδα, αφού είναι protege της εδώ και τρία χρόνια.
Φυσικά, αυτό δε σημαίνει πως δεν είναι δύο οδηγοί χωρίς μεγάλες παραστάσεις, χωρίς την εμπειρία να διαχειριστούν το βάρος των προσδοκιών. Ναι, η McLaren δεν στοχεύει σε τίτλο το 2019, αλλά το βάθρο ακόμα είναι κάτι που ο Sainz δεν έχει αγγίξει ποτέ, μιας και φέτος στην Renault, βρίσκεται πίσω από τον Nico Hulkenberg, έχοντας ως καλύτερο τερματισμό του την 5η θέση στο Μπακού.
Έπειτα, αυτό που λείπει και από τους δύο οδηγούς είναι η εμπειρία. Η εμπειρία εντός κι εκτός πίστας. Ο Alonso, παρά τα όποια ξεσπάσματά του, είναι ένας οδηγός που ξέρει να παίρνει το μέγιστο από όποιο μονοθέσιο οδηγεί, και να ανταπεξέρχεται στις δυσκολίες. Είναι δεδομένο πως αυτές οι αρετές δεν έχουν ακόμη καλλιεργηθεί στον Sainz, και στον Norris δεν υπάρχουν καν. Είναι ξεκάθαρο ότι, μαζί με την ομάδα, θα πρέπει να ωριμάσουν και οι οδηγοί της.
Κι αυτό εγείρει το επόμενο ερωτηματικό: σε τι θέση θα είναι η ομάδα; Είναι σαφές πως ο CEO της McLaren Racing, Zak Brown, θέλει να κάνει ριζικές αλλαγές στο τεχνικό επιτελείο της ομάδας, φέρνοντας τον Pat Fry σε ρόλο αρχιμηχανικού και -πιθανότατα- τον James Key στη θέση του τεχνικού διευθυντή. Αυτές οι αλλαγές προηγήθηκαν από ορισμένες μετακινήσεις και απολύσεις στη διοίκηση του αγωνιστικού τμήματος της ομάδας, με τον Gil de Ferran να αντικαθιστά τον Eric Boullier. Τα αποτελέσματα αυτής της ολικής αναδιάρθρωσης θα φανούν εν καιρώ, και το πώς θα παρουσιαστεί η ομάδα το 2019 είναι κάτι που δύσκολα μπορεί να προβλέψει κανείς.
Το θετικό είναι πως, με τη Red Bull να συνεργάζεται με τη Honda, το Woking θα έχει αποκλειστικότητα ως πελατειακή ομάδα της Renault, οπότε ίσως με αυτόν τον τρόπο να έχει και μία καλύτερη αντιμετώπιση στον τομέα της μονάδας ισχύος. Αν μπορέσει και η ίδια να ανεβάσει την απόδοσή της, ειδικά στο κομμάτι της αεροδυναμικής που τόσο την έχει πληγώσει φέτος, το μονοθέσιο της νέας χρονιάς θα είναι καλύτερο από το φετινό.
Κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει όμως ότι τα ερωτηματικά είναι πολλά, και οι απαντήσεις σε αυτά δεν μπορούν να δωθούν από τώρα. Η περίπτωση της McLaren είναι από τις πιο περίπλοκες του grid εδώ και πολλά χρόνια, τουλάχιστον μετά την μετάβαση στη Honda και τώρα στη Renault. Το 2019 θα αποτελέσει το επίσημο ‘restart’ των Βρετανών, που γυρίζουν σελίδα, θέλοντας να διδαχθούν από τα λάθη του παρελθόντος και να μην τα επαναλάβουν ξανά.
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
