Ο Walter Rohrl θεωρείται μέχρι σήμερα ένας από τους κορυφαίους οδηγούς που πέρασαν από το WRC, έχοντας γίνει 2 φορές παγκόσμιος πρωταθλητής σε μια από τις πιο ανταγωνιστικές εποχές των αγώνων. Ο Γερμανός ,που κρέμασε τα γάντια του πριν από περίπου 25 χρόνια, ξεχώριζε για την ταχύτητα και τη μεθοδικότητά του σε σημείο που ο Niki Lauda τον είχε χαρακτηρίσει ιδιοφυΐα της αγωνιστικής οδήγησης.
Σε αντίθεση με τους περισσότερους οδηγούς αγώνων ο Walter δεν είχε επιρροές από την οικογένειά του προς τον μηχανοκίνητο αθλητισμό, είχε όμως πολύ καλή φυσική κατάσταση αφού ασχολούταν με το σκι. Πρώτη του επαφή με τους αγώνες ήταν το 1968, όταν αγωνίστηκε στο γερμανικό πρωτάθλημα ράλυ. Τρία χρόνια αργότερα ήρθε και η παρθενική νίκη στο τιμόνι ενός Ford Capri 2600 RS στο ράλυ Wisbaden, που προσμετρούσε και στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Πολύ σημαντικό βήμα στην μετέπειτα εξέλιξή του ήταν το 1973, όταν και υπέγραψε με την Euro Handler Team, μια από τις πιο γνωστές ιδιωτικές ομάδες που έπαιρνε μέρος και στο παγκόσμιο πρωτάθλημα. Μόλις στη δεύτερη σεζόν του με την ομάδα ο Rohrl αναδεικνύεται πρωταθλητής Ευρώπης, οδηγώντας μια Opel Ascona σε 5 νίκες.
Το 1975 φέρνει κι άλλες επιτυχίες για τον νεαρό Γερμανό, με αποκορύφωμα την πρώτη του νίκη σε αγώνα του παγκοσμίου πρωταθλήματος, στο ράλυ Ακρόπολις, έναν από τους πιο δύσκολους αγώνες στο καλεντάρι, όταν με την Opel Ascona του εργοστασίου κατάφερε να αποφύγει τα λάθη και να φτάσει στον τερματισμό μπροστά από την Alpine του Σιρόκο (Τάσος Λιβιεράτος). Μια 4η θέση στο Μόντε Κάρλο, τον εναρκτήριο αγώνα της επόμενης χρονιάς, και κάποιες ακόμα εντυπωσιακές εμφανίσεις με το Kadett των 200 ίππων, ένα αυτοκίνητο σαφώς υποδεέστερο των Stratos και Escort Που κυριαρχούσαν στις ειδικές, ανεβάζουν ακόμα περισσότερο το ενδιαφέρον των μεγάλων εταιρειών για τον Walter.
Η πρόταση έρχεται από την Fiat, που με το καινούριο 131 Abarth και οδηγούς όπως ο Markku Alen και ο Sandro Munari σκοπεύει να φτιάξει την ομάδα που θα νικήσει την Ford και θα χτίσει τη δική της κυριαρχία στο πρωτάθλημα. Στην πρώτη του χρονιά με τους Ιταλούς ο Rohrl κάνει πολύ καλές εμφανίσεις, παίρνει 2 νίκες σε Ακρόπολις και Καναδά, όμως δεν μπορεί να ξεπεράσει τον team mate του, Markku Alen, έναν οδηγό για τον οποίο αργότερα έχει κάνει μεγάλα σχόλια, αφού πίστευε πως ο Φιλανδός ήταν ο καλύτερος οδηγός που αντιμετώπισε στην καριέρα του. Ακόμα και σε δεύτερο ρόλο η βοήθειά του προς την ομάδα είναι πολύ σημαντική, αφού η Fiat παίρνει το πρωτάθλημα των κατασκευαστών. Το 1979 η Fiat έχει περιορισμένο πρόγραμμα και ο Γερμανός δεν κερδίζει κάποιον αγώνα, ενώ η μάχη για το πρώτο πρωτάθλημα οδηγών δίνεται μεταξύ των οδηγών της Ford, Hannu Mikkola και Bjorn Waldegard. Η δεύτερη θέση στο Σαν Ρέμο, τον εντός έδρας αγώνα της Fiat, είναι το καλύτερο αποτέλεσμα σε μια μάλλον άχρωμη για αυτόν χρονιά.
Το 1980 είναι πολύ διαφορετικό. Η σεζόν ξεκινάει τέλεια, με μια νίκη στο απαιτητικό Μόντε Κάρλο, τον αγώνα με τον οποίο ο Rohrl συνέδεσε άρρηκτα το όνομά του. Άλλες 3 πρώτες θέσεις ακολουθούν (Αργεντινή, Πορτογαλία και Σαν Ρέμο) και σε συνδυασμό με δύο 2ες θέσεις (Κορσική και Νέα Ζηλανδία) και μια αξιοπρεπή 5η στο Ακρόπολις, ο Walter δεν έχει πρόβλημα να κατακτήσει τον πρώτο του παγκόσμιο τίτλο. Ο δεύτερος Hannu Mikkola δεν έφτασε σε κανένα σημείο του πρωταθλήματος τον Γερμανό και όλα δείχνουν ότι το μέλλον του Rohrl στα ράλυ είναι λαμπρό. Η Fiat αποσύρεται από το WRC και έτσι ο Walter γυρνάει εκεί από όπου ξεκίνησε την καριέρα του, στην Opel.
Αυτή η περίοδος ήταν ίσως η μεγαλύτερη περίοδος αλλαγής στο χώρο των ράλυ. Το νέο τότε Audi Quattro και ο φοβερός συνδυασμός turbo και τετρακίνησης έκαναν την πισωκίνητη-ατμοσφαιρική Ascona 400 του Rohrl να δείχνει αρχαία μπροστά τους. Στη δεύτερη χρονιά του με την ομάδα, το 1982, ο Γερμανός καταφέρνει το ακατόρθωτο. Με την Ascona 400 της Rothmans παίρνει το πρωτάθλημα από την Michele Mouton μετά από μια αλάνθαστη σεζόν, στην οποία μπορεί να πήρε 2 νίκες (Μόντε και Ακτή Ελεφαντοστού) όμως η σταθερότητά του και οι συνεχείς τερματισμοί στο βάθρο του έδωσαν το προβάδισμα έναντι των ταχύτατων όμως αναξιόπιστων Audi.
Το 1983 τον βρίσκει στην Lancia. Μετά από πολλά χρόνια απουσίας οι Ιταλοί έκαναν την επιστροφή τους δυναμικά και με σκοπό να νικήσουν τους Γερμανούς. Η 037 αρχικά αντιμετωπίζεται με δισταγμό από πολλούς, αφού σε αντίθεση με τις τάσεις της εποχής ήταν πισωκίνητη, όμως ο πολύ καλός κινητήρας της, το κιβώτιο και το άριστο ζύγισμα (χάρη στην τοποθέτηση του κινητήρα στο κέντρο) την κάνουν το τέλειο όπλο. Για άλλη μια φορά team mate του Rohrl είναι ο Alen. Αυτή τη φορά ο Walter επικρατεί έστω και οριακά του Φιλανδού, έχοντας 4 νίκες (Μόντε, Ακρόπολις, Νέα Ζηλανδία, Σαν Ρέμο) έναντι 2 του Markku, όμως το σημαντικότερο είναι ότι η ομάδα κατακτάει το κατασκευαστών. Πρωταθλητής στους οδηγούς ανακηρύσσεται ο Mikkola.
Παρά το επιτυχημένο 1983 ο Rohrl αποφασίζει να μεταβεί στην Audi την επόμενη σεζόν, έχοντας καταλάβει ότι αργά ή γρήγορα η τετρακίνηση θα επικρατήσει οριστικά στους αγώνες ράλυ και μια τέτοια μετακίνηση έχει πολύ καλές προοπτικές. Για πολλοστή φορά η νίκη στο Μόντε είναι γεγονός, η 4η πρωτιά του με 4 διαφορετικούς κατασκευαστές στο πριγκηπάτο. Η συνέχεια της χρονιάς δεν είναι ανάλογη, αφού ο Stig Blomqvist, δεύτερος οδηγός της Audi, παίρνει συνεχόμενες νίκες και μαζί τον τίτλο, την ώρα που ο Γερμανός ταλαιπωρείται από μηχανικά προβλήματα. Μεγάλο ενδιαφέρον συγκεντρώνει και η παρθενική παρουσία της Peugeot στο Group B, με το νέο 205 Τ16 και οδηγό τον κορυφαίο Ari Vatanen, που ήδη από το ξεκίνημα παίρνει νίκες σε Φιλανδίας, Σαν Ρέμο και RAC.
Το 1985 οι ισορροπίες έχουν αλλάξει. Η άλλωτε κραταιά Lancia πλεόν περιμένει την νέα S4 για να επιστρέψει στις νίκες, η Peugeot γίνεται πρώτη ομάδα και η Audi προσπαθεί να ακολουθήσει τους Γάλλους. Κάτι τέτοιο δεν γίνεται και ο Timo Salonen φτάνει άνετα στο πρώτο και μοναδικό πρωτάθλημα της καριέρας του, αφού έγινε ο 1ος οδηγός της ομάδας μετά το τρομακτικό ατύχημα του Vatanen στην Αργεντινή. Η Audi ξαναμπαίνει στο παιχνίδι στο τέλος της σεζόν, όταν παρουσιάζει το τερατώδες S1, που με τα τεράστια μετατρόχια και αεροτομές ήταν τελείως διαφορετικό από οτιδήποτε είχαν δει οι ειδικές του παγκοσμίου πρωταθλήματος. O Rohrl παίρνει τη μοναδική νίκη του θρυλικού αγωνιστικού στο Σαν Ρέμο, μια νίκη που έμελλε να είναι και η τελευταία του ίδιου. Μελανό σημείο στην χρονιά χωρίς αμφιβολία ο θάνατος του Atillio Bettega, με μια 037 στην Κορσική.
Το 1986 ξεκινάει με ενθουσιασμό για την Audi. Η εξέλιξη του S1 πηγαίνει καλά και ο ανταγωνισμός μετά την είσοδο των Ford-Metro έχει ανάψει για τα καλά. Τα πλάνα όλων χαλάει το θανατηφόρο –όπως αποδείχθηκε- ατύχημα των Toivonen-Cresto, που έβαλε τέλος στο Group B.
Η καριέρα του μεγάλου αυτού οδηγού τελειώνει ένα χρόνο αργότερα, με κάποια βάθρα οδηγώντας το Audi 200 Quattro, ένα αυτοκίνητο μεγάλο και ακατάλληλο για τη νέα κατηγορία του Group A. Μια από τις αξέχαστες στιγμές στην καριέρα του είναι το φοβερό ρεκόρ στην ανάβαση του Pikes Peak την ίδια χρονιά, με το Quattro S1 Evo2.
O Rohrl σίγουρα έχει αφήσει το όνομά του στη λίστα των μεγαλύτερων οδηγών του WRC. Αποτέλεσε πρότυπο για πολλούς οδηγούς (ένας από αυτούς είναι και ο Λάμπρος Αθανασούλας όπως έχει πει ο ίδιος) και έμεινε αξέχαστος σε όσους είχαν την τύχη να τον δουν σε κάποια ειδική διαδρομή. Πλέον δουλεύει ως δοκιμαστής της Porsche, κάνοντας αμέτρητα χιλιόμετρα κάθε χρόνο στην πίστα του Nordschleife.
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
