Είναι πλέον σαφές ότι ο αθλητισμός στις μέρες μας δεν έχει να κάνει απλώς με το κομμάτι των επιδόσεων και της άσκησης αυτής καθ’αυτής. Συνεπικουρούν και άλλοι παράγοντες, που πολλές φορές επιβάλλονται από εταιρίες ή managers για να προωθηθεί ο εκάστοτε αθλητής και να υπάρξει οικονομικό κέρδος.
Το βλέπουμε στο ποδόσφαιρο με την υπερπροβολή κάποιων superstar αθλητών, όπως του Messi ή του C. Ronaldo. Άπειρες διαφημίσεις, πολλές συνεντεύξεις, πολλά λεφτά στην τελική.
Σε αυτό παίζουν ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο και τα social media. Κάθε αθλητής παγκόσμιας ακτινοβολίας που σέβεται τον εαυτό του διαθέτει profile τουλάχιστον σε 4 ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης (Facebook, Twitter, Instagram, Google+), μέσω των οποίων ενημερώνει ανελλιπώς τους απανταχού πιστούς του για κάθε του κίνηση. Μα κάθε του κίνηση όμως.
Και αν δεν δημοσιοποιεί τα πολύ προσωπικά (διότι πώς να το κάνουμε δεν μπορεί να ανεβάσει #after_sex_selfie στο insta ο Ronaldo), υπάρχουν πάντα άπειροι φωτορεπόρτερ, δημοσιογράφοι και πάσης φύσεως κιτρινιστές να διεσδύσουν στα μύχια της ζωής κάθε σταρ.
Από αυτή τη φρενίτιδα δεν θα μπορούσε να λείπει και η Formula 1. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα των τελευταίων εβδομάδων είναι σίγουρα αυτό της σχέσης που έχουν οι δύο οδηγοί της Mercedes, o Lewis Hamilton με τον Nico Rosberg. Για την ιστορία, οι δυο τους έχουν υπάρξει και παλιότερα teammate σε μικρότερες κατηγορίες. Είναι από παλιά γνωστοί και φίλοι.
Δέχομαι ότι ο σκληρός και ανταγωνιστικός χώρος της F1 δεν αφήνει πολλά περιθώρια για φιλίες (ειδικά ανάμεσα σε ομόσταυλους), γιατί το συναίσθημα πρέπει να υποτάσσεται στην δίψα για νίκη. Δυστυχώς ή ευτυχώς, το σπορ έχει μία τέτοια φύση που δεν επιτρέπει στους συμμετέχοντες σε αυτό να αναπτύσσουν δεσμούς φιλίας ή την οποιαδήποτε παραπάνω προσωπική επαφή.
Αυτό επιβεβαιώθηκε από τα όσα έγιναν από το Bahrain φέτος μέχρι και το Monaco. Ήδη από τις αρχές Απρίλη, οι σχέσεις των δύο οδηγών είχαν αρχίσει να χαλάνε. Μπορεί στον αγώνα του Sakhir να έδωσαν μία εκπληκτική μάχη για την πρωτιά και αντάλλαξαν συγχαρητήρια για την προσπάθεια και το ευ αγωνίζεσθαι, όμως στην Βαρκελώνη και ειδικά στο Μόντε Κάρλο η κατάσταση πήρε άλλη τροπή. Από τη μία, ο Rosberg δήλωνε σε κάθε site που ασχολείται με την F1 (μόνο σε μας δεν ήρθε) πως μπορεί να νικήσει τον Hamilton, και από την άλλη ο Βρετανός έβγαζε φωτογραφίες συνοδευόμενος από την συμβία του και δήλωνε πως είναι έτοιμος για τον επόμενο αγώνα.
Δεν προσπαθώ να βγάλω τον καλό ή τον κακό της υπόθεσης, αλλά θα σας θέσω ένα ερώτημα: Όλα αυτά ποιά σχέση είχαν ή έχουν με το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι;
Σε αυτό το σημείο, λοιπόν, θα επανέλθω στην αρχική μου σκέψη. Κάθε σπορ που έχει αυτή την εμβέλεια, έχει ανάλογα και αυτή την δύναμη και γίνεται αμέσως αμέσως πόλος έλξης για δεκάδες χορηγούς, έτοιμους να ρίξουν εκατομμύρια, με μόνο όρο να γίνεται «ντόρος» (τζερτζελέ το λένε στο χωριό μου) γύρω από τα ονόματα που θα χορηγήσουν. Αυτό είναι το κλειδί της υπόθεσης. Για αυτό οι οδηγοί, οι ποδοσφαιριστές, οι καλαθοσφαιριστές και πόσοι άλλοι λίαν προβεβλημένοι αθλητές μιλούν περισσότερο απ’ό,τι αθλούνται ή οδηγούν. Και βέβαια όλη αυτή η επίπλαστη εικόνα που περνά στα μάτια του κοινού, του φίλαθλου ή του οπαδού μορφοποιείται και πολλές φορές παραποιείται από την κίτρινη δημοσιογραφία, αυτήν που μας ενημερώνει κάθε τρεις και λίγο για την παραμικρή κίνηση του τάδε ποδοσφαιριστή ή τη δήλωση του τάδε οδηγού.
Για να καταλήξω κάπου, σημασία δεν έχει το τι θέλουν να περάσουν ή τι περνάνε τέλος πάντων οι αθλητές, αλλά τι κάνουν όταν έρχεται η στιγμή της αλήθειας. Τη στιγμή που βάζουν τη φόρμα τους, μπαίνουν στο κόκπιτ, πατάνε το γκάζι και ξεμακραίνουν. Αυτό μόνο μετράει. Το «είναι» και όχι το «φαίνεσθα
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
