Όταν γράφονται αυτές οι γραμμές, πριν μόλις μερικές ώρες είχε τελειώσει αισίως η σεζόν του 2014. Πρωταθλητής ο Lewis Hamilton για δεύτερη φορά στην καριέρα του, πάλι με κινητήρα Mercedes αλλά πια σε άλλη ομάδα.
Η McLaren του χάρισε πολλά. Ευκαιρίες, μία εξασφαλισμένη θέση οδηγού από την πρώτη του κιόλας χρονιά στο σπορ, έναν τίτλο το 2008. Και την ευχαρίστησε (φεύγοντας). Μετέβη πέρυσι στην Mercedes γιατί έπρεπε να αλλάξει σελίδα. Ήξερε ότι η δουλειά που γίνεται εκεί θα καρποφορούσε σύντομα. Όπερ και εγένετο. Η ομάδα κατέκτησε φέτος το πρώτο της πρωτάθλημα κατασκευαστών και συνάμα ο Βρετανός πήρε ακόμη έναν τίτλο, επισφραγίζοντας και με το παραπάνω την παντοδυναμία της.
Μπορεί ο τίτλος των οδηγών να ήταν «παράσταση για δύο». Ίσως να θέλαμε κάτι σαν το 2010, με 4 διεκδικητές μέχρι το τέλος να παλεύουν για τη μία θέση στο θρόνο. Δεν γίνεται, όμως, να έχουμε τόσο συχνά μάχες με πολλούς μαχητές.
Αναμφίβολα, η φετινή χρονιά μπορεί να χαρακτηριστεί από την κουβέντα γύρω από τους κινητήρες και τον ήχο τους, την εμφάνιση και την (έτι μία φορά) μανιώδη πορεία μίας και μόνο ομάδας. Την περασμένη τετραετία ήταν η Red Bull, για το 2014 η Mercedes. Ωστόσο, οι «γκρίνιες» είναι δικαιολογημένες μετά από μεγάλες, αν όχι τεράστιες, αλλαγές και πολλές φορές οι αρνητικές φωνές και τα άσχημα σχόλια να πληθαίνουν αγώνα με τον αγώνα. Επιτρέψτε μου, όμως, να τονίσω το γεγονός ότι τώρα πια, στον επίλογο μίας ταραχώδους αγωνιστικής χρονιάς, τα περισσότερα από αυτά για τα οποία όλοι σχολίαζαν και όλοι είχαν λόγο έχουν γίνει πια συνήθεια.
Όπως και να έχει, το σημαντικό όταν κοιτά κανείς όλη την χρονιά αγώνα προς αγώνα ήταν η αντιπαλότητα ανάμεσα σε Lewis Hamilton και Nico Rosberg.
Με δεδομένη την απόλυτη κυριαρχία της ομάδας του Brackley, το πρωτάθλημα των οδηγών έγινε υπόθεση για δύο. Αν εξαιρέσει κανείς τις 3 νίκες που δεν πήρε μία εκ των δύο W05 Hyrbid και τις πήρε ο Ricciardo, η πορεία προς το τρόπαιο του πρωταθλητή αφορούσε καθαρά τα «ασημί βέλη».
Ξεκίνησε χλυαρά και χωρίς διθυράμβους, μετέπειτα όμως πήρε μεγαλύτερες διαστάσεις. Ήδη από το Bahrain και τον πρώτο νυχτερινό αγώνα στην πίστα του Sakhir φάνηκε πως η κόντρα μεταξύ των δύο ομόσταυλων ήρθε για να μείνει και να μονοπωλήσει.
Σαφώς και δεν δύναται να παρομοιαστεί με τη μάχη όπως αυτήν μεταξύ Senna και Prost ή Lauda και Hunt. Δεν είναι, άλλωστε, τόσο ισχυρές προσωπικότητες οι φετινοί διεκδικητές όσο οι τέσσερις προαναφερθέντες.
Κάθε οδηγός είναι εγωιστής ως ένα σημείο. Επιθυμεί σε κάθε αγώνα να κερδίζει, όταν είναι σε θέση να το κάνει είτε λόγω μονοθέσιου είτε λόγω δυναμικότητας του ίδιου. Και φέτος, ο Γερμανός και ο Βρετανός είχαν αυτή την επιθυμία σε κάθε αγώνα. Μπορεί ο μεν να το κατάφερε 5 φορές και ο δε 11 αλλά σε κάθε περίπτωση ήταν μία μάχη που κρίθηκε στα σημεία.
Υπήρξαν στιγμές που ο ένας ήταν καλύτερος και πιο σταθερός από τον άλλον. Αυτές οι μικρές στιγμές, μερικά πιο μεστά προσπεράσματα και πιο γρήγορες αντιδράσεις, ίσως και καλύτερες στρατηγικές, ήταν που διαφοροποίησαν τους δύο οδηγούς για το 2014.
Σίγουρα, η διαφορά θα μπορούσε να ήταν μεγαλύτερη δεδομένων των νικών του ενός και του άλλου. Παρόλα αυτά, η ψαλίδα δεν άνοιξε τόσο κυρίως λόγω των συνεχόμενων δεύτερων θέσεων του Rosberg όταν νικούσε ο Hamilton. Η σταθερότητα που επέδειξε ο Γερμανός όταν δεν μπορούσε να κερδίσει ήταν καταλυτικής σημασίας για να είναι σε θέση να φτάσει στο Abu Dhabi με ελπίδες να κατακτήσει τον τίτλο, ακόμη και αν αυτές ήταν ισχνές.
Βέβαια, οφείλει κανείς να παραδεχτεί πως και η ομάδα αντιμετώπισε ισάξια και ισότιμα τους δύο οδηγούς της και αυτό έπαιξε σπουδαίο ρόλο στο να αναπτυχθεί μία «υγιής» διαμάχη, χωρίς πολλά εξωαγωνιστικά συμβάντα. Θεωρώ δεδομένες τις κόντρες μεταξύ των ίδιων των οδηγών, αλλά όταν μπροστά σε αυτές η ομάδα μένει απαθής και αποστασιοποιημένη, τότε αυτά τα ξεσπάσματα ξεθυμαίνουν γρήγορα και οι διαφορές εκτός πίστας λύνονται.
Αυτό που κρατώ εγώ από όλη τη σεζόν δεν είναι ούτε το παρολίγον ατύχημα στις ομηρικές μάχες στο Sakhir, ούτε το κλατάρισμα στο Spa, που αποτέλεσε μελανό σημείο στην φετινή σεζόν για τους Γερμανούς. Θα επιλέξω να κρατήσω την παρακάτω εικόνα. Ακόμη και αν μία εικόνα πολλές φορές ισούται με χίλιες λέξεις, θα πω μόνον τούτο: πέραν των τυπικοτήτων, των κινήσεων που γίνονται για τα μάτια του κόσμου, αυτή η μικρή ένδειξη συγχαρητήριων από τον χαμένο στον νικητή ξεπερνά ως στιγμιότυπο κάθε άλλο για το αγωνιστικό έτος 2014.
Η ιστορία, λοιπόν, θα γράψει ως πρωταθλητή του 2014 τον Lewis Hamilton. Το ποιός το άξιζε δεν μετράει πια. Το πήρε αυτός που μάζεψε περισσότερους πόντους. Άλλωστε, αυτός δεν το παίρνει κάθε χρονιά;
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
