Βρισκόμαστε στον πρώτο μήνα του 2015, μόλις μετά από τρεις παρουσιάσεις μονοθέσιων (Williams, Force India, Lotus) και φυσικά με τις πρωτοκλασάτες ομάδες να μην μιλούν ιδιαιτέρως για τα projects τους. Είναι χαρακτηριστικό πως η Mercedes και η Red Bull θα παρουσιάσουν τα «όπλα» τους στη φετινή μάχη δίπλα σχεδόν στις δοκιμές στη Jerez, το τετραήμερο 1-4 Φεβρουαρίου. Παρόμοια τακτική ακολουθεί και η Ferrari, με την SF15-Τ, όπως θα ονομάζεται το μονοθέσιο της ιταλικής εταιρίας για φέτος, και η McLaren-Honda με την MP4-30, να αποκαλύπτονται στις 30 και 29 Ιανουαρίου αντιστοίχως.
Εύλογα μπορεί να καταλάβει κανείς πως η φετινή αγωνιστική σεζόν κρύβει εκπλήξεις. Μπορεί να μιλάμε ακόμη σε καθαρά θεωρητικό επίπεδο και το τι πραγματικά ισχύει θα φανεί στην πίστα και στα χρονόμετρα, ωστόσο είναι δεδομένο πως μιλάμε για μία χρονιά-αίνιγμα.
Από τη μία, έχουμε την επανένωση McLaren και Honda. Μία συνεργασία αν μη τι άλλο ιστορική, εφόσον σε 5 χρόνια κοινής πορείας στην F1, έχουν κατακτήσει 4 τίτλους. Είναι σαφές πως οι προσδοκίες είναι υψηλές και η πίεση τόσο προς τους Βρετανούς όσο και τους Ιάπωνες είναι ασφυκτική. Μία τέτοια συνεργασία μόνο επιτυχίες αναμένεται από όλους να φέρει. Κάτι τέτοιο, όμως, πρέπει να αποδειχτεί στην πράξη, εννοώντας πάντα την αγωνιστική δραστηριότητα της ομάδας, και όχι απλά τις δηλώσεις των οδηγών της. Σαφώς και το οδηγικό δίδυμο των Alonso και Button είναι όχι μόνο το πιο έμπειρο από θέμα συμμετοχών στο φετινό grid, αλλά και ένα από τα καλύτερα της τελευταίας δεκαετίας στο σπορ.
Από την άλλην, υπάρχει και το τεράστιο ερωτηματικό της Ferrari. Είναι πλέον μία Ferrari αναδιοργανώσεων, αναπροσαρμογών και πολλών απολύσεων και προσλήψεων. Εμείς βλέπουμε ένα κομμάτι των αλλαγών, αυτές που «μας αφήνουν» να βλέπουμε, και αυτές που γίνονται και είναι περισσότερο παρασκηνιακές. Παράδειγμα μίας εμφανούς αλλαγής είναι η πρόσληψη Vettel και η αποπομπή Alonso, καθώς επίσης και η απόλυση Fry, Τομπάζη και άλλων μεγάλων ονομάτων της Scuderia. Παράδειγμα παρασκηνιακής αλλαγής είναι οι αλλαγές σε μηχανικούς και λιγότερο προβεβλημένα πρόσωπα της ομάδας, που και αυτά έχουν την αξία τους. Είναι έκδηλο πως έχουν μεγάλη σημασία όλες οι αλλαγές, εμφανείς και μη, διότι μία επιχείρηση όπως είναι η Ferrari δεν απαρτίζεται αποκλειστικά από τα πρωτοκλασάτα στελέχη της. Έχει ένα μεγάλο εύρος υπαλλήλων που ο καθένας διαδραματίζει ένα ρόλο. Επομένως, με δεδομένες τις τόσες αλλαγές που συντελλέστηκαν το τελευταίο δίμηνο ίσως και τρίμηνο στη ιταλική φίρμα, τα φώτα είναι στραμμένα πάνω της, για να αποδείξει πως οι κινήσεις αυτές δεν πήγαν χαμένες και πως τα σημάδια ανάκαμψης θα κάνουν την εμφάνισή τους.
Τέλος, έχουμε δύο μέτωπα ανοικτά, εκ των οποίων εδώ θα αναλύσουμε το ένα: το αναλυθέν είναι αυτό της Williams. Το έτερο είναι η Mercedes. Συνοπτικά για την πρωταθλήτρια, τα χαρτιά τους παραμένουν κλειστά. Και πολλές φορές ισχύει και το ποδοσφαρικό ρητό «ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει».
Στα της Williams τώρα. Η ομάδα του Grove έκανε το μεγάλο βήμα της ανάκαμψης πέρυσι, όπου από ένατη πέρασε στην τρίτη θέση στο Πρωτάθλημα Κατασκευαστών. Έχασε στα σημεία τη δεύτερη θέση από την Red Bull και ο στόχος για την φετινή σεζόν είναι το κάτι παραπάνω. Κατ’εμέ, η Williams είναι το πιο τρανό παράδειγμα ιστορικής ομάδα που είχε πέσει σε λήθαργο τα τελευταία χρόνια και γνώρισε αγωνιστική παρακμή μεγάλων διαστάσεων μετά το 2005. Κι όμως, δια πυρός και σιδήρου, πέρασε τσακισμένη και κατακερματισμένη μέσα από την κακοδαιμονία των προηγούμενων 9 ετών, αλλά τελικώς πήρε την 3η θέση και πέραν του αποτελέσματος αυτόυ καθαυτού, η ουσία έγκειται στο γεγονός πως βρήκε λύση στα αδιέξοδα που αντιμετώπιζε επί σειρά ετών.
Συμπερασματικά, η χρονιά αναμένεται με αγωνία και μόνο η πίστα και οι χρόνοι θα πουν την αλήθεια. Μπορεί εμείς εδώ να λέμε και να αναλύουμε, αλλά και πάλι όλα κρίνονται στην πράξη.
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
