Είναι πασιφανές πλέον, μετά και το πρώτο Grand Prix επί Μεσανατολικού εδάφους το 2004 στο Μπαχρέιν, πως η Formula 1, με επικεφαλής της τον Bernie Ecclestone, έχει στραφεί όσο ποτέ άλλοτε προς την Ανατολή.
Δεν μιλώ για την Άπω Ανατολή, καθώς εκεί (ενν. Ιαπωνία) η αυτοκίνηση και ο μηχανοκίνητος αθλητισμός έχει παράδοση πολλών δεκαετιών. Μιλώ κυρίως για χώρες όπως το Μπαχρέιν, τα Η.Α.Ε., η Σιγκαπούρη, η Κίνα. Ίσως θα έπρεπε να προσθέσω σε αυτή τη λίστα και το Αζερμπαϊτζάν και το GP στους δρόμους του Μπακού, αλλά αυτό τιτλοφορείται ως «GP Ευρώπης» για έναν – σε μένα – ανεξήγητο λόγο.
Το άνοιγμα στις αγορές/βαριές οικονομίες της Κίνας ή των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων αποτελεί – εν πολλοίς – αναγκαιότητα των καιρών μας. Η δυτική οικονομία έχει πληγεί και θα συνεχίσει να βρίσκεται σε δυσμενή θέση για καιρό λόγω της οικονομικής κρίσης, και η Ανατολή έχει καταφέρει να εκμεταλλευτεί τα τελευταία χρόνια αυτήν την ύφεση, με αποτέλεσμα να ισχυροποιείται σε βάρος των δυτικών. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, το γεγονός ότι η Γερμανία δεν θα διεξάγει φέτος Grand Prix, λόγω οικονομικών δυσχερειών τόσο του Nurburgring όσο και του Hockenheimring, αν και είναι μία χώρα με πλούσια κληρονομιά στην F1, ενώ το Μπακού ετοιμάζεται για αγώνα το 2016.
Δεν είμαι «ρατσιστής» της F1. Δεν επιθυμώ να βλέπω ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα που θα απαρτίζεται από 19 αγώνες εντός της Ευρώπης ή της Αμερικής.
Ωστόσο, θα μου επιτρέψετε να τονίσω ότι αυτό το άνοιγμα του Bernie στην Ανατολή τείνει να στερήσει από το σπορ την ταυτότητά του. Διαβάζουμε την τελευταία περίοδο την πιθανή αντικατάσταση της Monza από την Imola, με το «μπαλάκι» να πηγαινοέρχεται από την μία πίστα στην άλλη. Εν ολίγοις, είναι έκδηλη η δυσκολία της Ιταλίας να διεξάγει αγώνα πέραν του 2016.
Είναι όλα αποτέλεσμα των οικονομικών προβλημάτων τόσο των ίδιων των σιρκουί, όσο και των αυτοκινητιστικών ομοσπονδιών της εκάστοτε χώρας.
Αρνούμαι να δεχτώ ότι το μέλλον της F1 βρίσκεται σε μεγάλο βαθμό στην Ανατολή. Όχι γιατί δεν έχουμε ωραίους αγώνες εκεί, ούτε γιατί δεν έχουμε όμορφες χαράξεις. Εξάλλου, τρανό παράδειγμα ότι και στην Ασία έχουμε όμορφους αγώνες είναι η πίστα στην Sepang στη Μαλαισία και οι ανατροπές που έχουμε δει εκεί.
Περισσότερο δεν θέλω το μέλλον του σπορ να στηριχτεί στην Ανατολή γιατί θα φτάσει στο σημείο να λησμονήσει τη Δύση και τις – αν μη τι άλλο – δυτικές καταβολές του. Στο βωμό της ανεπτυγμένης αγοράς της Κίνας, της Σιγκαπούρης, του Άμπου Ντάμπι δεν πρέπει να δούμε την F1 να χάνεται μέσα στα βάθη της Ανατολής.
Είναι σφάλμα να «ανατολικοποιείται» η F1 σε σημείο που πλέον να φύγει το κέντρο βάρους από την Ευρώπη, την γενέτειρα του σπορ. Να γίνει το άνοιγμα (ή μάλλον καλύτερα να συνεχιστεί αυτό), να βρει το άθλημα βάση σε μία ακόμη, ραγδαίως αναπτυσσόμενη αγορά, αλλά να μην επικεντρωθεί εκεί. Διότι, αυτό ίσως να είναι και η σταγόνα που θα ξεχειλίσει το ποτήρι στην παρακμή της κορωνίδας του μηχανοκίνητου αθλητισμού.
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
