Αν υπάρχει κάτι που δίνει πνοή στην Formula 1, αυτό είναι οι νέοι οδηγοί που κάνουν συχνά-πυκνά την εμφάνισή τους στο σπορ.
Όλοι οι μετέπειτα επιτυχημένοι οδηγοί, πρωταθλητές, θρύλοι της F1 ξεκίνησαν ως πολλά υποσχόμενα ταλέντα σε μικρές ομάδες – ίσως με εξαίρεση της πρόσφατης ιστορίας τον Lewis Hamilton που ξεκίνησε την καριέρα του στην McLaren.
Η σεζόν του 2015 ήταν από τις πλέον ενθαρρυντικές σε αυτόν τον τομέα, με αντίστοιχες προοπτικές και για το 2016.
Αρχικά, η φετινή σεζόν μας απασχόλησε ιδιαίτερα από νωρίς, όταν και ανακοινώθηκε η αλλαγή οδηγικού δίδυμου στην Toro Rosso, με την πρόσληψη των Max Verstappen και Carlos Sainz. Ενώ ο Sainz ήταν 20 ετών, μία ηλικία καλή για να εισέλθει κανείς στον απαιτητικό χώρο της F1, οι αντιδράσεις για τον Verstappen ήταν πολλές. Με νωπές τις μνήμες από τον Bruno Senna και την μέτρια πορεία του στο σπορ, ο Ολλανδός είχε να αντιμετωπίσει την κριτική του κοινού τόσο για το επίθετό του, όσο και για την ηλικία του: ήταν μόλις 17 ετών όταν έκανε το ντεμπούτο του στον αγώνα της Αυστραλίας τον περασμένο Μάρτιο.
Μεταξύ άλλων, ακούστηκε πως θα είναι ένα δίδυμο-καταστροφή, που μπήκε στο σπορ μόνο λόγω ονόματος και χρημάτων, δίχως να είναι έτοιμο για τόσο υψηλό επίπεδο.
Τελικά, μετά από μία γεμάτη σεζόν, τους διέψευσαν όλους. Ο μεν Max έφτασε δις στην 4η θέση, πραγματοποιώντας καλές εμφανίσεις, με λιγοστά λάθη και εμπειρία δυσανάλογη της ηλικίας του, συλλέγοντας 49 βαθμούς, ο δε Sainz είχε αρκετές ατυχίες, αλλά είχε μεστή απόδοση, πήρε το μέγιστο από την STR10 και συνέλεξε με τη σειρά του 18 βαθμούς. Μαζί έφεραν την STR στη 7η θέση στους Κατασκευαστές, 11 βαθμούς πίσω από το πολύ πιο έμπειρο δίδυμο της Lotus.
Εν ολίγοις, επιβεβαιώθηκε η ρήση «μην κρίνεις ένα βίβλίο από το εξώφυλλό του». Με λιγοστές παραστάσεις σε αγώνες μονοθεσίων, οι «πιτσιρικάδες» (σε εισαγωγικά γιατί μόνο τέτοιοι δεν είναι μετά από μία εκπληκτική πρώτη σεζόν) έβαλαν τα γυαλιά σε όσους υποδύθηκαν τις… Κασσάνδρες και προέβλεψαν παταγώδη αποτυχία.
Πέραν όμως του γεγονότος ότι εξέπληξαν θετικά μία μεγάλη μερίδα φιλάθλων με την απόδοσή τους, απέδειξαν πως το νέο αίμα είναι ικανό να λάμψει και να μας χαρίσει μεγάλες στιγμές στο μέλλον.
Με την γενιά του 2000 να μας αποχαιρετά οσονούπω (Alonso, Raikkonen, Button), ήρθε η ώρα της γενιάς του 2015 και του 2016 να μας κρατήσει στις επάλξεις. Αυτός ο ανατροφοδοτούμενος κύκλος νέων οδηγών που διαδέχονται τους βετεράνους είναι που κρατά ζωντανή την Formula 1. Και δεν νομίζω πως θα μπορούσαμε να ζητήσουμε καλύτερους rookie.
Μέσα σε αυτούς είναι και ο Felipe Nasr, αν και συνειδητά δεν τον κατατάσσω – ακόμα – στους ελπιδοφόρους νέους του σπορ. Ίσως και η δυναμική της Sauber να μην του επιτρέπει να κάνει το κάτι παραπάνω, αλλά όπως και να έχει, οι 22 βαθμοί που τον χωρίζουν από τον Verstappen στην κατάταξη των Οδηγών μαρτυρούν εν πολλοίς και την φετινή του απόδοση. Έδειξε πως έχει τη δυναμική να γίνει ένας καλός οδηγός, έδωσε πνοή στην ελβετική ομάδα με την χορηγία της Banco do Brasil, αλλά δεν χάρισε τις στιγμές του Verstappen.
Τέλος, όσον αφορά το 2016 και την αναφορά που κάνω στον τίτλο για τον Jolyon Palmer, φρονώ πως θα είναι σημαντική προσθήκη στην επιστροφή της Renault ως κατασκευάστρια εταιρία στο σπορ. Είναι ταλαντούχος – όπως απέδειξε στην θητεία του στο GP2 – είναι νέος και το κυριότερο δεν μπαίνει μόνο με τον παρά του, αλλά και με την αξία του.
Κακά τα ψέματα, πάντοτε οι οδηγοί στην F1 εισέρχονταν σε αυτήν και με τη βοήθεια χορηγιών, αλλά τα τελευταία χρόνια κερδίζουν μία θέση σε αυτήν αποκλειστικά με το χρήμα. Αυτό είναι άλλο κεφάλαιο, τεράστιο, και θέλει δικό του άρθρο.
Εν κατακλείδι, μπορεί το σπορ το ίδιο να έχει πολλές παθογένειες, να έρχεται αντιμέτωπο με τους ίδιους του τους δαίμονες, αλλά ένα είναι σίγουρο: από ταλέντα είμαστε σε καλό δρόμο!
Over and out.
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
