Το GP Αυστραλίας αποτελεί παρελθόν, με τον Cal Crutchlow να είναι ο μεγάλος νικητής ενός αγώνα που ενώ είχε απ’ όλα, μας άφησε όλους με την εντύπωση ότι κάτι έλειπε. Τι ήταν αυτό; Ίσως η μάχη για την 1η θέση…
Ο Cal Crutchlow πήρε την Κυριακή μια σπουδαία νίκη. Μια νίκη που απέδειξε περίτρανα ότι ο Βρετανός είναι σε καταπληκτική φόρμα, την καλύτερη της καριέρας του. Ο αναβάτης του Lucio Cecchinello κέρδισε για δεύτερη φορά φέτος, χωρίς να χρειαστεί τη βοήθεια της βροχής για να τα καταφέρει. Και, όπως λένε οι μεγάλοι οδηγοί, στο βρεγμένο πολλά μπορούν να συμβούν και οποιοσδήποτε μπορεί να κερδίσει, στο στεγνό όμως… Μόνο οι πραγματικά ικανοί μπορούν να τα καταφέρουν.
Ο Crutchlow είναι ικανός. Μπορεί στην καριέρα του και ειδικά τα προηγούμενα δύο χρόνια να ήταν αρκετά ασταθής, φέτος όμως έχει δείξει και ωριμότητα σε συνδυασμό με ταχύτητα (που είχε ανέκαθεν). Στο χθεσινό αγώνα ήταν και πάλι μετρημένος, αλάνθαστος, με ένα γυρολόγιο που θύμιζε… Lorenzo. Φυσικά, επωφελήθηκε από την πτώση του Marc Marquez, όμως ο Cal ήταν σε θέση να «παλέψει» και στα ίσια τον φετινό Παγκόσμιο Πρωταθλητή.
Είχε επιλέξει την σκληρή εμπρός γόμα στο ελαστικό του, όπως και οι Marquez, Miller και οι δύο Suzuki. Ως εκ τούτου, γνώριζε ότι για να μείνει όρθιος και να πάει γρήγορα, έπρεπε να πιέσει· να πιέσει, ώστε να διατηρήσει τη σωστή θερμοκρασία στο εμπρός slick της Michelin, κάτι που θα του επέτρεπε να βγει κερδισμένος απ’ το ρίσκο της επιλογής της σκληρής γόμας, σε μια πίστα με συννεφιά ανά διαστήματα και όχι και τόσο ευνοϊκές θερμοκρασίες για τη σίγουρη χρήση της (30°C).
Παρόλα αυτά, ο αναβάτης της LCR πίεσε αρχικά να φτάσει τον Marquez που είχε «εξαφανιστεί» στα πρώτα στάδια του αγώνα, έκανε τον ταχύτερο γύρο της ημέρας (1:29.494) και συνέχισε να πιέζει και μετά την πτώση του αναβάτη της Repsol Honda. Στους τελευταίους δέκα γύρους πήγαινε απλά όσο χρειαζόταν χωρίς να πιέζει (όπως τόνισε), μιας και ο Rossi που τον ακολουθούσε δεν μπορούσε να τον φτάσει έτσι και αλλιώς! Ενδεικτικό της ελαφριάς «χαλάρωσης» του Βρετανού αλλά και των λεγομένων του, είναι ότι μόλις στους τελευταίους δέκα γύρους «πέρασε» προς τα πάνω το φράγμα του 1′ 30”.
Ο Valentino Rossi την Κυριακή έκανε ένα μεγάλο αγώνα. Όχι τον καλύτερό του, αλλά σίγουρα σπουδαίο. Ο Ιταλός αναβάτης χρειάστηκε να φτάσει στη 2η θέση την οποία τερμάτισε, έχοντας προηγουμένως εκκινήσει μόλις 15ος, απ’ την 4η σειρά του grid. Το εκπληκτικό με τον Rossi χθες δεν ήταν μόνο η (αναμενόμενη) επίθεσή του απ’ τις πιο πίσω θέσεις, αλλά και το ότι κατάφερνε να «γράφει» εξαιρετικούς και με μικρή απόκλιση χρόνους κατά τη διάρκεια της «αναρρίχησής» του! Ο Ιταλός, απ’ τον 6ο μέχρι και τον 9ο γύρο του αγώνα, είχε απόκλιση στους γυρολόγιό του μόλις 69 χιλιοστά του δευτερολέπτου, ανεβαίνοντας ταυτόχρονα απ’ την 6η θέση -στην οποία βρισκόταν- στην 4η!
Ο 37χρονος επέλεξε την πιο μαλακή επιλογή για το εμπρός ελαστικό του, πηγαίνοντας αρκετά γρήγορα στην αρχή, θυσιάζοντας κάπως το τελείωμά του. Μετά το πέσιμο της καρώ σημαίας δήλωσε ότι δυσκολεύεται να διατηρήσει το ρυθμό του στο δεύτερο μισό του αγώνα, κάτι που όπως τόνισε συμβαίνει συνέχεια στα τελευταία Grand Prix. Η αλήθεια είναι ότι ο Rossi χθες δεν φαινόταν σε θέση να κυνηγήσει τον Crutchlow σε καμία περίπτωση, με το λόγο να βρίσκεται ίσως στα λεγόμενα του ίδιου του Ιταλού: η εξέλιξη που έχει δεχθεί η Μ1 στο δεύτερο μισό του πρωταθλήματος είναι μικρή σύμφωνα με το Rossi και η έλλειψη νίκης απ’ τον αγώνα της Καταλωνίας ίσως και να τον επιβεβαιώνει.
Για τον Maverick Vinales ο αγώνας ήταν εξίσου σπουδαίος, αν και ο Ισπανός εκκίνησε λίγο πιο μπροστά, απ’ την 13η θέση. Απλώς ο Vinales άργησε ίσως να «ξυπνήσει», μιας και καθυστέρησε σημαντικά να ανέβει θέσεις σε σχέση με τον αναβάτη που θα μοιράζεται τα box του για το 2017. Ωστόσο, ο αναβάτης της Suzuki ήταν και πάλι εξαιρετικός, συντρίβοντας για άλλη μια φορά τον teammate του (ο Aleix Espargaro πρέπει πλέον να τον βλέπει στον ύπνο του), όντας πιο γρήγορος και τρομερά σταθερός. Επίσης, αν και έμπλεξε σε πολλές μάχες, κατόρθωσε να τις κερδίσει όλες. Ή σχεδόν όλες, καθώς ο Rossi κατάφερε και του ξέφυγε.
Τέταρτος και εκτός βάθρου βρέθηκε ο Andrea Dovizioso με την Ducati του. Τι και αν ο Ιταλός «καθάριζε» στην ευθεία «Gardner» τους πάντες με την Desmosedici του, τα 339.5 χλμ τελικής που «έγραψε» κατά μέσο όρο εκεί δεν φάνηκαν ικανά να του χαρίσουν το βάθρο. Ο Dovi δυσκολευόταν πολύ στις στροφές του Phillip Island και έμενε κοντά στους αντιπάλους του χάρη στη αβυσσαλέα δύναμη της Ducati του, με την κόκκινη μοτοσυκλέτα να δείχνει ότι θέλει αρκετή δουλειά ακόμη πριν την καβαλήσει ο Jorge Lorenzo για να πάνε παρέα για το πρωτάθλημα.
Όσο για τον Ισπανό, για ακόμη έναν αγώνα ήταν μακριά απ’ τον καλό του εαυτό. Μόλις 6oς, κατέφερε να μείνει πίσω και απ’ τον Pol Espargaro και την δορυφορική Yamaha του, σε μία ομολογουμένως κακή εμφάνιση. Τερμάτισε μόνος του, 20 δευτερόλεπτα μακριά απ’ τον Crutchlow και 16 απ’ τον teammate του, δείχνοντας για μια ακόμη φορά πως το πρωτάθλημα φέτος γι’ αυτόν έχει τελειώσει προ πολλού. Το έχουμε ξαναπεί άλλωστε, το μυαλό του Jorge είναι ήδη στο 2017, ή καλύτερα, στο τεστ της Valencia, αμέσως μετά το πέσιμο της «αυλαίας» του φετινού πρωταθλήματος.
Για τις δύο εργοστασιακές Honda τα πράγματα πήγαν πολύ άσχημα. Ο Nicky Hayden το προσπάθησε αλλά δεν το κυνήγησε και πολύ (έτσι τουλάχιστον φαινόταν), καταλήγοντας σε πτώση έπειτα από επαφή που είχε με τον Jack Miller. Ο Αμερικανός πάντως ήταν στη μάχη της 7ης θέσης, φαινόταν όμως κάπως σφιγμένος πάνω στην εργοστασιακή Honda του Dani Pedrosa. O Marquez όμως… εξαφανίστηκε σχεδόν αμέσως στην εκκίνηση, δείχνοντας πως μόνο ο κακός του εαυτός μπορούσε να του στερήσει τη νίκη.
Και του τη στέρησε, με τον Ισπανό να κάνει λάθος στη Στροφή Honda (!) του 10ου γύρου, όντας ήδη μόνος 1ος και με διαφορά δύο και πλέον δευτερολέπτων απ’ τον 2ο Crutchlow. Ήταν ένα ανθρώπινο λάθος όπως παραδέχθηκε και ο ίδιος, με τη ζημιά να είναι μικρή, μιας και ο ίδιος έχει ήδη κλειδώσει τον φετινό τίτλο. Οι τίτλοι κατασκευαστών και ομάδων όμως δεν έχουν κριθεί ακόμη, με τον 23χρονο αναβάτη να βάζει σε περιπέτειες το HRC, δύο αγώνες πριν το τέλος.
Για τις πιο πίσω θέσεις οι Redding, Smith, Petrucci, Miller και Bradl προσέφεραν άφθονο θέαμα για τις θέσεις 7 έως 11, με τον Βρετανό να επικρατεί και τους υπόλοιπους να ακολουθούν. Στην ίδια μάχη συμμετείχαν νωρίτερα και οι Hayden – Barbera, με τους δύο να έχουν όμως πτώσεις. Και καλά ο Αμερικανός, είναι στη δύση της καριέρας του και ίσως να μην τον απασχολεί και πολύ (λέμε τώρα). Ο Ισπανός όμως; Η Ducati δύο φορές του εμπιστεύτηκε της εργοστασιακή Desmosedici GP του τραυματία Iannone, δύο φορές τους την επέστρεψε διαλυμένη. Ε συγνώμη κιόλας, είχε την ευκαιρία του και την κατέστρεψε… Κυριολεκτικά.
Για τον επόμενο αγώνα έχουμε και πάλι πρωινό ξύπνημα, αυτήν την Κυριακή στη Sepang της Μαλαισίας· στην πίστα την οποία έχασε τη ζωή του πέντε χρόνια πριν ο Marco Simoncelli, με τις μνήμες να είναι ακόμη νωπές…
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
