Η σεζόν του 2018 ολοκληρώθηκε, και το TotalRacing.gr κατατάσσει οδηγούς κι ομάδες με βάση τη συνολική τους απόδοση.
Επιμέλεια: Δημήτρης Μπίζας, Δημήτρης Βούρδας
Οι οδηγοί:
Μπορεί να ξεκίνησε τη σεζόν νωθρά, χωρίς μεγάλες εμφανίσεις, αφού πρώτη του σπουδαία νίκη είναι αυτή στην Ισπανία, όμως τη στιγμή που ο Vettel άρχισε να πέφτει αγωνιστικά, ο ίδιος ανέκαμψε, πήρε καίριες pole τις οποίες μετέτρεψε σε νίκες και «κλείδωσε» τον τίτλο. Συνολικά, είναι ίσως η πιο ολοκληρωμένη του χρονιά στο σπορ, κάτι που μοιάζει να παραδέχεται και για τον εαυτό του, αφού με το δεύτερο καλύτερο μονοθέσιο πήρε τον πιο δύσκολο τίτλο της καριέρας του.
Ξεκίνησε τη χρονιά δυναμικά, όντας ο καλύτερος οδηγός, στο καλύτερο μονοθέσιο, στην καλύτερη ομάδα. Όλα κυλούσαν ομαλά μέχρι το πρώτο μεγάλο λάθος στη Γερμανία, την ήττα στην Ουγγαρία, το επόμενο λάθος στην Ιταλία και τη χαμένη ευκαιρία στη Σιγκαπούρη. Ο πιλότος της Scuderia φάνηκε να κάνει δύο σεζόν σε μία, κι αυτό πλήγωσε σημαντικά τις ελπίδες του για την κατάκτηση του φετινού τίτλου.
Ο καλύτερος rookie των τελευταίων πολλών ετών – αυτό είναι ο Charles Leclerc, που με το 7ο καλύτερο μονοθέσιο, κατάφερε να βαθμολογηθεί σε 10 εκ των 21 Grand Prix. Highlight η 6η θέση στο Μπακού, όμως σε μία σεζόν που μόνο θετικά μπορεί να κριθεί για τον ίδιο, είχε και τα «στραβοπατήματά» του, όπως τα λάθη στο βρεγμένο σε Γερμανία και Ουγγαρία. Συνολικά, όμως, ήταν -αναλογικά- ο τρίτος καλύτερος οδηγός του 2018, με διαφορά.
Ο Φινλανδός έκανε την καλύτερή του σεζόν μετά το 2007, ανεβαίνοντας στο βάθρο 12 φορές, και κατακτώντας την τελευταία του νίκη με τα χρώματα της Ferrari. Ήταν εξαιρετικά σταθερός, κρατώντας σε τροχιά τίτλου την ομάδα του, ενώ κάλυπτε τα κενά του Vettel, όταν εκείνος έχανε έδαφος. Μελανό σημείο φέτος, η απόδοση στους αγώνες που ο teammate του ήταν εξαιρετικός, όπως στον Καναδά και τη Μ. Βρετανία. Αυτό, βέβαια, δεν αναιρεί την εξαιρετική δουλειά που έκανε συνολικά.
Το απογοητευτικό ξεκίνημα που είχε στη φετινή σεζόν δεν φάνηκε να επηρεάζει τελικά τον Ολλανδό της Red Bull, που μετά τη χαμένη ευκαιρία για ένα καλύτερο αποτέλεσμα στο Μονακό, «αφυπνίστηκε». Νίκη στην Αυστρία, συνεχείς παρουσίες στο βάθρο και ελάχιστα λάθη χαρακτήρισαν το δεύτερο μισό του 2018 για τον Verstappen, που στο τέλος, έδειξε τι μπορεί να κάνει όταν είναι σοβαρός.
Ξεκίνησε τη σεζόν καλύτερα από τον teammate, με δύο νίκες σε Κίνα και Μονακό να αποτελούν τα highilights της χρονιάς μέχρι και το τέλος. Ωστόσο, από τη στιγμή που ο Verstappen άρχισε να ανακάμπτει, ο ίδιος έμοιαζε να χάνει σημαντικά έδαφος – χωρίς, φυσικά, να λαμβάνονται υπόψη τα άπειρα μηχανικά προβλήματα που του στέρησαν βάθρα μετά το θερινό διάλειμμα. Σε κάθε περίπτωση, ήταν μία καλή χρονιά για τον Αυστραλό.
Αν δεν ήταν τόσο καλός και σταθερός ο Leclerc, από το midfield θα ξεχώριζε χωρίς δεύτερη σκέψη ο Hulkenberg. Εκμεταλλευόμενος την σαφώς βελτιωμένη Renault, o Γερμανός ήταν σταθερά στους βαθμούς, βρέθηκε κοντά ακόμα και στο βάθρο στο Μπακού (εκεί όπου έκανε και το μοναδικό λάθος του όλη τη χρονιά), και επάξια πήρε την 7η θέση στη βαθμολογία των οδηγών.
8. Pierre Gasly
Άλλος ένας οδηγός που, σε ένα πρωτάθλημα χωρίς Leclerc, θα έπαιρνε περισσότερη προσοχή για τα επιτεύγματά του. Έχοντας ελάχιστες παραστάσεις από το 2017, και με έναν νέο κινητήρα στην πλάτη του, ο Γάλλος της Toro Rosso κατάφερε να πάρει από το πουθενά την 4η θέση στο Μπαχρέιν και να συνεχίσει δυναμικά τη σεζόν, αποφεύγοντας τα μεγάλα λάθη. Η αξιοπιστία τον εμπόδισε από το να εξασφαλίσει καλύτερους τερματισμούς, αλλά αυτό δεν αναιρεί την προσωπική του απόδοση.
Ο Δανός κατάφερε να κερδίσει τον Grosjean, κι αυτό δε μοιάζει τόσο εύκολο όσο μπορεί να ακούγεται. Ο Γάλλος είναι ένας δοκιμασμένος οδηγός στο midfield, όμως φέτος ήταν μακριά από τον καλό του εαυτό, και ο Magnussen το εκμεταλλεύτηκε. Έκανε την καλύτερη χρονιά της καριέρας του, ανέδειξε την ταχύτητα που είχε η VF-18 (ειδικά στο πρώτο μισό της σεζόν), αλλά παρέμεινε «επικίνδυνος» σε πολλές περιπτώσεις που κλήθηκε να δώσει μάχες.
10. Esteban Ocon
Θετικά μπορεί να κριθεί το 2018 του Esteban Ocon. Μετά την πρώτη του πλήρη σεζόν στην F1, εμφανίστηκε σαφώς πιο ήρεμος και σταθερός, αλλά έκανε δύο μεγάλες «κοιλιές» κατά τη διάρκεια της χρονιάς, με πιο χαρακτηριστική αυτή προς το τέλος της σεζόν. Είναι από τους οδηγούς που θα άξιζαν μία θέση στο grid του 2019.
11. Carlos Sainz
Κατά δήλωση του ίδιου, δεν μπόρεσε να βρει την ισορροπία της R.S.18, πράγμα που του στέρησε αρκετά σε σχέση με τον teammate του. Και πάλι όμως, βρισκόταν αρκετά πίσω από τον ανταγωνισμό στο μεγαλύτερο μέρος της σεζόν, αν και κατάφερε προς το κλείσιμο του πρωταθλήματος να ανεβάσει την απόδοσή του και να κλείσει θετικά το 2018.
12. Fernando Alonso
Τρομακτικά ανώτερος του teammate του, αλλά στο midfield έμοιαζε να τα παρατά μετά το μέσον της σεζόν. Ο Alonso άρχισε να χάνει το κίνητρό του, όταν και η McLaren άρχισε να χάνει έδαφος, και αυτό δεν είναι κάτι που θα περίμενε κανείς από έναν θρύλο του σπορ. Τα team radio στη Γαλλία είναι το lowlight του 2018 για τον ίδιο, που αποχαιρέτισε το άθλημα με το πέρας του.
13. Sergio Perez
Νωθρό ξεκίνημα, που όμως ακολουθήθηκε από πολύ καλές εμφανίσεις (highlight το βάθρο στο Μπακού), χαρακτήρισαν μία ιδιαίτερη χρονιά για τον Perez. Η έλλειψη σταθερότητας από μεριάς του, τον άφησε αρκετά μακριά από τον καλό του ‘midfield’ εαυτό, και η 8η θέση στη βαθμολογία είναι μάλλον κολακευτική για την φετινή του πορεία.
14. Valtteri Bottas
Κάκιστος, νωχελικός, ασπόνδυλος. Σαν να μην έχει ορμή και κίνητρο οδήγησε στο μεγαλύτερο μέρος του 2018 ο Bottas, που μόνο μία νίκη έχασε μέσα από τα χέρια του, στο Μπακού – κι αυτό δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση δικαιολογία για την καρικατούρα οδηγού που είδαμε στο υπόλοιπο του πρωταθλήματος. Σε πολλές των περιπτώσεων, δεν επιτέλεσε επαρκώς ούτε το έργο του 2ου οδηγού στη Mercedes, κάνοντας το πρωτάθλημα των κατασκευαστών κυρίως υπόθεση του Hamilton.
15. Romain Grosjean
Έχασε κατά κράτος από τον Magnussen, κι αυτό λέει πολλά τόσο για τον Δανό, όσο και για τον ίδιο τον Grosjean. Δεν ξεκίνησε με τον καλύτερο τρόπο το 2018, βελτιώθηκε στη συνέχεια (χάρη και στην απόδοση της Haas), αλλά το γεγονός ότι τερμάτισε πίσω κι από τον Leclerc στη βαθμολογία, αποτελεί ενδεικτικό της φετινής του εικόνας.
16. Marcus Ericsson
Ίσως ο καλύτερος Marcus Ericsson που έχουμε δει στα πέντε χρόνια παρουσίας του στο σπορ, αλλά και πάλι, πολύ κατώτερος του teammate του, αλλά και του υπόλοιπου midfield. Πήρε κάποια αποτελέσματα, βαθμολογήθηκε όταν η C37 «βολευόταν» σε ορισμένες πίστες, αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό για να τον φέρει πιο ψηλά στη βαθμολογία.
17. Brendon Hartley
Ο Νεοζηλανδός επηρεάστηκε από προβλήματα αξιοπιστίας (και αρκετές ποινές για αλλαγές μονάδων ισχύος), όμως στους αγώνες που ήταν «επί ίσοις όροις» με τον Gasly, έχανε κατά κράτος. Δεν έπεισε σε κανένα σημείο της σεζόν πως άξιζε τη θέση του στην Toro Rosso και για το 2019, και λογικό να αποχωρεί.
18. Sergey Sirotkin
Ας μας επιτραπεί η έκφραση «τίμιος οδηγός», για τον Sirotkin. Δεν υπήρξε τίποτα το εξωφρενικό, δεν εντυπωσίασε με την ταχύτητά του, όμως βελτιωνόταν συνεχώς. Αυτό που του «αφαιρεί πόντους» και τον αφήνει τόσο πίσω, είναι το γεγονός πως έχασε από τον Stroll.
Ναι, έπεσε θύμα της φετινής απόδοσης της McLaren, αλλά το 21-0 εις βάρος του στις κατατακτήριες και οι κάκιστες εμφανίσεις του στους αγώνες, δεν δικαιολογούνται με βάση το μονοθέσιο, αφού εκεί κρίνεται σε σχέση με τον Alonso. Άδικο ή μη, το πρώτο μέτρο σύγκρισης είναι ο teammate, αλλά ακόμα κι αυτό να μην ίσχυε για τον Βέλγο, η συνολική εικόνα του δεν ήταν ικανοποιητική – αν δεν ήταν και απογοητευτική.
20. Lance Stroll
Καμία βελτίωση. Το γεγονός πως μένει στο σπορ και το 2019, το οφείλει στα δισεκατομμύρια του πατέρα Lawrence.
Οι ομάδες:
1.Mercedes
Οι πρωταθλητές δεν είχαν την καλύτερη χρονιά που θα μπορούσαν να έχουν, καθώς στην αρχή της χρονιάς όχι μόνο δεν είχαν το ταχύτερο μονοθέσιο, αλλά υπέπεσαν και σε σημαντικά στρατηγικά λάθη που έφεραν χαμένα αποτελέσματα (βλ. Αυστραλία, Κίνα, Αυστρία). Μετά από την εκκωφαντική ήττα στην Βρετανία όμως, ξύπνησαν και με αποκορύφωμα την σπουδαία εμφάνιση μέσα στην έδρα της Ferrari στην Ιταλία, έκαναν ένα τρομερό ντεμαράζ κι έκλεισαν με περισσότερη ευκολία απ’ότι περίμεναν κι οι ίδιοι το 5ο συνεχόμενο πρωτάθλημα.
2. Red Bull
Μπορεί τα προβλήματα αξιοπιστίας να ταλάνιζαν όλη τη χρονιά τους Verstappen και Ricciardo, όταν όμως οι άνθρωποι της Red Bull (από τον Christian Horner και τους οδηγούς μέχρι και τον τελευταίο μηχανικό) μύριζαν νίκη, τότε έκαναν τα πάντα για να την πάρουν. Οι νίκες σε Μονακό και Μεξικό απέδειξαν την δυναμική του μονοθεσίου, ενώ αυτές σε Κίνα και Αυστρία, την ταχύτητα των οδηγών αλλά και του pitwall. Οι Ταύροι μπαίνουν με ερωτηματικά στο 2019, αλλά έχουν κάθε λόγο να αισιοδοξούν.
3. Sauber
Εάν κάποιος είχε πει στην αρχή της χρονιάς ότι ο Charles Leclerc θα έκλεβε την παράσταση, δεν θα μπορούσαν πολλοί να πουν ότι δεν το περίμεναν. Αντίθετα όμως, αν ο ίδιος έλεγε πως θα βλέπαμε μια πολύ καλή σεζόν από τον Marcus Ericsson με συνεχείς παρουσίες στο Q3, μάλλον θα τον περνούσαμε για τρελό. Για την εντυπωσιακή απόδοση του Σουηδού, μέγιστο μερίδιο ευθύνης έχει η τρομερή βελτίωση που παρουσίασε η ομάδα της Sauber που παρά την βαριά ταμπέλα του ονόματος της Alfa Romeo, υπερέβη κατά πολύ τις προσδοκίες και βλέπει το μέλλον με περίσσια αισιοδοξία.
4. Ferrari
Bwoah. Μέχρι το Q3 της Monza, στην ιταλική ομάδα έδειχναν να λειτουργούν σαν μηχανή. Παρά τις όποιες αστοχίες, η Ferrari ήταν το απόλυτο φαβορί και για τους 2 τίτλους, το μονοθέσιο έδειχνε να είναι το ταχύτερο και στις περισσότερες περιπτώσεις, ήταν. Στον αγώνα όμως όλα πήγαν στραβά, ο Vettel επιτέθηκε στον Raikkonen και τα έκανε μούσκεμα, οι 2 Mercedes έκαναν παρέλαση και στην ιταλική ομάδα σαν να κατέβηκε ο γενικός και να σώπασαν όλα. Η απώλεια ενός διακριτού πλάνου έγινε πια ορατή, τα παιδικά λάθη στην στρατηγική επανεμφανίστηκαν και το χειρότερο κανείς δεν έδειξε ότι μπορεί να ξεπεράσει τον πήχη. Για άλλη μια χρονιά η Ferrari απογοήτευσε στο τέλος.
5. Haas
Για 2 μπουλόνια η Haas θα είχε πάρει την τέταρτη θέση στους κατασκευαστές. Το ατόπημα των μηχανικών στα pitstops των Magnussen, Grosjean στην Αυστραλία ήταν τελικά καταδικαστικά για την ομάδα από τις Η.Π.Α. που και φέτος έδειξε πως κάθε χρόνο παρουσιάζεται όλο και καλύτερη. Η ανάκαμψη του Grosjean κι οι καλές εμφανίσεις του Magnussen ανέβασαν την εικόνα της ομάδας του Gunther Steiner πολύ ψηλά και με τον βασικό κορμό να μένει σταθερός, ακόμη κι ο δύσκολος στόχος του πρώτου βάθρου δεν είναι πολύ μακριά.
6. Renault
Για μια εργοστασιακή ομάδα, η εικόνα της Renault είναι πολύ μακρινή από αυτήν που επιζητούν οι άνθρωποι που την στελεχώνουν. Παρότι το μονοθέσιο ήταν σε κάθε σχεδόν πίστα ικανό για την πρώτη θέση, πίσω από τις 3 πρώτες, το κενό ανάμεσα τους ήταν τελικά δυσθεώρητο για τους Γάλλους. Ενδεικτικό ήταν άλλωστε, πως η κορυφαία στιγμή για την ομάδα, δεν έγινε μέσα στην πίστα κι αφορούσε την υπογραφή της συμφωνίας με τον Daniel Ricciardo.
7. Force India
Η ομάδα με τα πιο απροσδόκητα αποτελέσματα μέσα στην χρονιά, δεν απογοήτευσε ούτε και φέτος. Το βάθρο του Perez στο Μπακού, το 4-5 στο Spa λίγες ώρες μετά την αλλαγή ονόματος και την αφαίρεση όλων των βαθμών κι η παρολίγο ανάκαμψη για την 7η θέση μέσα σε 7 αγώνες, ήταν ενδεικτικά μιας κατά τ’άλλα μέτριας χρονιάς. Η εικόνα της Force India στους αγώνες και στις πίστες που δεν βόλευαν την VJM11 ήταν αποκαρδιωτική, ενώ τα όσα συνέβησαν στο μέσο της χρονιάς με την αλλαγή ιδιοκτησιακού καθεστώτος μάλλον έκαναν κακό στην ομάδα. Τουλάχιστον του χρόνο τα χρήματα, άρα κι οι προσδοκίες θα είναι περισσότερα.
8. Toro Rosso
Το διαφαινόμενο μειονέκτημα των κινητήρων Honda δεν φάνηκε να επηρεάζει σημαντικά την εικόνα της Toro Rosso. Παρά τα εγγενή προβλήματα αξιοπιστίας, η ταχύτητα δεν έλειψε ποτέ από τα μονοθέσια της ιταλικής ομάδας, που είδε τον καλύτερο της αγώνα να πραγματοποιείται μόλις στον δεύτερο αγώνα της χρονιάς. Η τέταρτη θέση του Gasly δεν επαναλήφθηκε, όμως με τον καιρό το μονοθέσιο ήταν συνεχώς βελτιούμενο και με την “υποχρέωση” προς την μαμά Red Bull να βγαίνει, στην Faenza βλέπουν το 2019 να έρχεται ακόμη πιο γεμάτο.
9. McLaren
Στο πρώτο τέταρτο της χρονιάς, η McLaren ήταν το 5ο, ακόμη και το 4ο μονοθέσιο σε δυναμική. Στο υπόλοιπο, δεν ήταν ούτε το φάντασμα της ομάδας που κυριαρχούσε στην F1 μέχρι την αρχή της δεκαετίας. Οι αναβαθμίσεις δεν λειτούργησαν ποτέ, αντίθετα έκαναν το μονοθέσιο χειρότερο, η διοίκηση της ομάδας άλλαξε μέσα στην χρονιά ριζικά χωρίς κάποιο άμεσο αποτέλεσμα και σαν να μην έφτανε αυτό, η ομάδα δεν θα έχει τον κορυφαίο της οδηγό, αλλά ένα δίδυμο που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί τρομερό.
10. Williams
Θυμάστε κάποτε που η Williams είχε το καλύτερο μονοθέσιο, έπαιρνε νίκες και διεκδικούσε κάθε πρωτάθλημα στο τέλος της χρονιάς; Την τελευταία χρονιά που έγινε αυτό ο νέος της οδηγός, George Russell ήταν 5 ετών. 15 χρόνια μετά, η βρετανική ομάδα προκάλεσε θλίψη με την εικόνα της, με ένα μονοθέσιο κακοσχεδιασμένο και με ένα οδηγικό δίδυμο που έδωσε πολλά κι απέδωσε ελάχιστα. Το μόνο θετικό; Χειρότερα δεν γίνεται.
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
