Γενέθλια πρωταθλητών και σπουδαίων οδηγών αλλά και αρκετοί αγώνες σε Formula 1 και MotoGP έγιναν μία μέρα σαν και τη σημερινή, την 4η Μαΐου.
2014 – Ισπανία
O Marc Marquez ήταν άπιαστος, παρά την μέτρια εκκίνηση του, στην Χερέθ και πήρε την τέταρτη νίκη σε ισάριθμους αγώνες στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος. Ο Ισπανός συνέχισε να κερδίζει από την pole position και πλέον είχε εκτοξεύσει τη διαφορά του στην βαθμολογία του πρωταθλήματος.
Το ενδιαφέρον ωστόσο στράφηκε στη μάχη για τη δεύτερη θέση, ανάμεσα σε Dani Pedrosa και Valentino Rossi. Ο Ισπανός έδειξε την ανώτερη ταχύτητα της Honda, κλείνοντας πολύ γρήγορα την ψαλίδα.
Όμως, ο Rossi κατάφερε να παραμείνει μπροστά και πήρε για λιγότερο από ένα δέκατο του δευτερολέπτου την δεύτερη θέση, ενώ ο Pedrοsa αρκέστηκε στο τρίτο σκαλί του βάθρου.
2008 – Κίνα
Παρά την πρωινή βροχή και το αρκετό κρύο που επικρατούσε στην Σαγκάη, ο Valentino Rossi κατάφερε να θέσιε τον ρυθμό, να ξεμακρύνει από τους διώκτες του και να πάρει τη νίκη στο Κινεζικό Grand Prix. Ήταν η πρώτη νίκη του Ιταλού, μετά από 8 συνεχόμενες αποτυχίες.
Ο μόνος που βρέθηκε κοντά του ήταν ο Dani Pedrosa, ο οποίος είχε το προβάδισμα στους πρώτους γύρους και κατάφερε τελικά να τερματίσει στην δεύτερη θέση. Το βάθρο συμπλήρωσε ο Casey Stoner, ενώ ο επικεφαλής της βαθμολογίας, Jorge Lorenzo έμεινε τέταρτος, εμφανώς επηρεασμένος από το πολύ άσχημο ατύχημα που είχε στις ελεύθερες δοκιμές.
2003 – Ισπανία
Η Ferrari εμφάνισε τη νέα F2003-GA στο Ισπανικό Grand Prix και ο Michael Schumacher πήρε τη νίκη, χωρίς να αντιμετωπίσει κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα, ενώ ο τοπικός ήρωας, Fernando Alonso εντυπωσίασε για ακόμη έναν αγώνα, καθώς επικράτησε του Rubens Barrichello και πήρε τη δεύτερη θέση.
Ήταν ένας εφιαλτικός αγώνας για την ομάδα της McLaren με τον Kimi Raikkonen να ξεκινά τελευταίος, αλλά να μην κάνει ούτε 40 μέτρα, χτυπώντας στην σταματημένη Jaguar του Antonio Pizzonia και τον David Coulthard να εγκαταλείπει μετά από 2 συγκρούσεις με τους Jarno Trulli και Jenson Button.
Τέλος, ο Christiano Da Matta και o Ralph Firman άφησαν πολύ καλές εντυπώσεις, τερματίζοντας αμφότεροι στην βαθμολογούμενη οκτάδα, παίρνοντας τους πρώτους βαθμούς της καριέρας τους, για Toyota και Jordan αντίστοιχα.
https://www.youtube.com/watch?v=MQONg7CxEfg
1997 – Iσπανία
Ο Alex Criville δεν είχε κανένα πρόβλημα να πάρει τη νίκη στο Grand Prix της πατρίδας του, οδηγώντας τον αγώνα από την pole position.
Όμως ο Mick Doohan και Tadayuki Okada έδωσαν σκληρή μάχη για τη δεύτερη θέση, με τον Αυστραλό να πετυχαίνει ένα απίθανο προσπέρασμα στην τελευταία φουρκέτα και κράτησε τη δεύτερη θέση στο όριο, περνώντας την γραμμή του τερματισμού 34 χιλιοστά του δευτερολέπτου μπροστά από τον teammate του.
Ο Takuma Aoki τερμάτισε τέταρτος, γράφοντας το δεύτερο συνεχόμενο 1-2-3-4 για την ομάδα της Repsol Honda.
1987 – Ισπανία
Έρχεται στον κόσμο στην Πάλμα της Μαγιόρκα, ο Jorge Lorenzo, ένας από τους σπουδαιότερους αναβάτες στην σύγχρονη ιστορία του παγκόσμιου πρωταθλήματος μοτοσυκλετών.
Ο Lorenzo ασχολήθηκε από μικρός με τους αγώνες μοτοσυκλετών και στα 15α γενέθλιά του, περνώντας το ηλικιακό όριο, έκανε το ντεμπούτο του στο Ισπανικό Grand Prix της Χερέθ, στην κατηγορία των 125 κυβικών.
Τις επόμενες χρονιές έγινε κεντρικό μέλος του πρωταθλήματος κατακτώντας συνολικά 4 νίκες στην κατηγορία και το 2005 έκανε το άλμα για την κατηγορία των 250 κυβικών. Μετά από μία μέτρια χρονιά με την μοτοσυκλέτα της Honda, η ομάδα της Fortuna επέλεξε τις μοτοσυκλέτες της Aprilia και τις επόμενες 2 σεζόν κυριάρχησε, κατακτώντας 17 νίκες σε 33 αγώνες.
Η εργοστασιακή ομάδα της Yamaha δεν άργησε να του προσφέρει συμβόλαιο για το 2008, προτού καν ολοκληρωθεί το πρώτο μισό της σεζόν. Πλάι στον Valentino Rossi, o Lorenzo έκανε τρομερά πράγματα στους πρώτους του αγώνες, ανεβαίνοντας στο βάθρο στους 2 πρώτους αγώνες σε Κατάρ και Χερέθ, ενώ πήρε την πρώτη του νίκη στον τρίτο αγώνα της Πορτογαλίας.
Παρά τα αρκετά σοβαρά ατυχήματά του ο Lorenzo διεκδίκησε τον τίτλο το 2009, τερματίζοντας τελικά δεύτερος, αλλά έναν χρόνο μετά, έκανε το όνειρό του πραγματικότητα.
Παίρνοντας 7 νίκες στους πρώτους 9 αγώνες, δεν είχε αντίπαλο, ειδικά μετά τους τραυματισμούς των Rossi και Pedrosa και κλείδωσε τον τίτλο στην Μαλαισία. Έναν χρόνο αργότερα πάλευε για τον τίτλο μέχρι τον αγώνα στην Αυστραλία, όμως μία άσχημη πτώση τελείωσε πρόωρα τη σεζόν, με τον τίτλο να καταλήγει στον Casey Stoner.
To 2012, o Lorenzo επανέλαβε την επιτυχία του, επικρατώντας αυτή τη φορά του Stoner, καταφέρνοντας να γίνει ο πρώτος Ισπανός αναβάτης που κατακτά 2 τίτλους σε 2 διαφορετικές κατηγορίες. Η είσοδος του Marc Marquez τον κράτησε μακριά από τους τίτλους τις επόμενες 2 σεζόν, όμως το 2015 ήταν διαφορετικό.
Παρά το κακό ξεκίνημα, ο Lorenzo ανέκαμψε παίρνοντας 4 συνεχόμενες νίκες και μπήκε σε μία σφοδρή μάχη τίτλου απέναντι στον Rossi. Οι 2 τους πάλευαν σκληρά, αλλά στη Μαλαισία η δεύτερη θέση του Lorenzo μείωσε τη διαφορά στους 7 βαθμούς και το διαβόητο συμβάν ανάμεσα σε Rossi και Marquez, προκάλεσε την εκκίνηση του Ιταλού από την τελευταία θέση στην Βαλένθια. Εκεί ο Lorenzo πήρε τη νίκη και πανηγύρισε τον τρίτο του παγκόσμιο τίτλο.
Μετά από μία μέτρια σεζόν το 2016, ο Lorenzo μεταγράφηκε στην Ducati για τα επόμενα 2 χρόνια. Παρά τις μερικές καλές εμφανίσεις του και τις νίκες που πήρε το 2018, ο Lorenzo χτύπησε σοβαρά κι έχασε το τέλος της σεζόν. Την ίδια εποχή υπέγραψε συμβόλαιο με την Honda για το 2019.
Εκεί δεν κατάφερε ποτέ να βρει ρυθμό και μετά από έναν πολύ άσχημο τραυματισμό στην Ολλανδία, τον οποίο δεν μπόρεσε να ξεπεράσει στην υπόλοιπη χρονιά, ανακοίνωσε την απόσυρσή του από το πρωτάθλημα. Λίγους μήνες αργότερα, υπέγραψε συμβόλαιο με την Yamaha για να αναλάβει ρόλο δοκιμαστή για το 2020, με την προοπτική να συμμετάσχει σε τουλάχιστον έναν αγώνα του πρωταθλήματος.
1946 – Βόρεια Ιρλανδία
Γεννιέται στο Μπέλφαστ ο John Watson, μετέπειτα οδηγός της Formula 1 για τις ομάδες της Brabham, της Surtees και της McLaren.
Γόνος πλούσιας οικογένειας, ασχολήθηκε από νωρίς στη ζωή του με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό και κατάφερε να βρει τον δρόμο του προς το πρωτάθλημα της Formula 1, συμμετέχοντας σε αρκετούς μη πρωταθληματικούς αγώνες.
Το 1973 κατάφερε να μπει στο grid του Βρετανικού Grand Prix με ένα μονοθέσιο της Brabham. H καλή εμφάνισή του, παρά την εγκατάλειψη του με μηχανικό πρόβλημα, βρήκε θέση στην ομάδα της Brabham με την οποία συμμετείχε στο Grand Prix των ΗΠΑ.
Έναν χρόνο αργότερα συμμετείχε με την ομάδα της Goldie Hexagon, δορυφορικής της Brabham στο πρωτάθλημα, καταφέρνοντας να τερματίσει 3 φορές στους βαθμούς σε Μονακό, Αυστρία και ΗΠΑ.
Το 1975 βρήκε θέση στην ομάδα που έτρεχε ο John Surtees, όμως δεν κατάφερε να βρει λύση στα πολλά μηχανικά προβλήματα των μονοθεσίων και παρότι συμμετείχε σε αγώνες και για την Lotus, δεν κατάφερε να πάρει κάποιο βαθμό.
Την επόμενη σεζόν ο Roger Penske του έδωσε ένα από τα μονοθέσια της ομάδας του και ο Watson έδειξε τις ικανότητές του, παίρνοντας την μοναδική νίκη της ομάδας στο Αυστριακό Grand Prix. Στο τέλος της χρονιάς όμως η ομάδα αποσύρθηκε από το πρωτάθλημα, με τον Watson να επιστρέφει στην Brabham.
Στις 2 σεζόν με την ομάδα, ο Watson κατέκτησε 4 βάθρα και επικράτησε στην εσωτερική μάχη, απέναντι στον Niki Lauda. Η καλή του απόδοση του έδωσε την ευκαιρία να υπογράψει συμβόλαιο με την McLaren.
Εκεί παρά το καλό ξεκίνημα με βάθρο στον αγώνα της Αργεντινής, ο Watson και η βρετανική ομάδα χρειάστηκαν 2 σεζόν για να πανηγυρίσουν την πρώτη τους νίκη, στο Βρετανικό Grand Prix. Το 1982 ήταν η καλύτερη χρονιά του Βορειοϊρλανδού στην F1, στην οποία διεκδίκησε μέχρι τον τελευταίο αγώνα τον τίτλο, ο οποίος κατέληξε στον Keke Rosberg.
To 1983 o Watson έγραψε ιστορία στο Grand Prix του Long Beach, το οποίο κέρδισε, ξεκινώντας από την 22η θέση, επίδοση που δεν έχει επαναληφθεί στην ιστορία της Formula 1. Στο τέλος της χρονιάς όμως έχασε τη θέση του στην McLaren καθώς ο Ron Dennis προτίμησε τον Alain Prost, ο οποίος είχε σπάσει το συμβόλαιό του με την Renault και είχε πολύ χαμηλότερο κασέ.
O Watson αποσύρθηκε από την Formula 1, με εξαίρεση 1 αγώνα του 1985, στον οποίο αντικατέστησε τον Niki Lauda. Σε εκείνον τον αγώνα στο Brands Hatch, o Watson είχε τον αριθμό 1 στο μονοθέσιό του κι έγινε ο μόνος μη πρωταθλητής που οδήγησε με το 1. Συνολικά συμμετείχε σε 154 Grand Prix, παίρνοντας 5 νίκες, 2 pole position και ανεβαίνοντας 15 ακόμη φορές στο βάθρο.
Εν συνεχεία συμμετείχε χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία σε αγώνες του Le Mans και το 1990 ανέλαβε καθήκοντα σχολιαστή του Eurosport και του BBC, ενώ παραμένει μέχρι και σήμερα αναλυτής για το βρετανικό Sky Sports.
1928 – Γερμανία
Έρχεται στον κόσμο, στην Κολωνία, ο Wolfgang von Trips, ένας από τους πρωτοπόρους των πρώτων εποχών του πρωταθλήματος της Formula 1.
Ο «Taffy», όπως ονομάστηκε από τους Βρετανούς συναγωνιστές του, ήταν γόνος βαρόνων της Ρηνανίας και είχε την οικονομική δυνατότητα να συμμετάσχει στους αγώνες αυτοκινήτων.
Το 1956 έκανε το ντεμπούτο του στην Formula 1, στην οποία συμμετείχε για συνολικά 6 σεζόν, κυρίως με την ομάδα της Ferrari, με μόνη εξαίρεση το Grand Prix του Μονακό το 1959, όπου έλαβε μέρος με την Porsche.
Το 1961 ήταν η καλύτερη σεζόν της καριέρας του, στην οποία πήρε τις μοναδικές 2 νίκες της καριέρας του, στο Zandvoort και στο Silverstone. Όμως στο Ιταλικό Grand Prix κι ενώ βρισκόταν στην κορυφή της βαθμολογίας, έμελλε να τρέξει για τελευταία φορά στη ζωή του.
Ενω μονομαχούσε με τον Jim Clark, o von Trips έχασε τον έλεγχο της Ferrari, χτύπησε δις την Lotus και τις μπαριέρες και τούμπαρε οδεύοντας προς έναν φράκτη, πίσω από τον οποίο παρακολουθούσαν τον αγώνα αρκετοί θεατές.
Η Ferrari παρέσυρε τους περισσότερους θεατές και σκότωσε 15 από αυτούς, ενώ ο von Trips πετάχτηκε από το μονοθέσιο κι υπέστη σοβαρότατους τραυματισμούς, από τους οποίους υπέκυψε λίγη ώρα αργότερα, σε ηλικία 33 ετών.
Λίγες εβδομάδες πριν τον πρόωρο θάνατό του, ο von Trips ίδρυσε μία πίστα go-kart στην πόλη του Kerpen. Αρκετά χρόνια αργότερα, ο Rolf Schumacher μίσθωσε την πίστα για να μπορέσουν να την χρησιμοποιήσουν οι 2 γιοί του, Michael και Ralf.
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
