Μπορεί να υπήρξαν και οι δυο διαφορετικές προσωπικότητες, διαφορετικοί χαρακτήρες, διαφορετικοί στο οδηγικό στυλ, στον τρόπο ζωής και σε πολλά άλλα πράγματα. Σίγουρα όμως ήταν από τους πιο γρήγορους και ταλαντούχους της γενιάς τους. Ο λόγος για τους James Hunt και Niki Lauda. Δυο τεράστια ονόματα στην ιστορία της F1, που με την κόντρα τους έδωσαν άλλο χρώμα στην δεκαετία του 1970.
Ο Niki Lauda γεννήθηκε το 1949 στην Βιέννη της Αυστρίας, σε μια πλούσια οικογένεια. Το πάθος του για τους αγώνες τον οδήγησε αρχικά σε μικρές κατηγορίες και εν’ τέλει το 1971 στο πρωτάθλημα της F1 με την ομάδα της BRM. Από την άλλη ο James Hunt γέννημα-θρέμμα Βρετανός ήταν 2 χρόνια μικρότερος από τον Lauda ξεκίνησε με την Formula 3 και με την ομάδα της Hesketh Racing μπήκε στην Formula 1 το 1973.
Τα πρώτα τους χρόνια στην Formula 1 ήταν αρκετά πετυχημένα με τον Lauda να παίρνει την πρώτη του νίκη στο Ισπανικό Grand Prix του 1974 για λογαριασμό της Ferrari, ενώ η παρθενική νίκη για τον Hunt έρχεται ένα χρόνο αργότερα στο Ολλανδικό GP του 1975, μια χρονιά που κυριάρχησε ο Niki Lauda με 5 νίκες και συνολικά 8 βάθρα που τον οδήγησαν στην κατάκτηση του πρώτου Παγκόσμιου τίτλου. Από την άλλη μεριά ο Hunt μένει 4ος σε μια κατά τα άλλα καλή χρονιά με την Hesketh.
Η μεγάλη μάχη του 1976
Το 1976 ο Hunt μετακομίζει στην McLaren έτοιμος να κοντράρει τον Lauda με ένα πολύ γρήγορο μονοθέσιο. Κόντρα στα προγνωστικά παίρνει την pole στον πρώτο αγώνα της χρονιάς στην Βραζιλία, αλλά οδηγήθηκε σε εγκατάλειψη. Ο Lauda κυριάρχησε στο πρώτο κομμάτι της σεζόν νικώντας 4 από τους 6 αγώνες και τερματίζοντας 2ος στους άλλους 2. Όλα έδειχναν πως δεν θα είναι δύσκολο για τον Αυστριακό να κατακτήσει τον 2ο συνεχόμενο τίτλο με τα χρώματα της Ferrari.
O Hunt κέρδισε στην Ισπανία, αλλά αποκλείστηκε από τους αγωνοδίκες διότι το μονοθέσιο του ήταν 1.8 εκατοστά πιο πλατύ από ότι προέβλεπαν οι κανονισμοί. Στο Βρετανικό GP Οι δυο τους έρχονται σε επαφή στην πρώτη μόλις στροφή, κάτι που διέκοψε τον αγώνα προς ώρας. Ο Lauda είχε ήδη τους διπλάσιους βαθμούς από τους διώκτες του Jody Schecter και James Hunt.
Μια εβδομάδα πριν από το Γερμανικό GP στο Nurburgring, αν και ήταν ο ταχύτερος μέχρι τότε, ο Lauda ζήτησε από τους συνοδηγούς του όλων των ομάδων να ακυρώσουν τον αγώνα, κυρίως για λόγους ασφαλείας (με την πίστα τότε να φτάνει τα 23 χιλιόμετρα σε μήκος). Τελικά, μετά από ψηφοφορία των οδηγών αποφασίστηκε ο αγώνας να γίνει κανονικά, παρά τις αντιρρήσεις ορισμένων, συμπεριλαμβανομένου και του Lauda. Στις 1 Αυγούστου 1976 κατά τη διάρκεια του 2ου γύρου στο Nurburgring o Lauda είχε ατύχημα όπου η Ferrari του βγήκε εκτός πορείας και χτύπησε στο κικλίδωμα. Το μονοθέσιο κυριολεκτικά τυλίχτηκε στις φλόγες. Ο Lauda όντας παγιδευμένος για σχεδόν 1 λεπτό μέσα στο μονοθέσιο υπέφερε από βαριά εγκαύματα στο κεφάλι και εισέπνευσε καυτά τοξικά αέρια που μόλυναν τα πνευμόνια και το αίμα του.
Με την απουσία του Lauda, o Hunt το εκμεταλλεύτηκε πλήρως έτσι ώστε να πάρει πολύτιμους βαθμούς με νίκες σε Καναδά και ΗΠΑ και να μειώσει την διαφορά. Προς έκπληξη όλων ο Lauda μετά από έξι βδομάδες ήταν έτοιμος να τρέξει στο Ιταλικό GP, όπου τελικά τερμάτισε 4ος μέσα σε ντελίριο ενθουσιασμού από του Ιταλούς tifosi. Όλα έδειχναν πως πηγαίναμε για το μεγάλο φινάλε στο Ιαπωνικό GP, με μόλις 3 βαθμούς να χωρίζουν τους δυο αντιπάλους. Ο Lauda ξεκινούσε τον αγώνα 3ος ακριβώς πίσω από τον Hunt. Όμως ο Αυστριακός αναγκάστηκε να εγκαταλείψει νωρίς τον αγώνα, καθώς οι βροχερές συνθήκες δεν ήταν ασφαλείς για εκείνον. Δυσκολευόταν να κρατήσει την πορεία του και δεν έβλεπε καλά. Από εκεί και πέρα ο Hunt ήταν μόνος του. Οδήγησε τον αγώνα στο μεγαλύτερο κομμάτι του μέχρι να μπει αναγκαστικά στα pits λόγω σκασμένου ελαστικού. Έχοντας χάνει χρόνο και θέσεις, ο Hunt πάτησε γερά το πόδι στο γκάζι και ανέκαμψε μέχρι και την 3η θέση που ήταν αρκετή για να του χαρίσει του πρώτο του πρωτάθλημα στην F1.
(1977-1979)
Την επόμενη χρονιά, ο Lauda θα καταφέρει να πάρει έναν ακόμη τίτλο με την Ferrari αν και οι σχέσεις τους δεν ήταν και οι καλύτερες. Από την άλλη για τον Hunt ίσως ο ένας τίτλος ήταν αρκετός για να αποδείξει την αξία του. Δυο μέτριες σεζόν με την McLaren και μια ακόμη πιο κακή με την Wolf Racing όπου και τελικά θα κλείσει την καριέρα του το 1979. O Lauda μετά από ένα διάλειμμα 2 ετών ξαναπιάνει τιμόνι για λογαριασμό της McLaren το 1982 και τελικά κατακτά και έναν ακόμη τίτλο το 1984.
Ο Αυστριακός ήταν μεθοδικός, άνθρωπος της λεπτομέρειας και της ακρίβειας. Έτρεχε για να κερδίζει, για να είναι ο ταχύτερος στην πίστα. Κράτησε χαμηλό προφίλ εκτός πίστας και δεν απασχολούσε με την προσωπική του ζωή. Από την άλλη, Hunt ήταν γνωστός για την εκκεντρική συμπεριφορά του εκτός πίστας. To Life style, οι γυναίκες και η νυχτερινή διασκέδαση έγιναν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του Βρετανού. Αποτέλεσε το πρότυπο για πολλούς νεαρούς εκείνης της εποχής που ήθελαν να καταπιαστούν με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό. Σε συνέντευξη του το 2007 ο Kimi Raikkonen είπε πως θαύμαζε ιδιαίτερα τους οδηγούς των 70s και ιδιαίτερα τον James Hunt. Με τον Lauda παρά την έντονη εντός πίστας διαμάχη τους ένωνε μια βαθιά φιλία. O Hunt πέθανε το 1993 από καρδιακή προσβολή, ενώ ο Lauda είναι σήμερα μη-εκτελεστικός διευθυντής και σύμβουλος στην Mercedes AMG Petronas.
O Lauda έχει δηλώσει: «Όταν έμαθα για τον θάνατό του δεν εξεπλάγην, αλλά λυπήθηκα. Ο James είναι ένα από τα λίγα άτομα που μου άρεσαν, παραμένει το μόνο άτομο το οποίο ζήλεψα.»
Οι καριέρα των δύο σε αριθμούς:
| Τίτλοι | Νίκες | Βάθρα | Pole Position | Ταχύτεροι Γύροι | |
|---|---|---|---|---|---|
| James Hunt | 1 (1976) | 10 | 23 | 14 | 8 |
| Niki Lauda | 3 (1975,1977,1984) | 25 | 54 | 24 | 24 |
Το trailer από την ταινία ‘Rush’. Ξεδιπλώνει με τον καλύτερο τρόπο τις ζωές, την κόντρα και την αντιπαλότητα των δυο οδηγών.
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
