Από το 1973, που ξεκίνησε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Rally μέχρι και σήμερα στις ειδικές διαδρομές έχουμε δει πολλά αγωνιστικά αυτοκίνητα, κάποια όμως έκαναν την διαφορά και άλλαξαν την ιστορία των αγώνων και της αυτοκίνησης γενικότερα.
Mini Cooper
Το Mini Cooper ήταν το πρώτο προσθιοκίνητο αγωνιστικό αυτοκίνητο που έτρεξε σε rally και κατάφερε σημειώσει τρομερές επιτυχίες έναντι του αρκετά πιο δυνατού (σε ιπποδύναμη) ανταγωνισμού. Το αγωνιστικό τμήμα της BMC (British Motor Company) έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην επιτυχία της Mini στον μηχανοκίνητο αθλητισμό την δεκαετία του ’60. To Mini κατάφερε να κερδίζει το Rally Μόντε Κάρλο το 1964, το 1965 και το 1967, ενώ κέρδισε το Rally Φινλανδίας το 1965, το 1966 και το 1967. Μάλιστα, στο Μόντε Κάρλο το 1966 έκανε το 1-2-3 συνθλίβοντας τον ανταγωνισμό, όμως όλα τα αυτοκίνητα τέθηκαν εκτός κατάταξη από μία αμφιλεγόμενη απόφαση των αγωνοδικών για την αντοχή του προβολέα που χρησιμοποιούσαν. Το αμάξι σημείωσε κι άλλες νίκες πέρα από το WRC, στο Βρετανικό Πρωτάθλημα Rally, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και σε αρκετά ακόμη τοπικά πρωταθλήματα.
Porsche 911
H Porsche συμμετείχε σε αγώνες rally από τις αρχές του 1960 έως και τα τέλη του 1970. Όπλο της Γερμανικής εταιρίας ήταν η Porsche 911, η οποία ήταν το μοναδικό rally car που είχε τον κινητήρα πίσω και την κίνηση στους πίσω τροχούς. Το 1967 ο Πολωνός Sobiesław Zasada οδηγώντας μία 912 κατάφερε να κατακτήσει το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στην κατηγορία Group1 Touring Car. Στην συνέχεια, η Porsche πήρε δύο διπλές νίκες στο Rally Μόντε Κάρλο το 1968 με τους Vic Elford και Pauli Toivonen, και το 1969 και 1970 με τους Björn Waldegård και Gérard Larrousse. Το 1970 η ομάδα κατάφερε να νικήσει την Alpine-Renault και να πάρει το πρωτάθλημα στο IRC (Internation Rally Championship) πριν αυτό ονομαστεί WRC. Το πρώτο της βάθρο στο WRC ήρθε το 1973 στο Rally Φινλανδίας με τον Leo Kinnunen.
Audi Quattro
Η Audi εισήγαγε κάτι που θα άλλαζε όλη την πορεία των WRCars: την τετρακίνηση. Η Audi εκμεταλλεύτηκε πλήρως την αλλαγή των κανονισμών το 1980 που επέτρεπαν πλέον την χρήση της τετρακίνησης στους αγώνες, αν και κατάφερε να πάρει την πρώτη της νίκη μετά από δύο χρόνια. Το πρώτο τετρακίνητο αγωνιστικό της Audi ήταν το Α1, ενώ στην συνέχεια ήρθαν το Α2, το Sport Quattro S1, και το Sport Quattro S1 E2. Δείτε το αναλυτικό αφιέρωμα στα Audi Quattro εδώ.
Ford Escort
Η μεγάλη καινοτομία που είχαν τα Escort ήταν το διαφορικό silicon-fluid coupled central differential που έκανε την κατανομή της ροπής αυτόματα ανάλογα με την ταχύτητα των τροχών. Ο Tim Howard είχε αναλάβει την εξέλιξη αυτού του συστήματος, με την τεχνολογία αυτή να μεταφέρεται AWD αυτοκίνητα. Επίσης, το αμάξωμα είχε αρκετά μεγάλους θόλους. Το 1979 ο Björn Waldegård κατέκτησε το πρωτάθλημα οδηγών, με τους Hannu Mikkola και Ari Vatanen να παίρνουν την δεύτερη και τρίτη θέση, όλοι οδηγώντας το Escort RS1800. Ως εκ τούτου, η Ford πήρε και το πρωτάθλημα κατασκευαστών την ίδια χρονιά, το μοναδικό πριν το 2006 με τον Marcus Gronholm.
Lancia Delta S4
Η Lancia στην προσπάθεια της να σταματήσει την κυριαρχία της Peugeot, αποφάσισε να αφήσει την πισωκίνητη 037 και να φέρει την Delta S4. Το μεγαλύτερο αβαντάζ της S4 ήταν ο κινητήρας της, ο οποίος ήταν τοποθετημένος στο κέντρο του αμαξώματος, με την κίνηση να μεταφέρεται και στους τέσσερις τροχούς. Ωστόσο, η μεγάλη καινοτομία ήταν ότι χρησιμοποιούσαν και turbo, αλλά και υπερσυμπιεστή για τις χαμηλές στροφές για να εξαλειφθεί το turbo-lag και να κάνει το αμάξι πιο ευκολοδήγητο. Δυστυχώς, με τον θάνατο του Herni Toivonen το 1986 στο Rally Κορσικής έμαιλε να γραφτεί το τέλος της S4 και το τέλος του Group B. Δείτε το αναλυτικό αφιέρωμα στην S4 εδώ.
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
