Λίγοι είναι οι οδηγοί που χωρίς να έχουν τίτλο έχουν γράψει ιστορία στο WRC. Ένας από αυτούς είναι ο Markku Alen. Ο Φιλανδός, με 19 νίκες στο παγκόσμιο πρωτάθλημα, θεωρείται από πολλούς ένας από τους πιο γρήγορους και ολοκληρωμένους οδηγούς όλων των εποχών. Στη μεγάλη καριέρα του κατάφερε να κερδίσει τον σεβασμό αντιπάλων και θεατών αλλά και να πάρει νίκες με τρεις διαφορετικές κατηγορίες αυτοκινήτων (Group 4, Group B και Group A)!
Ο Markku ασχολήθηκε από μικρός με τους αγώνες αφού ο πατέρας του ήταν πρωταθλητής Φιλανδίας στον πάγο. Κατάφερε με 3 συνεχόμενα βάθρα στον αγώνα της πατρίδας του να τραβήξει το ενδιαφέρον μεγάλων ομάδων όπως η Ford και η Fiat. Το 1973 στο ράλυ Μ.Βρετανίας εντυπωσιάζει όταν κατάφερε να ανέβει από την 178η θέση στην τρίτη! Αμέσως η Fiat του προσφέρει ένα πλούσιο συμβόλαιο και κάπως έτσι ξεκινάει η μακροχρόνια σχέση του με τους Ιταλούς κατασκευαστές.
Τα πρώτα βήματα
Τα πρώτα χρόνια με την Fiat είναι στο τιμόνι των 124 Abarth. Με πολλούς τερματισμούς στο βάθρο και την πρώτη του νίκη στην Πορτογαλία το 1975 ο Alen έχει ήδη γίνει γνωστός ως ένας πολύ γρήγορος και μαχητικός οδηγός. Το 124 διαδέχεται το 131. Από την πρώτη χρονιά το αυτοκίνητο είναι ανταγωνιστικό και ο Markku παίρνει την πρώτη εντός έδρας νίκη του. Την επόμενη χρονιά άλλη μια πρώτη θέση στην Πορτογαλία για τον Φιλανδό και ο τίτλος των κατασκευαστών πάει στην Fiat. To 1978 o Alen βρίσκει αυτό που του έλειπε τα προηγούμενα χρόνια. Σταθερότητα. Δύο νίκες και 5 βάθρα με το 131 καθώς και μια νίκη στο Σαν Ρέμο με την Stratos δίνουν στον ταχύτατο Φιλανδό το κύπελλο οδηγών, μιας και δεν υπήρχε επίσημο πρωτάθλημα για οδηγούς τότε. Τα επόμενα τρία χρόνια οι επιτυχίες συνεχίζονται με άλλες 3 νίκες για την Fiat.
Η εποχή του Group B
Επόμενος σταθμός στην καριέρα του είναι η Lancia. Οι Ιταλοί ξανακατεβάζουν εργοστασιακή ομάδα μετά από χρόνια και στο πρόσωπο του Alen βλέπουν τον οδηγό που θα ηγηθεί της ομάδας. Το 1982 είναι μια χρονιά εξέλιξης της 037 και η ομάδα είναι πιο δυνατή από ποτέ το 1983 με την προσθήκη και του Walter Rohrl. Με την εποχή του Group B να έχει ξεκινήσει πολλοί πίστευαν ότι οι πισωκίνητες Lancia δε θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τα Audi Quattro. Αποδεικνύεται το αντίθετο αφού η ομάδα παίρνει 5 νίκες (2 ο Alen και 3 ο Rohrl) και το πρωτάθλημα κατασκευαστών, με τον Mikkola να επικρατεί στο οδηγών. Τις επόμενες δύο χρονιές τα τετρακίνητα τέρατα ξεφεύγουν πολύ και η Lancia παίρνει μόνο μία νίκη στην Κορσική το 1984 (Alen) αλλά ήταν εμφανές ότι ένα τετρακίνητο αυτοκίνητο χρειαζόταν για να επιστρέψει η ομάδα στους τίτλους.Αν προσθέσουμε και τον τραγικό θάνατο του Attilio Bettega στον ίδιο αγώνα το 1985 καταλαβαίνουμε ότι η κατάσταση στην ομάδα δεν είναι καλή. Η απάντηση λοιπόν των Ιταλών στις Audi-Peugeot ήταν η Delta S4. Πρώτος αγώνας στη Μ.Βρετανία και επιβλητικό 1-2 με τον Toivonen να παίρνει τη νίκη. Το 1986 ξεκινάει με αισιοδοξία και πάλι ο Henri επικρατεί, αυτή τη φορά στο Monte Carlo. Όμως το Group B δεν έμελλε να μείνει για πολύ ακόμα. Πρώτα η Πορτογαλία με το θάνατο και τον τραυματισμό θεατών και μετά η Κορσική με τον θάνατο των Toivonen-Cresto ουσιαστικά τελειώνουν την κατηγορία. Η μουδιασμένη μάχη των Alen-Kankkunen κρατάει μέχρι το τέλος και ο Markku αναδεικνύεται πρωταθλητής για λίγες εβδομάδες, μέχρι η FIA να αφαιρέσει τους βαθμούς από τον αγώνα του Σαν Ρέμο (ύστερα από έφεση της Peugeot) και ο τίτλος να πάει στον Kankkunen!
Οι τελευταίες επιτυχίες
Ο Markku παραμένει στην Lancia για να οδηγήσει την Integrale και ως ένδειξη διαμαρτυρίας προς την ομοσπονδία προσπαθεί να μποηκοτάρει τον αγώνα του Monte Carlo! Αυτή τη διετία ο Φιλανδός παίρνει 6 νίκες (2 ακόμα στην πατρίδα του και την πρώτη του στο δικό μας Ακρόπολις). Η νίκη του στη Μ.Βρετανία το 1988 με την Lancia Delta Integrale είναι και η τελευταία της καριέρας του. Παραμένει για άλλη μια σεζόν στην ιταλική ομάδα και καταφέρνει κάποια βάθρα.
H Subaru κάνει τα πρώτα της βήματα στους αγώνες και κάποιος σαν τον Alen είναι ιδανικός για να βοηθήσει την ομάδα να σταθεροποιηθεί. Στα 2 χρόνια του με τη Subaru παίρνει ένα βάθρο και κάποιους ακόμα καλούς τερματισμούς στους βαθμούς με ένα αυτοκίνητο που σίγουρα δεν ήταν στο επίπεδο των Lancia, Toyota και Ford.
Μετά από ένα πέρασμα στην Toyota ξαναγυρνάει στη Subaru για λίγους αγώνες. Τελευταία του εμφάνιση με ένα Focus RS στη Φιλανδία το 2001.
19 νίκες λοιπόν σε μια καριέρα με πολλές επιτυχίες αλλά χωρίς τίτλο. Αυτό δεν παίζει και μεγάλο ρόλο όμως. Ειδικά όταν ένας οδηγός σαν τον Rohrl σε θεωρεί ως τον καλύτερο οδηγό που αντιμετώπισε.
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
