Μετά από 5 αγώνες, ή με άλλα λόγια τη συμπλήρωση του πρώτου τέταρτου της χρονιάς, καθώς και την επιστροφή των αγώνων στην Ευρώπη, η κατάσταση στην οποία βρίσκονται οδηγοί και ομάδες έχει αρχίζει σταδιακά να ξεκαθαρίζει. Η Mercedes δείχνει παρά το στραπάτσο της Μαλαισίας, ότι παραμένει η κύρια δύναμη του πρωταθλήματος και το ακλόνητο φαβορί και για τους 2 τίτλους. Η Ferrari δείχνει αναγεννημένη, με τον Sebastian Vettel να έχει πάρει τον ρόλο του Μεσσία στο Maranello, τον Kimi Raikkonen να θυμίζει γιατί είναι πρωταθλητής και ένας από τους πληρέστερους οδηγούς στην Forumla 1 και τον Maurizio Arrivabene να είναι ο “προπονητής” που κάθε ομάδα θα ήθελε.
Μετά από αυτές τις 2 ομάδες, των οποίων οι οδηγοί έχουν γεμίσει και τις 15 θέσεις στα βάθρα των πρώτων πέντε αγώνων, διεξάγεται ένα ξεχωριστό πρωτάθλημα, με κάθε ομάδα να έχει τους δικούς της στόχους, αλλά και τους δικούς της πρωταγωνιστές. Εδώ θα ανακαλύψουμε ποιοι είναι οι πραγματικοί best of the rest. Οι κανόνες είναι απλοί:
- Κανένας από αυτούς δεν έχει τερματίσει στο βάθρο, άρα από αυτή τη κατηγορία εξαιρούνται φυσικά οι οδηγοί της Ferrari. Επιπλέον μια ομάδα με 1 νίκη και 4 βάθρα σε 5 αγώνες, μάλλον είναι περισσότερο διεκδικήτρια του τίτλου και παρά μια ομάδα από τις… υπόλοιπες.
- Μιλάμε πάντα για οδηγούς. Στις ομάδες, η Williams έχει σαφές προβάδισμα από όλες τις υπόλοιπες και οδεύει σε μια ακόμη τρίτη θέση στους κατασκευαστές.
- Η κατάταξη είναι αναλογική με την δυναμική των ομάδων και θα επιλεχθούν μόνο οι οδηγοί με την μεγαλύτερη βαθμολογία από την εκάστοτε ομάδα. Εξαίρεση η Toro Rosso, αφού και οι 2 έχουν εντυπωσιάσει με τις εμφανίσεις του
- Εκτός μένουν οι Marussia και η McLaren, γιατί να μπεις στην κατηγορία best, θα πρέπει να έχεις πάρει και έναν βαθμό σε 5 αγώνες.
Σε αντίστροφη μέτρηση, λοιπόν οι καλύτεροι από τους υπόλοιπους:
Θέση 7: Max Verstappen
Ο 17χρονος Ολλανδός είναι το μέλλον του… μέλλοντος της Formula 1. Βρίσκεται στην τελευταία θέση της λίστας, κυρίως λόγω των 3 εγκαταλείψεων που είχε, εκ των οποίων όλοι ήταν μηχανικοί λόγοι. Ο τελευταίος οδηγός που είχε τις τρεις πρώτες του εγκαταλείψεις από μηχανικό λόγο; Ο Michael Schumacher. Οι άλλοι 2; O Alain Prost και ο Niki Lauda(που είχε 5). Αν τα προβλήματα του κινητήρα της Renault λυθούν και ο “Mad Max” συνεχίσει αυτές τις εμφανίσεις, είναι άμεσος υποψήφιος για το βραβείο, αφού η Toro Rosso δείχνει έτοιμη και αεροδυναμικά, για την κατάκτηση της 4ης θέσης.
Θέση 6: Felipe Nasr
Ένα εκπληκτικό τριήμερο στην Αυστραλία, τον έκανε τον Βραζιλιάνο με τον καλύτερο τερματισμό στον πρώτο του αγώνα (σκεφτείτε το λίγο), ενώ η 8η θέση στην Κίνα με εξαιρετική διαχείριση των ελαστικών και της στρατηγικής, επιστέγασε την δυνατότητα του νέου οδηγού της Sauber, για την ανάδειξη του ως ο άτυπος rookie της χρονιάς. Μαζί με τους 14 βαθμούς του, τους περισσότερους από τους 5 φετινούς “ψάρακες”
Θέση 5: Nico Hulkenberg
Πρέπει να μιλήσουμε για τον Nico Hulkenberg. Προσωπικά, τον θεωρώ τον καλύτερο οδηγό του grid, που δεν έχει πάρει πρωτάθλημα. Και μέσα στους 3 καλύτερους όλων των εποχών που δεν έχουν πάρει νίκη. Θα είναι αδικία αν ο Hulk δεν βρει τη θέση που του αρμόζει σε μια από τις μεγάλες ομάδες και δεν διεκδικήσει κάποιο πρωτάθλημα. Φέτος, σε μια Force India, οικονομικά διαλυμένη και στα πρόθυρα της κατάρρευσης, τόσο ο Hulkenberg, όσο και ο Perez πιστοποιούν σε κάθε αγώνα, πως αξίζουν κι άλλη τύχη στη φετινή σεζόν. Σε κάθε αγώνα, κυρίως ο Hulkenberg, μετά από μια κακή κατάταξη στις δοκιμές, κάνει την επιστροφή και μερικούς γύρους πριν το τέλος βρίσκεται στη μάχη για τους βαθμούς, κάτι αδιανόητο για ένα μονοθέσιο που είναι ουσιαστικά το περσινό, με ελάχιστη εξέλιξη μέσα στον χειμώνα. Σε εκείνο το σημείο, αυτή η έλλειψη γίνεται προφανής και οι αγώνες του Γερμανού καταστρέφονται μέσα σε 3-4 γύρους. Κρίμα κι άδικο, αλλά τελικά, μάλλον το WEC φαντάζει ως η καλύτερη λύση, αν δεν αλλάξει κάτι στους προσεχείς μήνες
Θέση 4: Carlos Sainz Jr
Μπορεί να μην έχει ταλέντο αντίστοιχο του teammate του (ή τουλάχιστον έτσι φαίνεται), αλλά ο γιος του δις παγκόσμιου πρωταθλητή του WRC, Carlos Sainz, δείχνει πως τελικά τα γονίδια έκαναν σωστά της δουλειά τους. Ο Ισπανός δείχνει αξιοθαύμαστη ωριμότητα, εξαιρετική σταθερότητα, ενώ με εξαίρεση τη Μαλαισία, έχει φανερώσει μια σημαντική ικανότητα να ξεζουμίζει το μονοθέσιο του στις κατατακτήριες δοκιμές. Χμμ. Ισπανός που ξεκίνησε τη καριέρα του από την ομάδα της Faenza, με ικανότητα να παίρνει το μέγιστο από το μονοθέσιο του, χωρίς να καταπονεί τα ελαστικά του μονοθέσιου του. Δεν ξέρω, δεν ξέρω, μερικά πράγματα έρχονται από μόνα τους.
Θέση 3: Romain Grosjean
Μέχρι το 2012 ο Grosjean ήταν δημόσιος κίνδυνος στις πίστες. Το ατύχημα στο Σπα, το τρακάρισμα με τον Ουέμπερ στην Ιαπωνία, έδειχναν έναν οδηγό με περίσσιο ταλέντο και θράσος, αλλά χωρίς όρια. Έκτοτε ο οδηγός που γεννήθηκε στη Γενεύη, αλλά τρέχει με τη σημαία της Γαλλίας, παντρέυτηκε, έκανε παιδί, ωρίμασε και έδειξε την διαφορά που έχει ένας οδηγός που ξέρει τι θέλει μέσα στην πίστα, με έναν που χρησιμοποιεί μόνο το ένστικτο (γεια σου, Pastor). Οι αγώνες του Grosjean φέτος, μέσα από πολλά προβλήματα αξιοπιστίας, είναι θαυμάσιοι. Στην Κίνα, δεν είχε ασύρματο, στη Βαρκελώνη έτρεξε 50 γύρους με ελαττωματική τέταρτη σχέση στο κιβώτιο (η οποία χρησιμοποιείται αρκετά πολύ σε πίστες όπως αυτή του Montmelo). Και στους 2 αγώνες τερμάτισε στους βαθμούς. Με άνεση και χωρίς να υπερβάλλει ούτε μια στιγμή. Απίθανος.
Θέση 2: Valtteri Bottas
Από βαθμολογικής πλευράς και μόνο, ο Bottas είναι ο best of the rest. Και όχι άδικα. Είναι ο μόνος που κατάφερε να έρθει στην τέταρτη θέση, κρατώντας πίσω του μια Ferrari, καθώς ο Raikkonen εγκατέλειψε στο Albert Park και ο Massa δεν δυσκολεύτηκε ιδιαίτερα στον αγώνα. Και αν στην Κίνα δεν κατάφερε να περάσει τον ομόσταυλό του, στους επόμενους 2 αγώνες, έδειξε την μαχητικότητα του, απαγορεύοντας στις Ferrari των Vettel και Raikkonen, ακόμη και την σκέψη να επιχειρήσουν να τον προσπεράσουν. Η μικρή πτώση της απόδοσης της Williams, δεν του επιτρέπει να διεκδικεί ακόμη κάποιο βάθρο, όμως μοιάζει παραπάνω από σίγουρο πως αν κάτι συμβεί πιο μπροστά και μια θέση στο βάθρο γίνει διαθέσιμη, ο Φινλανδός θα βρίσκεται εκεί για να την αρπάξει. Σίγουρα, αυτό τον κατατάσσει ως τον καλύτερο οδηγό από τις υπόλοιπες ομάδες, αλλά…
Θέση 1: Daniel Ricciardo
Αλλά. Μετά το τέλος κάθε τριημέρου, παρατηρώ τα αποτελέσματα και τα συγκρίνω με τις προβλέψεις που κάνω πριν την έναρξη του αγώνα. Εκτός από τη Μαλαισία, όπου τερμάτισε ακριβώς στη θέση που τον είχα (στη 10η), ο Ricciardo είναι πάντα μερικές θέσεις πάνω από αυτή που περιμένω να καταταγεί. Σε μια σεζόν, όπου η Red Bull πληρώνει το καταπληκτικό κάρμα που είχε την τετραετία 2010-2013, ο Ricciardo είναι πάντα ψηλά. Χωρίς τον κινητήρα να δουλεύει στο full και με τον κίνδυνο της έκρηξης στην πλάτη του να καραδοκεί μέχρι κυριολεκτικά τον τελευταίο γύρο (βλ. Μπαχρέιν), ο Ricciardo δείχνει να μην επηρεάζεται. Κάνει τη δουλειά του στο maximum, διατηρεί τον ρυθμό του, δεν δέχεται προσπεράσματα με τίποτα από τους ανταγωνιστές του και τερματίζει σχεδόν πάντα πάνω από αυτούς.
Σε κάθε τριήμερο χάνει τουλάχιστον τη μια από τις τρεις περιόδους ελεύθερων δοκιμών, είναι πίσω σε εξέλιξη, χάνει πολύτιμα χιλιόμετρα αναγνώρισης κλπ. Θα μπορούσε να χρησιμοποιεί αυτές τις δικαιολογίες για τις εμφανίσεις του, να φορτώνει με απειλές τη Renault ή να τα παρατήσει, δηλαδή ότι κάνουν όλοι οι υπόλοιποι στην Red Bull. Όμως ο Ricciardo δεν πτοείται. Συνεχίζει να χαμογελά και να προσπαθεί για το καλύτερο που μπορεί, χωρίς να παραπονιέται ή να κυνηγάει φαντάσματα. Και αυτό είναι που τον ξεχωρίζει, όχι μόνο από τις ομάδες που δεν έχουν τα φόντα για να διεκδικήσουν κάποιο τίτλο, αλλά από όλο το grid συνολικά.
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
