Αυτό το blog είναι πολύ μακριά από την θεματολογία του site, αλλά και τόσο κοντά στην ασέβεια που δείχνει επανειλημμένως το αναγνωστικό κοινό.
Δεν είμαστε άγιοι. Σχεδόν κανείς άνθρωπος δεν είναι άγιος. Δεν πιστεύω κιόλας σε αυτούς.
Ωστόσο, πολλοί ξεχνούν τι πάει να πει «αντικειμενικότητα» και τι πάει να πει «ψύχραιμη ματιά». Είναι λες και όταν διαβάζουν κάτι αρνητικό για κάτι που δεν τους συμφέρει ή για κάποιον που συμπαθούν, ένας διακόπτης μέσα τους ενεργοποιεί ένα μίσος για τα Μέσα.
Δεν είναι σπάνιο φαινόμενο να λοιδορείται το επάγγελμα του δημοσιογράφου. Στην Ελλάδα, πράγματι, η ενημέρωση εξαρτάται από τα συμφέροντα 4 μεγάλων οικογενειών και την λέξη «αντικειμενικότητα» τη βλέπουμε μόνο στα λεξιλόγια, αντί να τη βιώνουμε. Επίσης, δεν είναι ψέμα ότι η προπαγάνδα είναι βασικό χαρακτηριστικό της ελληνικής δημοσιογραφικής κουλτούρας από την εποχή της «Ακροπόλεως» ακόμα το 1880.
Ωστόσο, το κακό πλέον έχει παραγίνει. Η ασέβεια απέναντι στα Μέσα, ακόμα και αυτά που δεν το αξίζουν, είναι συστηματική. Το αγαθό της ενημέρωσης, της πληροφόρησης, συνεχώς γίνεται αντικείμενο χλεύης από άτομα που δεν κρίνουν το έργο του εκάστοτε μέσου (site, ραδιοφωνικού ή τηλεοπτικού σταθμού, κτλ), αλλά μία συγκεκριμένη είδηση ή μία σειρά ειδήσεων που δεν τους αρέσουν.
Δεν περίμενα να νουθετώ ενήλικες ανθρώπους, αλλά θα το κάνω: έχει τεράστια διαφορά η διαφωνία με μία θέση του site και με ένα άρθρο που γράφεται.
Αν και δεν έχω καμία υποχρέωση να το κάνω, θα σας πω λίγα λόγια για το πώς αντλούμε τα άρθρα μας. Αρχικά, σκανάρουμε αρκετά ξένα ΜΜΕ, ειδικά από την Αγγλία και την Γερμανία. Έπειτα, αν δούμε κάτι ενδιαφέρον, το διασταυρώνουμε με έτερα site, για να δούμε αν η είδηση είναι αληθής. Εφόσον πιστοποιήσουμε την εγκυρότητα του άρθρου, ξεκινάμε την συγγραφή, όσο πιο πιστά στις ξένες πηγές.
Σε αυτή τη διαδικασία, δεν κοιτάμε πόσο μας αρέσει ο Vettel ή ο Hamilton, αλλά κατά πόσο αξίζει να γραφτεί κάτι, να δει το φως της δημοσιότητας. Η «αξία» ενός άρθρου δεν έχει να κάνει με τα views, αλλά με το πόσο σημαντικό είναι αυτό για το στοιχείο μας (δλδ την Formula 1). Π.χ., ένα άρθρο αξίζει να γραφτεί αν μιλά για τεχνικούς κανονισμούς, αν έχει να κάνει δηλώσεις πρωταγωνιστών μετά από κάθε αγώνα, κ.ο.κ.
Δεν βλέπω τον λόγο για τον οποίο πρέπει να απολογούμαστε για αυτήν την δουλειά που κάνουμε με όρεξη, με μεράκι, αμισθί και χωρίς όφελος, παρά μόνο την προσωπική μας ευχαρίστηση.
Ίσως θα πρέπει να κρίνετε μακριά από οπαδισμούς, συμπάθειες και αντιπάθειες. ως σκεπτόμενα όντα.
Over and out.
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
