Η δεύτερη θέση του Ott Tanak και οι 26 βαθμοί που σκόραρε στην Πορτογαλία έβαλαν τον Εσθονό ξανά στην εξίσωση όσον αφορά την μάχη του πρωταθλήματος. Θα μπει και τρίτο “άλογο” στην κούρσα; Γράφει ο Χρήστος Κονδύλης.
Πριν από μερικές ημέρες, η 57η έκδοση του Rally Πορτογαλίας πέρασε στην ιστορία, με μεγάλο νικητή τον Sebastien Ogier. Ο Γάλλος οδηγός της Toyota Gazoo Racing έγραψε ιστορία στην Ιβηρική χερσόνησο, καθώς με την νίκη του αυτή έφτασε στο σύνολο τις έξι, ξεπερνώντας τον Markku Alen που έχει πέντε. Για τον οκτάκις παγκόσμιο πρωταθλητή δεν έχω να πω πάρα πολλά, παρά μόνο ότι στα 40 του χρόνια βάζει τα γυαλιά σε αρκετά νεότερους συναδέλφους του. Είναι με λίγα λόγια ένας γνήσιος Rallymen!
Κι αυτό διότι είναι άλλο το κύριο θέμα του blog αυτού. Από τους πρώτους κιόλας αγώνες φέτος, όλοι (βάζω και τον εαυτό μου μέσα) διεμήνυαν σε όλους τους τόνους πως το φετινό πρωτάθλημα θα παιχτεί ανάμεσα στον Thierry Neuville και τον Elfyn Evans. Συμφωνώ εν μέρει σε αυτό, διότι ο Βέλγος οδηγός της Hyundai αλλά και ο Ουαλός οδηγός της Toyota Gazoo Racing έχουν μια μεγάλη ευκαιρία να διακριθούν, εν τη απουσία του Kalle Rovanpera ο οποίος φέτος θα τρέξει σε επιλεγμένους αγώνες.
Αμφότεροι είναι γρήγοροι στις ειδικές διαδρομές και το έχουν αποδείξει. Ωστόσο ο Evans και τις τρεις φορές που έφτασε η κρίσιμη στιγμή, τα έκανε θάλασσα. Το 2020 με το τετακέ-δώρο στο Rally Μόντσα, το 2021 με το παρατεταμένο ντεμαράζ αρνητικών αποτελεσμάτων που στο τέλος τον έφεραν στο -23 από τον Sebastien Ogier και το 2023 φτάνοντας μια νίκη μακριά από την κορυφή της βαθμολογίας. Φέτος έχει όλα τα φόντα να ξαναδιεκδικήσει τον τίτλο αλλά χρειάζεται ένα και μόνο πράγμα. Νίκες αλλά και τσαγανό όταν το τιμόνι “καίει”. Καθώς βαδίζει το 35ο έτος της ηλικίας του οι ευκαιρίες ολοένα και λιγοστεύουν.
Σε αντίστοιχη μοίρα βρίσκεται και ο Thierry Neuville. Όντας στον 13ο χρόνο του στην μεγάλη κατηγορία, έφτασε και αυτός μια ανάσα από την κατάκτηση κάποιου τίτλου αλλά είχε την ατυχία να πέσει πάνω στον “σίφουνα” Ogier και την δυναστεία του Γάλλου η οποία είχε ξεκινήσει από το 2013. Κακά τα ψέματα, είναι αργά για να λέμε ότι μπορεί να ξεκινήσει κάποιο σερί και να φτάσει τους 8 παγκόσμιους τίτλους. Αλλά όμως η ιστορία του χρωστάει έναν τίτλο και φέτος μπορεί να το καταφέρει. Αρκεί να μην ξυπνήσουν και πάλι τα φαντάσματα του παρελθόντος, τα οποία του πρόσαψαν το παρατσούκλι “Loserville”, κυρίως από τους επικριτές του. Εκτός αυτού θα είναι και το καλύτερο κλείσιμο στην πολυσχιδή του καριέρα, μιας και η δική του βαίνει σιγά σιγά προς το τέλος της.
Υπάρχει όμως και ένας οδηγός που η πλειοψηφία έσπευσε να τον κρεμάσει στα μανταλάκια μετά την ανομβρία των πρώτων αγώνων το 2024. Το όνομα αυτού: Ott Tanak. Κάποιοι ίσως και να ξέχασαν τον λόγο για τον οποίο ο Εσθονός επέστρεψε στην Hyundai. Αυτός είναι ο πρωταθλητισμός από τον οποίο απέχει τα τελευταία πέντε χρόνια. Συγκριτικά με το 2022, όλα έχουν αλλάξει στους Νοτιοκορεάτες. Η ψαλίδα με την Toyota έχει κλείσει αισθητά, το οργανόγραμμα άλλαξε, το ίδιο και οι άνθρωποι της. Έχει στα χέρια του ένα αξιόπιστο αυτοκίνητο και βρίσκεται στο κατάλληλο περιβάλλον, προκειμένου να δώσει το 110% των δυνατότητων του και να παλέψει μέχρι τέλους στο πρωτάθλημα.
Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ο Tanak κατάφερε να φέρει νίκες, με ένα υποδεέστερο αυτοκίνητο και πολύ πιο αναξιόπιστο, το Ford Puma Rally1 Hybrid το 2023. Κάτι το οποίο αποδεικνύει για πολλοστή φορά το τι οδηγός είναι.
Ο Ott Tanak δεν πρέπει σε καμία των περιπτώσεων να ξεγραφτεί από την διεκδίκηση του φετινού πρωταθλήματος. Ας απολαύσουμε αυτούς τους οδηγούς για όσο βρίσκονται ακόμα στην ενεργό δράση, διότι το πιθανότερο είναι με την επιστροφή του Kalle Rovanpera στο WRC, να μην έχει αντίπαλο. Ότι ακριβώς συνέβαινε και τα δύο προηγούμενα χρόνια.
ΥΓ: Μετά από 15 μήνες είδαμε και πάλι οδηγό εξ Ιρλανδίας να μπαίνει στην βαθμολογούμενη δεκάδα μετά τον αείμνηστο Craig Breen. Πρέπει να διασφαλιστεί σε κάθε περίπτωση η είσοδος Ιρλανδού οδηγού στην μεγάλη κατηγορία τα επόμενα χρόνια. Σίγουρα θα χαρεί από εκεί ψηλά…
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
