Η στήλη του Retro F1 συνεχίζει με ακόμη ένα άρθρο. Αυτήν την εβδομάδα, ο Παναγιώτης Μαζαράκης μας πηγαίνει 16 χρόνια πίσω, σε έναν επεισοδιακό αγώνα στην πίστα του Nurburgring.
Το Ευρωπαϊκό Γκραν Πρι του 1999 διεξήχθη στις 26 Σεπτεμβρίου στο Nurburgring και ήταν ο 14ος γύρος της σεζόν. Με τρεις αγώνες να απομένουν ως το τέλος της χρονιάς, οι Mika Hakkinen και Eddie Irvine είχαν από 60 βαθμούς, ο Frentzen τους ακολουθούσε με 50 και ο Coulthard με 48.
Στον προηγούμενο αγώνα της Monza οι 2 διεκδικητές είχαν αποτύχει να πάρουν ένα καλό αποτέλεσμα που θα τους έδινε προβάδισμα για τον τίτλο καθώς ο Hakkinen εγκατέλειψε και ο Irvine πήρε μία φτωχή 6η θέση.
Ο Frentzen ήρθε με φόρα μετά τη νίκη του στην Ιταλία και κατάφερε να πάρει την pole μπροστά στους συμπατριώτες του, με τους Coulthard και Hakkinen να συμπληρώνουν την τριάδα. Οι Ferrari ήταν πολύ κακές στα δοκιμαστικά με τον Irvine να είναι μόλις ένατος ενώ ο Mika Salo ήταν ακόμα πιο πίσω στην δωδέκατη θέση.
Ο αγώνας ξεκίνησε περίεργα καθώς οι πρώτοι πέντε ξεκίνησαν πριν σβήσουν τα κόκκινα φώτα και σταμάτησαν λίγα μέτρα πιο πέρα όταν κατάλαβαν το λάθος τους. Οι οδηγοί έκαναν για δεύτερη φορά το γύρο σχηματισμού και παρατάχθηκαν γι άλλη μια φορά στο grid. Αυτή τη φορά η εκκίνηση ήταν κανονική κι ο Frentzen έστριψε πρώτος μπροστά από τον Hakkinen, όμως πιο πίσω ο Hill επιβράδυνε λόγω προβλήματος στα ηλεκτρικά, γεγονός που έκανε τον Wurz να πέσει πάνω στη Jordan του Βρετανού και να στραφεί προς την Sauber του Diniz κάνοντας το μονοθέσιο του Βραζιλιάνου να αναποδογυρίσει και να συρθεί για αρκετά μέτρα στο γρασίδι. Ο Zanardi ήταν τυχερός που απέφυγε την Benetton του Wurz και τη γλίτωσε απλά με μία έξοδο στο γρασίδι.
Το αυτοκίνητο ασφαλείας βγήκε στην πίστα μέχρι να μαζευτούν τα συντρίμια και ο Frentzen προηγούταν, οι δύο McLaren ακολουθούσαν και οι Ralf Schumacher, Fisichella και Panis συμπλήρωναν την εξάδα. Ο αγώνας ξανάρχισε στον έκτο γύρο και ο Irvine ξεφορτώθηκε γρήγορα τον Panis για να μπει στην εξάδα. Ωστόσο, έμεινε πίσω από τον Fisichella την ώρα που οι πρώτοι τέσσερις οδηγοί άρχισαν να απομακρύνονται.
Στον δέκατο γύρο, οι Zanardi και Takagi συγκρούστηκαν κι έκαναν τετακέ στη μέση της πίστας με τον Ιταλό να μην μπορεί να ξαναξεκινήσει και να μένει ακίνητος εκεί. Οι κριτές απομάκρυναν την Williams του χωρίς να χρειαστεί να βγει το αυτοκίνητο ασφαλείας και ο αγώνας συνεχίστηκε κανονικά. Λίγους γύρους μετά ο Irvine κυνηγούσε ακόμα τον Fisichella και κατάφερε να περάσει μετά από ένα λάθος του Ιταλού και απομακρύνθηκε γρήγορα. Στο μεταξύ ο Ralf κατάφερε να περάσει τον Coulthard και κόλλησε πίσω από τον Hakkinen την ώρα που άρχισε να βρέχει στην πίστα.
Ο Hakkinen μπήκε γρήγορα στα πιτ για να βάλει λάστιχα για βρεγμένο και λίγο αργότερα μπήκε κι ο Irvine όμως τα πάντα πήγαν στραβά στο pit stop του. Ο Salo είχε μπει στα πιτ στον προηγούμενο γύρο αφήνοντας του μηχανικούς απροετοίμαστους για το pit stop του Ιρλανδού. Επίσης, η ομάδα αποφάσισε την τελευταία στιγμή να μείνει ο Irvine με στεγνά ελαστικά, με τους μηχανικούς να βρίσκουν μόνο 3 από αυτά. Έτσι, ο Ιρλανδός έμεινε στα πιτ σχεδόν για 30 δεύτερα. Όμως, η στρατιγική της ομάδας βγήκε σωστή καθώς λίγους γύρους μετά ο Irvine πέρασε τον Hakkinen ο οποίος ξαναμπήκε στα πιτ να βάλει λάστιχα για στεγνό.
Στον 31ο γύρο, οι Frentzen και Coulthard μπήκαν μαζί στα πιτ και βγήκαν και οι δύο μπροστά από τον Ralf που είχε μπει λίγους γύρους νωρίτερα. Σε αυτό το σημείο οι Hakkinen και Irvine βρίσκονταν εκτός βαθμών και αυτό σήμαινε ότι με νίκη του Frentzen θα πηγαίναμε σε τριπλή ισοβαθμία στη κορυφή. Παρόλα αυτά, δευτερόλεπτα μετά την εξοδό του από τα πιτ ο Γερμανός ήταν σταματημένος στην άκρη της πίστας με το ίδιο πρόβλημα που είχε ο teammate του στο ίδιο σημείο της πίστας.
Έτσι, έμεινε ο Coulthard πρώτος με τον Ralf να βρίσκεται 6 δευτερόλεπτα πίσω έχοντας και τον Hakkinen, που ήταν ένα γύρο πίσω, να τον καθυστερεί. Ο Ralf κατάφερε να ξεπεράσει το εμπόδιο του Φινλανδού, όμως η βροχή ξανάρχισε, οι Salo, Takagi και Zonta έκαναν τετακέ στην πίστα και πολλοί οδηγοί κλήθηκαν στα πιτ για να αλλάξουν λάστιχα. Πριν προλαύει να μπει ο Coulthard στα πιτ γλίστρησε, πέρασε πάνω από όλη την αμμοπαγίδα και χτύπησε ελαφρά τα προστατευτικά λάστιχα.
Μετά την εγκατάλειψη του Σκωτσέζου, ο Ralf ήταν πρώτος και ο Fisichella δεύτερος, ενώ οι Herbert και Barrichello, που είχαν ξεκινήσει από την 14η και 15η θέση αντίστοιχα, είχαν βρεθεί στην 3η και 4η θέση με τις Stewart, αν και σύντομα ο Barrichello έχασε τη θέση του από τον Trulli.
Ο Fisichella πήρε την πρωτοπορία (αφού πήγε να χτυπήσει τις μπαριέρες σε μια έξοδο που είχε λίγους γύρους πριν) όταν ο Schumacher μπήκε στα πιτ αλλά εγκατέλειψε στον 49ο γύρο. Βέβαια, η παραμονή του στην κορυφή αποδείχτηκε βραχεία, όταν ένα τετακέ τον έστειλε εκτός πίστας, δίνοντας την πρωτοπορία και πάλι στον Ralf. Στον επόμενο γύρο ένα κλαταρεισμένο λάστιχο του Γερμανού του κόστισε τον αγώνα, καθώς μετά την στάση του στα πιτ ήταν πέμπτος. Πλέον στην πρώτη τριάδα βρίσκονταν οι Herbert, Trulli και Barrichello, με τον Badoer της Minardi να είναι τέταρτος!
Το δράμα συνεχίστηκε όμως καθώς ο Badoer εγκατέλειψε λόγω προβλήματος στο κιβώτιο ταχυτήτων. Ο Ιταλός έχασε την μεγαλύτερη ευκαιρία της καριέρας του να βαθμολογηθεί σε αγώνα της Formula 1 και αφού βγήκε από το κόκπιτ, στάθηκε πάνω από την Minardi του κι έβαλε τα κλάματα σε μία από τις στιγμές της Formula 1 όπου φαίνονται τα αληθινά συναισθήματα του οδηγού.
Στη συνέχεια, απολαύσαμε μία σπουδαία μάχη μεταξύ των 2 διεκδικητών του τίτλου που πάλευαν μόλις για την έβδομη θέση, την ώρα που ο Marc Gene με τη δεύτερη Minardi ήταν έκτος! Ο Hakkinen κατάφερε να περάσει τον Irvine όμως τώρα όλα τα βλέμματα ήταν πάνω στον Barrichello που είχε κολλήσει πίσω από την Prost του Trulli ενώ απέμεναν μόλις 4 γύροι. Την ίδια ώρα που αυτοί πάλευαν, o Hakkinen πέρασε και τον Gene κι εξασφάλισε 2 πολύτιμους βαθμούς για το πρωτάθλημα.
Ο Herbert τερμάτισε πρώτος 20 δευτερόλεπτα μπροστά από τον δεύτερο, ο Barrichello πίεσε όσο μπορούσε αλλά δεν τα κατάφερε και αρκέστηκε στην τρίτη θέση πίσω από τον Trulli που πήρε μόλις το τρίτο και τελευταίο βάθρο της Prost στην F1. Ο Ralf τερμάτισε τέταρτος, ο Hakkinen πέμπτος και ο Gene έκτος, που άρπαξε την ευκαιρία μετά από τις εγκαταλήψεις των Badoer και Villeneuve που αν τερμάτιζαν θα έπαιρναν τους μοναδικούς τους βαθμούς στη χρονιά.
Ο Jackie Stewart πανηγύρισε έξαλλα την μοναδική νίκη της ομάδας του στην τριετή της παρουσία στην F1 ενώ αυτή ήταν η 3η και τελευταία νίκη του Johnny Herbert στην F1.
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
