Νικητής στο χθεσινό GP της Γαλλίας αναδείχτηκε με ευκολία ο Jorge Lorenzo, σε έναν αγώνα που μπορεί να μην είχε πολλές μάχες, είχε όμως έντονο παρασκήνιο. Και αυτό γιατί ο χθεσινός αγώνας είχε πολλούς νικητές, αλλά και πολλούς χαμένους.
Η εμφάνιση του περσινού Παγκόσμιου Πρωταθλητή ήταν με μία λέξη εκθαμβωτική. Ο Ισπανός αναβάτης απ’ τη Μαγιόρκα ήταν εξαιρετικός όλο το τριήμερο, με το όνομά του να φιγουράρει στην πρώτη θέση των περισσότερων ελεύθερων δοκιμών, ενώ στις κατατακτήριες ήταν καταιγιστικός αφού κατάφερε να πάρει την πρώτη pole στην καριέρα του στο Le Mans, ενώ παράλληλα έγινε ο 1ος αναβάτης στην ιστορία του Γαλλικού GP που σπάει το φράγμα του 1:32! Ο αγώνας ήταν απλά το επιστέγασμα ενός τέλειου τριημέρου όπως το χαρακτήρισε και ο ίδιος, με τον Ισπανό να τερματίζει άνετα 1ος, με διαφορά πάνω απο 10 δευτερόλεπτα απ’ τον 2ο Valentino Rossi! Μα θα πει κανείς, ήταν τόσο μεγάλη η οδηγική διαφορά του Ισπανού που τον έφερε με τόση μεγάλη διαφορά στην γραμμή του τερματισμού σε σχέση με τον ανταγωνισμό; η απάντηση δεν είναι και τόσο απλή.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Lorenzo ήταν ταχύτατος. Αμφιβολία δεν υπάρχει και για την ταχύτητα του Andrea Iannone, ο οποίος μπορεί να είναι γρήγορος, αυτά που λέει όμως και κυρίως αυτά που πράττει στην πίστα δεν είναι ως τώρα ικανά να του εξασφαλίσουν ακόμη ένα συμβόλαιο με την ομάδα του Borgo Panigale. Ο Ιταλός χθες έμοιαζε ο μοναδικός αναβάτης που μπορούσε να κυνηγήσει τον Lorenzo, μέχρι που έπεσε στην La Chapelle καταστρέφοντας τον αγώνα του, μαζί και τα όνειρά του για την πολυπόθητη νίκη. Ο αναβάτης απ’ το Vasto είχε εξαιρετικό γυρολόγιο μέχρι την πτώση του, γυρνώντας την πίστα σε εφάμιλλους ρυθμούς με τον Ισπανό νικητή. Όμως η φιλοδοξία του νεαρού Andrea δεν τον κράτησε στον αγώνα παρά μόνο για έξι γύρους, ενώ η δήλωσή του μετά τον αγώνα ότι θα μπορούσε τη νίκη ΑΝ ΔΕΝ ΕΠΕΦΤΕ, έκανε αν μη τι άλλο τα πράγματα χειρότερα για τον ίδιο. Γιατί είναι αλλιώς να λες ότι μπορείς να κερδίσεις και άλλο να κερδίζεις. Και αυτό γιατί χρειάζεται να έχει κάποιος πολλά στοιχεία ώστε να φτάσει στη νίκη, ένα όμως αποτελεί βασική προϋπόθεση: να φέρει τη μοτοσυκλέτα στον τερματισμό. Και ο Iannone στις τρεις απ’ τις πέντε φορές που αγωνίστηκε φέτος, επισκέφθηκε τα gravel, μη έχοντας καμμία σχέση με τον ταχύτατο αλλά συνετό οδηγό που μας είχε παρουσιάσει πέρσι, όταν και είχε σε όλη τη χρονιά μόλις δύο εγκαταλείψεις.
Ένας εκ των κορυφαίων ήταν χθες και ο Valentino Rossi. Πολλοί, ακούγοντας την – ομολογουμένως – τεράστια διαφορά του απ’ τον 1ο να είναι στα 10”, μπορούν εύκολα να σκεφτούν ότι ο Ιταλός ήταν απλά αργός για να πιάσει τον Jorge στην κορυφή. Η αλήθεια όμως δεν είναι καθόλου αυτή. Ο Γιατρός πολύ απλά έχασε τον αγώνα το μεσημέρι του Σαββάτου και όχι της Κυριακής, αφού οι καταστροφικές του κατατακτήριες τον ανάγκασαν να εκκινήσει απ’ την 3η σειρά και την 7η θέση στη σχάρα εκκίνησης. Στον αγώνα στριμώχτηκε αρκετά στα πρώτα στάδια από πιο αργούς αναβάτες, και αφού ‘καθάρισε’, άρχισε να κυνηγάει τους αναβάτες του βάθρου με ταχύτατο γυρολόγιο, παίρνοντας απ’ το Γαλλικό GP τον άτυπο τίτλο του ταχύτερου γύρου στον αγώνα. Ο Vale ήταν πολύ ταχύτερος απ’ τους Dovizioso και Marquez, με τον ρυθμό αγώνα του 37χρονου να είναι μέχρι τον 16ο γύρο παρόμοιος ή και λίγο ταχύτερος απ’ του Lorenzo. Βέβαια όταν οι άνθρωποι της ομάδας του τον ενημέρωσαν ότι οι οδηγοί που μόλις λίγο πριν είχε περάσει έπεσαν, άρχισε σταδιακά να ελέγχει τον ρυθμό του αγώνα του, χωρίς να κάνει ηρωϊσμούς. Εξ’ άλλου, τη μάχη που έπρεπε να κερδίσει για την ημέρα την κέρδισε και με το παραπάνω, δεν υπήρχε κανένας λόγος να πιέσει για να προλάβει το ‘φάντασμα΄Lorenzo που είχε ήδη ξεφύγει πάνω από 5” μπροστά του. Φυσικά κανείς δεν μπορεί να πει αν ο Rossi θα ήταν σε θέση να κερδίσει τον Jorge αν εκκινούσε από πιο μπροστά, γιατί ο Lorenzo οδήγησε με αυτό το ρυθμό γνωρίζοντας ότι πίσω του οι αναβάτες δεν τον απειλούσαν, οπότε κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά ότι δεν θα οδηγούσε ακόμη ταχύτερα αν γνώριζε ότι πίσω του βρισκόταν ο Rossi και είχε ίδιο γυρολόγιο με αυτόν.
Όσο για τους Marquez και Dovizioso; Αρχικά, ο 23χρονος Ισπανός αναβάτης του HRC παλεύει πριν ακόμα την αρχή της χρονιάς να φέρει μια δύσκολη μοτοσυκλέτα στον τερματισμό, πόσο μάλλον να την φέρει και ψηλά σε κατάταξη. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Marquez βρίσκεται εκεί που βρίσκεται στο πρωτάθλημα λόγω του ταλέντου του και όχι της μοτοσυκλέτας του. Αν μάλιστα σκεφτούμε πως σε αγώνες φέτος είχαν πτώσεις και οι Lorenzo-Rossi που κατά τα φαινόμενα οδηγούν την καλύτερη μοτοσυκλέτα του grid, δεν είναι να απορεί κανείς με την χθεσινή κατάληξη στον αγώνα του δύο φορές Παγκόσμιου Πρωταθλητή. Ο Marquez προσπάθησε να είναι συνετός και να παίρνει αποτελέσματα, απ’ το να παλεύει σε αγώνες για το ‘όλα ή τίποτα’. Και τα κατάφερε. Όσο μάλιστα ήταν 1ος στο βαθμολογικό πίνακα εκμεταλλευόμενος τις ατυχίες των άλλων, τα πράγματα ήταν απλά. Ελαχιστοποιούσε τις απώλεις. Στο χθεσινό αγώνα οι απώλειες όμως θα ήταν πολλές, μιας και ο άσσος της Honda ήταν 4ος και ενώ ήταν ήδη στο όριο με τη μοτοσυκλέτα του. Το λάθος ήταν αναπόφευκτο, γιατί για πρώτη ίσως φορά φέτος ο Marc έπρεπε να υπερβάλλει εαυτόν για κάτι καλύτερο, και όταν το τόλμησε, βρέθηκε παρέα με τον Dovizioso στην αμμοπαγίδα χωρίς να μπορεί να καταλάβει τι έγινε. O Dovizioso απ’ την άλλη ως 2ος καθυστερούσε ελαφρώς τον ρυθμό των πίσω, αν και κυρίως του Iannone όσο εκείνος ήταν όρθιος, αφήνοντας τον Lorenzo να ξεφύγει μπροστά. Σε καμία περίπτωση όμως δεν έδειχνε άνετος πάνω στη μοτοσυκλέτα και θέτοντας εαυτόν στη διεκδίκηση του βραβείου του άτυχου της χρονιάς, έπεσε ταυτόχρονα με τον Marquez εγκαταλείποντας για 4η συνεχόμενη φορά αγώνα φέτος.
Ευχάριστα ήταν τα νέα για τη Suzuki, αφού είδε τον νεαρό διαμάντι της Maverick Vinales να της φέρνει το 1ο της βάθρο μετά το μακρινό 2008. Ο Ισπανός ήταν εκτός από ταχύς και πολύ συγκεντρωμένος στο στόχο του, με το γυρολόγιό του να είναι το ίδιο δυνατό όσο των Marquez-Dovizioso, με τη διαφορά ότι εκείνος έμεινε όρθιος. Ήταν μια πολύ σημαντική μέρα για τον ίδιο, με το μέλλον να του επιφυλάσσει σίγουρα και άλλες τέτοιες στιγμές, είτε μείνει στη Suzuki είτε μετακομίσει τελικά στη Yamaha.
Για το τέλος κρατήσαμε τον Danilo Petrucci. Τι να πει κανείς γι’ αυτόν τον αναβάτη. Δεν έχει αγωνιστεί καθόλου φέτος, έτρεξε χθες με μισό δεξί(!) χέρι και όχι μόνο τερμάτισε 7ος τον εκπληκτικό αγώνα του, αλλά κατάφερε και να απωθήσει τις συνεχόμενες επιθέσεις του Barbera στον τελευταίο γύρο για να το καταφέρει! Ήταν, ίσως, η πρώτη φορά που είδα αναβάτη να αλλάζει το στυλ οδήγησής του απ’ τους πόνους και παρ’ όλα αυτά να υπερασπίζεται με τέτοιο σθένος τη θέση του! Μήπως η Ducati έχει έτοιμο αναβάτη για την εργοστασιακή της μοτοσυκλέτα του χρόνου και δεν το βλέπει; Ίσως ο Danilo είναι τελικά αυτό που ψάχνουν οι κόκκινοι και όχι ένας εκ των Andrea…
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
