Την Παρασκευή 25/11 βρεθήκαμε στην πίστα «Speedpark» στον Ασπρόπυργο και μιλήσαμε με τον ιδιοκτήτη και έναν εκ των ιδρυτών της ακαδημίας νέων οδηγών κο Γιώργο Λαζαράκο, καθώς και τον δάσκαλο κι υπεύθυνο για όσα συμβαίνουν στην πίστα κο Μάκη Παναγιωτόπουλο.
Η αγάπη των ανθρώπων που εργάζονται στο χώρο για το μηχανοκίνητο αθλητισμό γίνεται αισθητή από την πρώτη στιγμή που μπαίνει κανείς στο χώρο αναμονής/αναψυκτήριο της πίστας. Το πρώτο πράγμα που θα ακούσεις είναι κάποιος κινητήρας να παίρνει μπροστά, ελαστικά να «στριγγλίζουν» στο πέρασμα από την ταχύτατη 1η στροφή και χαμόγελα· πολλά από αυτά.
Τα περισσότερα είναι παιδιά, ηλικίας από 6 ως και 12 ετών, που μαθαίνουν υπό την καθοδήγηση του κου Παναγιωτόπουλου την αγωνιστική οδήγηση επί του πρακτέου και θεωρητικά. Πρώτα το μάθημα στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο, μετά μπαίνουν τα κράνη, το προστατευτικό του αυχένα και ξεκινά η δράση.
Μπορείς ακόμα και πίσω από την κλειστή προσωπίδα να δεις τα μάτια τους που λάμπουν όταν πατούν το γκάζι και ξεκινούν τη δική τους προσπάθεια, σε μία διαδικασία άρτια διδακτική, διασκεδαστική και απολύτως χρήσιμη.
Δεν είναι τυχαία όσα μας είπαν οι υπεύθυνοι για την οδική ασφάλεια, που εν πολλοίς διδάσκεται από την αγωνιστική.
Συγκεκριμένα, ο κύριος Παναγιωτόπουλος δήλωσε: «Σκοπός μας είναι να βγάλουμε μία νέα γενιά ανθρώπων, που θα σταματήσει πλέον να τρέχει στους δρόμους, θα τρέχει σε ένα ασφαλές περιβάλλον να κάνει το χόμπυ του, θα μάθει να κοιτάει μακριά όταν οδηγεί, να βάζει το κράνος του στην μηχανή του, την ζώνη του στο αυτοκίνητο, και γενικά θα είναι πολύ πιο ασφαλής οδηγός. Στον δρόμο όταν κάνεις αυτά που κάναμε εμείς, είσαι μόνο τυχερός, ποτέ δεν είσαι γνώστης.»
Ακόμα, ο κύριος Λαζαράκος χαρακτηριστικά ανέφερε: «Δεν βάζουμε απλά παιδάκια να κάνουν καρτ. Μαθαίνουν την πειθαρχία, μαθαίνουν να ακούνε τους κανόνες, τα θέματα της ασφάλειας και τεχνικές οδήγησης.»
Όπως αντιλαμβάνεστε, οι άνθρωποι αυτοί καλούνται να διδάξουν στα νέα παιδιά, ένα από τα σημαντικότερα μαθήματα που θα πάρουν στην ζωή τους: την ασφάλεια στους δρόμους. Ειδικά σε μία χώρα όπως η Ελλάδα, που θρηνεί ετησίως περίπου 1600 νεκρούς και 20.000 τραυματίες στους δρόμους, η οδική παιδεία οφείλει να ξεκινάει από πολύ μικρή ηλικία, πριν να είναι πολύ αργά. Η προσπάθεια των δασκάλων του χώρου να οδηγήσουν τα παιδιά στο σωστό και ασφαλές μονοπάτι είναι πραγματικά αξιέπαινη, και η ευθύνη που φέρουν τεράστια.
Η λειτουργία της ακαδημίας ξεκινά στο 2009, αλλά το κράτος είναι απών. Δεν υπάρχει ενδιαφέρον, δεν υπάρχει επίσημη αναγνώριση, παρά μόνο το… «στόμα σε στόμα».
Και αυτό είναι το πιο λυπηρό, όπως μας είπε και ο κος Λαζαράκος, όταν τον συναντήσαμε στο γραφείο του· ένα γραφείο γεμάτο ενθύμια από τους αγώνες, αγώνες για τους οποίους δεν θα διαβάσουμε ποτέ, δεν θα γίνουν ποτέ εξώφυλλα.
Τα μαθήματα όμως γίνονται και γίνονται σε πείσμα πολλών φορέων που τα πολεμούν. Το τωρινό πρόγραμμα αφορά δύο τετράμηνα, ξεκινώντας από τον περασμένο Οκτώβρη. Τα παιδιά εγγράφονται, ξεκινούν κανονικά κάθε μέρα, υπό την εποπτεία των γονέων. Ωστόσο, αυτό που εντυπωσιάζει είναι η αποχή τους από τα δρώμενα. Δεν παρεμβαίνουν, δε σχολιάζουν. Βρίσκονται εκεί απλά για να παρακολουθήσουν τα παιδιά τους, μαμάδες και μπαμπάδες, γεμάτοι περηφάνια για αυτό που κάνουν. Ο μόνος που έχει το δικαίωμα να δράσει στο μάθημα είναι ο δάσκαλος· όπως πρέπει.
Η ανταπόκριση τόσο των γονέων, όσο και των μαθητών είναι, όπως επεσήμανε και ο κύριος Λαζαράκος, τουλάχιστον ενθαρρυντική και παρόλο που το κόστος είναι αρκετά υψηλό εξαιτίας της φύσης του αθλήματος, οι γονείς αντιλαμβάνονται την θετική επίδραση του σπορ στα παιδιά τους και δείχνουν ενθουσιασμένοι.
Όσον αφορά το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, η δουλειά που γίνεται μερικά χιλιόμετρα μακριά από το κέντρο της Αθήνας είναι επιπέδου που μπορεί να πει κανείς ότι δεν θυμίζει Ελλάδα. Χαρακτηριστικό το γεγονός ότι, όσο τα παιδιά έκαναν διάλειμμα μετά από περίπου 15 λεπτά στην πίστα, αλλά και πριν ξεκινήσει το πρακτικό σκέλος και μπουν στα karts, μερικοί οδηγοί έφηβοι, κοντά στις ηλικίες 16-17 ετών, γυρνούσαν στην πίστα με φρενήρεις ρυθμούς, έχοντας την πίστα ως ένα μέρος προπόνησης, εξάσκησης, στο οποίο μπορούν να βρουν τις κατάλληλες υποδομές για να έρθουν κοντά στο στοιχείο τους και να βελτιωθούν.
Στο αμιγώς τεχνικό κομμάτι, μας εξήγησαν πως υπάρχουν δύο ευρύτερες «κατηγορίες» καρτ με τις οποίες γίνονται τα μαθήματα, διαφορετικής ιπποδύναμης. Το σημαντικό είναι η απουσία κιβωτίου ταχυτήτων, καθώς και ζωνών ασφαλείας! Ναι, καλά διαβάσατε. Οι ζώνες ασφαλείας αποτελούν εγκληματική πράξη στα μαθήματα του Speedpark. Σύμφωνα με τον κο Παναγιωτόπουλο, το τιμόνι και το πώς τοποθετεί ο μαθητευόμενος τα χέρια του σε αυτό (κάτι που διδάσκεται από την αρχή κιόλας) παίζει το ρόλο την ζώνης. Αυτό συμβαίνει, καθώς σε περίπτωση που το καρτ αναποδογυρίσει, πρώτο μέλημα είναι να απομακρυνθεί ο οδηγός, μιας και το όχημα ζυγίζει 120 κιλά και σε κάθε άλλη περίπτωση θα προκαλούσε σοβαρούς τραυματισμούς στο παιδί. Με την απουσία της ζώνης, μπορεί άμεσα να φύγει από το κάθισμα και να αποφύγει και την ανάφλεξη που μπορεί να προκληθεί από τα καύσιμα.
Παρακολουθώντας όλη αυτή την υπέροχη προσπάθεια των ανθρώπων της ακαδημίας να φέρουν τα νέα παιδιά πιο κοντά στον μηχανοκίνητο αθλητισμό, που στην Ελλάδα βρίσκεται ακόμα σε εμβρυικά στάδια, καθώς και την επιθυμία τους να διδάξουν στα παιδιά την πειθαρχία και την ασφάλεια στους δρόμους, αισθανόμαστε τεράστια απογοήτευση που στην χώρα μας δεν υπάρχουν και άλλοι τέτοιοι χώροι. Οι άνθρωποι αυτοί, παρά τις δυσκολίες που έχουν αντιμετωπίσει, παρόλο που δεν έχουν την στήριξη του κράτους και αντικρίζουν μόνο γυρισμένες πλάτες, έχουν κατορθώσει με την καλή τους διάθεση και την αγάπη τους για τον μηχανοκίνητο αθλητισμό να δημιουργήσουν μια νέα γενιά ανθρώπων, που ευελπιστούμε να αποτελέσουν την αλλαγή στους δρόμους.
Τα λόγια του κυρίου Λαζαράκου για το μέλλον ήταν πολύ ενθαρρυντικά: «Αν τα παιδιά αυτά συνεχίσουν να κάνουν καρτ και μετά την ακαδημία, είναι σίγουρο πως θα είναι πολύ πιο εξοπλισμένα από πλευράς αντανακλαστικών και αίσθησης μέσα στο δρόμο. Η πείρα εξάλλου, έχει δείξει ότι οι οδηγοί, οι οποίοι εκτονώνονται σε ένα συγκεκριμένο χώρο, όπως είναι μια πίστα στο δρόμο δεν τους απασχολεί να πάνε γρήγορα. Το μόνο που τους ενδιαφέρει βασικά είναι απλά να μεταφερθούν από το σημείο Α στο σημείο Β.».
Όσοι λοιπόν είχατε παρεξηγήσει τα καρτ, καιρός να τους δώσετε μια ευκαιρία, και να αντιληφθείτε την θετική επίδραση που θα έχουν στην ζωή σας. Επειδή το σπορ που δεν γνωρίζει διακρίσεις σε φύλο και ηλικία οφείλει να εξαπλωθεί.
Επιμέλεια: Παναγιώτης Παινέσης, Δημήτρης Μπίζας
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
