Ο Colin McRae άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του στον κόσμο των rally και των ειδικών διαδρομών και το TotalRacing.gr αποτίει φόρο τιμής στον σπουδαίο οδηγό που έφυγε νωρίς, αλλά θα μείνει για πάντα στις καρδιές των φίλων του WRC.
O Colin Steele McRae γεννήθηκε στις 5 Αυγούστου του 1968 στο Lanark της Σκωτίας. Ήταν γιος του πέντε φορές πρωταθλητή rally Αγγλίας Jimmy McRae και αδερφός του Alister McRae, επίσης οδηγού rally. Ο McRae ήταν παντρεμένος με δύο παιδιά, την Hollie και τον Jimmy. Μετακόμισε στο Πριγκιπάτο του Μονακό το 1995 μετά από παρακίνηση του φίλου του David Coulthard. Ωστόσο, όταν μεγάλωσε η οικογένεια του, γύρισε πίσω στο Lanarkshire.
O Colin ξεκίνησε την καριέρα του στον μηχανοκίνητο αθλητισμό κάνοντας motocross σε μικρή ηλικία, παρόλο που τον ενδιέφεραν πιο πολύ τα αυτοκίνητα από τις μοτοσυκλέτες. Στην ηλικία 16 χρόνων, μέσω του Coltness Car Club, ο McRae ανακάλυψε τα αυτοκίνητα. Έτσι, αντάλλαξε την μοτοσυκλέτα του με ένα Mini Cooper και ξεκίνησε να αγωνίζεται. Ένα χρόνο μετά ξεκίνησε να διαπραγματεύεται με ένα άλλο μέλος του club για να αγωνιστεί στο Kames Stages, έναν αγώνα μία ειδικής κοντά στο σπίτι του McRae, με ένα Hillman Avenger. Τερμάτισε στην 14η θέση γενικής και πρώτος στην κατηγορία του, αλλά είχε τερματίσει και ψηλότερα.
Το 1986, οδηγώντας ένα Talbot Sunbeam, συμμετείχε στο Σκωτσέζικο Πρωτάθλημα Rally και σύντομα έφτιαξε το όνομα του με την ταχύτητα του και το εντυπωσιακό στυλ που οδηγούσε. Το οδηγικό του στυλ πολύ το σύγκριναν με αυτό του πρώην Παγκόσμιου Πρωταθλητή Rally Ari Vatanen, που ήταν και είδωλο του McRae. Το 1988 ήταν μία εξαιρετική χρονιά από άποψη επιδόσεων, καθώς κέρδισε το πρωτάθλημα με ένα με ένα ταπεινό Vauxhall Nova. Επιθυμούσε πιο πολλή ιπποδύναμη και, έτσι, το επόμενο αυτοκίνητο του ήταν ένα Ford Sierra XR 4×4.
Έκανε το ντεμπούτο του στο WRC πίσω από το τιμόνι του Nova στο Rally Σουηδίας, και πάλι μετά από δύο χρόνια, με το Ford Sierra τερμάτισε στην 15η θέση της γενικής κατάταξης. Αργότερα την ίδια χρονιά, τερμάτισε στην 5η θέση στο Rally της Νέας Ζηλανδίας με ένα πισωκίνητο Sierra Cosworth. Το 1990, οδηγώντας ένα Sierra Cosworth 4×4, κατάφερε να πετύχει μία 6η θέση στο Rally RAC, παρά τις πολλές εξόδους που είχε. Το 1991, ο McRae έγινε επαγγελματίας, καθώς υπέγραψε συμβόλαιο με το αφεντικό της Prodrive David Richards για να αγωνιστεί με την ομάδα της Subaru στο Βρετανικό Πρωτάθλημα Rally με αποδοχές ~10.000 λίρες τον χρόνο. Ο McRae κέρδισε το πρωτάθλημα το 1991 και το 1992. Φυσικό ήταν να κάνει το επόμενο βήμα και να μεταπηδήσει στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Rallt με την εργοστασιακή ομάδα της Subaru. Επίσης, το 1992 ο Colin έκανε το ντεμπούτο του στο BTCC (Βρετανικό Πρωτάθλημα Αυτοκινήτων Τουρισμού), με μία και μοναδική εμφάνιση με την ομάδα της BMW που την είχε αναλάβει η Prodrive στον αγώνα του Knockhill. Στον δεύτερο αγώνα του Knockhill, ο McRae είχε επαφή με τον Matt Neal, με τους αγωνοδίκες να τον βγάζουν εκτός κατάταξης.
1993–1998: Subaru
Το 1993 βρήκε τον McRae στην εργοστασιακή ομάδα της Subaru, οδηγώντας το Subaru Legacy Group A, δίπλα στους Φινλανδούς Ari Vatanen, Hannu Mikkola και Markku Alen. Ο McRae κέρδισε για πρώτη φορά στο WRC στο Rally της Νέας Ζηλανδίας εκείνη την χρονιά. Ήταν, επίσης, και η πρώτη νίκη της νέας ομάδας της Subaru, πριν αποσυρθεί το Legacy για να έρθει το νέο Subaru Impreza 555. Με αυτόν τον τρόπο, οι ελπίδες της νεοσύστατης αυτής ομάδας που πάλευε ενάντια στην Toyota – που αποκλείστηκε από το πρωτάθλημα μετά το Rally Ισπανίας το 1995 λόγο παράνομης εισαγωγής αέρα – αναζωπυρώθηκαν.
Ο Σκωτσέζος χρειάστηκε να περιμένει μόνο με το 1995 για να πάρει το Πρωτάθλημα Οδηγών, ενώ νίκησε ξεκάθαρα τον teammate του και δύο φορές Παγκόσμιο Πρωταθλητή, Carlos ”El Matador” Sainz, στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς στο Rally της Μεγάλης Βρετανίας.
Παρόλο που νίκησε με την ομάδα της Subaru στο Rally Ακρόπολις, στο Rally Σαφάρι και στο Rally της Κορσικής, δεν κατάφερε κάτι καλύτερο από την δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα πίσω, και τις δύο χρονιές (τη διετία 1996-1997), από τον Φινλανδό οδηγό της Mitsubishi Tommi Makinen. Ωστόσο, βοήθησε την Subaru να κατακτήσει τρεις συνεχόμενους τίτλους κατασκευαστών. Το 1998 ήταν η τελευταία του χρονιά του στην ιαπωνική ομάδα, κέρδισε 3 Rally και τερμάτισε στην 3η θέση των οδηγών, νικώντας επίσης το Race Of Champions.
1999–2002: Ford
Το 1999 βρήκε τον McRae στην M-SPORT να αγωνίζεται με την εργοστασιακή ομάδα της Ford, οδηγώντας το νέο Ford Focus WRC. Ο ίδιος θα είχε απολαβές 6 εκατ. λίρες για δύο χρόνια, που ήταν και το μεγαλύτερο ποσό μέχρι εκείνη την στιγμή. Αυτή η μεταγραφή απέδωσε άμεσα καρπούς, καθώς κέρδισε στο Rallt Σαφάρι και στο Rally Πορτογαλίας. Μερικές έξοδοι και αρκετά προβλήματα αξιοπιστίας για το νέο αυτοκίνητο τον έφεραν μόλις στην 6η θέση της κατάταξης των οδηγών. Επιπλέον, ένα σπάνιο σερί από αγώνες που δεν πήρε βαθμούς ξεκίνησε για τον McRae, αφού πήρε μόνο ένα βάθρο στο Rally της Σουηδίας, με την ανάκαμψη για αυτόν να έρχεται στον ασφάλτινο αγώνα της Καταλωνίας και το χωμάτινο Rally Ακρόπολις. Τελικά,τερμάτισε στην 4η θέση στο πρωτάθλημα των οδηγών.
Στα μισά της σεζόν του 2000 τα προβλήματα αξιοπιστίας του Focus συνεχίζονταν, με τον McRae να απειλεί ότι θα φύγει από την ομάδα. Η άνοδος προς το τέλος της σεζόν τον έκανε να ανανεώσει το συμβόλαιο του με την Ford για άλλα δύο χρόνια. Η διακεκομμένη επιτυχία του McRae με την Ford συνεχίστηκε και το 2001, όπου δεν κατάφερε να πάρει βαθμούς σε κανέναν από τους τέσσερις πρώτους αγώνες. Ο McRae είχε το πάνω χέρι κατά σημεία, όπως σε αρκετές ειδικές του Rally Μόντε Κάρλο, έναντι του Tommi Makinen πριν αναγκαστεί να εγκαταλείψει, και συνέχισε με τρεις συνεχόμενες νίκες σε Αργεντινή, Κύπρο και Ελλάδα για να βρεθεί στην πρώτη θέση στο πρωτάθλημα των οδηγών μαζί με τον Φινλανδό οδηγός της Mitubishi. Ωστόσο, έχοντας πάρει προβάδισμα στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς στο Rally της Μεγάλης Βρετανίας, ο McRae έχασε άλλο ένα πρωτάθλημα μέσα από τα χέρια του, αφού είχε έξοδο, τερματίζοντας δεύτερος στην βαθμολογία πίσω από τον Βρετανό Richard Burns που αγωνιζόταν με την Subaru.
Με την νίκη του στο Ράλλυ Σαφάρι το 2002, ο McRae έγραψε ιστορία αφού έγινε ο οδηγός με τις περισσότερες νίκες στο WRC. Το ρεκόρ του από τότε το έχουν σπάσει έκτοτε οι Sainz, Marcus Gronholm και Sebastien loeb. Το συμβόλαιο του McRae με την Ford τελείωνε στο τέλος της σεζόν του 2002, και αφού ζητούσε 5 εκατ. λίρες τον χρόνο, η ομάδα αποφάσισε να μην ανανεώσει μαζί του, καθώς δεν ήθελε να δώσει ένα τόσο μεγάλο μέρος του μπάτζετ της σε μισθό για έναν οδηγό. Το διαζύγιο τους έγινε σε πολύ καλό κλίμα, με τον διευθυντή της Ford Motorsport στην Ευρώπη Martin Whitaker να δηλώνει: «Εκ μέρους της Ford Motor Company θέλω να ευχαριστήσω δημόσια τον Colin McRae και τον Nicky Grist για την προσπάθεια του τα τέσσερα τελευταία χρόνια με την ομάδα της Ford. Εύχομαι να είναι καλά στο μέλλον.» Από τη μεριά του, ο McRae δήλωσε για την θητεία του στην Ford: «Ήταν 4 επιτυχημένα χρόνια, πετύχαμε αρκετά καλά αποτελέσματα και είμαι χαρούμενος που είχα μία καλή συνεργασία με την Ford.»
2003: Citroën
Το 2003 βρήκε τον Colin στην νέα ομάδα της Citroen, μία ομάδα που έδειχνε ότι μπορεί να νικήσει μετά τις επιτυχημένες εμφανίσεις του νεαρού τότε Sebastien Loeb, αν κι αυτή ήταν η πρώτη χρονιά που είχε πλήρη εμπλοκή στο πρωτάθλημα. Η 2η θέση του McRae πίσω από τον Loeb και μπροστά από τον Sainz στον πρώτο αγώνα της σεζόν στο Rally Μόντε Κάρλο, με την Citroen Xsara WRC, βοήθησε την ομάδα να καταλάβει και τις 3 πρώτες θέσεις. Αυτό ήταν και το καλύτερο αποτέλεσμα που είχε οποιαδήποτε ομάδα σε αγώνα μέχρι τότε. Το τέλος του πρωταθλήματος βρήκε τον Colin στην 7η θέση χωρίς καμία νίκη. Ο κανονισμός το 2004 που αφορούσε από πόσους οδηγούς μπορεί να πάρει βαθμούς η ομάδα άλλαξε από τρεις σε δύο. Με τον Loeb να έχει πολυετές συμβόλαιο, σήμαινε ότι η Citroen, υπό την ηγεσία του Guy Frequelin, έπρεπε να επιλέξει ανάμεσα σε McRae και Sainz. Με τον Sainz να είναι ο πιο επιτυχημένος την σεζόν του 2003, ο McRae έφυγε από την ομάδα. Ο David Richards, πρώην αφεντικό του McRae στην Subaru, τον βοήθησε να βρει ένα bucket για την σεζόν του 2004. Ωστόσο, δεν τα κατάφερε, κι έτσι ο McRae για πρώτη φορά μετά από περισσότερα από 10 χρονιά δεν θα αγωνιζόταν στο πρωτάθλημα.
Αφού δεν κατάφερε να βρει ομάδα στο WRC για το 2004, συμμετείχε στις 24 ώρες του Le Mans και στο Rally Dakar. Το 2004 και 2005 αντιπροσώπευσε την Μεγάλη Βρετανία στο ROC μαζί με τον συμπατριώτη του David Coulthard. Το 2006 η Αγγλία και η Σκωτία κατέβασαν ξεχωριστές ομάδες με τους Colin McRae και David Coulthard να ενώνουν για άλλη μία φορά τις δυνάμεις τους, αυτή την φορά για την Σκωτία.
Το 2005 ο McRae επέστρεψε στο WRC για δύο αγώνες με την Skoda, στο Rally Αυστραλίας και στο Rally Μεγάλης Βρετανίας. Στο Rally Μεγάλης Βρετανίας τερμάτισε 7ος και στο Rally Αυστραλίας εγκατέλειψε στο τελευταίο σκέλος του αγώνα αφού οι μηχανικοί της Skoda δεν κατάφεραν να του αλλάξουν τον συμπλέκτη έγκαιρα. Έτσι η ομάδα έχασε το δεύτερο βάθρο στην ιστορία της μετά το Rally Σαφάρι το 2001 και ο Colin το τελευταίο του.
Στις 5 Αυγούστου του 2006 ο McRae αγωνίστηκε για την ομάδα της Subaru στο X-Games στην Αμερική. Ο McRae ντελαπάρισε το αμάξι στην προτελευταία στροφή αφού προσγειώθηκε άτσαλα μετά από ένα άλμα, τραυματίζοντας τον μπροστά προφυλακτήρα και τον μπροστά αριστερό τροχό. Παρόλα αυτά ο McRae κατάφερε να φτάσει μέχρι τον τερματισμό, ο χρόνος του ήταν μόλις 0.13 δευτερόλεπτα πίσω από τον νικητή Travis Pastrana. Του δόθηκε η ευκαιρία να συμμετάσχει για ακόμα μία φορά στο WRC, με την Kronos Citroen WRT αντικαθιστώντας τον Sebastien Loeb που είχε σπάσει το χέρι του ύστερα από πτώση που είχε κάνοντας Mountain Bike, στο Rally Τουρκίας. Με πρόβλημα στον εναλλάκτη στην τελευταία ειδική τερμάτισαν στην 10η θέση. Αυτός ήταν ο τελευταίος αγώνας του Nicky Grist, του συνοδηγού του, ο οποίος εγκατέλειπε την ενεργό δράση.
Το αγωνιστικό πνεύμα του Colin τον οδήγησε να αγωνιστεί στο ASCAR (η βρετανική έκδοση του NASCAR) στον αγώνα στο Rockingham Motor Speedway, τερματίζοντας στην 6η θέση.
Το 2004 επέστρεψε στην Prodrive, αυτή την φορά για να αγωνιστεί στις 24 ώρες του Le Mans με μία Ferrari 550-GTS Maranello μαζί με τους Darren Turner και Rickard Rydell τερματίζοντας στην 3η θέση στην κατηγορία τους και 9η θέση της γενικής κατάταξης. Με τον συμπατριώτη του και νικητή του αγώνα Allan McNish να δηλώνει: «Ο Colin προσαρμόστηκε καλύτερα από ότι νομίζει ο κόσμος στους αγώνες αντοχής.»
Επίσης συμμετείχε και στο Dakar με την Nissan, εντυπωσιάζοντας την ομάδα αφού νίκησε δύο ειδικές διαδρομές. Το 2005 επέστρεψε και ήταν ο ταχύτερος στις 2 από τις 3 πρώτες ειδικές πριν εγκαταλείψει προς το τέλος της 6ης ειδικής διαδρομής.
Τον Αύγουστο του 2007 ο McRae προσπαθούσε να βρει μία θέση στην ομάδα της Peugeot.
Ο Colin «έφυγε» από κοντά μας στις 15 Σεπτεμβρίου του 2007 όταν το ελικόπτερο του έπεσε κοντά στο σπίτι του. Ο πεντάχρονος γιος του και δύο οικογενειακοί φίλοι Graeme Duncan και ο φίλος του γιου του Ben Porcelli σκοτώθηκαν επίσης.
Η καριέρα του χαρακτηρίστηκε από πολλές επιτυχίες, ένα πρωτάθλημα που ήρθε νωρίς και καλές συνεργασίες με κολοσσούς της αυτοκίνησης. Παρά τις ατυχίες που μπορεί να είχε στην 10ετή πορεία του στο WRC, ο McRae κέρδισε τον σεβασμό των συναθλητών και αντιπάλων του, δείχνοντας πως το ήθος και η προσωπικότητα παίζουν μεγάλο ρόλο.
Και, αν κάτι μας έμεινε από τον τρελό Σκωτσέζο, είναι ένα απόφθεγμα που είπε για τα rally, αλλά ισχύει και για τη ζωή: If in doubt, flat out.
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
