Αφιέρωμα: Ρεκόρ και αξιοσημείωτα συμβάντα (1950-1959)

Το TotalRacing.gr διερευνά λιγότερο γνωστά ρεκόρ και συμβάντα κατά την πρώτη δεκαετία διεξαγωγής του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος της Formula 1. Ελάτε μαζί μας σε μια αναδρομή στο παρελθόν που ξεκινά ευθύς αμέσως:

• Ο μεγαλύτερος ηλικιακός μέσος όρος σε podium είναι 46 έτη και 9 μήνες, και επετεύχθη από τους Giuseppe (Nino) Farina, Luigi Fagioli και Louis Rosier το 1950 στο Γκραν Πρι της Ελβετίας. Η αθροιστική ηλικία των νικητών ήταν 140 έτη και 93 ημέρες.

• Η αριστοκρατία δεν έλειπε από τη Formula 1, σε μια εποχή που βαρόνοι και πρίγκηπες συμμετείχαν σε Γκραν Πρι του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος, ελέω της οικονομικής τους δυνατότητας. Ενδεικτικά, ο Πρίγκηπας Bira του Σιάμ (σημερινή Ταϊλάνδη) συμμετείχε από το 1950 μέχρι το 1954, με καλύτερη θέση την 4^η.

• Οι διεκδικητές του τίτλου το 1950, Farina και Fangio δεν βρέθηκαν ποτέ μαζί στο podium των νικητών ταυτόχρονα εκείνη τη χρονιά.

• Οι λιγότεροι αγώνες σε μια χρονιά ήταν 7. Αφορούσαν τα Παγκόσμια Πρωταθλήματα του 1950 και του 1955.

• Τα Γκραν Πρι της Indianapolis τη δεκαετία του ‘50 διακυβεύονταν αποκλειστικά ανάμεσα σε Αμερικανούς οδηγούς (αν και μετρούσαν κανονικά σαν βαθμολογικός αγώνας σε κάθε χρονιά). Μόλις το 1952 η Ferrari, και με μόλις έναν οδηγό (Alberto Ascari), διέσχισε τον Ατλαντικό για να αγωνιστεί στο μοναδικό αγώνα που συμμετείχε και δεν κέρδισε εκείνη τη χρονιά (κατατάχθηκε 31^ος), ενώ ο Juan Manuel Fangio δοκίμασε το 1958 όμως εν τέλει αποσύρθηκε πριν τον αγώνα..

• Ο μεγαλύτερος σε απόσταση αγώνας (με εξαίρεση τα 500 μίλια της Indianapolis) ήταν το Γαλλικό Γκραν Πρί του 1951 (77 γύροι, 601,83 χιλιόμετρα ή 373,96 μίλια).

• Ο γηραιότερος νικητής Γκραν Πρι είναι ο Luigi Fagioli (53 ετών, 22 ημερών), επίσης το 1951 στη Γαλλία, στην πρώτη από τις τρεις φορές όπου θα υπήρχαν δύο νικητές σε αγώνα που μοιράζονταν το ίδιο μονοθέσιο (το μοιράστηκε μαζί με το Juan Manuel Fangio).

• Ο Luigi Fagioli είναι ο οδηγός με τις ποσοστιαία περισσότερες παρουσίες στο βάθρο των νικητών (για >1 αγώνες, 85.71%), με 6 βάθρα σε 7 αγώνες (1953, 1954).

• Το απόλυτο ρεκόρ αγώνων-παρουσιών στο βάθρο ανήκει στον Ιταλό Dorino Serafini (100%, 1 αγώνας & 1 βάθρο, 2^ος στο Ιταλικό Γκραν Πρι του 1950 στη Μόντσα)

• Ο Troy Ruttman, νικητής του αγώνα της Indianapolis 500 του 1952 έγινε ο νεότερος νικητής του αγώνα σε ηλικία 22 ετών και 80 ημερών, ρεκόρ που διατηρείται ως και σήμερα για τη συγκεκριμένη πίστα. Ο Ruttman παρέμενε και ο νεότερος νικητής αγώνα Formula 1 για 51 συναπτά έτη, έως το Γκραν Πρι Ουγγαρίας του 2003, οπότε και ο Fernando Alonso κέρδισε όντας 22 ετών και 26 ημερών.

• Ο Giuseppe Farina, Παγκόσμιος Πρωταθλητής του 1950, προκάλεσε το θάνατο 13 θεατών στο Grand Prix της Αργεντινής του 1953, στην προσπάθειά του να αποφύγει ένα αγόρι που διέσχιζε την πίστα. Η πίστα ήταν γεμάτη από κόσμο, μετά την απόφαση του Προέδρου Juan Perón για δωρεάν είσοδο στον αγώνα.

• O Oscar Galvez με τη Maserati του στο -ασφυκτικό από κόσμο που βρισκόταν κυριολεκτικά εντός της πίστας- Γκραν Πρι της Αργεντινής το 1953.

• Ο πιο μεγάλος αριθμός μονοθέσιων που βρέθηκε ποτέ σε εκκίνηση αγώνα ήταν 34 στο Γερμανικό Γκραν Πρι του 1953, στην πίστα τού Nürburgring.

• Ο Onofre Marimon από την Αργεντινή ήταν ο πρώτος οδηγός που σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια ενός Σαββατοκύριακου στα πλαίσια επίσημου αγώνα του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος (ελεύθερες δοκιμές στο Γερμανικό Γκραν Πρι του 1954) εκτός του αγώνα της Indianapolis.

• Στα πρώτα χρόνια του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος, δινόταν ένας βαθμός για τον ταχύτερο γύρο. Όμως τα μέσα μέτρησης των χρόνων δεν ήταν τόσο εξελιγμένα όσο σήμερα, με αποτέλεσμα να μοιράζεται ο βαθμός ανάμεσα σε οδηγούς που είχαν κάνει «περίπου» την ίδια επίδοση. Ένα ακραίο παράδειγμα ήταν το Βρετανικό Γκραν Πρι του 1954, όπου 7 (!) οδηγοί (Ascari, Behra, Fangio, González, Hawthorn, Marimón και Moss) έκαναν τον ίδιο ταχύτερο γύρο (1:50) λαμβάνοντας 1/7 του βαθμού έκαστος.

• To 1954 και το 1955 μεσουρανούσε η Mercedes με το μοντέλο της Mercedes-Benz W196, που στα χέρια των Juan Manuel Fangio και Stirling Moss κατέκτησε 9 νίκες, με την ιδιαιτερότητα ότι το μονοθέσιο θύμιζε περισσότερο σύγχρονα συμβατικά αυτοκίνητα, καθώς το σασί του κάλυπτε τους τροχούς, γεγονός που απέδιδε μεγαλύτερη ταχύτητα στις ευθείες. Ανάλογα μοντέλα δοκιμάστηκαν και από τις Vanwall και Porsche.

• Ο Alberto Ascari ήταν ο πρώτος οδηγός που υπερασπίστηκε με επιτυχία τον τίτλο του (1952, 1953) αλλά και ο πρώτος χρονικά παγκόσμιος πρωταθλητής που θα έχανε τη ζωή του από αυτοκινητιστικό δυστύχημα σε δοκιμές στην πίστα της Μόντσα (1955).

• Το 1955, μετά την τραγωδία στις 24 Ώρες του Le Mans, 4 Grand Prix ακυρώθηκαν, σε Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία και Ελβετία. Μάλιστα, οι Ελβετοί απαγόρευσαν τους μηχανοκίνητους αγώνες εντός των συνόρων. Έκτοτε, έχουν γίνει προσπάθειες (με ψηφίσματα και εμπλοκή της Formula E) την τελευταία 10ετία για να αρθεί αυτή η απαγόρευση.

• Το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα μεταξύ 2 νικών για την ίδια ομάδα ανήκει στη Mercedes Benz: 57 σαιζόν (Ιταλικό Grand Prix του 1955 – Κινέζικο Grand Prix του 2012).

• Ο γηραιότερος οδηγός που εκκίνησε ποτέ αγώνα ήταν ο Μονεγάσκος Louis Chiron με Scuderia Lancia το 1955 στο Μονακό, σε ηλικία 55 ετών και 292 ημερών (τερματίζοντας μάλιστα 6^ος).

• Το Γκραν Πρί της Αργεντινής του 1955 κρατά το ρεκόρ του υψηλότερου σε θερμοκρασία αγώνα Formula 1 με 40° Κελσίου, μαζί με τα Γκραν Πρι του Ντάλλας (1984) και του Μπαχρέιν (2005).

• Στον ίδιο αγώνα, οι Nino Farina και Maurice Trintignant τερμάτισαν μαζί τόσο δεύτεροι όσο και τρίτοι καθώς οι δυο τους μοιράστηκαν μαζί τόσο το μονοθέσιο που τερμάτισε δεύτερο (με τον José Froilán González) όσο και αυτό που τερμάτισε τρίτο κατά σειρά (με τον Umberto Maglioli). Έτσι, οι 6 βαθμοί της 2^ης θέσης και οι 4 της 3^ης θέσης μοιράστηκαν δια 3, με τους Farina και Trintignant να παίρνουν έκαστος 3.33 βαθμούς.

• Η σαιζόν του 1956 ήταν η τελευταία κατά την οποία δεν υπήρχε καμία νίκη στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα από Βρετανικό κατασκευαστή τον 20^ο αιώνα, με κάτι αντίστοιχο να συμβαίνει ξανά το 2006, 50 χρόνια αργότερα.

• O οδηγός με το πιο μακροσκελές όνομα στη Formula 1 ήταν ο Ισπανός Μαρκήσιος του Πορτάγο, ονόματι Alfonso Antonio Vicente Eduardo Angel Blas Francisco de Borja Cabeza de Vaca y Leighton, κοινώς Alfonso de Portago, που οδήγησε από το 1956 έως και το 1957 με τη Ferrari.

• O τελευταίος αγώνας του 1956 στη Μόντσα αποτέλεσε ίσως σημείο αναφοράς του αλτρουισμού στο σπορ. O Fangio με Ferrari εγκατέλειψε βλέποντας τις ελπίδες του για τον τίτλο να εξανεμίζονται, την ώρα που ο ομόσταυλος του, Luigi Musso, αρνιόταν να παραχωρήσει το όχημα του στον Αργεντίνο. Όμως, ο τρίτος ομόσταυλος, Peter Collins, που ήταν ακόμη στη μάχη του τίτλου, με τον Stirling Moss της Maserati να έχει το πάνω χέρι, ιπποτικά παραχώρησε το όχημα του στο Fangio, καθώς πίστευε ότι του άξιζε περισσότερο ο τίτλος, γεγονός που οδήγησε στον 4^ο τίτλο του Αργεντίνου.

• Το 1957 ο Juan Manuel Fangio στέφθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής για 5^η φορά στην καριέρα του, ενώ παραμένει ο μοναδικός που το έχει καταφέρει με 4 διαφορετικές ομάδες (Alfa Romeo, Ferrari, Mercedes-Benz και Maserati).

• Η τελευταία φορά που το σπορ είδε δυο οδηγούς να μοιράζονται ένα μονοθέσιο, αλλά και τη νίκη και τους 9 βαθμούς τους οποίους προσέφερε, ήταν το Βρετανικό Γκραν Πρι του 1957 όταν οι Tony Brooks και Sterling Moss με Vanwall νίκησαν παίρνοντας 4 και 5 βαθμούς έκαστος. Εν τω μεταξύ, ο 2^ος Luigi Musso με Ferrari αποκόμισε ένα βαθμό παραπάνω από τους νικητές (6), μιας και δε μοιράστηκε με κανέναν το μονοθέσιό του!

• Το μεγαλύτερο ποσοστό νικών ανήκει επίσης στο Juan Manuel Fangio με ποσοστό 46.15% (24 νίκες σε 52 αγώνες). Πρέπει να σημειωθεί όμως ότι μέχρι και το 1958 όταν και αποσύρθηκε, ο Fangio είχε μοιραστεί 6 αυτοκίνητα με άλλους οδηγούς σε συνολικά 5 Γκραν Πρι, πάραυτα το ποσοστό νικών του θα ήταν και πάλι το μεγαλύτερο όλων των εποχών (41.38%).

• Ο Mike Hawthorn, πρώτος Παγκόσμιος Πρωταθλητής από το Ηνωμένο Βασίλειο (Οκτώβριος 1958), σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα μόλις 3 μήνες μετά την απόσυρση του (Ιανουάριος 1959).

• Παράλληλα, το 1958, συνέβη άλλη μια αλτρουιστική στιγμή στην ιστορία της Formula 1, που θύμισε εμμέσως αυτήν του 1956 στη Μόντσα, και που αναφέρθηκε νωρίτερα. Ο Hawthorn δέχθηκε ποινή αφαίρεσης 3 βαθμών στον απόηχο του Πορτογαλικού Γκραν Πρι, όμως ο Stirling Moss, ο μεγάλος του αντίπαλος για τον τίτλο, τον υπερασπίστηκε, με αποτέλεσμα να μην επιβληθεί η ποινή. Χάρις σε αυτούς τους τρεις βαθμούς, όμως, ο Hawthorn επικράτησε του Moss για τον τίτλο.

• H Ιταλίδα Maria Teresa de Filippis έγινε η πρώτη γυναίκα που συμμετείχε σε 5 αγώνες του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος (1958-1959).

• Το πρώτο πρωτάθλημα κατασκευαστών διεξήχθη το 1958 και το κατέκτησε η Vanwall.

• Το 1959 ήταν η πρώτη σαιζόν που στο grid δεν υπήρχε κανένας πρώην Παγκόσμιος Πρωταθλητής.

• Στον τελευταίο αγώνα της σαιζόν (ΗΠΑ), τρεις οδηγοί διεκδικούσαν τον τίτλο: Ο Tony Brooks, o Stirling Moss και ο Jack Brabham. Ο Moss εγκατέλειψε, αφήνοντας τον Brabham στην πρωτοπορία, που όμως ξέμεινε από καύσιμα στον τελευταίο γύρο. Έτσι, έσπρωξε το μονοθέσιο ως τη γραμμή του τερματισμού, παίρνοντας την καρό σημαία ως 4^ος. Μη μπορώντας να εξασφαλίσει κάτι καλύτερο από την 3^η θέση, ο Brooks δεν κατάφερε να αρπάξει τον τίτλο του Πρωταθλητή από τον πεζό Brabham. O Jack Brabham παίρνει την καρό σημαία στις ΗΠΑ το 1959. Δίκαια κερδίζει τόσο τον τίτλο, όσο και το παρατσούκλι «πεζός πρωταθλητής».

Πηγές: Wikimedia, F1.com, wtf1.co.uk, espn.com, Grandprix.com, Autoblog.com, TopGear.com, CarMagazine.co.uk, Pinterest, AutoEdizione.com

Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify