Το ταξίδι του MotoGP στην θρυλική πίστα του Λε Μαν για το GP Γαλλίας είχε ένα τυπικό μενού που όμως αρκούσε για να συναρπάσει. Βροχή σε όλο το τριήμερο, συναρπαστικές κατατακτήριες, χάος στον αγώνα, μία πολύ χαρούμενη τριάδα στο βάθρο και πολλούς να αισθάνονται χαμένοι.
Σε γενικές γραμμές, τα όσα είδαμε στην Χερέθ πριν από δύο εβδομάδες αποτέλεσαν εν πολλοίς προάγγελο των όσων έγιναν και στο Λε Μαν. Miller και Quartararo μονομάχησαν ξανά για τη νίκη, με τον Αυστραλό να την παίρνει τελικά με σχετική άνεση, στέλνοντας την Ducati ξανά στον ουρανό, παρά τα λάθη που έγιναν στον αγώνα. Αντίθετα, στη Suzuki περνούν ημέρες κατήφειας, στην Yamaha τα βάζουν με τον καιρό και στην Honda με την τύχη τους. Α και στην ΚΤΜ υπάρχουν για πρώτη φορά χαμόγελα.
Do it like Casey; Όχι ακριβώς
Η φυγή του Casey Stoner από την Ducati το 2010, άφησε ένα μεγάλο κενό στην Ιταλική ομάδα, η οποία έχασε τον μοναδικό πρωταθλητή της, χωρίς να καταφέρει να πάρει τίποτε από τους αναβάτες που τον αντικατέστησαν ακόμη κι αν αυτοί είχαν στην πραγματικότητα περισσότερους τίτλους ή/και εμπειρία από τον Αυστραλό. Valentino Rossi, Jorge Lorenzo, Nicky Hayden και (κυρίως) Andrea Dovizioso έμειναν μακριά από τους τίτλους, παρότι η ομάδα είχε συχνά, μία από τις καλύτερες μοτοσυκλέτες του grid (όχι στην περίπτωση του Rossi, αλλά λέμε τώρα).
11 χρόνια μετά την φυγή του Stoner, ένας άλλος Αυστραλός έγινε ο πρώτος αναβάτης που παίρνει δύο συνεχόμενες νίκες με την εργοστασιακή Desmosedici, Ο Jack Miller λίγες εβδομάδες μετά την εμφάνιση της καριέρας του στη Χερέθ έδειξε ότι έχει βγάλει ένα τεράστιο βάρος από τους ώμους του και κατάφερε να γίνει ο μόνος αναβάτης εκτός των Marquez, Quartararo που παίρνει δύο συνεχόμενες νίκες από το 2018 κι έπειτα. Αν και οι μεικτές συνθήκες στο Λε Μαν ήταν πολύ πιο κοντά σε αυτές που, έστω και κρυφά ο Miller λατρεύει, σαν κι αυτές που του έδωσαν τη νίκη στο Ασεν το 2016 και την pole στην Αργεντινή το 2018, η νίκη αυτή ήταν περισσότερο αποτέλεσμα της ταχύτητας των κόκκινων μοτοσυκλετών.
Ο Miller παρά τη νίκη του έκανε δύο λάθη που σε άλλες συνθήκες θα μπορούσαν να του την είχαν στερήσει. Πρώτα, η έξοδος λίγα μέτρα πριν την αλλαγή μοτοσυκλέτας και λίγα δευτερόλεπτα αργότερα η παραβίαση του ορίου ταχύτητας στο pitlane, είναι βασικά λάθη που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί, ειδικά το δεύτερο. Η Ducati όσο στέγνωνε η πίστα έδειχνε απίθανα γρήγορη κι αυτό δεν φάνηκε μόνο από την ταχύτητα του Αυστραλού που πέρασε σαν να μην ήταν καν εμπόδιο μπροστά του ο Quartararo, αλλά με την ευκολία με την οποία το έκανε ο Zarco, ο οποίος ήταν 25 δευτερόλεπτα πίσω από τον συμπατριώτη του μετά τα pits. Και φυσικά από την τέταρτη θέση του Bagnaia, ο οποίος επίσης με δύο long laps κατάφερε να αναρριχηθεί από την 19η στην τέταρτη θέση. Η Ιταλική ομάδα (και ο Miller) έχει μία σχέση αγάπης/μίσους με το Λε Μαν κι απ’ότι φάνηκε την Κυριακή, μάλλον η αγάπη συνεχίζει να επικρατεί.
Τρίτος αλλά και πρώτος
Για τον Fabio Quartararo ο αγώνας της Κυριακής εξελίχθηκε σε προσπάθεια επιβίωσης, αλλά στο μυαλό του, ίσως από την αρχή να ήταν έτσι. Με τα ράμματα από το χειρουργείο του στο χέρι να μην έχουν ακόμη επουλωθεί, ο Γάλλος πήρε μία φανταστική pole από το πουθενά το Σάββατο και παρότι στο ξεκίνημα του αγώνα έμεινε κοντά στους πρώτους, κάνοντας μάλιστα ένα απίστευτο διπλό προσπέρασμα στο σικέιν, μόλις η βροχή άρχισε να πέφτει φάνηκε πως δεν είχε τον απαραίτητο ρυθμό για να διεκδικήσει τη νίκη, με το λάθος του στο pitlane και την ποινή που ακολούθησε να του αφαιρούν τις όποιες πιθανότητες για ένα καλύτερο αποτέλεσμα. Οι Ducati ήταν σημαντικά πιο γρήγορες, ενώ η επιλογή της Yamaha για τα μαλακά βρόχινα ελαστικά ήταν ξεκάθαρα λανθασμένη, καθώς στο τέλος ο Quartararo τερμάτισε πρακτικά με τα λινά.
Παρόλα αυτά, το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό, εάν λάβουμε υπόψη το χειρουργείο, την ποινή και φυσικά τις μεικτές συνθήκες που απ’ότι φάνηκε δεν ευνοούσαν καθόλου την Yamaha στην πίστα του Λε Μαν. Ο Quartararo είναι ο αναβάτης του αγώνα, καθώς σε πολύ δύσκολες συνθήκες και με τεράστια έλλειψη ρυθμού σε σχέση με τους βασικούς αντιπάλους του, πήρε ένα βάθρο που δεν έμοιαζε πιθανό σύμφωνα με τα δεδομένα που προέκυψαν. Ειδικά μετά την περσινή χρονιά, που όταν τα πράγματα στράβωναν, ο συνήθης τερματισμός ήταν εκτός δεκάδας ή ακόμη κι εκτός βαθμών. Αντίθετα, στη Γαλλία, η τρίτη θέση που πέτυχε, του έδωσε και πάλι την πρωτιά στο πρωτάθλημα, κάτι πολύ σημαντικό ενόψει του Μουτζέλο, όπου η Yamaha αναμένεται να υποφέρει ξανά στην τεράστια ευθεία.
Τι πάει λάθος στην Yamaha
Εκτός του Quartararo, οι υπόλοιποι αναβάτες της Yamaha είχαν πολλά προβλήματα στον αγώνα μετά τις αρκετά καλές κατατακτήριες που τους έβαλαν στην πρώτη δεκάδα. Χειρότερα απ’όλους πήγε ο αγώνας για τον Franco Morbidelli. O Ιταλοβραζιλιάνος είχε ένα άσχημο χτύπημα στο γόνατο αλλάζοντας μοτοσυκλέτες στο FP4, όπου τραυμάτισε τον μηνίσκο και τον πρόσθιο χιαστό, ευτυχώς όχι σοβαρά, ενώ στον αγώνα έκανε ένα σημαντικό λάθος όταν πήγε να εκμεταλλευτεί την ταλάντωση που είχε ο Pol Espargaro και πρακτικά τέθηκε νοκ-άουτ όταν βούτηξε χωρίς δεύτερη σκέψη για να περάσει στα φρένα, όταν θα μπορούσε πολύ πιο άνετα να περάσει στην επόμενη ευθεία, απλώς ανοίγοντας τη γραμμή του.
Στην έξοδο που ακολούθησε χτύπησε ακόμη περισσότερο το γόνατό του και παρότι δεν έδειξε ανήσυχος μετά το τέλος του αγώνα, το γεγονός ότι θα υποβληθεί σε θεραπεία μέχρι την Ιταλία, δείχνει ότι το πρόβλημα δεν είναι τόσο μικρό. Ο Morbidelli μπήκε στη σεζόν ως ένα από τα βασικά φαβορί για το πρωτάθλημα και εκτός από τον αγώνα στη Χερέθ δείχνει εκτός ρυθμού για την ώρα και τέτοια λάθη δείχνουν πως η πίεση είναι αρκετά μεγάλη πάνω του. Αυτό είναι και αποτέλεσμα της κατάστασης που επικρατεί με το συμβόλαιό του, το οποίο λήγει στο τέλος του έτους και μέχρι στιγμής το μέλλον του δεν είναι καθόλου ξεκάθαρο. Η απόφαση της ομάδας του Rossi για το ποια εταιρεία θα προμηθεύσει τις μοτοσυκλέτες αναμένεται να είναι καθοριστική και για το μέλλον του Morbido.
Από την πλευρά του ο Rossi έδειξε άκρως ανταγωνιστικός στο στεγνό, έδειξε άκρως ανταγωνιστικός και στο βρεγμένο, όμως ο ίδιος το Σάββατο είπε ότι το μόνο που δεν ήθελε είναι ένας αγώνας που θα ξεκινούσε στεγνός, θα συνέχιζε με βροχή και θα τελείωνε πάλι σε στεγνό. Μετά τον αγώνα, όπως αναμενόταν, ο Ιταλός τα έβαλε με τον καιρό, ενώ δεν δίστασε να εκφράσει ξανά την αντίθεσή του για τους flag-to-flag αγώνες. Σε κάθε περίπτωση, ο ίδιος έδειξε να ανυπομονεί για το Μουτζέλο. Ακριβώς ίδια τα συμπεράσματα και του Maverick Vinales, σε έναν ακόμη αγώνα που τερμάτισε αρκετά πίσω από τις θέσεις που θα έπρεπε να διεκδικεί ένας αναβάτης που θέλει να πάρει το πρωτάθλημα. Το πολύ καλό για τον Ισπανό αναβάτη είναι ότι κατά πάσα πιθανότητα θα πάει στην Ιταλία ως πατέρας, με το παιδί του να αναμένεται να έρθει στον κόσμο λίγες μέρες πριν το ξεκίνημα του Grand Prix.
Η πιο χαρούμενη ομάδα
Εκτός από την Ducati, με πολλά χαμόγελα έφυγαν κι οι άνθρωποι της Tech 3 από τον εντός έδρας αγώνα της ομάδας, καθώς η πέμπτη θέση του Danilo Petrucci και η ένατη του Iker Lecuona ολοκλήρωσαν το πρώτο ανταγωνιστικό τριήμερο της ομάδας στην φετινή σεζόν. Η ικανότητα και των δύο αναβατών στο βρεγμένο, έδωσε πολλούς βαθμούς και δείχνει να βγάζει την ομάδα από το τέλμα που μπήκε στην φετινή σεζόν με ένα πολύ κακό ξεκίνημα που έφερε πολλές αναταραχές.
Ο τραυματισμένος ώμος του Petrucci και το χειρουργημένο χέρι του Lecuona που τους στερούσαν αποτελέσματα στους προηγούμενους αγώνες, ξεχάστηκαν μέσα σε 28 γύρους, σε ένα αποτέλεσμα που αμφότεροι ελπίζουν να συνεχιστεί. Το ίδιο ελπίζει κι ο ιδιοκτήτης της ομάδας, Herve Poncharal, ο οποίος λίγες εβδομάδες νωρίτερα είχε κράξει σε ζωντανή σύνδεση τους δύο αναβάτες, αναφέροντας ότι πρέπει να δουλέψουν σκληρότερα και να παλεύουν περισσότερο στους αγώνες. Μετά από το Λε Μαν νιώθει σίγουρα δικαιωμένος, αν και το Μουτζέλο αναμένεται να δυσκολέψει αρκετά τους δύο αναβάτες και γενικότερα τις μοτοσυκλέτες της ΚΤΜ.
Η πιο λυπημένη ομάδα
Μέχρι το ξεκίνημα του GP Γαλλίας την Παρασκευή, η Suzuki είχε παίξει ένα φαινομενικά τέλειο παιχνίδι στις μάχες του πρωταθλήματος. Παρά το γεγονός ότι δεν είχε πάρει νίκη στη σεζόν και τις θεωρητικά πολύ κακές πτώσεις του Rins, οι ιαπωνικές μοτοσυκλέτες εμφανίστηκαν πάρα πολύ γρήγορες στο Λε Μαν, σχεδόν σε όλες τις συνθήκες και σχεδόν σε όλες τις καταστάσεις. Ο ρυθμός στον έναν γρήγορο γύρο ανησύχησε άπαντες στο paddock την Παρασκευή, ενώ ο ρυθμός αγώνα έμοιαζε εντυπωσιακός στο στεγνό, στο βρεγμένο και γενικά παντού. Ακόμη κι αν τα τερτίπια του καιρού και η ατυχία σε FP2 και Q1 τους άφησε εκτός των πρώτων τεσσάρων σειρών στην εκκίνηση, στην ομάδα δεν φάνηκε να ανησυχεί κανείς.
Και πράγματι στο ξεκίνημα του αγώνα, Rins και Mir έδειχναν να έχουν υπερφυσική ταχύτητα, καθώς μέσα σε 3 γύρους είχαν ανέβει στην πρώτη εξάδα. Εκεί όμως όλα πήγαν στραβά. Ο Mir έπεσε στην στροφή πριν την είσοδο των pits κι έκανε ένα τραγελαφικό λάθος, αφήνοντας την μοτοσυκλέτα του στην αμμοπαγίδα, τρέχοντας στα pits για να πάρει τη δεύτερη, κάτι που τον έθεσε αυτομάτως εκτός αγώνα, ενώ ο Rins έκανε ένα ακόμη λάθος στην έξοδο του σικέιν και έμεινε με την μοτοσυκλέτα που ήταν σεταρισμένη για το στεγνό, προτού πέσει, φυσιολογικά, για δεύτερη φορά.
Η απογοήτευση ήταν εμφανής και στους δύο αναβάτες, οι οποίοι αρκέστηκαν σε λίγες δηλώσεις μετά τον αγώνα (οι οποίες μάλιστα έγιναν ελάχιστα λεπτά μετά το τέλος του, όχι τυχαία), καθώς σε έναν αγώνα που οι βασικοί ανταγωνιστές στο πρωτάθλημα τερμάτισαν στις πρώτες θέσεις, τόσο οι δύο αναβάτες, όσο κι η ομάδα έχασαν σημαντικό έδαφος στις αμφότερες βαθμολογίες. Όμως, με την ταχύτητα που έδειξαν την Παρασκευή και στο ξεκίνημα του αγώνα την Κυριακή, θα υπάρξουν πολλές ευκαιρίες να μαζευτεί η κατάσταση. Αρκεί να μην πέσουν.
Εκεί που όλα πάνε ανάποδα
Ξαφνικά, εκεί που οι αναβάτες της Honda έδειχναν να υποφέρουν την Παρασκευή, βρέθηκαν δύο λεπτά από το να καταλάβουν την πρώτη σειρά της εκκίνησης. Μέχρι που την έχασαν.
Εξίσου ξαφνικά ο Marc Marquez εκμεταλλεύτηκε, ξανά, καλύτερα απ’όλους το χάος που επικρατεί στις αλλαγές μοτοσυκλετών και βρέθηκε στην πρώτη θέση. Μέχρι που έπεσε.
Και πάλι ξαφνικά, οι δύο αναβάτες της LCR Honda ήταν στις θέσεις για να διεκδικήσουν το βάθρο, έχοντας σημαντική διαφορά από τους αντιπάλους πίσω τους. Τελικά τερμάτισαν εκτός της πρώτης πεντάδας.
Taka Nakagami και Pol Espargaro ήταν σπουδαίοι το Σάββατο, μέχρι που έπεσαν κι έχασαν τεράστιες ευκαιρίες να πάρουν την pole. Φυσιολογικά ήταν πάρα πολύ εκνευρισμένοι και περίμεναν τον αγώνα για να επανέλθουν. Ο Ιάπωνας το κατάφερε, αλλά οι Ducati και η KTM του Petrucci ήταν πολύ πιο γρήγορες όσο η πίστα στέγνωνε. Ο Ισπανός ήταν εντυπωσιακά γρήγορος όσο έβρεχε, κερδίζοντας όσες θέσεις έχασε μετά την κακή εκκίνηση και την επαφή του με τις 2 Petronas Yamaha, αλλά δεν μπορούσε να ανέβει πιο ψηλά. Με βάση το ξεκίνημα της χρονιάς ο τερματισμός στις θέσεις 7-8 είναι αρκετά καλός, κάτι που φάνηκε να ενστερνίζονται και οι οδηγοί στο τέλος της ημέρας. Ο Alex Marquez που ήταν καλύτερος στον αγώνα, έδειξε πολύ εκνευρισμένος για το χαμένο βάθρο, αλλά η αλήθεια είναι ότι με την ταχύτητα της Ducati, αυτό ήταν μάλλον ευσεβής παρά ρεαλιστικός πόθος.
Αυτός που είχε δικαίως νεύρα ήταν ο Marc Marquez. Η ταχύτητά του ήταν εμφανέστατη στο ξεκίνημα του αγώνα και η απίθανη ικανότητά του στις μεικτές συνθήκες σε συνδυασμό με τις ποινές σε Ducati, Quartararo, τον έκαναν αυτομάτως γκραν φαβορί για τη νίκη. Όμως εκεί φάνηκε πως η αποχή του από τους αγώνες, του έχει στερήσει περισσότερα από την δύναμη στο αριστερό του χέρι. Τα λάθη που έκανε δεν τα βλέπαμε συχνά από τον Ισπανό πρωταθλητή, παρά το συχνό ιστορικό πτώσεών του. Κι αν το πρώτο ήταν θέμα και των συνθηκών και του έντονου όγκου νερού στην τελευταία στροφή, το δεύτερο που τον έθεσε οριστικά εκτός αγώνα, την στιγμή μάλιστα που ήταν ο ταχύτερος αναβάτης στην πίστα, έδειξε να τον εκνευρίζει ακόμη περισσότερο. Για κάποιους το λάθος αυτό ήταν η απόδειξη ότι ο Marquez δεν είναι ακόμη κοντά στον παλιό εαυτό του. Η αλήθεια όμως είναι ότι τα λάθη του είναι περισσότερο ψυχολογικά, παρά θέμα ικανοτήτων. Αυτές υπάρχουν ακόμη, όπως απέδειξε ο Ισπανός στους φανταστικούς πρώτους του γύρους. Στο Μουτζέλο υποσχέθηκε ότι θα είναι σε ιδανική κατάσταση. Μένει να το δούμε.
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
