Ένα ακόμη Rally Ακρόπολις ολοκληρώθηκε με τον Kalle Rovanpera να παίρνει τη νίκη και να αποκτά ένα σημαντικό προβάδισμα στη μάχη του τίτλου και τους Thierry Neuville και Sebastien Ogier να φεύγουν με άδεια χέρια από την Λαμία.
——–
Προτού ξεκινήσουμε το κείμενο, η μεγάλη εικόνα επιβάλλει να αναφερθούμε στις θλιβερές εικόνες που βγαίνουν από την κεντρική Ελλάδα, τη Θεσσαλία και τον κάμπο της. Εκατομμύρια στρέμματα γης έχουν βρεθεί κάτω από νερό, άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε λίγες στιγμές, άλλοι έχασαν την περιουσία τους, χιλιάδες ανθρώπινες και μη ζωές επηρεάστηκαν. Ο πλανήτης αλλάζει εξαιτίας του ανθρώπου και αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία αλλά θα έπρεπε να είναι κίνητρο για να διαφοροποιηθεί η νοοτροπία. Δυστυχώς συνεχίζει να συμβαίνει το πρώτο.
Η σχετικά ομαλή διεξαγωγή του αγώνα εν μέσω αυτών των συνθηκών ήταν αναμφίβολα μια επιτυχία της οργάνωσης, αλλά δύσκολα όσοι βρέθηκαν στον αγώνα θα ένιωσαν άνετα με τα όσα συνέβαιναν κι εξακολουθούν να συμβαίνουν στον πολύ πιο σημαντικό περίγυρο του. Ας ελπίσουμε όσοι επηρεάστηκαν, να επανέλθουν, αυτά που έγιναν να μην ξεχαστούν και οι μνήμες των ζώων που χάθηκαν να είναι εφαλτήριο για αλλαγές κι όχι ατέρμονες συζητήσεις.
——–
Σε αντίθεση με την επιβλητική του εμφάνιση το 2021, όταν κέρδισε τις οκτώ από τις δεκαπέντε ειδικές του αγώνα στην πρώτη του μεγάλη εμφάνιση ως οδηγός της μεγάλης κατηγορίας του παγκοσμίου πρωταθλήματος, το 2023 ήταν διαφορετικό για τον νικητή Kalle Rovanpera, ο οποίος πήρε το προβάδισμα στην τελευταία ειδική της τρίτης ημέρας με διαφορά άνω των δύο λεπτών κι έκανε περίπατο μέχρι το τέλος.
Φυσικά, η επίδοσή του στην επική power stage, όπου είδαμε όλους τους οδηγούς του WRC να πιέζουν κοντά ή και πάνω από το όριο, ήταν το τέλειο κατευόδιο στον αγώνα για τον επίδοξο πρωταθλητή, ξέροντας ότι οι πέντε έξτρα βαθμοί ήταν πολύ σημαντικοί στη μάχη του για τον παγκόσμιο τίτλο. Εκεί ο Rovanpera έδειξε γιατί ο συνδυασμός του με τον συνοδηγό Jonne Haltunen και το Toyota Yaris Rally1 είναι ο καλύτερος αυτή την στιγμή, γράφοντας μία σπουδαία επίδοση που ήταν 2,5 ολόκληρα δευτερόλεπτα ταχύτερη από κάθε άλλον αντίστοιχο συνδυασμό.
Η ποιότητα του Φινλανδού δεν φάνηκε φυσικά μόνο εκεί, πάντοτε ήταν μέσα στους ταχύτερους χρόνους της κάθε ειδικής διαδρομής και βρέθηκε σε θέση να αντιμετωπίσει και τις ατυχίες των άμεσων αντιπάλων του. Σε κάθε Ακρόπολις κι ειδικά σε αυτό που αποδείχθηκε πιο σκληρό από τις προηγούμενες εκδόσεις του, η τύχη είναι πάντα με το μέρος του νικητή κι ο Rovanpera την είχε, ειδικά στην πρώτη ημέρα, όπου η στιγμή του δεν κατέληξε σε έξοδο, παρότι ήταν αντίστοιχη με αυτήν που τον έστειλε εκτός αγώνα στην πατρίδα του, λίγες εβδομάδες νωρίτερα.
Έτσι, με τριάντα βαθμούς στο σακούλι και τη διαφορά του από τον Elfyn Evans να είναι στους 33, με τρεις αγώνες να απομένουν, εκ των οποίων οι δύο θα είναι ασφάλτινοι σε Κεντρική Ευρώπη και Ιαπωνία, η μάχη του τίτλου αρχίζει και φέρνει ξανά προς τη μεριά του Rovanpera.
Παρόλα αυτά με βάση τις συνθήκες κατά τη διάρκεια του αγώνα, ο Evans νιώθει μάλλον τυχερός που είναι ακόμη στη διεκδίκηση του πρωταθλήματος. Το ψυγείο του Yaris Rally1 έσπασε στο πρώτο πέρασμα από το Ελευθεροχώρι και ο Ουαλός χρειάστηκε να κάνει το μεγαλύτερο μέρος της ειδικής, καθώς και την απλή διαδρομή μέχρι τη Λαμία μονάχα με την μπαταρία να τροφοδοτεί τον κινητήρα. Το ότι έφτασε έγκαιρα στο service park αποτελεί επίτευγμα, ενώ η δεύτερη θέση σε αγώνα και power stage, όπως και η απώλεια μόλις οκτώ βαθμών, αποτελεί επίτευγμα κάτι που παραδέχθηκε κι ο ίδιος μετά το πέρας του αγώνα.
Κι αν ο Ουαλός δεν διεκδίκησε σε κανένα σημείο τη νίκη, υπήρχαν οδηγοί που ίσως άξιζαν περισσότερο την πρωτιά από τον Rovanpera. Πρώτος απ’όλους ο Thierry Neuville, ο οποίος ήταν εκπληκτικός στις ειδικές που πίεσε πολύ και είχε ένα σημαντικό προβάδισμα στο ξεκίνημα του απογευματινού σκέλους της δεύτερης ημέρας. Ο οδηγός της Hyundai είχε διαχειριστεί ιδανικά τον αγώνα, τα ελαστικά και τους αντιπάλους του, έδειχνε πλήρως προσαρμοσμένος στις συνθήκες, δεν έκανε λάθη και με αυτοπεποίθηση από την περσινή του νίκη όδευε για ακόμη μια επιτυχία.
Όμως η φύση του Ακρόπολις κάνει κάθε ειδική απρόβλεπτη με κάθε πέρασμα. Ο Neuville χτύπησε σε προεξοχή ενός βράχου, έσπασε την ανάρτηση του i20 και το όνειρο που θα τον έβαζε ξανά στη μάχη του τίτλου τελείωσε σε μια στροφή. Ο Βέλγος ήταν απαρηγόρητος τόσο το Σάββατο, όσο και την Κυριακή, ξέροντας ότι αυτή ήταν η μεγάλη του ευκαιρία και φάνηκε να κοιτάζει ήδη την επόμενη σεζόν παρά τους επόμενους αγώνες. Το μηδενικό άθροισμα των βαθμών ήταν ένα καίριο χτύπημα στην ούτως η άλλως εύθραυστη ψυχοσύνθεσή του και το γεγονός ήταν ξεκάθαρα και ίσως με διαφορά ο πιο γρήγορος οδηγός του αγώνα μέχρι εκείνο το σημείο, σίγουρα δυσχέρανε ακόμη περισσότερο την ανασκόπηση της προσπάθειάς του.
Αντίστοιχη μοίρα και για τον Sébastien Ogier, ο οποίος παρότι δεν έλαμψε, ήταν πολύ σταθερός κι η παρουσία του στην πρώτη θέση μετά την εγκατάλειψη του Neuville δεν ήταν μόνο θέμα τύχης. Την οποία όπως φάνηκε δεν είχε και με το μέρος του, καθώς η πίσω αριστερά πλευρά του Yaris λύγισε στο τέλος της ημέρας κι έθεσε τον Γάλλο πολυπρωταθλητή εκτός αγώνα. Είπαμε, το Ακρόπολις δεν είναι ένα δίκαιο Rally, σπάνια κερδίζει αυτός που το αξίζει περισσότερο. Ο Ogier θα επιστρέψει στον αγώνα της Κεντρικής Ευρώπης, το οποίο διεξάγεται πολύ κοντά στο Μόναχο, δηλαδή την γενέτειρα της γυναίκας του, Andrea Kaiser.
Το βάθρο του Dani Sordo ήταν το δεύτερο συνεχόμενο για τον Ισπανό που ηθελημένα κινήθηκε πιο φυλαγμένα κι επιβραβεύθηκε με την τρίτη θέση, ενώ θα μπορούσε να πάρει ακόμη και τη δεύτερη. Το πιο ενδιαφέρον σημείο του τριημέρου του Ισπανού ήταν οι δηλώσεις του στη μικτή ζώνη μετά το τέλος του αγώνα και την επιστροφή στη Λαμία. Ο Sordo ρωτήθηκε για τα θέματα που έχουν προκύψει αναφορικά με το σκοτεινό μέλλον του πρωταθλήματος και την προσπάθεια αναδόμησης του με τον πιθανό ερχομό νέων ομάδων και την πιθανή αλλαγή του format από την επόμενη χρονιά.
Ο οδηγός της Hyundai άστραψε κατά πάντων, τα έβαλε με την FIA για τον τρόπο διαχείρισης των ομάδων, με τους οργανωτές των αγώνων του πρωταθλήματος που σκέφτονται μόνο τα πολιτικά τους συμφέροντα και διοργανώνουν αγώνες με τεράστιες αποστάσεις για να βάλουν όσο το δυνατόν περισσότερες περιοχές στον αγώνα και τερμάτισε με τον Promoter, για τον οποίο τόνισε ότι δεν ακούει αυτά που λένε οι οδηγοί και απορρίπτει κάθε είδους feedback από αυτούς παρά τις δεσμεύσεις για το αντίθετο. Όντας ένας από τους πιο έμπειρους οδηγούς αγώνων, ο Sordo έχει ιδιαίτερη βαρύτητα στον λόγο του και τα όσα είπε είναι απεικονιστικά ενός πρωταθλήματος που ξεκάθαρα βρίσκεται σε υπαρξιακή κρίση.
Μιλώντας για κρίσεις, δεν υπάρχει μεγαλύτερο ναυάγιο από αυτό που εκτυλίσσεται στους τελευταίους αγώνες στην M-Sport. Δίχως καμία υπερβολή, η τρίτη συνεχής εγκατάλειψη αυτοκινήτου στο πρωινό σκέλος του αγώνα, εδώ μάλιστα πριν καν την πρώτη κανονική ειδική του αγώνα, αποτελεί ένα μαύρο σημάδι, που δύσκολα θα ξεθωριάσει. Η εγκατάλειψη του Loubet πριν καν την εκκίνηση στο Λουτράκι και τα 22 χαμένα λεπτά και η ποινή των σχεδόν τεσσάρων λεπτών στον Tanak στη ζώνη αλλαγής ελαστικών μετά από δύο μόλις ειδικές, είναι ενδεικτικές.
Ο Εσθονός πρωταθλητής του 2019 είναι δικαιολογημένα έξαλλος, δεν εμπιστεύεται καθόλου το αυτοκίνητο αλλά και τους μηχανικούς του και το μέλλον του στην M-Sport είναι κάτι παραπάνω από αβέβαιο. Είναι πρακτικά αδύνατον για τον Tanak να συνεχίσει στην βρετανική ομάδα εφόσον δεν λάβει εγγυήσεις για την ανταγωνιστική αξία του Puma Rally1. Το κακό για την M-Sport είναι ότι η επικείμενη αποχώρηση της Ford από το τωρινό καθεστώς εργοστασιακής υποστήριξης αποτελεί μια ακόμη πολύ δύσκολη συνθήκη για τον Rich Millener και προπαντός για τον Malcolm Wilson, ο οποίος θα πορευτεί με εντελώς νέα δεδομένα στη συνέχεια μέχρι την αλλαγή των κανονισμών του 2026.
Η πιθανή εισαγωγή και τέταρτου αυτοκινήτου προς όφελος του αυξημένου ανταγωνισμού θα ανεβάσει τις σειρήνες για απόσπαση του Tanak από την Toyota και το ντόμινο (εκτός Hyundai που όλα μοιάζουν δεδομένα), αναμένεται να είναι εντυπωσιακό. Εκτός εάν η M-Sport έχει κάποιον κρυμμένο άσο στο μανίκι της.
Στο WRC2 επικρατεί από την αρχή της σεζόν πανικός σχεδόν σε κάθε ειδική και οι πολλαπλές εγκαταλείψεις στην τρίτη μέρα έφεραν ανακατατάξεις σχεδόν σε κάθε πέρασμα. Όμως, αυτό που ήταν πέρα από κάθε λογική, ήταν η εμφάνιση του Andreas Mikkelsen. Τρία κλαταρίσματα σε τρεις συνεχόμενες ειδικές έφεραν τον Νορβηγό στη δωδέκατη θέση της κατηγορίας, σχεδόν δύο λεπτά μακριά από την κορυφή. Ακολούθησε ένα ασύλληπτο ντεμαράζ εμφανίσεων που τον έφεραν στην κορυφή με οκτώ σερί κερδισμένες ειδικές στην κατηγορία και το σημαντικότερο όλων στην κορυφή πριν καν τις τελευταίες ειδικές του αγώνα. Ο Mikkelsen κερδίζει επάξια τον τίτλο του οδηγού του αγώνα, είναι στην καλύτερη κατάσταση της καριέρας του και το ενδεχόμενο της ένταξης του τέταρτου αυτοκινήτου στους αγώνες ίσως να αποτελέσει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για επιστροφή στην μεγάλη κατηγορία.
Για τα ελληνικά πληρώματα, ή τουλάχιστον για την ευρεία πλειοψηφία και σίγουρα για αυτά με τις μεγαλύτερες αξιώσεις, το Rally Ακρόπολις ήταν μάλλον καταστροφικό. Η εις διπλούν ατυχία του Αλέξανδρου Τσουλόφτα τον έφερε εκτός αγώνα πριν καν το μέσο του, η άσχημη έξοδος του Λάμπρου Αθανασσούλα του στέρησε μάλλον μια εύκολη νίκη στις στήλες των Ελλήνων, ενώ από τον αγώνα έφυγαν ακόμη και πληρώματα που προσπαθούν να συνδυάσουν ταχύτητα με προσεκτική οδήγηση όπως του Γιώργου Κεχαγιά και των αδερφών Βελάνη. Η πρωτιά του ναι μεν σταθερού, αλλά γερασμένου και υπερβολικά αργού Ιορδάνη Σερδερίδη στον τελευταίο αγώνα της καριέρας του είναι ένα όμορφο αντίο αλλά και συνάμα μια απόδειξη ότι το ελληνικό Rally επηρεάστηκε πάρα πολύ από τα όσα κωμικοτραγικά έγιναν στον χώρο του μηχανοκίνητου τα προηγούμενα αρκετά χρόνια, παρά την τεχνογνωσία και το οποίο ταλέντο υπάρχει.
Σε κάθε ανάλυση πρέπει αν χωράει κάτι και για τα κακώς κείμενα του αγώνα. Μια ευθεία αντιπαράθεση ανάμεσα στις δύο πιο πολυπληθείς διαδρομές του αγώνα, δηλαδή το Λουτράκι και την φανταστική power stage στη Γραμμένη, φανερώνει ότι στο νότιο μέρος του αγώνα υπάρχει πρόβλημα. Είναι η τρίτη συνεχόμενη χρονιά που στις συγκεκριμένες ειδικές παρατηρούνται φαινόμενα υπερβολικής ανοησίας και φέτος η εικόνα έφτασε πέρα από το viral. Είναι σίγουρο ότι σε κάθε ειδική, σε κάθε πέρασμα από τα 15 του αγώνα, θα υπήρχαν φαινόμενα που υπερέβησαν τα όρια της αποδεκτής ασφάλειας, αλλά κάποια σκηνικά απλά είναι πολύ πιο επικίνδυνα από κάποια άλλα και σίγουρα τα περισσότερα από αυτά μπορούσαν να αποφευχθούν με την απλή τήρηση των κανόνων.
Ο ενθουσιασμός για τον αγώνα δεν πρέπει ποτέ να ξεπερνάει τα όρια και φέτος από καθαρή τύχη αποφύγαμε να έχουμε θύματα. Η ανατροπή με πολλά χιλιόμετρα που υπέστη το Fabia Rally2 του Georg Linnamae και η πορεία του σε μέρος στην εξωτερική της στροφής, όπου υπήρχε αρκετός κόσμο, ήταν απλώς το παράδειγμα που θα θυμόμαστε για τις επόμενες ημέρες. Οι εικόνες όμως με θεατές να βρίσκονται μερικά εκατοστά από τα αυτοκίνητα σε πολύ επικίνδυνα σημεία, θα ξεχαστούν απ’όλους, εκτός από τους ανθρώπους της παγκόσμιας ομοσπονδίας, οι οποίοι θα διαχειριστούν την τύχη του αγώνα, όχι μετά το 2025 όταν και λήγει το τρέχον συμβόλαιο, αλλά ίσως και πιο άμεσα . Η θέση για την ώρα είναι ασφαλής, αλλά αυτό ίσχυε για πολλούς αγώνες που βρέθηκαν ξαφνικά εκτός για λόγους ασφαλείας, όπως η Πολωνία, η Γερμανία και κυρίως η Μεγάλη Βρετανία. Η τύχη του αγώνα, για μια φορά, θα κρέμεται από τις επιλογές των θεατών του. Ας ελπίσουμε να υπάρχει καλύτερη εικόνα τον Σεπτέμβριο του 2024.
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
