Στο προηγούμενο μέρος της ανασκόπησης αναφερθήκαμε στις θετικές εκπλήξεις του πρώτου μισού της φετινής χρονιάς. Σε αυτό το 2ο μέρος, όμως, θα γίνει ειδική αναφορά στους αναβάτες που δεν τα κατάφεραν όσο καλά προσδοκούσαν οι ίδιοι, οι ομάδες τους ή ακόμη και το φανατικό κοινό τους. Σε αυτή τη λίστα φιγουράρουν μεγάλα ονόματα και ολόκληρες ομάδες, με τις αρνητικές εκπλήξεις να είναι περισσότερες και μεγαλύτερες απ’ ότι ίσως θα περιμέναμε πριν την έναρξη της χρονιάς…
Αρχή γίνεται με τον περσινό Παγκόσμιο Πρωταθλητή, Jorge Lorenzo, ο οποίος και ξεκίνησε όπως ακριβώς τελείωσε την περσινή σεζόν, με νίκη στον εναρκτήριο γύρο του Qatar. Στη συνέχεια, είχε ασυνήθιστα για τον ίδιο σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή του. Η πτώση του στον επόμενο αγώνα της Αργεντινής και η αδυναμία του να ακολουθήσει τον Marquez στο Texas ακολουθήθηκαν από την εντός έδρας ήττα απ’ τον teammate του στη Jerez, ενώ έπρεπε να φτάσουμε στο Le Mans ώστε να δούμε την πραγματική δύναμη του Ισπανού. Εκεί, ο Jorge κατατρόπωσε τους αντιπάλους του, αφήνοντας τον Rossi δεύτερο με 10 δευτερόλεπτα διαφορά, ενώ συνέχισε με νίκη και στην Ιταλία, όπου σε μια μάχη μέχρις εσχάτων με τον Marc Marquez «έκλεψε» την πρωτιά στο νήμα. Κάπως έτσι όλα έδειχναν ότι ο τρεις φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής στη μεγάλη κατηγορία είχε επιστρέψει για τα καλά στο κυνήγι ενός ακόμη τίτλου. Ωστόσο, δεν κατάφερε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, αρχής γενομένης απ’ το δεύτερο εντός έδρας GP του, στην Καταλωνία. Και, μπορεί ο Iannone να ήταν η αιτία που ο Lorenzo δεν σημείωσε πόντους στον εν λόγω αγώνα, ο ίδιος όμως δεν ήταν και στην καλύτερή του ημέρα, αφού ήταν μόλις 5ος τη στιγμή της σύγκρουσης. Η συνέχεια ήταν ακόμη χειρότερη, με τον μελλοντικό αναβάτη της Ducati να τερματίζει μόλις 10ς στο Assen, ενώ έκλεισε το πρώτο μισό του πρωταθλήματος, τερματίζοντας 15ος στο Sachsenring. Επτά βαθμοί σε τρεις αγώνες επ’ ουδενί δεν είναι αυτό που θα περίμενε κανείς απ’ τον ταλαντούχο Ισπανό, ο οποίος, αν επιστρέψει στον καλό του εαυτό, έχει ακόμη ελπίδες για τον τίτλο, απέχοντας 48 βαθμούς απ’ την κορυφή.
Από πλευράς αποτελεσμάτων και σταθερότητας ο Valentino Rossi δεν είναι «στα καλύτερά του». Πέρυσι την ίδια εποχή είχε ανέβει 9 φορές στο βάθρο σε 9 αγώνες, τη στιγμή που φέτος η αναλογία είναι 4/9. Μόνο από αυτά τα νούμερα καταλαβαίνει κανείς πως ο περυσινός δευτεραθλητής είναι τώρα σε πολύ δύσκολη θέση, απέχοντας 59 βαθμούς απ’ τον Marquez και την Honda του. Οι φετινές του επιδόσεις έρχονται σε πλήρη αντιδιαστολή με τις περυσινές, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τον Marquez, μόνο που στην περίπτωση του Ιταλού, αυτό γίνεται προς το χειρότερο. Τέταρτος στο Qatar, κάπως άτυχος στην Αργεντινή (δεν του «βγήκε» η αλλαγή μοτοσυκλέτας), λάθος και πτώση στο Texas και comeback στην Ισπανία, όπου με μαεστρία κέρδισε τον 1ο του φετινό αγώνα. Στο Le Mans ξεκίνησε από πολύ πίσω, με δυνατή οδήγηση και ρυθμό όμως κατάφερε να αναρριχηθεί στη 2η θέση, με την Ιταλία να αποτελεί το «Βατερλώ» του 37χρονου αναβάτη της Yamaha, όταν η Μ1 «παρέδωσε πνεύμα» αφήνοντας τον ίδιο και το κοινό του απαρηγόρητους. Ο Ιταλός πείσμωσε και επέστρεψε με μία ακόμη νίκη, στην Καταλωνία αυτή τη φορά, δείχνοντας πως φέτος ίσως είναι ο ταχύτερος αναβάτης στην πίστα, κερδίζοντας στα ίσια τον Marquez. Επειδή, όμως, ο ταχύτερος δεν είναι και ο καλύτερος (φέτος δεν είναι), στους επόμενους δύο αγώνες ο Rossi απομακρύνθηκε αρκετά απ’ τον πρωτοπόρο του πρωταθλήματος, με πτώση στο Assen (ενώ ήταν 1ος) και με την 8η θέση του στη «Ρώσικη ρουλέτα» του Sachsenring. Σε αυτά τα δύο GP είδαμε δύο εντελώς διαφορετικούς Rossi: στο Assen «βιάστηκε» και έχασε μια σχεδόν βέβαιη νίκη, ενώ στο Sachsenring καθυστέρησε πολύ χάνοντας πολύτιμους βαθμούς. Η συνέχεια θα είναι δύσκολη, ο Ιταλός όμως έχει την ταχύτητα φέτος ώστε να μπορέσει να αντιστρέψει την εις βάρος του κατάσταση.
Για τον Dani Pedrosa, τι μπορεί να πει κανείς… Ο 30χρονος αναβάτης του HRC θαρρείς πως ότι και αν γίνει, θα τον δεις τέταρτο στο πρωτάθλημα… Ποτέ δεν ήταν ο κορυφαίος των «Fantastic 4». Παρόλα αυτά, ήταν πάντα εκεί, έστω για να τους πλαισιώνει. Φέτος, με μια μοτοσυκλέτα από την οποία έχει πολλά παράπονα, βρίσκεται και πάλι εκεί, να ακολουθεί τους πρωτοπόρους. Βέβαια, δεν έχει έρθει ακόμη το δεύτερο μισό του πρωταθλήματος, όπου ο βραχύσωμος αναβάτης «ξυπνάει» και φέρνει αποτελέσματα, με την φετινή του απόδοση μέχρι στιγμής, όμως, να δείχνει πως κάτι τέτοιο είναι αρκετά δύσκολο να συμβεί. Όσο για τα αποτελέσματα του Dani, τα μόλις 2 βάθρα του (σε Αργεντινή και Καταλωνία) και οι τρεις συνεχόμενες τέταρτες θέσεις του σε Jerez, Le Mans και Mugello, δείχνουν -αν μη τι άλλο- πως δικαιωματικά βρίσκεται στην 4η θέση του βαθμολογικού πίνακα.
Σειρά έχει ο Andrea Iannone. Οι προσδοκίες πριν το πρωτάθλημα ήταν πολλές για τον νεαρό Ιταλό, ο οποίος όμως φρόντισε νωρίς νωρίς να τις γκρεμίσει, όπως γκρέμισε τον teammate του, Andrea Dovizioso, στην Αργεντινή, σε ένα σίγουρο βάθρο και για τους δύο. Είχε προηγηθεί βέβαια η πτώση του στο Κατάρ, με τον «Maniac Joe» να φέρνει το πρώτο καλό αποτέλεσμα για φέτος στον τρίτο αγώνα της χρονιάς, στο Texas (3ος). Στη Jerez ήταν μόλις 7ος, ενώ στο Le Mans είχε την τρίτη πτώση του σε τέσσερις αγώνες κι ενώ βρισκόταν στη δεύτερη θέση. Στο Mugello ανέβηκε για δεύτερη φορά στο βάθρο για την φετινή σεζόν, ενώ στον επόμενο αγώνα της Καταλωνίας συγκρούστηκε με τον Lorenzo, με τους δύο αναβάτες να μένουν εκτός αγώνα. Στο GP με δύο σκέλη του Assen, ο Iannone τα έκανε όλα: έπεσε στη βροχή, σηκώθηκε, άλλαξε μοτοσυκλέτα και επανήλθε, κατακτώντας μια ηρωική πέμπτη θέση στην πίστα που στέγνωνε. Σε παρόμοιο μοτίβο και το Grand Prix του Sachsenring που το απέφερε 11 βαθμούς από ακόμη μία 5η θέση. Σε μια πολύ μέτρια χρονιά για τον ίδιο και με μια μοτοσυκλέτα η οποία δείχνει αρκετές δυνατότητες, ο Andrea έχασε την θέση του στην εργοστασιακή Desmosedici απ’ τον Lorenzo, βρίσκοντας θέση στη Suzuki. Πάντως, η 8η θέση του στη γενική κατάταξη μπορεί να αντικατοπτρίζει την όχι και τόσο καλή σεζόν του, σε καμία περίπτωση όμως δεν αντικατοπτρίζει τις δυνατότητες του Ιταλού.
Ο πιο άτυχος της φετινής χρονιάς είναι ο Andrea Dovizioso. Ξεκίνησε πολύ δυνατά τη χρονιά με 2η θέση στο Losail, ο Iannone του «χάλασε» όμως έναν ακόμη καλό αγώνα στην Αργεντινή, με τους δύο να καταλήγουν στην αμμοπαγίδα στην προτελευταία στροφή του τελευταίου γύρου. Παρόμοια κατάληξη είχε ο αγώνας του Ιταλού και στο Texas, με «δράστη» αυτή τη φορά τον Pedrosa, όπου ο «μικρός γίγαντας» Dani έτρεξε αμέσως μετά το συμβάν να ελέγξει την κατάσταση του Dovi, σε μια εικόνα που θέλουμε να βλέπουμε πιο συχνά στο άθλημα. Στον επόμενο αγώνα ο Andrea προδόθηκε από την μοτοσυκλέτα του, εγκαταλείποντας για τρίτο συνεχή αγώνα, ενώ στο Mugello κατάφερε να τερματίσει στην 5η θέση. Στην Καταλωνία ο Dovizioso δεν ήταν καλός (7ος), με το Assen να αποτελεί την πρώτη μεγάλη ευκαιρία του αναβάτη της Ducati να κερδίσει στις μικτές συνθήκες. Η πτώση όμως από την 2η θέση κατέστρεψε τα όνειρα του «DesmoDovi», ενώ μια δεύτερη ευκαιρία για ένα καλό αποτέλεσμα ήρθε στον επόμενο αγώνα πριν το καλοκαιρινό διάλειμμα, όπου κατάφερε να πάρει τη 3η θέση και ενώ είχε οδηγήσει τον αγώνα στο μεγαλύτερο μέρος του. Με την ικανότητα αλλά και την μεθοδικότητά του να είναι χαρακτηριστικά του Ιταλού, μόνο η τύχη λείπει ώστε ο συμπαθής αυτός αναβάτης να ανέβει ψηλότερα απ’ την 9η θέση της βαθμολογίας, όπου και βρίσκεται μέχρι στιγμής.
Στη σκιά του Vinales θα μπορούσε να πει κανείς πως είναι ο Aleix Espargaro, ο οποίος ,σε αντίθεση με τον αδερφό του, διανύει μια κακή χρονιά, στο τέλος της οποίας θα τον δούμε να αποχωρεί κι από την εργοστασιακή ομάδα της Suzuki. Το γεγονός ότι είναι μόλις 11ος στη βαθμολογία με μια ανταγωνιστική κατά τα φαινόμενα μοτοσυκλέτα δεν είναι καλό αποτέλεσμα για τον Ισπανό, ο οποίος ως τώρα δεν βλέπει σε καμία περίπτωση να πλησιάζει τον στόχο του βάθρου που είχε θέσει πριν την έναρξη της χρονιάς. Ο Aleix έχει κάνει βέβαια και καλούς αγώνες, όταν σε Texas και Jerez πήρε την 5η θέση, ενώ στον επόμενο αγώνα του Le Mans ήταν 6ος. Ωστόσο, μόλις σε ένα GP τερμάτισε μπροστά απ’ τον teammate του (Jerez), ενώ η απόδοσή του μειώθηκε δραματικά στα τελευταία τρία Grand Prix, συλλέγοντας μόλις 2 βαθμούς.
Τέλος, ως αρνητική έκπληξη της χρονιάς θα χαρακτηρίζαμε και τον Bradley Smith. Ο κορυφαίος περσινός αναβάτης και 6ος στην τελική κατάταξη βρίσκεται σήμερα 10 θέσεις πίσω, έχοντας πολύ δύσκολο έργο για να ανακάμψει στη συνέχεια. Οι εμφανίσεις του στην πρώτη δεκάδα περιορίζονται μόνο στα δύο πρώτα GP, με τη συνέχεια να περιλαμβάνει δύο δωδέκατες, δύο δέκατες τρίτες και μία δέκατη έβδομη θέση, ενώ είχε και δύο εγκαταλείψεις. Στο τέλος της σεζόν θα αποτελεί παρελθόν απ’ την Tech3 Yamaha, πηγαίνοντας στην ΚΤΜ για ένα νέο, εργοστασιακό αυτή τη φορά, ξεκίνημα.
Μπορείτε να δείτε εδώ τη βαθμολογία.
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
