To ΤotalRacing.gr επιστρέφει με ένα ακόμη αφιέρωμα στις μεγάλες αντιπαλότητες στην ιστορία της F1. Αυτή τη φορά έχουμε 2 από τους κορυφαίους που έχουν περάσει από τον χώρο την τελευταία 20ετιά. Ο λόγος για τους Fernando Alonso και Michael Schumacher.
Ο Michael Schumacher ήταν ήδη 3 φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής και ο πλέον καταξιωμένος πιλότος της F1, όταν ο ταλαντούχος νεαρός οδηγός από το Οβιέδο της Βόρειας Ισπανίας έκανε την εμφάνιση του στο πρωτάθλημα, τη σεζόν του 2001.
Η πρώτη αυτή χρονιά δεν μπορεί να μετρηθεί διότι ο Schumacher κατέκτησε τον τίτλο με σχετική ευκολία για τη Ferrari, έχοντας το ταχύτερο μονοθέσιο στο grid. Σε αντίθεση ο rookie Fernando οδηγούσε μια υποδεέστερη Minardi. Παρ’ όλα αυτά ο Alonso είχε καλές και σταθερές εμφανίσεις, όσο το επέτρεπε η αξιοπιστία της Minardi. H 10η θέση στο Γερμανικό GP ήταν το καλύτερο που είχε να επιδείξει ο Ισπανός εκείνη τη σεζόν, σε αντίθεση με τον Schumi, ο οποίος με 9 νίκες και 123 βαθμούς «σάρωσε» το πρωτάθλημα.
2003 – 2004
Όλα θα αλλάξουν όμως στην αντιπαλότητα των 2 όταν ο Alonso εν’ έτι 2003 θα έχει βασική θέση στο οδηγικό δίδυμο της Renault. Δίπλα στον Jarno Trulli ο Alonso γίνεται ο νεαρότερος οδηγός που πήρε ποτέ pole position στο GP Μαλαισίας. Μαζί με τον Kimi Raikkonen της McLaren φαντάζουν ως οι μελλοντικοί αντίπαλοι και διάδοχοι του Schumi. Ο Schumacher μετά από ένα εύκολο πρωτάθλημα το 2002, τώρα βρίσκεται υπό πίεση καθώς οι υπόλοιπες ομάδες φαίνεται να έχουν καλύψει σημαντικά την ψαλίδα. Ο Alonso έχει ένα τρομακτικό ατύχημα στον επεισοδιακό αγώνα στη Βραζιλία. Κανείς από τους 2 δεν κατάφερε να τερματίσει σε εκείνον τον αγώνα.
Η πρώτη νίκη για τον Schumacher έρχεται στον GP Σαν Μαρίνο. Στον αμέσως επόμενο αγώνα στην Ισπανία, ο Schumacher κατακτά τη νίκη, ενώ ο Alonso έρχεται 2ος εντός έδρας. Η πρώτη νίκη για τον Alonso έρχεται στην Ουγγαρία και δείχνει πως θα αποτελέσει σημαντικός αντίπαλος μελλοντικά. O Schumi παίρνει στον τελευταίο αγώνα της σεζόν στην Ιαπωνία τον τίτλο, ενάντια στον Kimi Raikkonen.
Ότι έκανε λάθος η Ferrari στις αρχές του 2003 το διόρθωσε και με το παραπάνω το 2004. O Schumacher θα κάνει ένα απίστευτο σερί με 12 νίκες σε 13 αγώνες, πλην της εγκατάλειψης του στο Μονακό. Η Ιταλική ομάδα ήταν στο peak της απόδοσής της. Η Renault από την άλλη είχε ένα αρκετά ανταγωνιστικό μονοθέσιο. Σε καμία περίπτωση όμως ο Ισπανός δεν ήταν σε θέση να παλέψει για το πρωτάθλημα εκείνη τη σεζόν. Ωστόσο, θα σημειώσει καλές εμφανίσεις και βάθρα σε Αυστραλία, Γαλλία, Γερμανία και Ουγγαρία. Ο Schumacher κατακτά τον τίτλο με 13 νίκες και 148 βαθμούς, ενώ ο Alonso έρχεται 4ος με 59 βαθμούς.
2005 – 2006
Τα πάντα άλλαξαν το 2005. Ο Alonso ήταν αρκετά ώριμος ώστε να ανταγωνιστεί τον πολύπειρο Γερμανό. Η Renault είχε πολύ καλό μονοθέσιο τις προηγούμενες χρονιές, όμως τη συγκεκριμένη ήταν ίσως ότι καλύτερο είχαν να κατασκευάσει οι Γάλλοι. Αλλαγές στους κανονισμούς αλλά και η αδυναμία της Bridgestone να ανταγωνιστεί την Michelin έφεραν τον Alonso σε θέση ισχύος. Παρ’ όλα αυτά ο μεγάλος αντίπαλος για τον τίτλο δεν ήταν ο Schumacher αλλά ο έτερος ταλαντούχος και φιλόδοξος οδηγός της McLaren, Kimi Raikkonen. H Ferrari και ο Schumacher δεν ήταν σε θέση για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό να διεκδικήσει τον τίτλο.
Όμως η οδηγική ικανότητα του Super Schumi δεν είχε σβήσει σε καμία περίπτωση. Στο αξέχαστο GP του Σαν Μαρίνο οι 2 τους μας προσφέρουν μια τρομερή μονομαχία με τον Γερμανό να πιέζει ασφυκτικά τον Ισπανό μέχρι και τον τελευταίο γύρο Ο Alonso αντέχει και παίρνει τη νίκη. Τελικώς, ο Alonso θα φτάσει στη Βραζιλία για να «καθαρίσει» τον τίτλο, ενάντια σε μια McLaren και έναν Kimi Raikkonen που άξιζε εξίσου τον τίτλο, αλλά έμεινε πίσω λόγω κακής αξιοπιστίας της Βρετανικής ομάδας. Συνολικός απολογισμός 133 βαθμοί και τίτλος στον νεότερο για εκείνη την περίοδο Παγκόσμιο Πρωταθλητή.
Έτσι όπως άφησε το 2005 ξεκίνησε το 2006 ο Alonso, δηλαδή νικώντας. Και όταν λέμε νίκη εννοούμε 6 από τους πρώτους 9 αγώνες. Ο Schumacher όμως δεν είχε πει την τελευταία του λέξη. Φαινόταν πως δεν θα κάτσει να παρακολουθήσει τον Ισπανό να κατακτά τόσο εύκολα έναν ακόμη τίτλο. Η ιστορία επαναλαμβάνεται στο Σαν Μαρίνο. Αυτή τη φορά όμως έχουν αντιστραφεί οι ρόλοι. O Schumacher βρίσκεται σε θέση ισχύος και αμύνεται απέναντι σε έναν φουριόζο Alonso. Ο Γερμανός παίρνει την πρώτη του νίκη για το 2006 στην Imola κάτι που θα επαναλάβει στον αμέσως επόμενο αγώνα. Στο Μονακό ο Schumi έχοντας κάνει τον ταχύτερο χρόνο στις κατατακτήριες «παρκάρει» την 248 F1 στη στροφή Rascasse, εμποδίζοντας έτσι τους υπόλοιπους οδηγούς να σημειώσουν χρόνο. Ωστόσο, τιμωρήθηκε από τους αγωνοδίκες και εκκίνησε πιο πίσω στο grid.
H μεγάλη αντεπίθεση του Γερμανού ξεκίνησε με τη νίκη στην Ιντιανάπολη των Ηνωμένων Πολιτειών. Απανωτές νίκες σε Γαλλία και Γερμανία. Την ίδια στιγμή ο Alonso καταφέρνει μια 2η θέση και δυο 5ες θέσεις, ενώ εγκαταλείπει στην Ουγγαρία προς τέρψη του Schumacher. Κορυφαία στιγμή αποτελεί η νίκη του Schumacher στο ναό της ταχύτητας, o Alonso εγκαταλείπει λόγω κινητήρα. Μπροστά στους tifosi με ντελίριο ενθουσιασμού ο Γερμανός φεύγει με μόλις 2 βαθμούς διαφορά από τον Alonso. Λίγο μετά στη συνέντευξη τύπου ανακοινώνει πως μετά το τέλος της σεζόν θα αποσυρθεί από την ενεργό δράση. Αυτή θα είναι η τελευταία μεγάλη μάχη για τον κορυφαίο πρωταθλητή. Με τη νίκη του Schumacher στην Κίνα πήγαμε ισόβαθμοι στην Ιαπωνία. Ο Felipe Massa παίρνει εκεί την pole, ενώ ο MS φαίνεται πως με μια ακόμη νίκη στην Άπω Ανατολή θα κατακτήσει το 8ο πρωτάθλημα. Ο κινητήρας της Ferrari όμως δεν του έκανε το χατίρι και ο Alonso καρπώθηκε μια ακόμη νίκη και 10 βαθμούς προβάδισμα για τον τελευταίο αγώνα. Στη Βραζιλία ο Alonso έρχεται 2ος και ο Schumacher δεν κατάφερε κάτι καλύτερο από την 4η θέση. Ο Ισπανός από το Oviedo νίκησε τον Schumacher, έγινε ο νεότερος διπλός Παγκόσμιος Πρωταθλητής και έφερε στη Renault έναν ακόμη τίτλο στους κατασκευαστές.
2007 – 2009
Η αποχώρηση του Schumacher από την ενεργό δράση άφησε τον Alonso σε κυρίαρχη θέση στην F1. O Fernando μετακομίζει στη McLaren που ψάχνει ακόμη την κατάκτηση ενός τίτλου. Όμως, αυτός θα πάει στον Φινλανδό Raikkonen που θα καταφέρει με τα χρώματα της Ferrari ότι δεν είχε κάνει με τη McLaren τα προηγούμενα χρόνια. Ο Αlonso μετακομίζει στην ”μητέρα” Renault το 2008 αλλά δεν είναι σε θέση να ανταγωνιστεί Ferrari και McLaren. To ίδιο και το 2009.
2010 – 2012
Η αυγή του 2010 θα βρει τον Alonso στην ομάδα με την οποία αναδείχθηκε ο Michael Schumacher, τη Ferrari. Μια νέα αρχή και για τον τελευταίο αφού επιστρέφει στις πίστες για λογαριασμό της Mercedes αυτή τη φορά. Η αδυναμία της Γερμανικής εταιρείας δεν θα επιτρέψει τον Schumacher να πάρει πρωτάθλημα ή ακόμη και νίκες. Οι δυο τους περιορίζονται σε μερικές μάχες. Σε αντίθεση ο Alonso φτάνει πολύ κοντά στον τίτλο το ’10 και το ’12. Το 2012 ήταν και η τελευταία φορά που είδαμε τον Schumacher στις πίστες, καθώς αποσύρθηκε οριστικώς στο τέλος της σεζόν.
Μεγάλο κεφάλαιο στην ιστορίας της F1. Από τους καλύτερους πιλότους που έχει να επιδείξει αυτό το πρωτάθλημα. Η κόντρα των δυο χαρακτηρίζεται από έντονο πάθος και συναίσθημα.
Ο Alonso έχει δηλώσει: «Είναι πολύ σημαντικός για εμένα ο Παγκόσμιος Τίτλος, πόσο μάλλον όταν αυτό το έπραξα όταν ο Schumi ήταν ακόμη ενεργός. Είμαι πολύ τυχερός που κέρδισα αυτά τα 2 πρωταθλήματα.»
Οδηγοί | Τίτλοι | Νίκες | Βάθρα | Pole Position | Ταχύτεροι Γύροι |
---|---|---|---|---|---|
Fernando Alonso | 2 (2005, 2006) | 32 | 97 | 22 | 21 |
Michael Schumacher | 7 (1994, 1995, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004) | 91 | 155 | 68 | 77 |
Για το τέλος, κρατήσαμε το καλύτερο. Το αποκορύφωμα της αντιπαλότητάς τους. Απολαύστε:
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify