Το παγκόσμιο πρωτάθλημα της F1 βρίσκεται στου δρόμου τα μισά, το καλοκαιρινό διάλειμμα έχει ξεκινήσει εδώ και μέρες και πέραν της μονομαχίας για την κατάκτηση του τίτλου, μια από τις ιστορίες της σεζόν είναι η επιστροφή του Fernando Alonso στην αγωνιστική δράση. Τα σχόλια πολλά, οι αντιδράσεις ποικίλες, όμως τι ισχύει πραγματικά; Η μέχρι τώρα παρουσία του ενισχύει την αντίληψη των επικριτών του ή μήπως τους εκθέτει ανεπανόρθωτα;
Πρώτα έρχεται η αμφισβήτηση
Όταν πέρυσι, περίπου τέτοια εποχή, η Renault ανακοίνωνε την επιστροφή του Fernando Alonso ως αντικαταστάτη του φευγάτου Daniel Ricciardo, πολλοί αντέδρασαν. Πώς γίνεται μια ομάδα με προοπτικές και βλέψεις για το μέλλον, να εμπιστεύεται έναν βετεράνο αντί να δώσει «τόπο στα νιάτα» και να δώσει το ένα από τα δύο της μονοθέσια σε ένα εκ των ταλέντων από τις ακαδημίες της; Τι έχει να προσφέρει ένας… τελειωμένος οδηγός, του οποίου το παρελθόν έχει δείξει ότι δεν μπορεί να συμβιβάζεται; Θα πρέπει να αναρωτηθούμε στο σημείο αυτό τι ορίζει ακριβώς τον κατάλληλο οδηγό για την εκάστοτε ομάδα. Η Γαλλική εταιρεία προφανώς και εμπιστεύτηκε τον Ισπανό, ως τον κατάλληλο άνθρωπο σε αυτό το μεταβατικό στάδιο για το σπορ, με τις αλλαγές που επίκεινται στους τεχνικούς κανονισμούς. Η δεδομένη εμπειρία που κατέχει και το αναμφισβήτητο ταλέντο του, ήταν εκείνο που έπεισε τους ανθρώπους της ομάδας να του δώσουν την δυνατότητα να επιστρέψει μετά από απουσία δύο ετών στα τεκταινόμενα της F1. Οι βλέψεις και οι στόχοι που έχουν θέσει άλλωστε, απαιτούσαν κάτι τέτοιο. Επομένως, ο Alonso σε πρώτο στάδιο διαθέτει το πακέτο εκείνο που τον καθιστά ικανό να υλοποιήσει τις βλέψεις και τις φιλοδοξίες της Alpine, όπως μετονομάστηκε πριν την έναρξη της φετινής σεζόν η εν λόγω ομάδα.
Με την αμφισβήτηση και την κριτική στο πρόσωπο του Ισπανού να είναι έντονη πριν καν μπούμε στο 2021, ο ίδιος μπήκε σε διαδικασία προετοιμασίας για την επαναφορά του στην κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Η Alpine, που στο μεταξύ αναδιοργανώθηκε στο εσωτερικό της με αποχωρίσεις και αφίξεις ανθρώπων σε νευραλγικά πόστα, στόχευε να βρίσκεται από πλευράς απόδοσης στην μεγάλη μάχη του midfield. Το φετινό της μονοθέσιο, που αποτελεί ουσιαστικά μια μετεξέλιξη της πλατφόρμας του σασσί του 2019, είχε μεν κάποιες διαφοροποιήσεις σχεδιαστικά, οι οποίες γίνονταν εμφανείς εν συγκρίσει με τα υπόλοιπα μονοθέσια, ωστόσο στον τομέα των επιδόσεων, το ξεκίνημα ιδιαίτερα, προβλημάτισε τους Γάλλους. Στην συντομότερη περίοδο χειμερινών δοκιμών εξέλιξης που έχουμε δει στην ιστορία του σπορ, η A521 φαινόταν να έχει θέματα στην εύρεση του κατάλληλου set-up και συγχρόνως ταλαιπωρούσε και έφθειρε περισσότερο από κάθε άλλο μονοθέσιο τα ελαστικά της. Ο Alonso φάνηκε και εκείνος να προβληματίζεται με την δυστροπία του εργαλείου που διέθετε στους πρώτους αγώνες της χρονιάς, όπου φαινόταν να υστερεί έναντι του ομόσταβλου του, Esteban Ocon. Σε αυτό το γεγονός βέβαια, έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο και ο αστάθμητος παράγοντας της ατυχίας. Στα τέλη Ιανουαρίου του 2021, ο Alonso τραυματίστηκε κατά την διάρκεια της προπόνησης του, όταν μια απερίσκεπτη οδηγός συγκρούστηκε μαζί του, ενόσω ο Ισπανός προπονούταν με το ποδήλατο του. Το αποτέλεσμα ευτυχώς για τον ίδιο δεν ήταν τόσο οδυνηρό, αν και χρειάστηκε να υποβληθεί σε επέμβαση, ώστε να επιλυθεί το κάταγμα που υπέστη στην άνω γνάθο.
O τραυματισμός και η ανθρωποφαγία
Ο συγκεκριμένος τραυματισμός στέρησε από τον Alonso πολύτιμο χρόνο στην προετοιμασία του, μιας και το συμβάν έλαβε χώρα περίπου ενάμιση μήνα πριν οι ομάδες και οι οδηγοί μεταβούν στο Μπαχρέιν για το άνοιγμα της αυλαίας του πρωταθλήματος. Στο χρονικό σημείο εκείνο, μερίδα του Τύπου προσέγγισε το ζήτημα αυτό, την δυνατότητα για γρήγορη επούλωση και αποκατάσταση του τραύματος, με τρόπο απάνθρωπο και απαξιωτικό. Μεταξύ άλλων προωθήθηκαν απόψεις όπως ότι ο Alonso είναι μεγάλος σε ηλικία, δεν πρόκειται να επανέλθει τόσο άμεσα στα επιθυμητά επίπεδα φυσικής κατάστασης και ότι η Alpine θα έπρεπε τουλάχιστον στους πρώτους αγώνες να τον αντικαταστήσει, ώστε να αποφύγει τυχόν ανεπιθύμητα αποτελέσματα που θα τον εξέθεταν. Αν είναι δυνατόν! Αυτή ήταν η προσέγγιση που ακολουθήθηκε από έμπειρους δημοσιογράφους του ειδικού τύπου και της F1 εν προκειμένω. Ανθρωποφαγία σε όλο της το μεγαλείο για έναν οδηγό που όπως επισημάνθηκε και προηγουμένως έχει αποδείξει την αξία του και δεν μπορεί κανένας να την αμφισβητήσει. Αν και εφόσον είχε επικεντρωθεί και στην διαχείριση αποσκευών, η αντιμετώπιση που θα λάμβανε να ήταν διαφορετική… Παρ΄ όλα αυτά λοιπόν, το δύσκολο ξεκίνημά του στην σεζόν με μόλις μια παρουσία στην βαθμολογούμενη δεκάδα στους πρώτους πέντε αγώνες, οφειλόταν σε μεγάλο ποσοστό στην αδυναμία της Alpine έναντι των βασικών της αντιπάλων, οι οποίοι μπήκαν καλύτερα προετοιμασμένοι στην σκληρή μάχη του midfield.
Από τον αγώνα στο Αζερμπαϊτζάν και έπειτα, ο Fernando Alonso, δίχως υπερβολή, κουβάλησε την ομάδα του, επιτυγχάνοντας σπουδαία αποτελέσματα. Η πτώση της απόδοσης του Ocon ήταν σίγουρα ένα σημαντικό ζήτημα προς αντιμετώπιση για την Alpine, η οποία στο μεσοδιάστημα ανανέωσε το συμβόλαιο του Γάλλου για άλλα δύο χρόνια. Εντούτοις, δεν θα έπρεπε να προξενεί τόση εντύπωση η υστέρησή του για συνεχόμενους αγώνες έναντι του ομόσταβλου του. Αν μπαίναμε στην διαδικασία σύγκρισης της οδηγικής ικανότητας των δύο, η πλάστιγγα γέρνει ξεκάθαρα υπέρ του Ισπανού, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί κάτι τέτοιο αντικειμενικά. Όπως επίσης δεν αμφισβητείται ότι ο Alonso κράτησε ζωντανή την ομάδα στην έντονη μάχη της πέμπτης θέσης στο πρωτάθλημα των κατασκευαστών, απέναντι στην εξαιρετική φέτος AlphaTauri, όπου ο Pierre Gasly οδηγεί πιο ώριμα από ποτέ και στην πάντα υπολογίσιμη Aston Martin των Vettel και Stroll. Στο διάστημα λοιπόν ανάμεσα στο Μπακού και το Silverstone, οι εμφανίσεις του δύο φορές παγκόσμιου πρωταθλητή ήταν κλιμακωτά βελτιωμένες, συνδυάζοντας το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Το πιο σημαντικό στοιχείο που θα έπρεπε να κρατήσουμε, με αφορμή και το σεμινάριο οδήγησης που παρέδωσε στο Hungaroring, είναι κάτι το οποίο η αλήθεια είναι ότι στην μακρόχρονη πορεία του στην F1, ο Alonso δεν μας είχε συνηθίσει. Αυτό είναι ο αλτρουϊσμός του και το ομαδικό του πνεύμα.
Η ομαδική πλευρά του Alonso
Ο Fernando Alonso όλα αυτά τα χρόνια λειτουργούσε ατομικά και με βάση το προσωπικό του συμφέρον. Η ιδιοσυγκρασία του είναι τέτοια άλλωστε που δεν υπήρχε άλλος δρόμος να ακολουθήσει. Δεν είναι εύκολη διαδικασία για τον οποιοδήποτε επικεφαλής μια ομάδας να κουλαντρίσει και να τιθασεύσει έναν οδηγό με τα χαρακτηριστικά αυτά. Το παρελθόν είχε δείξει λοιπόν ότι από το 2007 και μετά, σε όποια ομάδα και αν βρέθηκε, η κατάληξη όταν το ενδιαφέρον βρισκόταν γύρω του δεν ήταν η επιθυμητή. Αυτό φαίνεται να αλλάζει λοιπόν φέτος. Στην τελευταία φάση της καριέρας του, είναι πασιφανές πια ότι παραμερίζει το εγώ του, προς όφελος των στόχων και των επιθυμιών της ομάδας του. Στην Ουγγαρία λειτούργησε ως κυματοθραύστης του Ocon, ο οποίος βρέθηκε να ηγείται της κούρσας, μετά το χάος που επικράτησε στους πρώτους γύρους του αγώνα. Από την δική του μεριά λοιπόν, ο Alonso μπόρεσε με σεμιναριακού επιπέδου αμυντική οδήγηση, να κρατήσει πίσω του τον αφιονισμένο Hamilton, που δεδομένα με τον ρυθμό που είχε θα έφτανε και θα περνούσε την έτερη Alpine. Ο ρόλος που αναπάντεχα στον αγώνα αυτό υπηρέτησε, δεν φάνηκε σε καμία περίπτωση να τον προβληματίζει ή να τον απογοητεύει. Το αντίθετο μάλιστα. Η στάση του λοιπόν αυτή, όχι μόνο έδωσε μια τεράστια νίκη στην ομάδα του, αλλά πιθανότατα έθεσε νέες βάσεις στην καριέρα του teammate του, μετά από έναν τέτοιο θρίαμβο.
The last dance
Η τωρινή γενιά οδηγών που αγωνίζεται στο πρωτάθλημα της F1, ίσως και να είναι η πλέον ταλαντούχα που έχουμε δει ποτέ, με φέρελπις νέους οδηγούς σε κορυφαίες ομάδες και τις επικείμενες αλλαγές στους κανονισμούς να καταστούν βέβαιη την κατακόρυφη αύξηση του θεάματος και μια νέα χρυσή εποχή για το σπορ συνολικά. Ποιος είπε όμως ότι ανάμεσα σε αυτούς δεν αξίζουν να βρίσκονται και πιο έμπειροι οδηγοί, που έχουν ακόμη μέσα τους το κίνητρο για επιτυχίες; Ο Fernando Alonso έχει βιώσει πολλά, στην διάρκεια της καριέρας του και του αξίζει δικαιωματικά μια τελευταία ευκαιρία να πετύχει, όσα ενδεχομένως του στέρησε η τύχη αλλά και οι -κακά τα ψέματα- λανθασμένες του επιλογές.
Έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε που θα βρίσκεται το 2022 η Alpine. Σίγουρα η ομάδα έχει στελεχωθεί με το κατάλληλο ανθρώπινο δυναμικό, σε όλα τα σκέλη και δημιουργούνται φιλοδοξίες εν όψει του μέλλοντος. Για τους λόγους αυτούς λοιπόν, ας απολαύσουμε τον τελευταίο χορό του Ισπανού στις πίστες, δίχως να περιμένουμε στην γωνία για τις στιγμές που θα χάνει τρία δέκατα του δευτερολέπτου στις κατατακτήριες δοκιμές από τον Esteban Ocon. Η ιστορία και τα επιτεύγματα του άλλωστε, θα μπορούσαμε να πούμε το απαιτούν κατά κάποιο τρόπο. Αφήστε ήσυχο τον Fernando λοιπόν…
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
