Στη σπουδαιότερη χρονιά του WRC εδώ και τουλάχιστον μία 15ετία, η Toyota απέδειξε γιατί το DNA της είναι μέσα στη λάσπη, το χώμα, το χιόνι και τις ειδικές διαδρομές.
Όταν το 2015 η Toyota ανακοίνωσε την επιστροφή της στο WRC μετά από 16 χρόνια, λίγοι θα περίμεναν πως, μόλις στη δεύτερη σεζόν της, θα έφτανε στην κατάκτηση του τίτλου των κατασκευαστών.
Οι Ιάπωνες ξέρουν να κερδίζουν, κι ας το είχαμε λησμονήσει αυτό τα τελευταία πολλά χρόνια που απουσίαζαν από το σπορ κι αναδείχθηκαν νέοι ήρωες. Τα τρία πρωταθλήματα (1993, 1994 και 1999) δεν είναι τυχαία, ούτε ήρθαν υπό εύκολες συνθήκες. Στο DNA τους «κυλά» η τρέλα για τις ειδικές, για το χώμα, για τις ανώμαλες επιφάνειες, εκεί όπου το να έχεις το ιδανικό αυτοκίνητο είναι πιο σημαντικό από το να έχεις το απόλυτα πιο γρήγορο.
Για τους ήρωες του παρελθόντος, έχουν γραφτεί πολλά. Η Celica, στην έκδοση Turbo ST185 κατά την εποχή των Group A, μεγαλούργησε στα χέρια ζωντανών θρύλων όπως ο Carlοs Sainz, ο Markku Alen, ο Didier Auriol κι ο Juha Kankkunen, δίνοντας και τον τίτλο των οδηγών στον Ισπανό, στον Γάλλο και τον ‘3Κ’.
Για το σύγχρονο πόνημα τους, όμως, τώρα γράφεται ιστορία. Το Yaris WRC είναι προϊόν εξαντλητικών δοκιμών, αφού στην Toyota, ήξεραν εξ αρχής πως η κατάλληλη προετοιμασία θα ήταν «κλειδί» στον δρόμο προς την επιτυχία. Γνωρίζοντας πως οι κανονισμοί αλλάζουν για το 2017, είχαν πάνω από 12 μήνες να ετοιμάσουν το αυτοκίνητο, να πάρουν τις σωστές αποφάσεις και να ξεκινήσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο αυτό το νέο «ταξίδι». Και τα κατάφεραν, αφού πανηγύρισαν την πρώτη τους νίκη στον δεύτερο μόλις αγώνα τους, στη Σουηδία.
Άκρως σημαντικό βήμα σε όλη αυτήν την προσπάθεια ήταν η στρατολόγηση του Tommi Makinen για τη θέση του αγωνιστικού διευθυντή, και το γεγονός ότι του έδωσαν «λευκή επιταγή». Εγκαταστάσεις στη Φινλανδία, δίπλα στη θρυλική τοποθεσία της Γιβάσκιλα, έναν προϋπολογισμό-μαμούθ και όλη την εμπιστοσύνη που χρειαζόταν ο Φινλανδός ήταν τα βασικά συστατικά στην πορεία προς την επιτυχία. Ως οδηγός εξέλιξης χρίστηκε ο πολύπειρος Juho Hanninen, με τον 4κις πρωταθλητή να έχει κι αυτός λίγο χρόνο πίσω από το τιμόνι του αμαξιού, αν κι είχε πολύ πιο ουσιαστικές κινήσεις μπροστά του.
Χάρη στον Makinen, η Toyota απέκτησε μία άκρως σκανδιναβική αύρα, στα πρότυπα των ξεκινημάτων της (με τον θρύλο Ove Andersson να ξεπετάγεται από τη συλλογική μνήμη των WRC fans), αφού ο ‘Turbo’ θέλησε να εμπιστευτεί ομοεθνείς του για τις θέσεις των οδηγών. Στα πρόσωπα των Latvala, Hanninen και Lappi, είδε το ιδανικό τρίδυμο για το ντεμπούτο της ομάδας του, αφού ο καθένας θα είχε διακριτούς ρόλους, χωρίς να μαλώνουν για την «μαρκίζα».
Ακόμα και με την έλευση Tanak, οι ισορροπίες δε φάνηκαν να διαταράσσονται. Ο Εσθονός ήρθε για να αναλάβει τον ρόλο του νο.1 οδηγού, χωρίς να «καπελώνει» τους teammates του, και χωρίς οι ίδιοι να έρχονται σε κόντρα. Ήταν -ίσως- το πιο αρμονικό τρίδυμο της σεζόν, και είχαν στα χέρια τους το πιο γρήγορο αυτοκίνητο – τουλάχιστον στο δεύτερο μισό του πρωταθλήματος.
Αυτό μεταφράστηκε σε έναν τίτλο κατασκευαστών, η αρχή του οποίου εντοπίζεται το φθινόπωρο του 2015.
Στην Toyota, πάλεψαν να διακριθούν στην F1, αποτυγχάνοντας σε μεγάλο βαθμό. Θέλησαν να εμπλακούν ενεργά με το WEC, και πέτυχαν μόνο όταν βρέθηκαν να παλεύουν μόνοι τους. Στο WRC, όμως, τα κατάφεραν κόντρα σε δυνατούς αντιπάλους, που δεν έχασαν ποτέ την επαφή τους με το σπορ. Απέδειξαν πως οι πρώτες αγάπες δεν ξεχνιούνται.
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
