Μέσα σε πέντε ημέρες, ο Nico Rosberg κατάφερε να μας σοκάρει διπλά, κατακτώντας την περασμένη Κυριακή τον τίτλο και ανακοινώνοντας σήμερα (2/12) την αποχώρηση του από την ενεργό δράση, παίρνοντας -ίσως- την πιο σωστή απόφαση της ζωής του.
Στο gala της παράδοσης των τροπαίων στους πρωταθλητές των διοργανώσεων της FIA, ο Γερμανός πήρε το λόγο, σηκώθηκε από την καρέκλα του και με μεγάλη ψυχραιμία ανακοινώνε στους εμβρόντητους εκπροσώπους των ΜΜΕ ότι θα αποχωρήσει από την F1 και δεν θα υπερασπιστεί τον τίτλο του το 2017.
Αυτή η απόφαση προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις, ενώ στο «στρατόπεδο» της Mercedes φάνηκαν έκπληκτοι και κάπως προβληματισμένοι. Ο άμεσα ενδιαφερόμενος Lewis Hamilton δήλωσε πως δεν εξεπλάγην, ενώ ήδη μίλησε για το πώς θα ήθελε να είναι οι συνθήκες με τον νέο του teammate.
Για αυτό το ζήτημα, η ομάδα θα πάρει τις σχετικές αποφάσεις την ερχόμενη εβδομάδα, αν και φαβορί είναι ο Pascal Wehrlein.
Ωστόσο, αυτό το «σοκ» που νιώσαμε όλοι όταν διαβάσαμε για πρώτη φορά την είδηση και το σχετικό post του Rosberg στο Facebook δεν θα έπρεπε να μεταφραστεί και σε απορία. Δεν μπορεί να απορήσει κανείς.
Ο Nico είχε ένα ξεκάθαρο στόχο, έναν στόχο που πέτυχε μετά κόπων και βασάνων μετά από δύο αποτυχημένες προσπάθειες. Στέφθηκε πρωταθλητής απέναντι στην «νέμεσή» του, τον άνθρωπο που δεν είχε κερδίσει ποτέ στα 18 χρόνια κοινής πορείας τους στο μηχανοκίνητο αθλητισμό, και δεν του δίνει καν την ευκαιρία να αντεπιτεθεί, να του «κλέψει» τον τίτλο.
Κατορθώνει να μείνει στην ιστορία ως ο μοναδικός οδηγός που σε μάχη πρωταθλήματος στην οποία ο Hamilton ήταν στην πρώτη δυάδα κατάφερε να τον νικήσει. Τον κέρδισε στο ίδιο του το παιχνίδι – το ψυχολογικό. Άντεξε την ασφυκτική πίεση μετά τη νίκη στην Ιαπωνία, εκεί όπου ο τίτλος ήταν δικός του και χωρίς άλλη πρωτιά, κατάφερε να κρατήσει την ψυχραιμία του στο προσπέρασμα στα μισά του αγώνα στο Άμπου Ντάμπι επί του M. Verstappen. Μπόρεσε να αποδείξει πρώτα στον εαυτό του, και μετά σε μας, πως είναι ικανός να υπερβεί τα εμπόδια, να αποβάλει την ταμπέλα του «χαμένου», που… επάξια κέρδισε μετά το 2015.
Ο Rosberg ξεκίνησε να παλεύει από τότε που πέταξε πίσω το καπελάκι της 2ης θέσης στο Austin το 2015, εκεί που με δικό το λάθος χάρισε ένα πρωτάθλημα πολύ νωρίς και πολύ εύκολα στον αντίπαλό του. Από τότε έβαλε το στόχο του, τον πέτυχε και φεύγει νικητής, με το κεφάλι ψηλά.
Η παρακαταθήκη του, αν και «φτωχή», μιας και στην πορεία του δεν μας έχει προσφέρει σπουδαίους αγώνες ή πολλές αξιόλογες μάχες, θα μείνει με το δικό της τρόπο. Θα θυμόμαστε τον γιό ενός επίσης πρωταθλητή να κερδίζει τον μεγαλύτερο Βρετανό οδηγό επί ίσοις όροις, να πετά «μαύρη πέτρα» πίσω του και να επιστρέφει στην ήσυχη ζωή, με την οικογένειά του και το σπίτι του στο Μονακό.
Δεν έχει κάτι άλλο να πετύχει. Άλλωστε, ποτέ δεν επεδίωξε τη δόξα· απλώς, ήθελε να βρεθεί στην κορυφή, να το χαρεί, να γελάσει, να πανηγυρίσει, να φτιάξει το δικό του όνομα, κι ας τον λένε Rosberg.
Έζησε το όνειρο – το είπε κι ο ίδιος. Έζησε το όνειρό του, εκπλήρωσε την επιθυμία του και αποχωρεί.
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
