Αν και είναι 37 ετών και βρίσκεται στην δύση της καριέρας του, ο Kimi Raikkonen μοιάζει ανταγωνιστικός, παρά το ότι δίπλα του έχει έναν 4κις Παγκόσμιο Πρωταθλητή. Γιατί ο Φινλανδός είναι σε θέση να κάνει την έκπληξη φέτος;
Μέχρι το τέλος του 2014, θα έλεγε κανείς πως ο Raikkonen δεν μπορούσε πια να συνεχίσει σε αυτό το επίπεδο. Προερχόταν από ένα μέτριο (ως κακό) πρωτάθλημα, στο οποίο έχασε από τον Alonso και δεν έδειξε ποτέ σημάδια ανάκαμψης.
Ωστόσο, το 2015 ήταν σαφώς πιο ανταγωνιστικός απέναντι στον Vettel, ενώ το 2016 μπορεί να κριθεί μόνο θετικά, μιας και επέδειξε σταθερότητα και ταχύτητα, κάτι που έλειπε αρκετά από την Scuderia.
Το 2017 ξεκινά και όλοι γράφουν πάνω σε λευκό χαρτί. Tabula rasa η νέα χρονιά, και παραδοσιακά οι αλλαγές στους κανονισμούς επιφέρουν και μία αναδιαμόρφωση του grid. Κι αυτό, ίσως ευνοήσει όχι μόνο την Ferrari στο σύνολό της, αλλά και τον ίδιο τον Raikkonen προσωπικά.
Όπως κατέστη έκδηλο πέρυσι, δεν έχει χάσει την ταχύτητά του και όταν πρέπει να πιέσει, θα το κάνει και μάλιστα αποδοτικά. Το γεγονός ότι η Mercedes κι εν συνεχεία η Red Bull «ξέφυγαν» στον τομέα της εξέλιξης μέσα στη σεζόν δυσχέρανε το έργο των Ιταλών και δεν άφησε πραγματικά τον Kimi να προβάλει την υπεροχή του έναντι του teammate του, που ομολογουμένως δεν έκανε την καλύτερη δυνατή χρονιά.
Έχοντας αυτό κατά νου, πρέπει να κοιτάξουμε την κατάσταση της καριέρας του πρωταθλητή του 2007. Αυτή είναι πιθανότατα τη τελευταία του χρονιά στην Formula 1. Πολύ δύσκολα θα συνεχίσει το 2018 – ακόμα και πρωταθλητής να στεφθεί, η ζωή του εκτός cockpit τον περιμένει. Η απόφαση να παραμείνει στην ομάδα και φέτος ήταν συνειδητή και απολύτως λογική, καθώς η εμπειρία του και η απόδοσή του δικαιολογούν την εμπιστοσύνη της Ferrari στο πρόσωπό του.
Και επειδή ακριβώς δεν υπάρχει το άγχος της νέας χρονιάς, του συμβολαίου, της καλής αμοιβής, ο Raikkonen έχει ένα ψυχολογικό προβάδισμα έναντι των άλλων πέντε οδηγών των μεγάλων ομάδων. Ξέρει πως, είτε πετύχει φέτος, είτε όχι, δύσκολα θα είναι στο grid με την αυγή του ’18. Το ξέρει κι ίσως το θέλει κι ο ίδιος. Δεν έχει την πίεση του μέλλοντος – μόνο την ανάγκη διάκρισης στο παρόν.
Αυτό δε σημαίνει απαραίτητα ότι θα αδιαφορήσει για τυχόν εντολές τις ομάδας του, ούτε πως θα παραγνωρίσει το γεγονός ότι ο Vettel είναι -εν πολλοίς- ο ηγέτης της νέας προσπάθειας του Maranello. Αυτό που θα κάνει είναι να παλέψει με τον τρόπο που ξέρει για το κάτι παραπάνω, για το πέσιμο της καρώ σημαίας στο δικό του Grand Prix.
Σε αυτό θα συνηγορήσει απόλυτα και η SF70H. Αν το μονοθέσιο είναι ικανό για νίκες, τότε το κίνητρο του Φινλανδού θα ανέβει στα ύψη και η δίψα για επιτυχίες θα φουντώσει. Δεν ξέχασε να παλεύει, κι ας έχει να πάρει νίκη από την Αυστραλία το 2013.
Έχει βρεθεί έκτοτε στο βάθρο επτά φορές, με μάχες, με καλές στρατηγικές, με λίγη τύχη. Δεν ξέμαθε. Απλώς πρέπει (όπως και κάθε οδηγός) να έχει την κατάλληλη «πρώτη ύλη».
Αν στην Αυστραλία στρίψει πρώτος, δεν θα είναι παράξενο. Κι αν δεν στρίψει καθόλου, πάλι, δεν θα γύρισει κανένα κεφάλι. Μας έχει συνηθίσει στα άκρα.
Over and out.
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
