Η ποινή που δόθηκε στον Max Verstappen για την υπέρβαση των ορίων της πίστας στην Στροφή 17 του COTA αποτελεί το πλέον αμφιλεγόμενο ζήτημα στον κόσμο της F1, και δικαίως. Ήταν σωστή η ποινή; Μπορούμε να ρίξουμε τις «ευθύνες» στη σχεδίαση των μοντέρνων σιρκουί; Πόσο σταθερή είναι η FIA στις αποφάσεις της;
Η απόφαση των αγωνοδικών να τιμωρήσουν με 5 δευτερόλεπτα ποινής τον Ολλανδό για το παράνομο προσπέρασμά του επί του Kimi Raikkonen στον τελευταίο γύρο του Αμερικανικού GP οδήγησε σε μία σωρεία αντιδράσεων. Βετεράνοι οδηγοί, πολλοί εξ αυτών πρωταθλητές, όπως ο Nigel Mansell, o Mario Andretti κι ο Nico Rosberg, τάχθηκαν με το μέρος του Verstappen, διαφωνώντας κάθετα με την ετυμηγορία. Άλλοι, όπως ο Ross Brawn, την θεώρησαν δίκαιη, αλλά και σκληρή.
Με το γράμμα του νόμου, ο Max περνά τα όρια της πίστας, κι άξιζε να τιμωρηθεί. Δεν τιμωρήθηκε όμως γιατί απλώς πέρασε μετά από τα kerb της Τ17, αλλά γιατί κέρδισε μία θέση από αυτήν του την πράξη. Στον ίδιο αγώνα, ο Valtteri Bottas πέρασε εκτός πίστας σε μάχη με τον Daniel Ricciardo, όμως δεν ήταν επιλογή του, πέρασε εκτός και γύρισε στην θέση του, μην έχοντας χάσει ή κερδίσει τίποτα.
Επομένως, τεχνικά μιλώντας, ο Verstappen παραβαίνει τους κανονισμούς, με παρόμοιο τρόπο που ο Jolyon Palmer το έκανε στη Monza ή ο Sergio Perez στο Spa. Η ποινή ήταν ακριβώς η ίδια με αυτήν του οδηγού της Red Bull και στις δύο περιπτώσεις.
Το ζήτημα της σταθερότητας της FIA, που τέθηκε από τους πολέμιους της θέσης ότι η ποινή ήταν άδικη, δεν υφίσταται, αν σκεφτεί κανείς αυτά τα δύο πολύ πρόσφατα παραδείγματα. Δεν μιλάμε για κάτι που έγινε 10 χρόνια, αλλά για 3 GP πριν. Οι αγωνοδίκες μοιάζουν (ειδικά φέτος) να διακρίνονται από μία ευθυκρισία που έλειπε αρκετά τα τελευταία χρόνια, όπου με το παραμικρό δίνονταν ποινές ή σε εξώφθαλμα περιστατικά δεν γινόταν καν εξέταση του συμβάντος. Η απόφαση να δοθεί μεγαλύτερη ελευθερία στους οδηγούς να δώσουν μάχες στην πίστα ήταν η πλέον σωστή, όπως έχει αποδειχθεί, αλλά όλα έχουν ένα όριο. Το γεγονός ότι υπάρχουν σημεία εκτός πίστας που έχουν άσφαλτο δεν μπορεί να επιτρέπει και στους οδηγούς να το εκμεταλλεύονται προς όφελός τους.
Κι αυτή είναι το τρίτο επιχείρημα: οι σύγχρονες πίστες δίνουν πολλές «ευκαιρίες» στους οδηγούς να συνεχίσουν κανονικά, ακόμα κι αν βγουν εκτός, ή να επωφεληθούν από τις εξόδους διαφυγής. Πράγματι, σε όλες τις πίστες τουλάχιστον μετά το 2010, οι run-off areas είναι τέτοιες που δεν «τιμωρούν» όπως παλιά. Η αμμοπαγίδα και το γρασίδι έχουν αντικατασταθεί από άσφαλτο, που για να μην την πατάνε οι πιλότοι, η FIA έχει βρει άλλους τρόπους, όπως είναι τα ‘sausage kerbs’ ή τα κίτρινα kerb, που γλιστράνε και δρουν ως ανασταλτικά.
Ωστόσο, αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία. Η φύση των σιρκουί την τελευταία 7ετία είναι τω όντι τέτοια, αλλά υπάρχουν κι οι κανονισμοί, οι οποίοι έρχονται να λειτουργήσουν ως δικλείδα ασφαλείας. Η άσφαλτος εκτός ορίων υπάρχει για να δίνεται η ευκαιρία στον εκάστοτε πιλότο να συνεχίζει τον αγώνα του, ακόμα κι αν χάσει τα φρένα για μία στροφή, αλλά δεν είναι εκεί για να μπορεί να την εκμεταλλευτεί για να κερδίσει χρόνο ή μία θέση.
Για να το θέσουμε και με τα λόγια του Brawn: «Η ποινή ήταν σκληρή, αλλά τεχνικά σωστή.»
Μπορεί να ήταν ένα θεαματικό, θαρραλέο προσπέρασμα, αλλά ήταν συνάμα κι ένα προσπέρασμα εκτός ορίων.
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
