Ένας κύριος των αγώνων αποχωρεί -πιθανότατα οριστικά- από την Formula 1 και θα λείψει περισσότερο από όσο φανταζόμαστε.
Ο Jenson Button αφήνει (τουλάχιστον για το 2017) τις πίστες μετά από 305 εκκινήσεις σε 308 αγώνες, 15 νίκες, 8 pole positions, 50 βάθρα και φυσικά έναν παγκόσμιο τίτλο το 2009. Σε μία καριέρα τόσο γεμάτη με χαρές, με λύπες, με θετικά, με αρνητικά, με πολλά προβλήματα, με ομάδες πρωταθλητισμού κι ομάδες που πάλευαν για τους βαθμούς, ο Button ήταν πάντα σημείο αναφοράς. Αποδείκνυε την μεστότητα του χαρακτήρα και της οδηγικής του συμπεριφοράς με κάθε ευκαιρία, αποτέλεσε πραγματικό gentleman των πιστών, και κυρίως δεν έχασε ποτέ την αγάπη του για αυτό που έκανε.
Κι ας το έκανε από τα 20 του, όταν στις 12 Μαρτίου 2000 πήρε την πρώτη του εκκίνηση σε αγώνα της F1, στο GP της Αυστραλίας. Στον 46ο γύρο είχε τελειώσει η προσπάθειά του, όταν ο κινητήρας της BMW κατέρρευσε, αλλά το βάπτισμα του πυρός είχε γίνει. Ένας μελλοντικός πρωταθλητής είχε ξεκινήσει τα βήματά του στην κορυφή του μηχανοκίνητου αθλητισμού.
Ακολούθησαν πολλά, κυρίως άσχημα, αλλά πάντα χαμογελούσε. Σπάνια θα έβλεπες τον Button να μη χαμογελά. Πλάι στον πατέρα του, τον John, ο Jenson ήταν έτοιμος να γράψει ιστορία, να μην περάσει απλά ως ακόμα ένας Βρετανός οδηγός της «σειράς».
Renault, Benetton, BAR, Honda, Brawn, McLaren ήταν οι σταθμοί ενός ταξιδιού που άρχισε στην αυγή του 21ου αιώνα. Πρώτη νίκη το 2006 στην Ουγγαρία, εκεί όπου απέδειξε ότι στις μικτές συνθήκες δεν συγκρίνεται με κανέναν. Τελευταία νίκη σε παρόμοιες συνθήκες 6 χρόνια μετά, στην Βραζιλία το 2012.
Ο μοναδικός (πριν τον N. Rosberg) που κέρδισε τον Lewis Hamilton ενώ ήταν teammate, κατορθώνοντάς το αυτό το 2011 και με διαφορά 43 βαθμών.
Μας χάρισε την επική νίκη στον Καναδά το 2011.
Αν όλα αυτά δεν εντυπωσιάζουν κάποιους, μπορεί και να έχουν δίκιο. Μπορεί ο Button να ήταν ένας απλός, Βρετανός οδηγός, που το 2009 έτυχε να βρεθεί στην πιο μεγάλη έκπληξη στην ιστορία του αθλητισμού. Ναι, μπορεί. Αλλά δεν είναι τυχαίο αυτό που είναι ο Jenson Button.
Περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο είναι επαγγελματίας, ακόμα και προς αυτούς που θα ήθελε να γρονθοκοπήσει μετά μανίας. Έδειξε το πώς πρέπει να συμπεριφέρεται ένας οδηγός αγώνων, θυμίζοντάς μας εποχές 1960-1970, όταν οι οδηγοί ήταν πολύ πιο κοντά ο ένας με τον άλλον, ήταν ευγενείς, ήταν άνθρωποι που δεν επιδίδονταν σε μικρότητες.
Ποτέ δεν έδωσε δικαίωμα για αρνητική κριτική, ούτε για μία 3ετία πριν την Brawn GP και αυτήν την διετία με τη McLaren-Honda κατηγόρησε την ομάδα του για τις δυσκολίες. Πιστός στρατιώτης υπήρξε, και θα παραμείνει, από ένα διαφορετικό πόστο.
Πιο πολύ, ο Button θα λείψει για την προσωπικότητά του. Με τα «καλά χρόνια» να έχουν περάσει ανεπιστρεπτί εδώ και δύο σεζόν, αυτό που ακτινοβολούσε στον 36χρονο πια Βρετανό ήταν η παρουσία του και μόνο στο paddock.
Δεν θα ξαναδούμε στο εγγύς μέλλον έναν οδηγό που να μπορεί να δέχεται το χειροκρότημα από φίλους κι αντιπάλους με την ίδια ζέση. Δεν θα είναι εύκολο να φανταστούμε την F1 χωρίς την δική του «πινελιά», μέσα κι έξω από τις πίστες.
Ευχαριστούμε, Jenson Button.
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
