Βρέθηκε κοντά ακόμα και στην έξοδο από την Ducati για να χωρέσει ο σταρ, αλλά δεν έφυγε κι ίσως αυτή να ήταν η μεγαλύτερη νίκη της καριέρας του. Ο Andrea Dovizioso είναι διεκδικητής του πρωταθλήματος κι αυτό λέει πολλά.
Η ηθική νίκη είναι πιο σημαντική στις συνειδήσεις των ανθρώπων από τις νίκες στις πίστες, κι ας έχει καταφέρει και τα δύο φέτος ο Dovizioso. Κι είναι πολύ δύσκολο κατόρθωμα.
Ο Ιταλός βρέθηκε πέρυσι στα μισά της σεζόν μη γνωρίζοντας αν το 2017 θα είχε θέση στην Ducati. Η επερχόμενη έλευση του Jorge Lorenzo στην ομάδα είχε κάνει τον Paolo Ciabatti να σκέφτεται σοβαρά να αφήσει εκτός τον Dovizioso, μιας και μέχρι πέρυσι ο Iannone έμοιαζε πως είχε το πάνω χέρι, ειδικά μετά τη νίκη στην Αυστρία. Ωστόσο, το δεύτερο μισό που έκανε ο Dovizioso έπεισε τους ανθρώπους της ομάδας. Για να γίνει σαφές όμως το πόσο κοντά στην αποχώρηση από την ιταλική φίρμα έφτασε, πρέπει να θυμηθούμε τι είπε ο ίδιος τον Απρίλιο:
«Εξαρτιώταν από το τι θα έκαναν οι άλλοι, αλλά με την Honda βρεθήκαμε πολύ κοντά στο να πέσουν οι υπογραφές.»
Κόντρα σε όλα, κόντρα στην ίδια του την ομάδα, ο 04 έμεινε εκεί που έπρεπε, και από το Κατάρ κιόλας απέδειξε την αξία του, με το βάθρο που πήρε, την ώρα που ο νέος του teammate, ο άνθρωπος που πήρε 30 εκατομμύρια ευρώ για να βάλει την υπογραφή του, δεν μπορούσε να μπει στην δεκάδα.
Έκτοτε, η κατάσταση δεν άλλαξε και πολύ. Σίγουρα ο Lorenzo βελτιώθηκε κι η ψαλίδα μεταξύ τους μειώθηκε αρκετά, αλλά στο μεσοδιάστημα, ο Dovi πήρε τρεις νίκες και είναι 16 βαθμούς πίσω από τον πρωτοπόρο Marquez. Ο Lorenzo δεν έχει ανέβει ούτε στο βάθρο.
Η GP17 δεν είναι σε καμία περίπτωση η δεύτερη καλύτερη μοτοσυκλέτα – αυτός ο χαρακτηρισμός αρμόζει πλέον στη Yamaha, που όμως έχει δύο αναβάτες που δεν μπορούν να πιάσουν το peak της απόδοσής τους από τη Γαλλία και το Assen. Ο Dovizioso έχει καταφέρει να βελτιώσει την μοτοσυκλέτα, να βρει ρυθμό εκεί που οι άλλοι χωλαίνουν και να ξεχωρίζει. Καμία νίκη του φέτος δεν ήρθε από τύχη και άκοπα. Αυτό δείχνει πολλά. Προ πάντων, δείχνει θέληση, πείσμα.
Σε ένα σπορ που η επιθετικότητα, το ρίσκο και ο «τσαμπουκάς» έχουν τον πρώτο λόγο, ο Dovizioso ξεχωρίζει με την πραότητα και τη σοφία του. Μακάρι να συνεχιστεί αυτό το όμορφο δίπολο.
Υ.Γ.: «Η αναγνώριση», θα ήταν μία ωραία λεζάντα
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
