1η Μαϊου. Οι περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο έχουν συνδυάσει την ημέρα με την εργατική αργία, αποτέλεσμα των διαδηλώσεων των εργατών στο Σικάγο. Αρκετοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν την ημέρα αυτή ως την είσοδο της άνοιξης στολίζοντας το σπίτι τους με πολλά υπέροχα λουλούδια. Υπάρχουν όμως και κάποιοι άλλοι που στην θύμηση της ημέρας, ανατριχιάζουν και απογοητεύονται.
Η τελευταία κατηγορία ανθρώπων είναι αυτοί που έχουν συνδυάσει τα τραγικά γεγονότα της Πρωτομαγιάς του 1994 με την μέρα αυτή. Τότε που ένας από τα είδωλα τους, έφυγε από τον κόσμο κάνοντας αυτό που αγαπούσε περισσότερο. Αυτό που οι ίδιοι αγαπούσαν περισσότερο. Φέτος οι αναμνήσεις σκληραίνουν λίγο περισσότερο από άλλες χρονιές. Είναι η 20η επέτειος της ρημαδοημέρας εκείνης.
Δεν έχω ζήσει εκείνη την ημέρα. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό από κάποια οπτική γωνία. Αν κάτι τέτοιο συνέβαινε τώρα, την φετινή χρονιά, δεν ξέρω πως θα αντιδρούσα. Δεν θέλω να ξέρω πως θα αντιδρούσα. Τον Σένα δεν τον θεωρώ τον κορυφαίο οδηγό. Τον θεωρώ όμως σπουδαίο οδηγό, έναν αληθινό πρωταθλητή και έναν πιλότο που άλλαξε το άθλημα που αγαπώ. Είναι σίγουρα στα πρότυπα μου τόσο ως οδηγός μέσα στην πίστα, όσο και ως άνθρωπος έξω από αυτή.
Εγώ την Πρωτομαγιά, δεν έχω αισθήματα λύπης. Ίσως να είχα αν ήμουν 5-6 χρόνια μεγαλύτερος και ζούσα εκείνη την μέρα. Θα θυμάμαι για πάντα τους αγώνες και τους οδηγούς που είδα τρεις δεκαετίες αργότερα. Και ξέροντας ότι τα συναισθήματα για έναν άνθρωπο δύσκολα αλλάζουν, όλο το κείμενο μπορεί να αποτυπωθεί, τελικώς σε 2 λέξεις
Adeus Ayrton
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
