Οι πρώτες χειμερινές δοκιμές του 2015 τελείωσαν, η πίστα της Jerez άδειασε και οι ομάδες γυρνούν στα εργοστάσιά τους έχοντας μία πρώτη εικόνα γύρω από τα μονοθέσιά τους. Μπορεί να μιλάμε για μόλις 4 μέρες δοκιμών και μερικά χιλιόμετρα που μόνο αναγνωριστική αξία έχουν, ωστόσο τα δεδομένα από την πίστα είναι σίγουρα πολύ πιο αξιόπιστα και ακριβή από την μακέτα της αεροδυναμικής σύραγγας ή τις προσομοίωσεις.
Όλοι παίρνουμε μία γεύση από τα νέα «όπλα» των ομάδων, συζητάμε για τους χρόνους και τους γύρους κάθε οδηγού, μπαίνουμε στο κλίμα της νέας αγωνιστικής σεζόν. Ίσως να γινόμαστε και κάπως πιο αναλυτικοί από όσο θα έπρεπε, είναι, βλέπετε, συνήθεια που έχουν οι φίλαθλοι του οποιουδήποτε σπορ. Παρόλα αυτά, έχουμε αδιαμφισβήτητα μία απτή εικόνα της δυναμικής κάθε ομάδας.
Όποιος παρακολούθησε ή διάβασε έστω και για μία μέρα των δοκιμών που μόλις πέρασαν, θα έμαθε για τους λιγοστούς γύρους της McLaren, που πλέον προμηθεύεται μονάδες ισχύος από την Honda. Δε θα είναι και η πρώτη φορά, άλλωστε. Η συνεργασία στα τέλη της δεκαετίας του 80′ και των αρχών της δεκαετίας του 90′ ήταν αρκετά επιτυχημένη. Όμως, πόσο πιθανό και εφικτό είναι να επαναληφθούν οι επιτυχίες αυτής της σύμπραξης;
Αν κρίνουμε από την παρουσία της βρετανικής ομάδας στη Jerez, μάλλον απίθανο. Αλλά, αυτό το συμπέρασμα είναι αυθαίρετο και άδικο για δύο λόγους: αφ’ενός, γιατί η Honda βρίσκεται για πρώτη φορά μετά από 6 χρόνια στην F1 με εντελώς διαφορετικούς κανονισμούς στον κινητήρα από αυτούς που ήξερε μέχρι το 2008, αφ’ετέρου γιατί τα προβλήματα νεότητας είναι συνήθη όταν ένα νέο project ξεκινά από το μηδέν και ο κόσμος έχει υψηλές προσδοκίες από σένα. 
Ωστόσο, το ερώτημα που μπορεί να θέσει κανείς με βεβαιότητα είναι αν και κατά πόσο η McLaren-Honda θα φανεί ανταγωνιστική στο βαθμό που όλοι περιμένουν από αυτήν. Δε μιλώ για τίτλο ή νίκες για το 2015, οι στόχοι είναι χαμηλοί για αυτή την χρονιά και το έχουν ξεκαθαρίσει και οι ίδιοι. Αυτό που μετρά είναι αν τελικά η McLaren που αντιμετώπιζε προβλήματα απόδοσης τα τελευταία 3 χρόνια θα καταφέρει τώρα, με μία νέα προμηθεύτρια κινητήρων και ένα δυνατό και έμπειρο οδηγικό δίδυμο, το κάτι παραπάνω.
Το πρόβλημα που παρουσίασε η ομάδα στη Jerez είχε να κάνει, όπως αναμενόταν, με την ομάδα ισχύος των Ιαπώνων. Είναι χαρακτηριστικό πως περιορίστηκαν σε λίγους γύρους, άρα και σε λίγα χιλιόμετρα στην πίστα, που όπως προείπαμε είναι το πιο σημαντικό κομμάτι να δοκιμάζεις όσα θες σε πραγματικό χρόνο και όχι σε μακέτες και σύραγγες.
Για μένα, εκεί έγκειται το ερωτηματικό: θα βρει τη λύση η McLaren με την Honda ή θα χρειαστεί να φτάσουμε στα μέσα της σεζόν για να προχωρήσει και να εξελιχθεί η MP4-30; Είναι λίαν σημαντικό να είναι εξασφαλισμένη η αξιοπιστία του μονοθέσιου για να μπορέσει η ομάδα να το εξελίξει και να το κάνει ανταγωνστικό ή ανταγωνιστικότερο. Διότι, για τώρα, δεν έχουμε δει την πραγματική δυναμική κανενός, πόσο μάλλον της MP4-30. 
Αν και έχουμε το παράδειγμα της Red Bull, με την RB10 να κάνει μόλις 12 γύρους σε 12 μέρες δοκιμών και τελικά έφτασε 2η στο Πρωτάθλημα Κατασκευαστών. Ωστόσο, δεν είναι τόσο εύκολο να γίνει ξανά αυτό.
Και μία μικρή σκέψη πάνω στην συνεργασία McLaren και Honda: δεν πρέπει να παραγνωρίσουμε το γεγονός ότι μιλάμε για δύο διαφορετικές κουλτούρες. Δεν είναι σπάνιο φαινόμενο να συνεργάζονται ομάδες με προμηθευτές από διαφορετικές χώρες, κάθε άλλο. Η συνεργασία, όμως, Άγγλων κα Ιαπώνων ίσως να είναι και η πιο περίπλοκη των τελευταίων δεκαετιών, από τότε δηλαδή που είχαν ξανασυνεργαστεί. Μοιάζει κάπως παράξενο, αλλά ευσταθεί αν σκεφτεί κανείς πόσο αλλιώτικες νοοτροπίες διαθέτουν αυτοί οι δύο λαοί.
Τώρα, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να περιμένουμε. Να ελπίζουμε σε μία δυνατή συνεργασία, για το καλό του σπορ θέλουμε δυνατές ομάδες. Αφού δεν έχουμε πολλές ομάδες, ας είναι τουλάχιστον ανταγωνιστικές.
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
