Μαζί με τη νέα σεζόν, επιστρέφει και η αγαπημένη σας στήλη για το αγαπημένο σας άθλημα: το Face the Race *χειροκροτήματα*.
Μετά από αυτή την αλαζονική εισαγωγή (λέμε τώρα), περνάμε στην ουσία.
Νέα αγωνιστική χρονιά, νέοι κανονισμοί, νέοι κινητήρες, νέα line-ups ομάδων, ακόμη και νέα liveries είδαμε για το 2014, που κάλλιστα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί από την αρχή της ακόμα η χρονιά των ανατροπών. Αν και είναι ακόμη νωρίς για να πει κανείς πως έχουν έρθει πλήρως τα πάνω κάτω, υπάρχουν κάποιες ενδείξεις που μας οδηγούν σε ορισμένα συμπεράσματα.
Στα τυπικά, λοιπόν, νικητής ανακυρήχτηκε ο Nico Rosberg, με το βάθρο να συμπληρώνεται από τους Magnussen και Button (μετά και τον αποκλεισμό του Ricciardo). Θα μπορούσε να πει κανείς πως από εκεί που το άφησε πέρσι ο Vettel και η RB9 το συνέχισε ο συμπατριώτης του Rosberg με την WO5.
Η νίκη ήταν εμφατική, με τον ρυθμό του Γερμανού να είναι ολοένα και καλύτερος στο πέρασμα των γύρων. Μία WO5 σταθερή στο γεμάτο αναταράξεις οδόστρωμα του Albert Park, κυριάρχησε ήδη από τις κατακτήριες με τον Lewis Hamilton και συνέχισε την εκπληκτική εμφάνιση και στον κυριακάτικο αγώνα. Δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς πως αν κάποια ομάδα είναι τη στιγμή που μιλάμε η πιο ετοιμοπόλεμη και αξιόμαχη αυτή σίγουρα είναι η Mercedes. Η ομάδα του Brackley, παρά την απουσία της ηγετικής μορφής του Ross Brawn που τελικώς προτίμησε το ψάρεμα στις όχθες κάποιου ήσυχου ποταμού, φαίνεται να έχει λύσει προβλήματα που την ταλαιπωρούσαν για 3 ολόκληρα χρόνια. Πράγματι, η WO5 δεν μοιάζει σε καμία περίπτωση με τις προκατόχους της, όχι μόνον επειδή μιλάμε για εντελώς διαφορετικό σχεδιασμό και κινητήριο σύνολο, αλλά γιατί πλέον δεν παρατηρείται ανησυχητικά υψηλή φθορά στα ελαστικά και δεν υστερεί στο έναν γρήγορο γύρο. Κάθε άλλο μάλιστα, παρουσίασε τον καλύτερο ρυθμό αγώνα στην Μελβούρνη και έκανε το 1-3 στις κατατακτήριες του Σαββάτου.
Παράλληλα, είχαμε και ευχάριστες εκπλήξεις από αυτό το πρώτο τριήμερο. Αρχικά, είδαμε πολύ δυνατές δύο ομάδες που έλειπαν πέρυσι από το προσκήνιο και πάλευαν με τους backmarkers. Και μιλάω για τις McLaren και Williams. Οι ιστορικές αυτές εταιρίες-ορόσημα στην ιστορία του σπορ με πολυετή παρουσία και μαγικές στιγμές στο διάβα της πορείας τους φαίνεται να έδωσαν λύση και αυτές σε θέματα των παλαιότερων χρονιών, ενώ με το 
πολύ δυνατό κινητήριο σύνολο-μονάδα ισχύος της Mercedes μοιάζουν να είναι ικανές να πρωταγωνιστήσουν στην φετινή σαιζόν. Οι μάχες των Bottas και Magnussen έδειξαν αφενός την άνοδο στην απόδοση των ομάδων τους, αφετέρου κατέστησαν σαφές ότι τα «νιάτα» είναι παρόντα φέτος. Ιδιαίτερα ο Δανός εντυπωσίασε με τον τρόπο που διαχειρίστηκε τον αγώνα του, ψύχραιμα υπό τις οδηγίες των μηχανικών της McLaren, κάνοντας τους απανταχού φίλαθλους να βλέπουν στο πρόσωπο του έναν νέο… Hakkinen! Υπερβολή; Όχι, αν σκεφτεί κανείς ότι σε πολλά μοιάζει με τον Mika. Αν όχι οδηγικά, σίγουρα και οι δύο είναι χαμηλών τόνων, μετρημένοι στα λόγια τους, ψυχροί πίσω από το τιμόνι. Τώρα που το σκέφτομαι, η McLaren έχει μία προτίμηση στους Σκανδιναβούς, ε;
Όσο για τον Valtteri Bottas, ο Φιλανδός παρουσιάστηκε αρκετά βελτιωμένος, συνειδητοποιημένος, έτοιμος να παλέψει για την άνοδο του, χωρίς όμως να λείπουν και τα λάθη νεότητος: στην προσπάθειά του να φτάσει και να περάσει τον Fernando Alonso χτύπησε ελαφρώς στις μπαριέρες της εξόδου της στροφής 9 με τον ίδιο να αναγκάζεται να περάσει από τα pits για να αλλάξει το…εξαφανισμένο πίσω δεξί ελαστικό του. Ο ίδιος δεν το συγχωρεί στον εαυτό του αυτό το σφάλμα, 
ωστόσο ο ρυθμός που είχε πριν και κυρίως μετά το συμβάν αυτό ήταν τέτοιος που αποδεικνύει πως θα μπορούσε κάλλιστα να πλαισιώνει τον Magnussen ή τον Ricciardo στο βάθρο, ή έστω να βρίσκεται στην 4η θέση. Όχι και άσχημα για μία Williams και έναν Bottas που το 2013 βρίσκονταν σε δυσμενέστατη κατάσταση.
Ένα ακόμη μεγάλο κεφάλαιο στον προχθεσινό αγώνα στη Μελβούρνη ήταν η απόδοση και η γενικότερη παρουσία της Red Bull καθ’όλη τη διάρκεια του τριημέρου. Όσοι παρακολούθησαν έστω και επιφανειακά τα τεκταινόμενα στις 12 ημέρες δοκιμών του χειμώνα σε Jerez και Sakhir θα κατάλαβαν πως η RB10 αντιμετώπιζε θέματα σχεδόν σε κάθε ζωτικής σημασίας τομέα. Η συνεχής υπερθέρμανση της μονάδος ισχύος της Renault την κράτησε στα pit για πολλές ώρες, χάνοντας κατ’αυτόν τον τρόπο υπερπολύτιμα χιλιόμετρα δοκιμών και συλλογής δεδομένων. Μην ξεχνάμε πως οι ομάδες φέτος ξεκινούν σχεδόν από το 0, και αν κάποια/-ες χάσουν αρκετές ώρες προσπαθώντας να λύσουν βασικά προβλήματα στα μονοθέσιά τους, χάνουν και την ευκαιρία να μάθουν καλύτερα τον τρόπο συμπεριφοράς τους στην πίστα. Η πίστα λέει πάντα την αλήθεια, οι αναλύσεις επί αναλύσεων μοιάζουν μάταιες χωρίς να συμπληρωθούν γύροι και να δει ο καθένας την πραγματική του δύναμη. Έτσι, η RBR φαινόταν πως θα έλθει «επί τάς» στην Αυστραλία, πράγμα όμως που δεν έγινε στο βαθμό που το περιμέναμε. Αντίθετα, φάνηκε δυνατή από θέμα αεροδυναμικής και σχεδιασμού, με τη μονάδα ισχύος της Γαλλικής εταιρίας να μην εμφανίζει προβλήματα ούτε στον Vettel ούτε στον Ricciardo. Παρόλο το βάθρο του
Αυστραλού, η RB10 είχε προβλήματα με τον Vettel να εγκαταλείπει αμέσως μετά την έναρξη του αγώνα. Και με την παράνομη ενέργεια της RBR να καταναλώνει πάνω από 100kg καυσίμου ανά ώρα, δεν ξέρω κατά πόσο είναι η πραγματική δύναμη της RB10 αυτή που είδαμε να φέρνει τον Daniel δεύτερο.
Κάποια πράγματα, όμως, όσο και αν θες να τα αλλάξεις δεν αλλάζουν ποτέ. Ακόμα ένα απογοητευτικό ξεκίνημα από την Ferrari ήταν αυτό του 2014. Πάλι ήρθαν να μας διαψεύσουν οι δοκιμές, καθώς σε αυτές η F14-T έμοιαζε ένα ολοκληρωμένο και έτοιμο μονοθέσιο, όχι στο επίπεδο της W05 αλλά σίγουρα 2ο σε επίπεδο δυναμικότητας. Μάλλον λαθεύουν όσα συμπεράναμε προ μερικών εβδομάδων μετά περισσίας ευκολίας οι περισσότεροι πως η Ferrari είναι σε θέση να κοντράρει την φανερώς ισχυρότερη Mercedes. Αμ δε! Όχι μόνο φάνηκε ολοκάθαρα πως η F14-T υστερεί στον έναν γρήγορο γύρο και δεν μπορει να φτάσει σε αυτόν τον τομέα τις Mercedes, Williams, RBR, αλλά στον αγώνα της Κυριακής έδειξε και το πόσο πίσω βρίσκεται στο race pace, δηλαδή στο ρυθμό αγώνα της. Εδώ έρχεται να παίξει το ρόλο του και το πρόβλημα της ομάδας στο ERS της μονάδας ισχύος της, χωρίς όμως να ευθύνεται σε τόσο μεγάλο βαθμό αυτό για την άσχημη εικόνα της Scuderia, καθώς ο ίδιος ο Alonso δήλωσε πως αυτό θέμα λύθηκε εν πολλοίς στους πρώτους 10 γύρους. Τους υπόλοιπους 47 όμως ο ίδιος ήταν ανήμπορος να πιέσει για την 4η θέση, πόσο μάλλον για το βάθρο. Από την άλλη, ο Kimi Raikkonen στην επιστροφή του στην ομάδα με την οποία στέφθηκε πρωταθλητής το 2007 δε σηματοδοτήθηκε και με τον καλύτερο τρόπο, καθώς είχε μεγάλη δυσκολία στο φρενάρισμα και στις εξόδους των στροφών. Ο Φιλανδός έκανε λόγο για υπερστροφικότητα (χαρακτηριστικό που ο Alonso επιθυμεί να έχει το μονοθέσιό του) και αστάθεια του μονοθέσιου εν γένει. Σίγουρα αποτελεί θέμα setup και δεν αμφιβάλλω πως θα το βρει αγώνα με τον αγώνα.
Βέβαια, υπήρξαν και πράγματα που παρέμειναν σταθερά ή/και πέρασαν κάπως απαρατήρητα από το μάτι του φιλάθλου. Κατ’αρχάς, δεν θεωρώ πως αποτελεί έκπληξη το που βρίσκεται η Lotus τη δεδομένη στιγμή. Μία ομάδα που ήταν μπροστά στο φάσμα της χρεοκοπίας προ μηνών και έχασε τον βασικό οδηγό της, τους αρχισχεδιαστές, τους αρχιμηχανικούς και τον team principal της, συν το γεγονός ότι έχασε τις δοκιμές στη Jerez, δεν θα μπορούσε παρά να βρίσκεται τόσο πίσω. Λυπηρό και άδικο μεν, λογικό και επόμενο δε.
Στις θέσεις που τις αφήσαμε κυμάνθηκαν οι Force India, Toro Rosso, Caterham, Marussia, με τη διαφορά ότι η Toro Rosso έδειξε να μπορεί να ξεχωρίσει από τις υπόλοιπες, με τον Kvyat να κάνει εκπληκτικό ντεμπούτο μόλις στα 20 του, τα οποία κλείνει τον Απρίλη. Όχι και άσχημα για την μικρή αδερφή της Red Bull, αν αναλογιστούμε τα κωλύματα που είχε με τον κινητήρα της Renault.
Τέλος, το φλέγον ζήτημα είναι ο ήχος των νέων κινητήριων μονάδων. Είναι αλήθεια πως η εκωφαντική, ψιλή χροιά των V8 2.4 λίτρων δεν μπορεί να συγκριθεί με τον πιο βαθύ και μπάσο ήχο των V6 turbo 1.6 λίτρων. Ωστόσο, ας το δούμε από μία άλλη σκοπιά. Όλες οι μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες στρέφονται εδώ και μία δεκαετιά στην υβριδική τεχνολογία, με διπλό στόχο: αρχικά την μείωση των ρύπων και δεύτερον την μέγιστη δυνατή απόδοση με την μικρότερη δυνατή κατανάλωση ενέργεια (είτε αυτή είναι υγρά καύσιμα είτε είναι ηλεκτρική ενέργεια). Η Formula 1 με τη σειρά της είναι το μηχανοκίνητο εκείνο σπορ που με τις τεχνολογίες που εισάγει κατά καιρούς σε κάθε δυνατό τομέα (ασφάλεια, αεροδυναμική, κινητήρες) εξελίσσει παράλληλα και την διεθνή αυτοκινητοβιομηχανία, καθώς πολλές καινοτομίες παιρνούν σιγά-σιγά στην παραγωγή των απλών, συμβατικών, επιβατικών αυτοκινήτων. Επομένως, ας δούμε την αλλαγή των κινητήρων με τη συνεπακόλουθη αλλαγή του ήχου (που δεν αντιλέγω πως δεν είναι αισθητή) από την οπτική γωνία του όφελους της τεχνολογικής προόδου. Μάλιστα, είναι σκόπιμο να μην ξεχνάμε πως πλέον μπαίνει και το στοιχείο του απρόοπτου στην F1 μετά από πολλά χρόνια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι 6 από τους 8 εγκαταλείψαντες στον αγώνα της Αυστραλίας είχαν πρόβλημα στο κινητήριο σύνολο. Πλέον, μεγάλο ρόλο παίζει και πάλι ο οδηγός, η διαχείρηση των καυσίμων, η προσεκτική αλλά και στο όριο οδήγηση και ο σωστός χερισμός του μονοθέσιου λόγω τις παρουσίας του turbo και της τεράστιας ροπής που αυτό παράγει.
Ανανεώνουμε το ραντεβού μας για το GP της Μαλαισίας στη Sepang στις 30 Μαρτίου.
Over and out.
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
