Η φετινή χρονιά είναι γεμάτη εκπλήξεις. Είναι μια χρονιά η οποία είχε αναδείξει ως και το Grand Prix της Μαλαισίας οκτώ διαφορετικούς νικητές. Ανάμεσά τους φιγουράριζαν μεγάλα ονόματα, Παγκόσμιοι Πρωταθλητές, φερέλπιδες νέοι… Πουθενά όμως δεν ήταν γραμμένο στη λίστα των νικητών το όνομα του Andrea Dovizioso. Βέβαια, στη βροχερή Sepang, ο Ιταλός φρόντισε με την εμφάνισή του να επεκτείνει κι άλλο τη λίστα των φετινών νικητών.
Τα πράγματα για τον Dovizioso είναι ξεκάθαρα. Είναι ένας αναβάτης γρήγορος, σταθερός και πολύ εργατικός, όταν έρχεται η ώρα να εξελίξει η ομάδα στην οποία βρίσκεται τη μοτοσυκλέτα της. Είναι όμως και εξαιρετικά άτυχος. Ο αναβάτης απ’ την Forlimpopoli της Ιταλίας, θα λέγαμε πως σε καμία περίπτωση δεν έχει πάρει ως σήμερα στην καριέρα του, αυτά που του αναλογούν. Και σίγουρα, αυτή η 2η νίκη της καριέρας του που σημείωσε την Κυριακή στο GP της Sepang (μετά από επτά ολόκληρα χρόνια), δεν αντικατοπτρίζει τις πραγματικές δυνατότητες του «Desmodovi».
Ο χθεσινός αγώνας έμοιαζε να του ανήκει ήδη απ’ το Σάββατο. Εκεί, ο Ιταλός ήταν ένα σκαλί πάνω απ’ τους υπόλοιπους και καθάρισε την υπόθεση pole position απ’ τον πρώτο γύρο που «έγραψε» στο βρεγμένο οδόστρωμα της πίστας. Την Κυριακή ξεκίνησε κάπως συγκρατημένα και περίμενε. Βρέθηκε σε ένα γκρουπ αναβατών με τους κορυφαίους αναβάτες του κόσμου και χωρίς να κάνει άσκοπες επιθέσεις, παρέμενε μονίμως κοντά στην κορυφή. Όταν οι υπόλοιποι άρχιζαν να διαλύουν το γκρουπ έχοντας είτε πτώσεις (Crutchlow, Iannone, Marquez) είτε λόγω έλλειψης ρυθμού (Lorenzo), ο Dovisioso βρέθηκε να έχει προς αντιμετώπιση στο διάβα του για τη νίκη μόνο τον Valentino Rossi.
Ο συμπατριώτης του και αναβάτης της Yamaha όμως δεν ήταν σε θέση να τον αντιμετωπίσει. Ο Dovi ήταν πολύ γρήγορος, αλάνθαστος και απέπνεε μια τεράστια σιγουριά με την οδήγησή του. Δεν γλιστρούσε, ήξερε που πατούσε και πότε έπρεπε να πιέσει. Όταν πέρασε στην κορυφή εκμεταλλευόμενος το λάθος του Rossi στη Στροφή 1 του 15ου γύρου, ο αναβάτης της Ducati χρειάστηκε μόλις 2 γύρους για να «τελειώσει» τον αγώνα. Με έναν ταχύτερο γύρο και με τον επόμενο, ελάχιστα πιο αργό, έχτισε μια διαφορά άνω των 2 δευτερολέπτων. Μετά απ’ αυτό και με το Rossi να μην έχει απάντηση, ο Ιταλός έκανε έναν υγιή περίπατο ως τον τερματισμό.
Η νίκη αυτή ήταν τεράστιας σημασίας για τον 31χρονο, κυρίως στον ψυχολογικό τομέα. Ο Dovizioso, εκτός ότι είχε να κερδίσει απ’ το 2009, βρίσκεται σε μια μοτοσυκλέτα για την οποία οι βλέψεις ήταν εξαιρετικά υψηλές πριν την έναρξη της χρονιάς. Τα πράγματα όμως δεν πήγαν όπως τα υπολόγιζαν οι άνθρωποι του Borgo Panigale και οι κόκκινες μοτοσυκλέτες δεν βρέθηκαν εκεί που τους άξιζε. Παρόλα αυτά, ακόμη και όταν ήρθε η ώρα των Ducati στην Αυστρία τον Αύγουστο, ο Dovizioso έμεινε στη σκιά του teammate του Andrea Iannone, ο οποίος μάλιστα αποχωρεί στο τέλος της χρονιάς λόγω του εξαιρετικά σταθερού Dovizioso. Αυτή η νίκη λοιπόν, ήταν και θέμα γοήτρου.
Ο Valentino Rossi πάλεψε και πάλι, έφτασε ως την πηγή, νερό όμως δεν ήπιε. Ακόμη ένα Grand Prix για τον Ιταλό δίχως νίκη. Ωστόσο, πρέπει να σημειώσουμε ότι ο Rossi είναι η μοναδική M1 εκεί μπροστά, για ακόμη έναν αγώνα. Ο 37χρονος είχε τις στιγμές του την Κυριακή, έδωσε τη μάχη του και την έχασε. Κάτι μου λέει ότι ο Vale ήθελε αυτή τη νίκη τόσο για τον ίδιο, όσο και για τον αδικοχαμένο φίλο του, Marco Simoncelli. Τουλάχιστον αυτό αντιλήφθηκα, όταν τον είδα μετά το πέσιμο της καρώ σημαίας να περνά μπροστά απ’ το σημείο όπου έχασε τη ζωή του πέντε χρόνια πριν ο «Sic» και σήκωσε τη μοτοσυκλέτα του στη μία ρόδα κουνώντας παράλληλα το κεφάλι του.
Στα πρώτα στάδια του αγώνα ο Rossi ίσως έπρεπε να κάνει την κίνησή του για να ξεφύγει, μιας και γνώριζε πολύ καλά ότι ο Iannone που τον ακολουθούσε ήταν αρκετά επιθετικός, αλλά είχε και μια Ducati στα χέρια του, που κατάπινε κυριολεκτικά τις δύο μεγάλες ευθείες της Sepang. Ο «Vale» προσπαθούσε να κάνει τη διαφορά στις στροφές, στην ευθεία όμως «μιλούσε» το γκάζι και η Μ1 έμοιαζε αδύναμη μπροστά στην Desmosedici.
Ωστόσο, μένοντας στο γκρουπ με τους υπόλοιπους, ο Rossi μπήκε αναπόφευκτα σε μάχες και με την πίστα να στεγνώνει σταδιακά, έδειχνε να χάνει και την υπεροχή του. Το λάθος στην Στροφή 1 του 15ου γύρου πάντως δεν ήταν αυτό που του κόστισε τη νίκη – θα έχανε έτσι και αλλιώς γιατί πίεζε πάρα πολύ ήδη. Ο Ιταλός όμως, κατάφερε και «τελείωσε» με αυτόν τον αγώνα τη μάχη της 2ης θέσης στο πρωτάθλημα, νικώντας τον teammate του σε ακόμη ένα φετινό Grand Prix, στην τελευταία χρονιά συνύπαρξής τους στα box της Yamaha. Σίγουρα όμως θα το απολάμβανε περισσότερο, αν αυτή η μάχη δινόταν για την 1η θέση της βαθμολογίας.
Ο Jorge Lorenzo έκανε έναν «αθόρυβο» αγώνα, τερματίζοντας 3ος, εκμεταλλευόμενος στο έπακρο τις πτώσεις των αναβατών μπροστά του. Ένα αποτέλεσμα στο βρεγμένο, το οποίο μέχρι πριν κάποιους αγώνες φάνταζε πολύ μακρινό για τον Ισπανό. Σταθερός αλλά όχι τόσο γρήγορος όσο ο teammate του, έδειξε να έχει όλο το τριήμερο περισσότερη εμπιστοσύνη στα βρόχινα ελαστικά της Michelin. Οι δηλώσεις του πάντως μετά το τέλος του αγώνα ότι είναι χαρούμενος με την 3η θέση στο βαθμολογικό πίνακα, προερχόμενος μάλιστα απ’ τον περσινό Παγκόσμιο Τίτλο, προσωπικά μου φάνηκαν τουλάχιστον υποτιμητικές, κυρίως για τον ίδιο.
Φυσικά, δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στην εξαιρετική επίδοση των Avintia Ducati που τερμάτισαν σε σχηματισμό, στις θέσεις 4 και 5. Ο Loris Baz έχει δείξει και σε προηγούμενα GP ότι αν οι συνθήκες είναι περίεργες, βγαίνει μπροστά και κυνηγάει το καλό αποτέλεσμα, μιας και ως «δορυφορικός» αναβάτης δεν έχει και πολλές ευκαιρίες για να το κάνει. O Hector Barbera όμως; Είχε δύο ευκαιρίες με την εργοστασιακή Desmosedici GP του Iannone σε Motegi και Phillip Island και έπεσε και τις δύο. Επιστρέφει στην Avintia και ακόμη και με αυτές τις συνθήκες, τερματίζει 4ος. Ε, τι να πει κανείς.
Πιο πίσω, ο Maverick Vinales έδειξε και πάλι ότι θέλει δουλειά στο βρεγμένο, αδυνατώντας να πλασσαρισθεί φέτος σε βρόχινο αγώνα μέσα στην πρώτη πεντάδα. Πάντως και για να μην τον αδικούμε, ο νεαρός Ισπανός δείχνει να βελτιώνεται, πετυχαίνοντας το καλύτερο του αποτέλεσμα στη βροχή (6ος). Έβδομος, σε ακόμη μια σπουδαία φετινή εμφάνιση, τερμάτισε ο Alvaro Bautista με την Aprilia RS-GP. Ο Ισπανός, βρίσκεται τώρα στη 13η θέση της κατάταξης, έχοντας ως εφικτό στόχο τη 12η θέση του Eugene Laverty που βρίσκεται μόλις ένα βαθμό μπροστά του, με τον Ιρλανδό να τερματίζει τον Κυριακάτικο αγώνα στην ίδια θέση που έχει και στο βαθμολογικό πίνακα.
Όσο για τους «πεσόντες» Marc Marquez, Andrea Iannone και Cal Crutchlow, o αγώνας τους πήγε στα σκουπίδια, με τους δύο τελευταίους να εγκαταλείπουν τις προσπάθειές τους αμέσως μετά την πτώση τους. Ο Marquez ειδικά δεν φαινόταν να το «κυνηγάει» ιδιαίτερα πριν την πτώση του, αναφέροντας χαρακτηριστικά μετά τον αγώνα ότι τα έκανε όλα ίδια όπως και τις υπόλοιπες φορές. Πάντως, σημασία για τον φετινό πρωταθλητή έχει ότι έπεσε για 2η συνεχή φορά, παραχωρώντας παράλληλα την πρωτοπορία στην κατάταξη των ομάδων στη Movistar Yamaha. Στους κατασκευαστές τίποτα δεν έχει κριθεί ακόμη, με τη διαφορά μεταξύ της Honda και της Yamaha να είναι 21 βαθμοί.
Από την άλλη, ο Andrea Iannone ήταν αρκετά επιθετικός όσο ήταν στη σέλα της Ducati του, με την πτώση του να μην επιβαρύνει ευτυχώς τον τραυματισμένο του σπόνδυλο. Πάντως ο Ιταλός, αν και πήγαινε αρκετά ψηλά δεδομένης της κατάστασής του, δεν έκανε τελικά ονειρεμένο comeback μετά από αποχή τεσσάρων αγώνων. Τέλος ο Crutchlow, πηγαίνοντας αρκετά γρήγορα αλλά χωρίς να φαίνεται ιδιαίτερα σίγουρος, έχασε τον έλεγχο της μοτοσυκλέτας του και μαζί κάμποση απ’ την αυτοπεποίθηση που πήρε λόγω των πρόσφατων, πολύ καλών αποτελεσμάτων του. Σίγουρα ήταν μια έκβαση που ο Βρετανός φαινόταν να μην πιστεύει ότι του συνέβη.
Μετά από τρία διαδοχικά Grand Prix, κατευθυνόμαστε στη Βαλένθια για τον αγώνα που θα λάβει χώρα σε δύο εβδομάδες και θα κλείσει τη φετινή, συναρπαστική χρονιά. Έχοντας δει ήδη εννέα νικητές σε δεκαεπτά αγώνες, η όποια πρόβλεψη για το Ισπανικό GP φαντάζει περιττή…
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
