To συμβόλαιο του Fernando Alonso με την McLaren λήγει το 2017. Τότε ο Ισπανός θα είναι 36 ετών και θα έχει μπροστά του ένα τελευταίο συμβόλαιο στην καριέρα του στην F1.
Τα χρόνια που όλοι στην Formula 1 λέγαμε ότι «ο Fernando Alonso είναι ο κορυφαίος πιλότος στo grid» έχουν περάσει για τα καλά πλέον. Ο Ισπανός δεν έχει καταφέρει να βρεθεί στη διεκδίκηση του τίτλου από το 2012 και, εδώ και δύο χρόνια, βρίσκεται στην μέση του grid, παλεύοντας (στην καλύτερη) με τις Force India και (στην χειρότερη) με τις Sauber. Θέση σε άλλη μεγάλη ομάδα δύσκολα θα βρει, καθώς η Mercedes αναμένεται να επιβεβαιώσει τους Hamilton-Rosberg, στην Red Bull το έχουν κάνει με τους Ricciardo-Verstappen και στην Ferrari, απλά δεν υπάρχει καμία περίπτωση.
Ο Alonso λοιπόν, κατά πάσα πιθανότητα, θα παραμείνει στην McLaren και μετά το 2017, μπαίνοντας πια στα τελευταία χρόνια της καριέρας του και περιμένει την επιστροφή της ομάδας στις εποχές της ένδοξης συνεργασίας της με την Honda. Οι κανονισμοί άλλωστε αλλάζουν του χρόνου, οπότε μία πιθανή αναδιαμόρφωση του grid είναι προ των πυλών. Η F1 θα αλλάξει και πάλι και αυτή είναι η μεγαλύτερη ευκαιρία του Alonso να φτάσει σε έναν παγκόσμιο τίτλο.
Ρωτώντας τους φίλους της McLaren, μαζί με την προσωπική γνώμη που θα θέλει πάντα το καλό της ομάδας του Woking, νιώθεις αυτή την αισιοδοξία για το 2017. Υπάρχει, όμως, κάπου εκεί και ένα πιο κυνικό συναίσθημα, αυτό που λέει ότι ο Alonso τότε θα είναι 36 ετών, το μέλλον του θα είναι μικρό και η διατήρηση της ομάδας σε υψηλό επίπεδο θα κληθεί να επιτευχθεί από οδηγούς-στοιχήματα όπως ο Vandoorne ή άλλους που δεν έχουν αποδείξει ότι μπορούν να κερδίσουν, όπως ο Bottas.
Η επιστροφή της McLaren στις επιτυχίες δεν είναι απόλυτα συνυφασμένη με την ύπαρξη του Alonso. Όμως αυτή απαιτεί την ύπαρξη ενός οδηγού που είναι στους κορυφαίους αυτή τη στιγμή στο σπορ. Σε αυτούς μπορούμε να βάλουμε σίγουρα τους Hamilton-Vettel, είναι όμως εκεί ο Alonso; Ή μήπως έχει περάσει στην κατηγορία των οδηγών που έχουν υπάρξει κορυφαίοι και το θυμίζουν σε μερικούς αγώνες, αλλά δεν είναι πια σε αυτό το επίπεδο (βλ. Raikkonen-Button).
Από τους οδηγούς της δεύτερης κατηγορίας, δεν υπάρχουν πολλοί που μπορούν να κάνουν το βήμα στο κορυφαίο επίπεδο. Ο Nico Rosberg (αν πάρει τον τίτλο φέτος), ο Daniel Ricciardo και o Max Verstappen. Ίσως κι ο Valtteri Bottas. Και αυτοί είναι. Ποιος όμως έχει την θέληση να φύγει από την ομάδα του και να πάει στην McLaren; Για την βρετανική ομάδα το στοίχημα του 2017 θα είναι τεράστιο. Μια ενδεχόμενη επιτυχία θα ανοίξει τους δρόμους για την επιστροφή της McLaren στην κορυφογραμμή, θα προσελκύσει και πάλι οδηγούς που θέλουν να τρέξουν για αυτή (βλ. Hamilton) και θα αναζωογονήσει και την ίδια την F1.
Αν όμως η McLaren αποτύχει, το κόστος θα είναι δραματικό. Η παρουσία της Honda στην F1, που δεν ξεκίνησε με τον καλύτερο τρόπο την επιστροφή της ούτως ή άλλως, θα είναι αβέβαιη, με τους Ιάπωνες να μην έχουν δείξει ακόμη πόσο πολύ θέλουν την επιστροφή στις θρυλικές εποχές των 80’s-90’s. Θα πουν πολλοί «ναι αλλά στην McLaren έχουν αυτή την ευκαιρία και δεν θα τη χάσουν». Ας δούμε όμως τι έκαναν στις τελευταίες ριζικές αλλαγές στο σπορ.
Το 1998 η McLaren πέτυχε και πήρε, έστω και με δυσκολία το νταμπλ στα πρωταθλήματα (το 1998 παραμένει η τελευταία χρονιά που πήρε το πρωτάθλημα κατασκευαστών). Το 2001 έχασε αρκετό έδαφος στη μεταφορά στους V10, όπως και το 2006 με τη μεταφορά στους V8. Το 2009 ήταν καταστροφικό και το 2014 βρήκε την ομάδα του Woking σε μεταβατική περίοδο, καθώς το συμβόλαιο με την Mercedes τελείωνε και o ερχομός της Honda περιόριζε τις όποιες συζητήσεις για το μέλλον της.
Η McLaren έχει πάρει μόλις έναν τίτλο από το 2001 και μετά (2008) και έχει υπάρξει διεκδικήτρια του τίτλου στον τελευταίο αγώνα μόλις 3 φορές (2003, 2007, 2010). Έχει στις πλάτες της, στο ίδιο χρονικό διάστημα, τρία πολύ άσχημα γεγονότα (το spygate του 2007, το liegate του 2009 και τα «παρατράγουδα» μετά το ατύχημα του Alonso στη Βαρκελώνη πέρσι) και μέχρι στιγμής βρίσκεται πίσω από τις Toro Rosso και Force India, όσον αφορά την απόδοση του μονοθέσιου της, αλλά κυριότερα στη βαθμολογία των κατασκευαστών.
Παρόμοια είναι και η τύχη του Alonso, όμως. Ο Ισπανός από τους τίτλους του και μετά έχει βρεθεί τρεις χρονιές στη δεύτερη θέση, άλλη μια στην τρίτη και ο μέσος όρος κατάταξης του σε αυτές τις χρονιές είναι η πέμπτη θέση. Έχει να κερδίσει αγώνα από το 2013 κι έχει χάσει και τους 3 «τελικούς» που έχει δώσει.
Μπορείς όμως να κερδίσεις έναν τίτλο με τον Alonso στην ομάδα σου; Είναι ο Alonso στην κατηγορία των κορυφαίων αυτή τη στιγμή στο grid; Φυσικά και ναι.
Έχουμε δει πρωταθλήματα να κερδίζονται από ομάδες-πυροτεχνήματα όπως η Brawn και από οδηγούς όπως ο Jacques Villeneuve. Το 2008 ο Felipe Massa βρέθηκε μερικά δευτερόλεπτα μακριά από την κατάκτηση του τίτλου. Διάολε, ο Alonso πήρε τίτλο νικώντας τον συνδυασμό Schumacher-Ferrari στην τελευταία χρονιά τους, παίρνοντας 3 βάθρα και μια νίκη στους τελευταίους 5 αγώνες. Μοιάζει λίγο; Ήταν η μόνη φορά που κάποιος κατόρθωσε να το κάνει αυτό απέναντι στον Schumi, τον πιο πετυχημένο οδηγό όλων των εποχών.
Ο Alonso έχει χάσει 2 τίτλους από τον Vettel, o οποίος ήδη μπορεί να θεωρείται ότι ανήκει στους 10 κορυφαίους όλων των εποχών. Υπάρχει αντίρρηση σε αυτό; Έχει πάρει 4 πρωταθλήματα, είναι ο καλύτερος Γερμανός οδηγός της F1 (που δεν λέγεται Michael Schumacher) έχει κερδίσει 42 αγώνες, έχει ανέβει σε 85 βάθρα με 45 pole position και 25 ταχύτερους γύρους. Έχει φέρει ξανά την ελπίδα στη Ferrari ότι μπορούν να περάσουν τα (νέα) πέτρινα χρόνια και να ξαναπάρουν τον τίτλο.
Παρόλα αυτά, οι καλές χρονιές του Vettel έχουν πολλές ομοιότητες με τις καλές χρονιές του Alonso. To 2012, την χρονιά που ο Γερμανός πήρε τον τρίτο του τίτλο, κατέκτησε 5 νίκες, ενώ ο Alonso μόλις 3. Ωστόσο, ο Ισπανός ανέβηκε 10 φορές στο βάθρο, αριθμός ρεκόρ για κάποιον που δεν πήρε πρωτάθλημα.
Σε τελική ανάλυση, διεκδίκησε πρωτάθλημα με την Ferrari του 2010 και του 2012, μια ομάδα με λειψή οργάνωση, συνεχείς αποτυχημένες στρατηγικές, κακά pitstop και είχε στο πλάι του έναν κάκιστο Felipe Massa. Αντίθετα ο Vettel κατέκτησε τον τίτλο έχοντας μαζί του ένα από τα κορυφαία μονοθέσια όλων των εποχών, με μια από τις πιο πλήρεις ομάδες όλων των εποχών που του παρείχε την σχεδόν τέλεια διαχείριση του Christian Horner, την απαράμιλλη σχεδιαστική και βοήθεια του Adrian Newey (ο τίτλος του 2012 είναι του Vettel, σχεδόν όσο και του μάγου αεροδυναμιστή[sic]) και, ναι, την παρουσία του Mark Webber που στερούσε συνεχώς βαθμούς από τους αντιπάλους του.
Ακόμη κι έτσι, όμως, το 2012 ήταν η καλύτερη χρονιά που είχε ο Alonso στην καριέρα του στην Formula 1, καλύτερη ακόμη κι από τις χρονιές των δύο τίτλων του. Ο Alonso είναι στο ίδιο επίπεδο με τον Vettel, αν έχει τις κατάλληλες συνθήκες στην ομάδα, όπως τις είχε τα δύο επικά χρόνια στην Renault, με τα οποία πήρε τους τίτλους του. Γενικώς η καριέρα του Ισπανού πήγε θεωρητικά πολύ ανάποδα σε σχέση με πολλών άλλων οδηγών. Οι τίτλοι του ξεκίνησαν νωρίς, στη συνέχεια έκανε λάθος επιλογές και στο τέλος έχασε ευκαιρίες για να ξαναπάρει το πρωτάθλημα.
Μπαίνοντας στο 2017, ο Alonso έχει τρεις επιλογές και πρέπει, έστω και για πρώτη φορά στην καριέρα του να επιλέξει τη σωστή.
- Να μείνει στη McLaren και να περιμένει αυτή να πετύχει, δίνοντας στον Alonso την απόλυτη ευκαιρία να εξιλεωθεί τόσο ο ίδιος, όσο και η McLaren. Ή, σε περίπτωση αποτυχίας, να τελειώσει ακόμη πιο άδοξα μια καριέρα που έπρεπε να ήταν πολύ πιο λαμπρή,
- Να εκμεταλλευτεί κάποια διαφωνία ή την ήττα του Rosberg στη Mercedes και να προσπαθήσει να μεταπηδήσει εκεί, ευρισκόμενος στην καλύτερη ομάδα των τελευταίων ετών και να πάρει έναν ακόμα τίτλο, εκτός κι αν αυτή χάσει από τους νέους κανονισμούς που μπαίνουν σε ισχύ το 2017 και ο Alonso να κάνει ακόμη μια λάθος επιλογή στην καριέρα του,
- Να αποφασίσει πως η κατάκτηση ενός ακόμη τίτλου στη Formula 1 είναι πλέον παρελθόν και να επικεντρωθεί σε αγώνες άλλων κατηγοριών με μεγαλύτερο κίνητρο, τις 24 ώρες του Le Mans, που έχει δηλώσει ότι είναι ένα από τα όνειρά του.
Προφανής απάντηση δεν υπάρχει για έναν από τους πιο πλήρεις οδηγούς της Formula 1, που πέρασε τα καλύτερα του χρόνια σε λάθος ομάδες, ή μάλλον βρέθηκε σε ομάδες τη λάθος στιγμή. Ας τις δούμε αναλυτικότερα:
- Το 2007 βρέθηκε στη McLaren, η οποία έβγαζε στην επιφάνεια έναν ακόμη κορυφαίο οδηγό της σύγχρονης εποχής, τον Lewis Hamilton, ενώ εκείνος πίστευε ότι θα ήταν το απόλυτο no.1. Τελικά, στην πιο περίεργη χρονιά της F1, έμεινε δεύτερος στην κατάταξη και τελευταίος στις εντυπώσεις
- To 2008-09 έκατσε στη Renault, μένοντας μακριά από τη Red Bull, περιμένοντας τη λήξη του συμβολαίου του Raikkonen, πιστεύοντας ότι εκεί θα είναι το απόλυτο no.1
- Έκατσε 4 χρόνια στην Ferrari, όπου ενώ ήταν το απόλυτο no.1, πέτυχε την Ferrari σε διοικητική κι αγωνιστική ένδεια, χάνοντας τα πιο παραγωγικά και αποτελεσματικά χρόνια της καριέρας του
- Πήγε στην McLaren, κλείνοντας τον κύκλο των αποτυχημένων κινήσεων, βρισκόμενος σε μια ομάδα που δεν είναι το απόλυτο νο.1, ενώ αυτή βρίσκεται στη χειρότερη περίοδο της στην F1.
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
