Έχοντας ήδη καταξιωθεί σαν κατασκευαστής μοτοσικλετών, η Honda αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη της και στους τέσσερις τροχούς κάνοντας την αρχή στο πρώτο μισό της δεκαετίας του 1960 και ποιος καλύτερος τρόπος για να δοκιμάσει τις ικανότητες της η ιαπωνική εταιρεία από την συμμετοχή της σε έναν θεσμό όπως η Formula 1. Οι κανονισμοί τότε είχαν όριο κυβικών του κινητήρα τα 1.500cc, κι αυτό σήμαινε ότι οι μηχανικοί της Honda θα μπορούσαν να κατασκευάσουν ένα κινητήρα με σχετική ευκολία, αφού ήταν πολύ κοντά με εκείνους τους κινητήρες που είχε κατασκευάσει η εταιρία μερικά χρόνια νωρίτερα!
Λαμβάνοντας υπόψη τις ρίζες της Honda, δεν ήταν έκπληξη το γεγονός ότι ο κινητήρας θα ήταν ιδιαίτερος. Πολύ πιθανόν ο πιο προηγμένος κινητήρας που είχε εξελιχθεί για τα τότε δεδομένα της Formula 1, ο νέος V12 κινητήρας των 1,5 λίτρων, ήταν εξοπλισμένος με εκκεντροφόρους και τέσσερις βαλβίδες ανά κύλινδρο.
Κατά τη διάρκεια των πρώτων δοκιμών στο δυναμόμετρο πάγκου κατά τη διάρκεια του χειμώνα του 1962/1963, το όριο περιστροφής του έφτασε πάνω από τις 13.000 rpm/s, χωρίς βέβαια να λείψουν τα απρόοπτα. Μεταγενέστερες εργασίες εξέλιξης περιελάμβαναν την αντικατάσταση των καρμπιρατέρ της Keihin με το σύστημα ψεκασμού καυσίμου της Honda. Μέχρι το 1965 ο κινητήρας απέδιδε περίπου 230 ίππους σε ένα εξαιρετικό φάσμα 11.000 rpm/s!
Η παρθενική νίκη της Honda ήρθε στο τελευταίο αγώνα με τους κινητήρες των 1,5 λίτρων προτού αλλάξουν οι κανονισμοί. Από το 1966 μπήκαν σε ισχύ οι νέοι κανόνες οι οποίοι επέτρεπαν την αύξηση της χωρητικότητας των κινητήρων στα 3.000cc. Το πρώτο αυτοκίνητο με τον νέο κινητήρα της εταιρίας καθυστέρησε σημαντικά να παρουσιαστεί και όταν αυτό συνέβη αποδείχθηκε ουσιαστικά πως ήταν υπέρβαρο. Κινούμενο από έναν ισχυρό V12 κινητήρα και με την ονομασία RA273, το μονοθέσιο εξελίχθηκε περαιτέρω για την σεζόν του 1967 με κάποια επιτυχία.
Για την σεζόν του 1967, η Honda είχε υπογράψει με τον Παγκόσμιο Πρωταθλητή John Surtees. Ο Surtees δημιούργησαν μαζί με την ομάδα μια δεύτερη βάση στη Βρετανία για να εξελίξουν την RA273 και να συμμετάσχουν στο Ευρωπαϊκό Grand Prix. Ο Surtees αναγνώρισε τις ελλείψεις και τα λάθη που έγιναν κατά τον σχεδιασμό του μονοθεσίου και με την έγκριση της Honda, ζήτησε από τον φίλο του Eric Broadley ο οποίος εργαζόταν για λογαριασμό της Lola να κατασκευάσει ένα νέο πλαίσιο για τον V12 κινητήρα.
Ο Broadley δεν ξεκίνησε από την αρχή αλλά χρησιμοποίησε κάποια στοιχεία από τα σχέδια του μονοθεσίου της Lola, το T90 Indy. Γνωστό ως T130 στους κύκλους του εργοστασίου της Honda, το νέο «Hondola» μονοθεσίο μετονομάστηκε και επίσημα ως RA300. Εκεί που η RA273 είχε πλαίσιο monocoque, στο νέο μονοθέσιο χρησιμοποιήθηκε ένα ξεχωριστό σωληνωτό υποπλαίσιο για να φιλοξενήσει τον κινητήρα και το κιβώτιο ταχυτήτων. Η ανάρτηση ήταν τελείως συμβατική, με την εμπρός να έχει ροδέλες και εσωτερικά ελατήρια και αποσβεστήρες, ενώ πίσω υπήρχαν ψαλίδια με συνδέσμους μαζί με διπλούς βραχίονες.
Ο V12 κινητήρας που χρησιμοποιήθηκε ήταν μια εξέλιξη εκείνου που χρησιμοποιήθηκε το 1966. Ο κινητήρας ήταν κατασκευασμένος από αλουμίνιο, διέθετε διπλούς εκκεντροφόρους με τέσσερις βαλβίδες ανά κύλινδρο. Οι εκπληκτικές εξατμίσεις σχεδιασμού ‘σπαγγέτι’ τοποθετήθηκαν μέσα στον V12 κινητήρα 90° μοιρών. Οι θύρες εισαγωγής βρίσκονταν μεταξύ των εκκεντροφόρων, γεγονός που επέτρεψε επίσης μια πολύ εύκολη και ‘καθαρή’ τοποθέτηση του κινητήρα στο υποπλαίσιο. Η Honda ισχυρίστηκε ότι ο V12 παρήγαγε πάνω από 400 ίππους, πράγμα που ισοβάθμησε περίπου με τον συμπαγή και ελαφρύτερο Cosworth DFV V8 κινητήρα που αγωνίστηκε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1967.
Κατασκευασμένη ειδικά για τον John Surtees, η Honda RA300 έκανε το ντεμπούτο της στο Ιταλικό Grand Prix, στην πίστα της Monza. Η συγκεκριμένη πίστα ταίριαζε απόλυτα με τα χαρακτηριστικά του ισχυρού αλλά και ελαφρώς υπέρβαρου μονοθεσίου της Honda. Ο Surtees κατετάγη ένατος, αλλά στον αγώνα πάλεψε και σιγά σιγά ανέβηκε στην πρώτη θέση, παίρνοντας το προβάδισμα μόλις στον τελευταίο γύρο. Αυτή ήταν η έκτη και τελευταία νίκη του Surtees σε Grand Prix. Δυστυχώς, ο τελευταίος γύρος του Ιταλικού Grand Prix θα ήταν και ο μόνος γύρος που θα προηγούνταν η μοναδική RA300.
Η Honda χρησιμοποίησε την RA300 για ακόμη μια φορά το 1968, για το πρώτο Grand Prix της σεζόν, το οποίο γινόταν στην Νότια Αφρική, στο Kyalami. Ο Surtees κατετάγη στην όγδοη θέση στην τελική αυτή συμμετοχή του μονοθεσίου. Στον επόμενο αγώνα το μονοθέσιο αντικαταστάθηκε από την RA301, που για άλλη μια φορά σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε για την Honda από τη Lola. Στο Γαλλικό Grand Prix το νέο μονοθέσιο τερμάτισε στην δεύτερη θέση με οδηγό τον Surtees αλλά δυστυχώς στο Γαλλικό Grand Prix ο Jo Schlesser έχασε την ζωή του ύστερα από ένα τραγικό ατύχημα που είχε με μία αερόψυκτη RA302 με τον V8 κινητήρα.
Αυτό σηματοδότησε το τέλος του προγράμματος για την ομάδα της Honda στην Formula 1. Θα χρειαστεί να έρθει το 2006 και το Ουγγρικό GP για να κερδίσει και πάλι η Honda ως εργοστασιακή ομάδα.
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
