Εκστασιασμένος ήταν ο Jack Miller μετά το τέλος του Ισπανικού Grand Prix στην πίστα της Χερέθ, το οποίο τον βρήκε να ανεβαίνει στο πρώτο σκαλί του βάθρου μετά από σχεδόν πέντε χρόνια.
To ημερολόγιο έγραφε 26 Ιουνίου, όταν το 2016, ο Jack Miller έπαιρνε την πρώτη νίκη της καριέρας του στο MotoGP, δαμάζοντας τις βρόχινες συνθήκες στο Άσεν. Πέρασαν σχεδόν εξήντα μήνες από τότε για να μπορέσει να επαναλάβει την επιτυχία του ο Αυστραλός, ο οποίος θριάμβευσε στη Χερέθ και πήρε την πρώτη νίκη της Ducati στην πίστα από το 2006, όταν και το είχε πετύχει ο Loris Capirossi.
O Miller ήταν εμφανώς ενθουσιασμένος και συγκινημένος στην συνέντευξη τύπου που ακολούθησε τον αγώνα, αναφέροντας ότι δεν είχε ποτέ ξανά έναν τόσο τέλειο αγώνα. Πιο συγκεκριμένα ανέφερε: «Δεν ξέρω εάν επέστρεψα, αλλά σίγουρα είμαι εδώ επιτέλους.
«Η τελευταία φορά που κέρδισα, ήταν ένα σοκ για όλους. Αυτή τη φορά μου έφυγε ο κώλος για να το καταφέρω. Δεν έχω οδηγήσει ποτέ τόσο ιδανικά, τόσο τέλεια σε όλη μου τη ζωή. Νομίζω δεν έχω κάνει ποτέ 25 συνεχόμενους γύρους χωρίς να κάνω λάθος. Οπότε είναι κάτι το φανταστικό.
«Είναι απίστευτο το πως νιώθω. Από την τελευταία στροφή και μετά τα συναισθήματά μου είναι σαν roller coaster. Άλλες φορές κλαίω και πλαντάζω σαν μωρό κι άλλες είμαι τόσο θυμωμένος που δεν το είχα καταφέρει τόσο καιρό. Δεν ξέρω, είναι αδύνατον να περιγράψω το τι νιώθω.»
Ο Αυστραλός ναβάτης συνέχισε τονίζοντας τα βήματα που έκανε σε όλο το τριήμερο στη Χερέθ, το οποίο χαρακτήρισε ως σπουδαίο, προτού αρχίσει τις ευχαριστίες. Συγκεκριμένα δήλωσε: «Ήταν ένα σπουδαίο Grand Prix, πραγματικά εκπληκτικό. Ήμουν σε θέση να νιώθω όλο και πιο δυνατός σε κάθε αγώνα από την αρχή της χρονιάς.
«Αυτό το πιστώνω στη δουλειά που έκανα στο FP1 και στο FP4 όταν συνέχιζα να γράφω γύρους όντας μόνος μου στην πίστα, γιατί όταν είδα ότι ο Fabio έχανε έδαφος, το μόνο που σκέφτηκα ήταν ότι πρέπει να πάρω τη νίκη. Μετά βέβαια, όταν είδα πόσοι γύροι απέμεναν, ρωτούσα τον εαυτό μου εάν μπορώ να το καταφέρω, καθώς είχαμε ακόμη αρκετό αγώνα μπροστά μας.
«Δεν μπορώ να ευχαριστήσω αρκετά άπαντες στην Ducati για το γεγονός ότι με στήριξαν. Από τον Gigi [Dall’Igna], στον Davide [Tardozzi], στον Paolo [Campiniotti] μέχρι και τον Claudio [Domenicali].
«Ειδικά ο Claudio βρισκόταν στο πλευρό μου από την πρώτη στιγμή, με πίστευε συνεχώς. Δεν μπορώ να τους ευχαριστήσω αρκετά. Δεν μπορώ να ευχαριστήσω αρκετά την μητέρα και τον πατέρα μου. Είμαι σε μία θάλασσα συναισθημάτων αυτή τη στιγμή.»
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
