Έχοντας φτάσει στα μισά της φετινής σεζόν του MotoGP, είναι η κατάλληλη ώρα να εξετάσουμε αναβάτες και ομάδες από την συνολική τους απόδοση, από το Losail ως το Sachsenring.
Επιμέλεια: Δημήτρης Βούρδας, Δημήτρης Μπίζας
Οι αναβάτες:
Εάν κάποιος έλεγε ότι με την εικόνα της Ducati πριν την έναρξη της χρονιάς, πως ο Dovi θα ήταν άμεσος διεκδικητής του τίτλου, έχοντας πάρει 2 νίκες, θα ήταν υποψήφιος για Νόμπελ. Τεράστια χρονιά από τον Ιταλό, που απέδειξε με τον καλύτερο τρόπο γιατί έπρεπε να μείνει στην ομάδα, στην ίσως πιο δύσκολη σεζόν της καριέρας του. Εκπληκτικός.
2. Marc Marquez
Έκανε ίσως το χειρότερο ξεκίνημα στην καριέρα του στο MotoGP. Για πρώτη φορά χρειάστηκε να περιμένει τον τρίτο αγώνα για να πάρει την πρώτη του νίκη στο πρωτάθλημα. Έπεσε για πρώτη φορά σε 2 από τους πρώτους 5 αγώνες. Αλλά είναι πρώτος στο πρωτάθλημα κι απέδειξε με τρία συνεχόμενα βάθρα ότι όσο τρέχει στην μεγάλη κατηγορία, κανείς δεν μπορεί να θεωρήσει κάποιον άλλον αναβάτη ως το μεγάλο φαβορί για τον τίτλο.
O αναβάτης με τις περισσότερες νίκες στο φετινό πρωτάθλημα επιβεβαιώνει φέτος όσα είχαμε ακούσει για αυτόν στο παρελθόν κι αποδεικνύει άλλα τόσα που δεν μπορούσαμε να δούμε είτε στις μικρότερες κατηγορίες, είτε στη Suzuki. Παρόλα αυτά, όντας με χαρακτηριστική άνεση ο ταχύτερος συνδυασμός αναβάτη-μοτοσυκλέτας στο grid, η δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα, δεν είναι κάτι που μπορεί να τον ανεβάσει πάνω από τους 2 άμεσους ανταγωνιστές του.
4. Johann Zarco
Ο αναβάτης που έχει στρέψει όλα τα βλέμματα πάνω του, με την εντυπωσιακή του απόδοση μέσα στη σεζόν. Εάν ήταν λίγο καλύτερος στους τελευταίους αγώνες, θα ήταν σίγουρα πιο πάνω. Πάντως, εκτός κι αν ο teammate του έχει διαφορετική άποψη, έχει κλειδώσει ήδη τον τίτλο του rookie της χρονιάς και ψάχνει για ένα γερό τελείωμα στη σεζόν.
Αναβάτες πάνε κι έρχονται, ομάδες ποντάρουν σε νέους και ταλαντούχους, οι κανονισμοί αλλάζουν συνεχώς. Τίποτα όμως δεν δείχνει ότι μπορεί να σταματήσει τον Valentino Rossi από το να διεκδικεί και να παίρνει νίκες και βάθρα. Παρά το λάθος στο Le Mans και την πτώση του ηθικού του, ο Γιατρός ανέκαμψε και με αποκορύφωμα τη σπουδαία νίκη στο Assen, μπήκε για τα καλά στη μάχη του τίτλου. Στα 38 του. Chapeau.
6. Dani Pedrosa
Η εικόνα μετά τους πρώτους αγώνες έδειχνε τον Pedrosa ως διεκδικητή του τίτλου και μάλιστα με καλές πιθανότητες. Η πτώση στο Mugello και η πολύ κακή εμφάνιση στο Assen τον έριξαν πιο πίσω και τώρα έχει να ανέβει ένα βουνό, ώστε να μπορέσει να διεκδικήσει και πάλι ένα πρωτάθλημα.
Όταν ξεκίνησε αυτό το power ranking, η εικόνα που είχαμε από τους αγώνες του Petrucci τον έβαζε σίγουρα μέσα στους 5 καλύτερους. Όμως η βαθμολογία είναι πολύ πιο αντικειμενικός παράγοντας. Στην καλύτερη του χρονιά στο σπορ, ο Petrucci έχει πάρει 2 απίστευτα βάθρα και παραλίγο μια ιστορική νίκη, αλλά είναι ασταθής. 3 πτώσεις, 2 μέτριοι και κακοί αγώνες, τον ρίχνουν πολύ στην κατάταξη. Μπράβο του, αλλά να τερματίζει πιο συχνά.
8. Jonas Folger
Ο Jonas Folger δεν ρισκάρει τόσο, αλλά τερματίζει συνεχώς. Αυτό ήταν το κομμάτι που έκανε τον Γερμανό rookie να ανανεώσει το συμβόλαιο του με την Tech 3 για άλλον έναν χρόνο, κρατώντας έτσι το πιο πειστικό δίδυμο νέων αναβατών στην ιστορία του πρωταθλήματος. Αμέσως μετά την επέκταση της συμφωνίας τους, ο Folger πρώτα έπεσε, σπάζοντας ένα μεγάλο σερί συνεχόμενων τερματισμών και στον επόμενο ρίσκαρε και παραλίγο να κερδίσει τον Marc Marquez στο Sachsenring. Αναβάτες του MotoGP, ποτέ δεν θα καταλάβουμε τι γίνεται στο κεφάλι τους.
Κάθε χρονιά υπάρχει ένα τριήμερο που ξεκινάει με τον Crutchlow να πέφτει διαδοχικά σε FP1, FP2, FP3, FP4, Κατατακτήριες και στο Warm-Up. Ακόμη και τότε με 5-6 πτώσεις μέσα σε 30 ώρες δεν ξέρεις τι μπορεί να κάνει στον αγώνα ο Cal Crutchlow. Στο Assen δεν είχε αφήσει ούτε μισή αμμοπαγίδα, αλλά στον αγώνα ήρθε τέταρτος. Στην Καταλονία ήταν τρίτος κι έπεσε μόνος του στην πιο εύκολη στροφή της πίστας. Ποιος δεν θέλει τον Crutchlow στο MotoGP?
10. Jorge Lorenzo
Δεχόμαστε κάθε δικαιολογία του Ισπανού. Νέα ομάδα, νέα μοτοσυκλέτα, δυσκολίες στον χειρισμό, κακή ψυχολογία, βροχή κλπ. Δεν δεχόμαστε σε καμία περίπτωση τις μεγάλες δηλώσεις για βελτίωση της κατάστασης και επιστροφής στην κορυφή, που συνοδεύονται με μια 11η και μια 15η θέση. Κάπου ώπα δηλαδή.
11. Alvaro Bautista
Πολύ καλή σεζόν. Πολύ δυνατός στις κατατακτήριες. Εξαιρετικός στις εκκινήσεις. Τρομερός ρυθμός στον αγώνα.
Και τα χαλάει όλα αυτά, πέφτοντας 4 φορές ενώ ήταν (και τις 4) στην πρώτη οκτάδα. Κρίμα, αλλά δυστυχώς όχι κι άδικο για τον Bautista.
12. Aleix Espargaro
Πολύ καλή σεζόν. Πολύ δυνατός στις κατατακτήριες. Εξαιρετικός στις εκκινήσεις. Τρομερός ρυθμός στον αγώνα
Και τα χαλάει όλα αυτά η αναξιοπιστία της μοτοσυκλέτας του, που τον έχει προδώσει σε 3 συνεχόμενους αγώνες κι ενώ αυτός ήταν στην πρώτη εξάδα. Κρίμα και δυστυχώς πάρα πολύ άδικο για τον μεγάλο αδερφό της οικογένειας Espargaro.
13. Jack Miller
Χαχαχαχαχαχαχαχα
14. Loris Baz
Χεχεχεχεχεχεχεχεχε
15. Scott Redding
Οκ, τέλος με τα γέλια. Ας δούμε αυτούς τους 3 αναβάτες. Ο Jack Miller είναι ριψοκίνδυνος, πιέζει τη μοτοσυκλέτα στο όριο. Μερικές φορές αυτό λειτουργεί κι ανεβαίνει ψηλά, άλλες όχι και πέφτει, συνήθως άσχημα. Ο Loris Baz είναι πιο αργός, αλλά πολύ σπάνια θα πέσει κι ακόμη πιο σπάνια θα τερματίσει εκτός βαθμών. Ο Scott Redding έχει την καλύτερη μοτοσυκλέτα, στις καλές του μέρες είναι οδηγός που διεκδικεί θέση στην πεντάδα, αλλά είναι αρκετά πεσμένος ψυχολογικά.
Προσπαθήστε να βάλετε αυτούς τους 3 σε μια σειρά, χωρίς να ευνοήσετε ή να αδικήσετε κάποιον. Εμείς προσπαθούμε σχεδόν 1 μήνα τώρα και πια γελάμε και μόνο με την προσπάθεια. Η κατάταξη είναι σύμφωνα με τις θέσεις τους στον τελευταίο αγώνα.
16. Andrea Iannone
Συμμεριζόμαστε και συμπάσχουμε με τον Andrea Iannone. Δεν είναι λίγο το να βλέπεις τον πρώην teammate σου, τον οποίο θεωρείς χειρότερο σου, να διεκδικεί πρωτάθλημα με την πρώην ομάδα σου κι εσύ να προσπαθείς να μείνεις πάνω στη Suzuki. Ελπίζουμε στην βελτίωση της ομάδας, της μοτοσυκλέτας και του ιδίου, γιατί οι αγώνες χωρίς τον Iannone να παλεύει για νίκες, βάθρα και βαθμούς είναι λίγο πιο βαρετοί.
17. Pol Espargaro
Υπάρχει μόνο μια λέξη που μπορεί να περιγράψει την προσπάθεια του Pol Espargaro να διεκδικήσει κάτι παραπάνω με την πιο αδύναμη μοτοσυκλέτα στο MotoGP. Τίμια.
18. Karel Abraham
Θυμάμαι μετά το Assen κοιτούσα την κατάταξη και δεν μπορούσα να καταλάβω πως ο (αρκετά συμπαθής και σταθερός) Karel Abraham βρέθηκε μέσα σε 6 γύρους από την 16η στην 7η θέση. Χωρίς να είναι σε θέση να κάνει πάρα πολλά, θα κάνει τις περισσότερες φορές το καλύτερο που μπορεί.
19. Hector Barbera.
Αντιθέτως με τον Abraham, αυτός που δεν μπορεί να κάνει το καλύτερο που μπορεί είναι ο “Έκτορας Μπαρμπερά”. ΟΚ, όλοι έχουν δικαίωμα σε μια κακή σεζόν, δεν είναι κομπιούτερ, ούτε μπορούμε να έχουμε εξωφρενικές απαιτήσει από αναβάτες δορυφορικής ομάδας. Αλλά 1) έχει φάει πολύ ξύλο από τον Loris Baz, που ΟΚ, όχι και 2) πήρε μαύρη σημαία γιατί αγνόησε τους αγωνοδίκες σε απόφαση τους που είναι απλώς ασυγχώρητο.
20. Bradley Smith
Όταν έβγαιναν τα power rankings έγινε ο εξής διάλογος:
– Ρε συ μετράω 22 αναβάτες, ενώ πρέπει να βάλουμε 23.
– Κάτσε ρε, ξεχάσαμε κάποιον;
– Ναι, αλλά δεν μπορώ να βρω ποιος είναι.
– Ούτε εγώ.
3 μέρες μετά, ανακαλύψαμε ότι ξεχάσαμε τον Bradley Smith. Κάτι που είναι ενδεικτικό για τον ίδιο.
21. Sulvain Guintoli
22. Alex Rins
Οι φήμες που θέλουν τον έναν από τους 2 υπεύθυνους της λίστας να έβαλε πιο ψηλά τον Guintoli γιατί έχει καλύτερο όνομα από τον Rins, είναι ψευδείς και κατακριτέες.
23. Sam Lowes.
Θέλει τεράστιο κόπο να είσαι σταθερά πολύ πιο αργός από τον teammate σου, να γκρινιάζεις συνεχώς στην ομάδα σου, να έχεις πάρει 2 βαθμούς σε 10 αγώνες και στον πρώτο αγώνα που πας συμπαθητικά, να πέφτεις μόνος σου στην ευθεία.
Οι ομάδες
1. Tech 3
Πολλοί είπαν πως ήταν ρίσκο για την Tech 3 να έχει δύο rookies φέτος στο δυναμικό της. Ωστόσο, η κορυφαία (όπως αποδεικνύεται) δορυφορική ομάδα έχει στις τάξεις της δύο τρομερά ταλέντα, με τον Zarco να αποδίδει εκπληκτικά και τον Folger να βελτιώνεται αγώνα με τον αγώνα, παρά το ότι έχουν στη διάθεσή τους την περυσινή M1.
2. Repsol Honda
Στην Honda ξεκίνησαν και φέτος έχοντας να κάνουν πολλή δουλειά με την RC213V και το μεγαλύτερο μειονέκτημά της, την επιτάχυνση. Ωστόσο, μετά τους πρώτους αγώνες, τόσο η μοτοσυκλέτα, όσο κι ο Marquez βρήκαν τα πατήματά τους, και σε συνδυασμό με την σταθερότητα του Pedrosa, μιλάμε για την καλύτερη εργοστασιακή ομάδα μέχρι τώρα.
3. Movistar Yamaha
Η βαθμολογία τη δείχνει πρώτη, όμως η αδυναμία της να υπερισχύσει της Tech 3 σε αρκετούς αγώνες την αφήνει τρίτη στο power ranking μας. Επίσης, η έλλειψη σταθερότητας στα αποτελέσματα των αναβατών της κι οι πολλές εγκαταλείψεις δυσχεραίνουν το έργο της. Αυτό που την κρατά ψηλά είναι οι τέσσερις νίκες (3 ο Vinales, 1 ο Rossi) που είναι κι οι περισσότερες μία ομάδα μέχρι τώρα.
4. Ducati Team
Η ομάδα των δύο προσώπων. Το καλό πρόσωπο δείχνει ο Dovizioso, με τον Lorenzo να αποτελεί την άλλη όψη του νομίσματος. Ο Ιταλός έχει καταφέρει να βρίσεται στους διεκδικητές του τίτλου με 2 νίκες, ενώ ο Ισπανός παλεύει για τη 10άδα και μετρά μόλις ένα βάθρο. Σε επίπεδο μοτοσυκλέτας, είναι σαφές πως η GP17 υστερεί των Yamaha και Honda, αλλά έχουν σημειωθεί βήματα πρόοδου κι αυτό φαίνεται από τον Dovi.
5. LCR Honda
Η ομάδα του Lucio Cecchinello έχει πετύχει πολλά με μία μόνο μοτοσυκλέτα. Ο Crutchlow έχει στα χέρια του όλες τις αναβαθμίσεις της Honda, με δεδομένο το εργοστασιακό συμβόλαιο που έχει (και ανανέωσε), και το εκμεταλλεύεται στο έπακρο μέχρι στιγμής.
6. Octo Pramac Racing
Πολλές φορές, η ιταλική ομάδα κατατάσσεται ψηλότερα της «μαμάς» Ducati, με τον Petrucci να διανύει μία άκρως θετική χρονιά με δύο βάθρα στο ενεργητικό του. Από τη μεριά του, ο Redding μοιάζει αρκετές φορές κατώτερος των προσδοκιών, αν και το γεγονός ότι έχει την περυσινή μοτοσυκλέτα στη διάθεσή του μπορεί να λειτουργήσει σαν ελαφρυντικό.
7. Aprilia
Αν θεωρούσαμε πως η Ducati είναι η ομάδα των δύο όψεων, η Aprilia είναι η ομάδα των δύο ταχυτήτων. Συγκεκριμένα, της πρώτης και της όπισθεν. Μπορεί ο A. Espargaro να παλεύει για το καλύτερο και να αποσπά σημαντικά αποτελέσματα, όμως ο S. Lowes είναι κακός, ίσως ο χειρότερος αναβάτης μέχρι στιγμής. Σίγουρα, η αναξιοπιστία της RS-GP δεν βοηθά το έργο κανενός, όμως η ταχύτητα του Ισπανού τις Κυριακές είναι αυτή που τον ξεχωρίζει τόσο πολύ έναντι του teammate του.
8. Aspar Team
Η ισπανική ομάδα συνεχίζει στους δικούς της ρυθμούς, με την περυσινή και την προπέρσινη μοτοσυκλέτα της Ducati, παραμένοντας ψηλότερα στη βαθμολογία από τις KTM και Suzuki.
9. Marc VDS
Μπορεί ο Τ. Rabat να παραμένει σε πολύ ρηχά νερά, όμως o J. Miller με τους σταθερούς τερματισμούς του μέσα στη δεκάδα κρατά σε ένα καλό επίπεδο την βελγική ομάδα – και εξασφαλίζει για τον ίδιο μία θέση στην Pramac ενόψει 2018.
10. Avintia Racing
Σε παρόμοια κατάσταση με την Aspar, η Avintia παλεύει με ένα υποδεέστερο πακέτο.
11. KTM
Στην πρώτη της σεζόν στον θεσμό, η KTM δείχνει να βελτιώνεται αγώνα με τον αγώνα, μπαίνοντας σταθερά έστω και με έναν αναβάτη της στους βαθμούς. Μεγάλο μειονέκτημα ο κινητήρας της, που αποδεικνύεται αναξιόπιστος και στερεί ένα καλύτερο αποτέλεσμα από τους P. Espargaro και B. Smith.
12. Suzuki
Η απόφαση να διώξει τον A. Espargaro φάνηκε ήδη από πέρυσι πως θα είχε συνέπειες στην απόδοσή της. Με έναν έμπειρο αναβάτη όπως είναι ο A. Iannone κι έναν φέρελπι rookie στο πρόσωπο του A. Rins, θα περίμενε κανείς να έχουν καλύτερη παρουσία. Ωστόσο, η απειρία του Rins κι η απειρία του Iannone με την GSX-RR έχουν οδηγήσει σε μία σειρά ατυχών αποτελεσμάτων. Δικαίως βρίσκεται στην τελευταία θέση, καθώς αυτή η εικόνα δεν τιμά μία εργοστασιακή ομάδα.
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
