Σε μία προσπάθεια να περάσει το δικό της, η Red Bull έχει απειλήσει ουκ ολίγες φορές πως θα αποχωρήσει. Πρέπει να μας φοβίζει αυτό το ενδεχόμενο;
Βρισκόμαστε σε ένα σημείο καμπής για την πορεία της Red Bull και – κατ’επέκτασιν – του αθλήματος. Αν τελικά δεν βρει κινητήρες για την ερχόμενη σεζόν, ή αν ακόμη δεν καταφέρει να βρει τους κινητήρες που θα ήθελε, είναι πιθανό να μην είναι στο grid του 2016.
Έχουν ήδη γραφτεί πολλά για το πώς θα καταφέρει η ομάδα του Milton-Keynes να βρει προμηθευτή και να μην αναγκαστεί να βρεθεί εκτός. Λίγοι, όμως, έχουν αναφερθεί στις συνέπειες που θα είχε η φυγή της.
Αρχικά, θα αποχωρούσαν τέσσερα και όχι δύο μονοθέσια, καθώς είναι απίθανο η θυγατρική Toro Rosso να συνεχίσει να τρέχει, όταν η «μαμά» εταιρία είναι απούσα. Η ύπαρξη της STR είναι άρρηκτα συνυφασμένη με αυτήν της RBR, τόσο από οικονομικής όσο και από τεχνικής άποψης.
Επομένως, ένα πραγματικό ζήτημα που ανακύπτει από την πιθανή απουσία των δύο ομάδων από την F1 είναι το κενό που θα αφήσουν. Αν και κατά το ήμισυ θα καλυφθεί από την Haas F1, που θα κάνει το ντεμπούτο της στην Αυστραλία, ένα grid 18 μονοθέσιων είναι ένα ελλιπές grid.
Ωστόσο, το πραγματικό ερώτημα είναι αν, εκτός από το πραγματικό κενό, δημιουργηθεί και ένα «κενό» στο ίδιο το άθλημα.
Η απάντηση δεν είναι εύκολη. Πολλοί θα σπεύσουν να πουν πως είναι μία ομάδα χωρίς ιστορία (μόλις 10 χρόνια βρίσκεται στην F1), δεν έχει το κοινό που έχουν άλλες ομάδες, πιο βαθιά ριζωμένες στις συνειδήσεις των φιλάθλων. Βέβαια, λησμονούν πως καμία ομάδα σε αυτόν τον χώρο δεν ξεκίνησε με την φήμη του θρύλου. Ομάδες που τώρα έχουν αμέτρητες επιτυχίες και τρομερή συνεισφορά, όπως η Ferrari, η McLaren ή η Williams, δεν ήταν πάντοτε λαοφιλείς. Κέρδισαν την αγάπη και την αναγνώριση των οπαδών δια πυρός και σιδήρου, δεν τους χαρίστηκε κανείς και πέρασαν πολλές δεκαετίες μέχρι να διαμορφώσουν την εικόνα της «ιστορικής ομάδας».
Αυτό που ξενίζει αρκετούς είναι η συμπεριφορά της. Υποδεικνύει ερασιτεχνισμό το να απειλείς συχνά-πυκνά πως θα πάρεις τα… μπογαλάκια σου και θα φύγεις. Είναι προσφιλής της τακτική να αντιδρά παρορμητικά, όπως τα νήπια, όταν δεν περνά το δικό της.
Πολλές ομάδες, μεταξύ αυτών και η Ferrari, έχουν ποντάρει αρκετά στην απειλή, στο να θέτουν διλήμματα και να διχάζουν. Με αυτόν τον τρόπο, διατυπώνεις ένα τελεσίγραφο: ή γίνεται αυτό που θέλω ή φεύγω και μαζί μου παρασέρνω την αξιοπιστία ενός ολόκληρου franchise.
Βέβαια, είναι πολύ διαφορετικό να «παίζεις αυτό το χαρτί» μια στο τόσο, όταν είναι απαραίτητο και αφού έχεις εξαντλήσει κάθε άλλη διαπραγματευτική μέθοδο, και άλλο να είναι η μοναδική σου λύση κάθε φορά που βρίσκεσαι με την πλάτη στον τοίχο.
Η Red Bull, δια στόματος Marko, Horner, Newey και παλαιότερα Vettel, γκρίνιαζε. Παραπονούνταν για τα πάντα όταν έχανε, της έφταιγαν όλα. Δεν έψαχνε λύση στα προβλήματά της, παρά έριχνε τις ευθύνες σε τρίτους.
Όταν κάνεις πρωταθλητισμό, πρέπει να δρας ανάλογα.
Καλώς ή κακώς, η F1 διαπνέεται από διπλωματία και στρατηγικές κινήσεις. Αν δεν έχεις την ικανότητα ή την διάθεση να συμβαδίσεις με την πολιτική του σπορ στο οποίο συμμετέχεις, ίσως δεν θα έπρεπε να είσαι εξ αρχής σε αυτό.
Οπότε, αν τελικά μείνουμε χωρίς RBR και STR, το grid θα είναι φτωχότερο μόνο από οδηγικά ταλέντα, όπως ο Verstappen, o Sainz, o Ricciardo. Και αυτοί πάλι θα βρουν τον δρόμο τους και δεν θα χαθούν μαζί με τις ομάδες τους.
Η F1, όπως είπε και ο Toto Wolff, θα επιζήσει χωρίς αυτές τις δύο. Επιβίωσε της τριπλής αποχώρησης των BMW, Toyota και Honda. Δεν νομίζω πως θα πληγεί ιδιαίτερα τώρα.
Over and out.
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
