Ο Sebastian Vettel άλλαξε σελίδα στην καριέρα στα τέλη του 2014· αποφάσισε να αφήσει την ομάδα με την οποία γεύτηκε χαρές και λύπες για μία επταετία για να πάρει το ρίσκο της μετάβασης στη Ferrari. Πόσο μπορεί όμως να περιμένει μέχρι να έρθουν οι επιτυχίες; Πόσο μπορεί να αντέξει τις κακοτοπιές;
Ο Γερμανός διανύει τη δεύτερη από τις τρεις σεζόν του συμβολαίου του με τη Scuderia. Είναι ο ηγέτης της, είναι η προσωποποίηση του μέλλοντός της, είναι ο άνθρωπος που οφείλει να τη φέρει και πάλι στην κορυφή.
Ωστόσο, τόσο το 2015, όσο και φέτος η ομάδα είναι σταθερά πίσω από τη Mercedes. Αν και πέρυσι η πρόοδος που σημείωσε ήταν σημαντική, καταφέρνοντας να πέρασει σε δυναμική τις Red Bull και Williams, εντούτοις οι προσδοκίες για τη φετινή χρονιά ήταν υψηλές κι έως τώρα δεν έχουν ικανοποιηθεί.
Η Ferrari ξεκινούσε το 2016 με την πεποίθηση ότι μπορεί να παλέψει στα ίσια με την Πρωταθλήτρια, αφήνοντας πίσω της μία οχταετία μακριά από τις επιτυχίες. Βασιζόμενη στην πορεία που είχε πέρυσι, ήθελε κι έδινε την εντύπωση πως μπορεί να γίνει διεκδικήτρια του τίτλου. Διατήρησε το ίδιο οδηγικό δίδυμο για να κρατήσει τις ισορροπίες και να έχει στέρεες βάσεις τώρα που αυτό μετρά περισσότερο από ποτέ. Παρόλα αυτά, παρέμεινε δεύτερη δύναμη, μακριά από την πρώτη και υπό την απειλή της τρίτης RBR.
Κι αυτό δεν ήταν μέσα στο πλάνο.
Καθ’όλη τη διάρκεια του χειμώνα, από το τέλος του 2015 ως τον περασμένο Φεβρουάριο, οι επικεφαλής της ιταλικής ομάδας τονίζουν με κάθε ευκαιρία πως η ώρα της επιστροφής έφτασε. Και δεν έφτασε.
Όσο κι αν θέλουν στην Scuderia να κρύβονται πίσω από την δικαιολογία του χαμού της συζύγου του James Alisson, τεχνικού διευθυντή της ομάδας και βασικού συντελεστή της εξέλιξης του μονοθέσιου, δεν αρκεί αυτό για να μείνει τόσο πίσω μία ομάδα με αυτό το υπόβαθρο. Μπορεί ο Βρετανός να έλειψε για μερικούς αγώνες, αλλά δεν μπορεί αυτό το πισωγύρισμα να προκλήθηκε έτσι απλά.
Σε αυτό το πλαίσιο, με μία ομάδα που συνεχίζει να κυνηγά, με τους ιθύνοντες να μιλούν περισσότερο από όσο θα έπρεπε, δρα και οφείλει να βρίσκει κίνητρο ο Vettel. Έχει αναλάβει το ρόλο του ηγέτη, αυτό είναι ξεκάθαρο. Είναι αυτός που έχει κληθεί να πάρει το μέγιστο από το μονοθέσιο, να συνεισφέρει σημαντικά στη βελτίωσή του και να δώσει την απαραίτητη ώθηση.
Παρόλα αυτά, πρέπει να αναλογιστούμε ότι κι αυτός έχει να κάνει με ένα μονοθέσιο ανίκανο για νίκη. Η SF16-H έχει πολύ μεγάλη ευαισθησία στο set-up, που σημαίνει πως η παραμικρή αλλαγή μπορεί να καταστρέψει την απόδοσή του. Επίσης, φαίνεται να βολεύεται σε πολύ συγκεκριμένες συνθήκες, και μόνο όταν οι θερμοκρασίες είναι ιδανικές. Δεν είναι αυτό ένα μονοθέσιο πρωταθλητισμού!
Πολλοί διαπιστώνουν -κι όχι άδικα- πως ο Γερμανός δεν είναι στην καλύτερη κατάσταση. Κάνει λάθη (βλ. Καναδάς), βρίσκεται συχνά πίσω από τον teammate του, αδυνατεί να κυνηγήσει τους πρωτοπόρους, έχασε τη νίκη στην Αυστραλία μέσα από τα χέρια του (γιατί είναι άδικο να πιστώνουμε κάθε λάθος στρατηγικής στην ομάδα, αδιαφορώντας για το τι αντίκτυπο έχει ο οδηγός). Δεν είναι αυτός ο οδηγός που είδαμε το 2015, που «άρπαξε» κάθε ευκαιρία για ένα καλό πλασάρισμα και πήρε τρεις νίκες απέναντι στην παντοδύναμη Mercedes.
Ωστόσο, το πιο πιθανό είναι αυτή του η πτώση να πηγάζει από την γενικότερη καθίζηση στην ομάδα. Για παράδειγμα, η αναξιοπιστία του έχει στερήσει αρκετά καλά αποτελέσματα, ή έστω την ευκαιρία να παλέψει για κάτι καλύτερο.
Τώρα πια καλείται να υπομείνει τις ατυχίες, τις αστοχίες, τις λάθος αποφάσεις που δεν περνάνε από τα χέρια του. Το έκανε πριν από αυτόν ο Fernando Alonso, για μία πενταετία, όταν συνεχώς έπρεπε να βρίσκει λύσεις σε προβλήματα που -πιθανότατα- δεν προξένησε ο ίδιος.
Εδώ θα κριθεί αν και κατά πόσο ο Vettel είναι ηγέτης. Δεν μπορεί να συγκριθεί με τον M. Schumacher, δεν θα ήταν δίκαιο. Μπορεί, όμως, να συγκριθεί με τον ίδιο του τον εαυτό πριν 3 ή 4 χρόνια, όταν σήκωνε το ένα τρόπαιο μετά το άλλο.
Αυτός ο Vettel, ο πρωταθλητής, ο ηγέτης, ο μαχητής υπάρχει ακόμα;
Αν αντέξει και δεν απηυδήσει από την κατάσταση, θα έχει κερδίσει μία θέση πολύ ψηλά στην ιστορία της F1. Το ζητούμενο είναι να αντέξει.
Αν κρίνουμε από το παρελθόν του, δεν έχει βρεθεί ξανά σε τέτοια θέση, παρά μόνο μία φορά, το 2014, όταν τότε η Red Bull ήταν μεν δυνατή, αλλά όχι αρκετά δυνατή για πρωτάθλημα, με έναν teammate που τον νίκησε κατά κράτος. Και τότε, έφυγε.
Τώρα;
Τώρα, φρονώ πως ακόμα έχει αποθέματα, έχει τη θέληση να παλέψει, να δείξει ότι δεν τα παρατά εύκολα. Αν μη τι άλλο, το team που τον πλαισιώνει, ο teammate του και η γενικότερη ατμόσφαιρα που επικρατεί στο Maranello φαίνεται να του ταιριάζουν γάντι.
Όλα, όμως, κρίνονται στην πίστα.
Over and out.
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
