To πρωτάθλημα του MotoGP ολοκληρώθηκε και μας άφησε να περιμένουμε εναγωνίως την έναρξη του νέου πρωταθλήματος στο Κατάρ. Μέχρι τότε αξιολογούμε τους αναβάτες και τις ομάδες με βάση την απόδοση τους στους 18 αγώνες της σεζόν.
Για ευνόητους λόγους θα αξιολογηθούν οι αναβάτες που έλαβαν μέρος στο μεγαλύτερο μέρος της σεζόν, που σημαίνει ότι θα μείνουν εκτός κατάταξης αυτοί που μπήκαν με Wild Card, όπως οι Michele Pirro και Mika Kallio, αλλά και οι όποιοι κλήθηκαν να αντικαταστήσουν κάποιον αναβάτη όπως οι Sulvain Guintoli και Micheal Van der Mark.
Αναβάτες:
23. Sam Lowes (Θέση: 25, 5 βαθμοί)
Επιεικώς τρισάθλιος, ο Lowes κατάφερε να πάρει μόλις 5 βαθμούς ενώ δεν έχασε ούτε ένα αγωνιστικό τριήμερο. Κατάφερε να πάρει λιγότερους βαθμούς από αναβάτες που συμμετείχαν μόνο σε 2 αγώνες, ενώ γλύτωσε μόλις για έναν βαθμό την 26η θέση από τον Nakasugi που συμμετείχε μόνο στο Mοτέγκι. Μάλιστα στην Αραγονία έγραψε ιστορία, πέφτοντας και στις 4 περιόδους ελεύθερων δοκιμών, στις κατατακτήριες, στο ζέσταμα και στον αγώνα!
22. Bradley Smith (Θέση: 21, 29 βαθμοί)
Στο δεύτερο μισό της σεζόν και ειδικά στους 3 ασιατικούς αγώνες, ο Smith ήταν αρκετά αξιοπρεπής και ανταγωνιστικός, κάτι που φάνηκε από τη 10η θέση σε Μιζάνο και Μοτέγκι. Όμως στο πρώτο μισό ήταν το λιγότερο απογοητευτικός, χωρίς να καταφέρει σε κανέναν αγώνα να ξεκινήσει πάνω από τη 17η θέση. Περιμέναμε πολλά περισσότερα.
21. Hector Barbera (Θέση: 22, 28 βαθμοί)
Ίσως η απογοήτευση της χρονιάς. Ερχόμενος από ένα αρκετά καλό 2016, ο Barbera δεν μπόρεσε να συνεχίσει τις καλές εμφανίσεις, που τον έφεραν ακόμη και στην εργοστασιακή Ducati. Σίγουρα δεν τον βοήθησε το γεγονός ότι έχασε αρκετό διάστημα της προετοιμασίας, αλλά το γεγονός ότι έχασε από τον Tito Rabat και τη μοτοσυκλέτα του 2015 και το ότι έκανε ένα κάκιστο φινάλε, δεν αρκεί για να τον δικαιολογήσει.
20. Scott Redding (Θέση: 14, 64 βαθμοί)
Ξεκίνησε καλά, είχε ένα καλό διάστημα μετά την καλοκαιρινή διακοπή με τερματισμούς στη δεκάδα, αλλά στα υπόλοιπα Grand Prix ήταν ίσως ο χειρότερος αναβάτης του grid. Το ότι κατάφερε να ανεβεί στο τέλος, αλλά και η χρησιμοποίηση της περσινής μοτοσυκλέτας τον ανεβάζουν λίγο στην κατάταξη, αλλά δεν σημαίνει ότι δεν άξιζε η αντικατάσταση του στην ομάδα της Pramac. Το καλό είναι ότι θα έχει μια μεγάλη ευκαιρία στην Aprilia.
19. Tito Rabat (Θέση: 19, 35 βαθμοί)
Ο πιο αδιάφορος αναβάτης του MotoGP. Δεν πέρασε ούτε μια φορά στο Q2, αλλά ταυτόχρονα είχε μόνο 2 εγκαταλείψεις και τερμάτισε μόλις 6 φορές εκτός βαθμών. Του χρόνου αλλάζει μοτοσυκλέτα και θα τρέχει με την Avintia της Ducati.
18. Loris Baz (Θέση: 18, 45 βαθμοί)
Δεν ξέρω εάν μπορούμε να πούμε πολλά για τον Loris Baz. Έκανε το σώσιμο της χρονιάς, είχε καλή παρουσία σε κάποιους αγώνες, κακή σε κάποιους άλλους, αλλά ήταν γενικώς σταθερός και θα είχε θέση στο πρωτάθλημα της επόμενης σεζόν. Λογικά θα τα πάει πολύ καλύτερα στα Superbikes.
17. Karel Abraham (Θέση: 20, 35 βαθμοί)
Οι διαφορές που χωρίζουν τον Karel Abraham με τον Loris Baz. Κάποιος θα έλεγε ότι σε συγκεκριμένους αγώνες ο Baz ήταν καλύτερος, ενώ σε άλλους ήταν ο Abraham. Πολύ καλός στον έναν γρήγορο γύρο, ξεκίνησε από την πρώτη σειρά στην Αργεντινή κι έκανε μια σπουδαία εμφάνιση στην λίμνη του Assen. Γενικά το ταβάνι της απόδοσής του ήταν πιο ψηλά και αυτό τον ξεχωρίζει από τον Ισπανό.
16. Andrea Iannone (Θέση: 13, 70 βαθμοί)
Ο Ιταλός έχει πολλές συμπάθειες στο TotalRacing, αλλά όχι αρκετές στο MotoGP. Το πρώτο μισό της σεζόν ήταν ακριβώς ότι θέλανε αυτοί που δεν έχουν να πουν τα καλύτερα λόγια για τον αναβάτη της Suzuki. Ο Iannone ήταν αρκετές φορές καλύτερος στο δεύτερο μισό, κάτι που αποδεικνύεται από το ότι τερμάτισε στην πρώτη εξάδα στους 3 από τους 4 τελευταίους αγώνες.
15. Alvaro Bautista (Θέση: 12, 75 βαθμοί)
Στους πρώτους αγώνες της χρονιάς, ο Alvaro Bautista ήταν ίσως στην καλύτερη κατάσταση της καριέρας του, όμως δεν μπόρεσε να το αξιοποιήσει με κάποιον καλύτερο τερματισμό. Όσο περνούσαν οι αγώνες, ο Ισπανός της ομάδας του Aspar ήταν όλο και πιο χαμηλά στην απόδοση και στο τέλος της χρονιάς έμοιαζε να έχει χάσει τον ρυθμό του κι έδειχνε να περιμένει το τέλος της σεζόν.
14. Jack Miller (Θέση: 11, 82 βαθμοί)
Δεν υπάρχει άνθρωπος στο MotoGP που να υποτιμά το ταλέντο και τις ικανότητες του Αυστραλού. Τα αποτελέσματα δεν έλειψαν, αλλά ο Miller δεν εκμεταλλεύτηκε τις όποιες ευκαιρίες είχε τις προηγούμενες χρονιές. Σίγουρα η μετακίνηση του στην Pramac Ducati θα δώσει κάτι διαφορετικό τόσο στον ίδιο, όσο και γενικώς στο πρωτάθλημα του MotoGP, δημιουργώντας ένα από τα πιο ενδιαφέροντα δίδυμα αναβατών.
13. Alex Rins (Θέση: 16, 59 βαθμοί)
Η χρονιά του Rins ξεκίνησε με το αριστερό, μετά τον τραυματισμό του που τον άφησε εκτός δράσης στους 6 από τους πρώτους 7 αγώνες, όμως ο Ισπανός της Suzuki κατάφερε στη συνέχεια να βελτιωθεί πάρα πολύ. Με συνεχόμενους τερματισμούς στην πρώτη δεκάδα και με αποκορύφωμα την τέταρτη θέση στον τελευταίο αγώνα της Βαλένθια, αναρριχήθηκε στην κατάταξη κι έδειξε να είναι έτοιμος για να κάνει το παραπάνω βήμα στο πρωτάθλημα του 2018.
12. Pol Espargaro (Θέση: 17, 55 βαθμοί)
Μετά από συνεχόμενες πολύ καλές χρονιές στην Tech 3, o νεότερος αδερφός Espargaro πήρε την ευκαιρία της KTM, που μπήκε στο πρωτάθλημα με υψηλούς στόχους. Παρότι αυτό ήταν κάτι ανέφικτο από την πρώτη χρονιά, ο Pol ξεχώρισε με τις επιδόσεις του, τις παρουσίες στο Q2 και τους συνεχόμενους τερματισμούς στο δεύτερο μισό της σεζόν. Το στοίχημα της πρώτης χρονιάς είναι κερδισμένο και πλέον περιμένουμε να δούμε τι θα πετύχει στη δεύτερη.
11. Cal Crutchlow (Θέση: 9 , 112 βαθμοί)
Μια μέτρια σεζόν για τον Cal Crutchlow, που είδε φέτος την ανάποδη πλευρά του να είναι ο μοναδικός αναβάτης σε μία ομάδα. Χωρίς κάποιον teammate να τον στηρίζει στα Grand Prix που δυσκολευόταν με το στήσιμο της μοτοσυκλέτας του ο Βρετανός δεν ήταν σε θέση να βρίσκεται κοντά στην κορυφή με τη συνέπεια της περσινής χρονιάς.
10. Danilo Petrucci (Θέση: 8, 124 βαθμοί)
Η 10η θέση ίσως να είναι λίγο άδικη για τον Ιταλό αστυνομικό, αλλά παρότι είχε αγώνες στους οποίους ήταν εκπληκτικός και άγγιξε την πρώτη του νίκη στην μεγάλη κατηγορία, είχε αντίστοιχα πολύ κακές εμφανίσεις. Ειδικά προς το τέλος της χρονιάς, ο Petrucci ήταν εκτός φόρμας και με τη σειρά του έχασε αρκετό έδαφος όχι μόνο από πλευράς απόδοσης, αλλά και στη βαθμολογία.
9. Jonas Folger (Θέση: 10, 84 βαθμοί)
Ο Folger είχε πολλές δυσκολίες κατά τη διάρκεια της χρονιάς. Βρέθηκε στην πρώτη του χρονιά στο MotoGP, έχοντας teammate έναν από τους καλύτερους rookie στην ιστορία, ενώ κατά τη διάρκεια της χρονιάς είχε να αντιμετωπίσει τραυματισμούς κι ένα αρκετά σοβαρό πρόβλημα υγείας. Παρόλα αυτά, ο Γερμανός ήταν αρκετά αξιοπρεπής και θα έχει για πάντα την εκπληκτική του εμφάνιση απέναντι στον Marc Marquez, μπροστά στους συμπατριώτες του.
8. Aleix Espargaro (Θέση: 15, 62 βαθμοί)
Οι συνεχείς ατυχίες στο πρώτο μισό της σεζόν και η έλλειψη αξιοπιστίας της Aprilia δεν έδωσαν τα αποτελέσματα που δικαιούταν ο Aleix Espargaro. O Ισπανός βρέθηκε πολύ μακριά από αυτό που άξιζε βάσει απόδοσης στην τελική βαθμολογία, ενώ είχε και μερικές πτώσεις που του στέρησαν μερικά καλύτερα αποτελέσματα. Παρόλα αυτά και μόνο το γεγονός ότι ήταν σε θέση να διεκδικεί θέσεις στην πρώτη εξάδα με την Aprilia είναι από μόνο του εντυπωσιακό.
7. Jorge Lorenzo (Θέση: 7, 137 βαθμοί)
Ναι, βάσει των χρημάτων που λαμβάνει και της (τρομερής) απόδοσης του teammate του, ο Jorge Lorenzo ήταν απογοητευτικός το 2017. Όμως θα ήταν πολύ δύσκολο για κάθε αναβάτη που έχει περάσει τόσα χρόνια με μια ομάδα, να προσαρμοστεί άμεσα σε μια άλλη ομάδα. Βαθιά στη σεζόν, ο τρις κάτοχος του τίτλου έδειξε να βρίσκει τα πατήματά του και κατάφερε να ανεβάσει κατακόρυφα την απόδοση του. Εάν έκανε και πιο εύκολα στην άκρη…
6. Maverick Vinales (Θέση: 3, 230 βαθμοί)
Η κυριαρχία του στους πρώτους αγώνες σε Κατάρ, Αργεντινή και η τεράστια νίκη στο Le Mans, τον έχρισαν τότε, κι απόλυτα δίκαια, ως μεγάλο φαβορί του τίτλου. Μπορεί η Yamaha να μην συνέχισε την πολύ καλή της απόδοση, αλλά αυτό δεν ήταν δικαιολογία για τις εμφανίσεις που έκανε στο δεύτερο μισό της χρονιάς. Η Yamaha στηρίζει πολλά σε εκείνον για τη μετά-Rossi εποχή, ο ίδιος έχει δείξει ότι μπορεί να είναι στο υψηλότερο επίπεδο των αναβατών, αλλά θα πρέπει να είναι πολύ πιο σταθερός μέσα στο πρωτάθλημα.
5. Valentino Rossi (Θέση: 5, 208 βαθμοί)
Το MotoGP θα είναι ένα πολύ διαφορετικό άθλημα χωρίς τον Valentino Rossi. Φέτος όμως, για πρώτη φορά φάνηκε ότι όταν ο Ιταλός αποσυρθεί, ίσως το κενό δεν θα είναι τόσο μεγάλο. Φυσικά και σε αυτό βοηθάει το γεγονός ότι υπάρχουν πάρα πολλοί εξαιρετικοί αναβάτες, αλλά και το ότι ο Γιατρός έκανε μια χρονιά με αρκετά λάθη. Σε συνδυασμό με τους δύο εξωαγωνιστικούς τραυματισμούς του, ο Rossi έμεινε εκτός μάχης του τίτλους για ακόμη μία χρονιά, όμως το γεγονός ότι στα 38 του εξακολουθεί να πανηγυρίζει νίκες και βάθρα, είναι αρκετό για την πέμπτη θέση της κατάταξης.
4. Dani Pedrosa (Θέση: 4, 210 βαθμοί)
Αν όλη η χρονιά γινόταν επί Ισπανικού εδάφους, ο Dani Pedrosa ίσως και να κέρδιζε τον τίτλο. 2 νίκες, 2 pole position και 2 βάθρα στους 4 αγώνες που έγιναν στην πατρίδα του, είναι ο καλύτερος απολογισμός που είχε οποιοσδήποτε άλλος αναβάτης στην κατηγορία. Όμως αυτό που ξεχώρισε στην φετινή σεζόν του Dani ήταν η σταθερότητα του και στους υπόλοιπους αγώνες. Με ελάχιστες εξαιρέσεις μονομαχούσε για μια θέση στο βάθρο και η νίκη στη Βαλένθια ήταν το κερασάκι σε μια αρκετά γευστική τούρτα.
3. Johann Zarco (Θέση: 6, 174 βαθμοί)
Ο Γάλλος έκανε μια απίστευτη σεζόν, καταφέρνοντας σχεδόν σε κάθε αγώνα να υπερβεί τις, ανάλογα αυξανόμενες, προσδοκίες που υπήρχαν για εκείνον. Μπορεί η πολυαναμενόμενη νίκη να μην ήρθε, αλλά είτε στην Tech 3, είτε σε κάποια άλλη εργοστασιακή ομάδα, ο Zarco θα έχει κάθε ευκαιρία να κατακτήσει όχι μόνο μια νίκη, αλλά πολλά παραπάνω.
2. Andrea Dovizioso (Θέση: 2, 261 βαθμοί)
1.Marc Marquez (Θέση: 1, 298 βαθμοί)
Αναλογικά, με βάση τα όσα είχαμε δει στις προηγούμενες χρονιές, ο Andrea Dovizioso έφτασε πολύ πιο κοντά στο ταβάνι της απόδοσης του κι έκανε μια από τις πιο ολοκληρωμένες σεζόν από αναβάτη που δεν πήρε το πρωτάθλημα. Από την άλλη ο Marc Marquez έκανε ένα πολύ δυνατό φινάλε, με το οποίο αναπλήρωσε τα λάθη που έκανε στην αρχή του πρωταθλήματος. Όμως δεν ήταν η απόλυτη κυριαρχία του Ισπανού στους αγώνες όπου έδειχνε να έχει τον έλεγχο αλλά ο έλεγχος και η αυτοπεποίθηση που επέδειξε στις πιο δύσκολες στιγμές της χρονιάς, ξεχωρίζει την κατάταξη των δύο μονομάχων του τίτλου. Ο Marquez είναι με διαφορά ο πιο ολοκληρωμένος αναβάτης αυτή τη στιγμή στο MotoGP και για αυτό βρίσκεται και στην κορυφή της κατάταξής μας.
Ομάδες:
12. Avintia
Απογοητευτική χρονιά για την ομάδα του Raul Romero. Μόλις 6 βαθμούς μπροστά από την Aprilia και πίσω από την KTM κι ένας απογοητευτικός απολογισμός μόλις 73 βαθμών, μισοί από εκείνους που πήραν πέρσι και η χαμηλότερη συγκομιδή της ομάδας στη μεγάλη κατηγορία. Του χρόνου με ένα εντελώς νέο δίδυμο και πολύ καλύτερες μοτοσυκλέτες, ο μόνος δρόμος είναι προς τα πάνω.
11. Aspar
Οι αναβάτες σίγουρα δεν έκαναν τη καλύτερη δυνατή χρονιά, αλλά δεν τους βοήθησε το ότι δεν είχαν την απαραίτητη βοήθεια από την ομάδα. Η ομάδα του Aspar βελτιώθηκε από την περσινή κάκιστη σεζόν, αλλά σίγουρα μπορεί και πολύ καλύτερα, τόσο από πλευράς αποτελεσμάτων, αλλά κυρίως από πλευράς απόδοσης.
10. Marc VDS
Η παρουσία του Jack Miller θα έπρεπε να τους φέρει πιο ψηλά σε βαθμούς, αλλά η κακή παρουσία του Rabat και το γεγονός ότι κανένας από τους 2 δεν θα συμμετάσχει με την ομάδα στο επόμενο πρωτάθλημα, περιόρισε την δυναμική της ομάδας στα τελευταία Grand Prix.
9. Suzuki
Εάν δεν υπήρχαν οι τελευταίοι αγώνες, η Suzuki θα ήταν βασική υποψήφια για την τελευταία θέση της κατάταξης. Όμως η βελτίωση που έδειξαν ομάδα και αναβάτες στο φινάλε του πρωταθλήματος και οι αρκετοί βαθμοί που πήραν από τα πολύ καλά αποτελέσματα, ανέβασαν την ομάδα και στη βαθμολογία, αλλά και στην κατάταξή μας.
8. Aprilia
Με την ολική ανυπαρξία και τα πολλά χρήματα που χρειάστηκε να δώσει η ομάδα για να επισκευάσει η ομάδα τις κατεστραμμένες μοτοσυκλέτες του Sam Lowes, η εμφάνιση της Aprilia ήταν αρκετά αξιοπρεπής. Σίγουρα πρέπει να λύσει θέματα, με κυριότερο αυτό της αξιοπιστίας, αλλά το επόμενο δίδυμο θα είναι αρκετά καλύτερο και το μέλλον φαίνεται πολύ πιο αισιόδοξο.
7. Pramac
Το πολύ καλό πρωτάθλημα του Danilo Petrucci έφερε στην Pramac το καλύτερό της αποτέλεσμα στη μεγάλη κατηγορία. Θα ήταν πολύ πιο ψηλά εάν ο Ιταλός ήταν πιο σταθερός μέσα στη σεζόν κι αν ο Scott Redding μπορούσε να προσαρμοστεί στην περσινή μοτοσυκλέτα της Ducati. Του χρόνου έχουν ένα πολύ δυναμικό δίδυμο με την προσθήκη του Jack Miller και στόχος τους είναι πλέον και η επίτευξη της πρώτης νίκης.
6. KTM
Η πρώτη χρονιά των Αυστριακών στη μεγάλη κατηγορία είχε αρκετές δυσκολίες, πολλά εμπόδια και κακές στιγμές, ειδικά στους πρώτους αγώνες. Όμως η πολύ καλή απόδοση του Pol Espargaro και η, έστω μικρή, βελτίωση του Bradley Smith βοήθησαν την ομάδα να ανακάμψει και να βρεθεί κοντά στους στόχους που είχε θέσει στην αρχή της χρονιάς.
5. LCR
Η ύπαρξη μόλις ενός αναβάτη, έστω κι αν αυτός είναι ο Cal Crutchlow, συνήθως δεν είναι αρκετή για μία ομάδα. Παρόλα αυτά ο Βρετανός ήταν και πάλι ανταγωνιστικός, η LCR ήταν και πάλι σε πολύ καλό επίπεδο απόδοσης, ενώ η προσθήκη του Nakagami στο επόμενο πρωτάθλημα μόνο καλό μπορεί να κάνει στην ομάδα του Lucio Ceccinello.
4. Yamaha
Στο πρώτο μισό του πρωταθλήματος, η Yamaha ήταν η καλύτερη μοτοσυκλέτα στο grid. Όσο όμως περνούσε ο καιρός, όλο και περισσότερα προβλήματα έβγαιναν στην επιφάνεια. Σε συνδυασμό με τους τραυματισμούς του Valentino Rossi, η ομάδα άρχισε να πάσχει από αποτελέσματα, ενώ ο εκνευρισμός του Maverick Vinales στα τελευταία GP, δυσχέρανε ακόμη περισσότερο την κατάσταση. Είναι δεδομένο ότι οι Ιάπωνες δεν είναι καθόλου ευχαριστημένοι με τη φετινή χρονιά και παρότι κατάφεραν να πάρουν την δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα, αυτό ήταν περισσότερο από αδυναμίες των αντιπάλων τους και από συγκυρίες, παρά από την δυναμική τους.
3. Tech3
Η δορυφορική ομάδα της Yamaha είχε πολλούς αγώνες μέσα στη χρονιά, όπου μπορούσε να καυχηθεί ότι ήταν στο ίδιο επίπεδο, ή και καλύτερη από την εργοστασιακή. Κυρίως ο Zarco, αλλά και ο Folger έκαναν ένα πολύ δυνατό και πετυχημένο δίδυμο και παρά τα προβλήματα υγείας του Γερμανού στο τέλος της σεζόν, δεν είχαν κανένα πρόβλημα να διατηρήσουν την τέταρτη θέση στο πρωτάθλημα.
2. Honda
Έχοντας τον καλύτερο αναβάτη στο grid και εξασφαλίζοντας την πολύ σταθερή παρουσία στους βαθμούς από τον Dani Pedrosa, θα ήταν πολύ δύσκολο για την Honda να μην κερδίσει το φετινό πρωτάθλημα. Μπορεί ο Marquez να καρδιοχτύπησε στο τέλος, όμως η ομάδα εκμεταλλευόμενη και τις αδυναμίες των βασικών της αντιπάλων, έκανε περίπατο στους κατασκευαστές. Η χημεία των μελών της ομάδας είναι φανερή κι η ικανότητα να προσπερνούν τα δύσκολα σημεία (βλ. Silverstone), χωρίς να χαθεί η εμπιστοσύνη είναι το μεγαλύτερο όπλο της ομάδας για το μέλλον.
1.Ducati
Εάν η Honda άξιζε 100% τον τίτλο, η Ducati αξίζει 100% το δικαίωμα να πει ότι ήταν η πιο αποτελεσματική ομάδα φέτος. Συνήθως εάν ο ακριβοπληρωμένος αναβάτης δεν αποδίδει τα μέγιστα, η χρονιά θα μπορούσε να θεωρηθεί χαμένη. Όμως οι Ιταλοί δεν το έβαλαν κάτω και με πολλή, σκληρή δουλειά έδωσαν στον Andrea Dovizioso κάθε πιθανή ευκαιρία για να διεκδικήσει τον τίτλο. Ο Gigi Dall’Igna θα πρέπει να είναι περήφανος για την απόδοση της μοτοσυκλέτας και των μελών της ομάδας του στο φετινό πρωτάθλημα, το οποίο είναι η τέλεια βάση για ακόμη μεγαλύτερες επιτυχίες στα επόμενα χρόνια.
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
