O Maurizio Arrivabene δεν βρίσκεται πια στο τιμόνι της Scuderia Ferrari. Ο 61χρονος Ιταλός πρώην επικεφαλής της ιταλικής ομάδας αποτελούσε ένα από τα κεντρικά πρόσωπα της κι επηρέασε σημαντικά την σύντομη ιστορία της. Η καθαίρεση του, όσο κι αν σημάδεψε την αρχή του νέου έτους στο motorsport φάνηκε πως ήταν δεδομένη. Πως όμως φτάσαμε εκεί;
Το 1954 η εταιρεία παραγωγής τσιγάρων Philip Morris αποφάσισε πως έπρεπε να στρέψει την καμπάνια της για τα τσιγάρα Marlboro σε νέο κοινό. Από το ξεκίνημα της παραγωγής των τσιγάρων το 1924, μέχρι κι εκείνη τη χρονιά, το ασπροκόκκινο κουτάκι απευθυνόταν κυρίως στο γυναικείο κοινό, με εξαιρετικά αποτελέσματα. Μάλιστα η εταιρεία είχε φτάσει στο σημείο, μετά τον πόλεμο να παράγει τσιγάρα με φίλτρο το οποίο δεν άφηνε λεκέδες στα χείλη και δεν κατέστρεφε το κραγιόν που φορούσαν οι κυρίες της εποχής.
Όμως στις αρχές της δεκαετίας του 1950, παρουσιάστηκαν τα πρώτα ευρήματα της Έρευνας Βρετανών Ιατρών, η οποία τόνιζε με ακατάρριπτα στοιχεία ότι η χρήση άφιλτρων τσιγάρων αύξανε κατακόρυφα την πιθανότητα ύπαρξης καρκίνου στον πνεύμονα. Αυτό έδωσε ένα τεράστιο πλεονέκτημα στην εταιρεία Philip Morris, η οποία είχε ήδη στην αγορά ένα ξεχωριστό σήμα τσιγάρων με φίλτρο. Αυτό που χρειαζόταν ήταν η κατάλληλη διαφημιστική καμπάνια, ώστε η μάρκα να απαλλαχθεί από την κυρίως γυναικεία περιβολή του και να γίνει ανοιχτή σε όλους.
Ο ευφυής διαφημιστής Leo Burnett, ανέλαβε την δημιουργία της νέας καμπάνιας και δημιούργησε ένα από τα κορυφαία διαφημιστικά σύμβολα όλων των εποχών. Ο Marlboro Man ήταν ένας mucho καουμπόης, που υποσχόταν πως με το άναμμα του τσιγάρου του έβρισκε τη δύναμη να τελειοποιήσει τη ζωή του. Δηλαδή τη ζωή που θα ήθελε κάθε αγνός κάτοικος των Ηνωμένων Πολιτειών. Η καμπάνια πέτυχε, η Marlboro αύξησε τα έσοδα της κατά 300% και πλησίασε πάρα πολύ κοντά στην κορυφή της αγοράς. Σε αυτήν όμως δεν έφτασε ποτέ.
60 χρόνια μετά τον Burnett, ένας άλλος άνθρωπος κλήθηκε να αναζωογονήσει και να δώσει νέα ζωή σε μια βιομηχανία που έδειχνε να έχει ζωτικά προβλήματα. Όταν ο Maurizio Arrivabene επιστρατεύτηκε από τον Sergio Marchionne για να αναλάβει την θέση του διευθυντή στην αγωνιστική ομάδα της Ferrari στο πρωτάθλημα της Formula 1, η κατάσταση είχε φτάσει σε σημείο που η τύχη της ομάδας βρισκόταν μεταξύ σφύρας κι άκμονος σε πάρα πολύ κακή κατάσταση.
Ο Marco Mattiaci είχε αποτύχει πλήρως στη θέση του μέχρι πρότινος ισχυρού άνδρα, ο Fernando Alonso είχε αποχωρήσει για τη McLaren, το μονοθέσιο παρέπαιε με δύο μόλις τερματισμούς στο βάθρο σε όλη τη χρονιά και την ομάδα μόλις στην τέταρτη θέση της βαθμολογίας.
Ο Arrivabene δεν ήταν τυχαίος στην Formula 1, είχε θέση μάλιστα στην Επιτροπή του σπορ, όντας εκπρόσωπος των εταιρειών που διαφημίζονταν στα μονοθέσια και στις πίστες. Επίσης η ισχυρή θέση που κατείχε στην Philip Morris και συγκεκριμένα στην επί χρόνια βασική χορηγό της Ferrari, Marlboro, τον έκανε έναν από τους συχνότερους επισκέπτες στα paddock της ιταλικής ομάδας. Το παρατσούκλι δεν άργησε να βγει. Ο νέος “Marlboro Man” της Ferrari θα ήταν αυτός που θα μπορούσε να την οδηγήσει και πάλι στην κορυφή.
Κι όντως τα πρώτα δείγματα ήταν κάτι παραπάνω από ενθαρρυντικά. Μόλις στον δεύτερο του αγώνα ως επικεφαλής της ομάδας, είδε τον νεοαποκτηθέντα Sebastian Vettel να ανεβαίνει στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου, έχοντας νικήσει τις 2 Mercedes μέσα στην έδρα του βασικού τους χορηγού, στη Μαλαισία. Η καλή σεζόν συνεχίστηκε, με τον Vettel να παίρνει άλλες 2 νίκες και 10 βάθρα στην υπόλοιπη σεζόν, καθ’οδόν για τη δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα των κατασκευαστών.
Ταυτόχρονα, η παρουσία του Arrivabene άλλαξε σημαντικά το προφίλ της ομάδας προς τα έξω. Παρότι δεν ήταν ποτέ η πιο εξωστρεφής ομάδα, η Ferrari έγινε ένα κλειστό γκρουπ ανθρώπων, μηχανικών ή οδηγών, που ολοκλήρωνε μόνο τις βασικές κι αναγκαίες υποχρεώσεις προς τα μέσα ενημέρωσης ή/και το κοινό. Ο εγκλεισμός της ομάδας στον εαυτό της υπό τη διοίκηση του Ιταλού ήταν αρχικά απόλυτα επιτυχημένο. Μέσα σε ελάχιστο (για την Formula 1) χρόνο η Ferrari έγινε από ομάδα-θίασος σε διεκδικήτρια πρωταθλημάτων.
Όμως παρά την αγωνιστική άνοδο της ομάδας, η κατάσταση δεν ήταν η ενδεδειγμένη μέσα σε αυτή. Χαρακτηριστικό στοιχείο στην νέα της εποχή αποτέλεσε η περίπτωση του James Allison. Ο Βρετανός τεχνικός διευθυντής ήταν ένας από τους κύριους λόγους για την ταχύτατη βελτίωση της ομάδας και την άμεση επιστροφή στις νίκες. Όμως δεν έμεινε πολύ. Ο πρόωρος θάνατος της γυναίκας του τον ανάγκασε να περάσει αρκετό χρόνο εκτός ομάδας κι αυτό έφερε ρήξη στις σχέσεις τους. Η διαχείριση της πολύ λεπτής αυτής κατάστασης δεν ήταν η πρέπουσα από την Ferrari και μοιραία ο Allison κατέληξε όχι μόνο εκτός ομάδας, αλλά στην μεγάλη αντίπαλο Mercedes.
Με το μονοθέσιο να βελτιώνεται συνεχώς μέχρι και το 2018, η Scuderia έφτασε κοντά στο να κατακτήσει τίτλους από τη Mercedes. Πέτυχε τρομερές νίκες κόντρα στην Mercedes και τον Hamilton, με την κορύφωσή της να έρχεται στο Silverstone τον περασμένο Ιούλιο, όπου ο Vettel πήρε τη νίκη στην έδρα του Βρετανού αντιπάλου του και ξέφυγε στην βαθμολογία. Και μετά, σκοτάδι. Η πίεση ανέβηκε κατακόρυφα μέσα στην ομάδα, που έδειξε να τα χάνει μετά το λάθος του Γερμανού στον αγώνα της πατρίδας του.
Η κωμική διαχείριση των 2 οδηγών σε όλο το τριήμερο στην Ιταλία, τα τραγικά λάθη στην στρατηγική σε Ουγγαρία και Σιγκαπούρη και το πατατράκ των κατατακτηρίων της Ιαπωνίας ήταν συνέπειες της χαρακτηριστικής έλλειψης οργάνωσης που συνέχιζε να κυριαρχεί στην ομάδα του Maranello. Η εξέλιξη του μονοθεσίου έγινε εντελώς λανθασμένα και βιαστικά, με αποτέλεσμα οι αναβαθμίσεις που έρχονταν να μην δούλευαν ποτέ. Παρομοίως, ο Vettel δεν έδειχνε να έχει την αυτοπεποίθηση του πρωταθλητή που τον χαρακτήριζε και στους 4 τίτλους που πήρε με την Red Bull. Όλη σχεδόν η ομάδα έδειχνε να λυγίζει από την πίεση για τον τίτλο, η οποία όμως δεν ήρθε από κάποιον εξωτερικό παράγοντα. Αυτή προκλήθηκε μέσα από αυτήν, από την υπερβολική της επιθυμία για κατάκτηση τίτλου άμεσα.
Με την εξαίρεση του φευγάτου Kimi Raikkonen, ο οποίος έδειχνε να απολαμβάνει την έξοδο του από την ομάδα στην οποία έγινε πρωταθλητής και πήρε την (πιθανότατα) τελευταία του νίκη στην Formula 1, ο καθένας έμοιαζε αποσβολωμένος μπροστά στα 2 πρωταθλήματα. Κι αυτός που έδειχνε να μην το πιστεύει πρώτος ήταν ο Maurizio Arrivabene.
Το 2019, οι διαφημίσεις με τον Marlboro Man έχουν σταματήσει στις 102 από τις 105 χώρες στις οποίες είχαν προβληθεί μέσα στα χρόνια από τη δημιουργία του και μετά. 5 από τους 9 ηθοποιούς που είχαν αναλάβει να ενσαρκώσουν τον ρόλο του πολλά βαρύ καουμπόη, απεβίωσαν από καρκίνο του πνεύμονα, την ασθένεια για την οποία η εταιρεία είχε αλλάξει όλα της προϊόντα. Άλλωστε η Έρευνα που αναφέραμε προηγουμένως δεν σταμάτησε στα πρώτα ευρήματα. Συνεχίστηκε μέχρι το 2001 κι απέδειξε ότι κάθε μορφής παράγωγο καπνού που λαμβάνεται από τον άνθρωπο έχει άμεση και ακατάρριπτη σχέση με την εμφάνιση της ασθένειας. Ο Marlboro Man δεν έχει πλέον θέση στην καθημερινή ζωή, ούτε και στην Ferrari, καθώς η προσωρινή επιτυχία, όσο μεγάλη κι αν είναι αυτή δεν θα κρύψει ποτέ την μεγάλη εικόνα που φανερώνεται πάντα στο φινάλε.
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
