Η στήλη του Retro F1 καταπιάνεται με ένα θρυλικό μονοθέσιο της Formula 1: την McLaren MP4/4.
Παρά τα θλιβερά αποτελέσματα που επιτεύχθηκαν με την υποδεέστερη Brabham BT55 το 1986, ο Gordon Murray, σχεδιαστής της ομάδας σκεφτόταν τι θα μπορούσε να κάνει την επόμενη χρονιά σαν σχεδιαστής στον χώρο της Formula 1.
Έτσι λοιπόν το 1987 τον βρίσκει στην ομάδα της McLaren, έτοιμο να σχεδιάσει το μονοθέσιο που έμελλε να σαρώσει την σαιζόν του 1988, με οδηγούς τον Ayrton Senna και Alain Prost, κερδίζοντας στο σύνολο 15 από τους 16 αγώνες κάνοντας το ένα από τα πιο επιτυχημένα και όμορφα μονοθέσια στην ιστορία του σπορ που κατασκευάστηκαν ποτέ. Η ονομασία του: McLaren MP4/4.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Στην θεωρία των Steve Nichols και Murray, σκοπός ήταν η τοποθέτηση των μηχανικών μερών και περιφερειακών του μονοθέσιου να είναι χαμηλή έτσι ώστε το κέντρο βάρους του να βοηθά στην οδήγηση και το σωστό κράτημα στις υψηλές ταχύτητες. Σε αυτό βοήθησε πάρα πολύ ο μικρός σε διαστάσεις V6 κινητήρας της Honda. Το εξαιρετικά χαμηλό σασί σήμανε πως οι οδηγοί θα έπρεπε σχεδόν να κάθονται σε επίπεδη θέση μέσα στο cockpit, πράγμα για το οποίο ο Prost είχε εκφράσει την αντίρρησή του…λόγω ύψους!
Παρόλα αυτά, η πράξη απείχε πολύ από την θεωρία και για αυτό τον λόγο ο Murray μαζί με τον επικεφαλής σχεδίασης Steve Nichols τροποποίησαν ακόμα περισσότερο το πλαίσιο. Οι συγκεκριμένες αλλαγές αποτελούνταν από ένα πλαίσιο κατασκευασμένο από carbon fibre σε συνδυασμό με αλουμίνιο αποτελούμενο από κυψέλες (honeycomb) περιτριγυρισμένο από διπλά ψαλίδια σε κάθε άκρο του. Οι μπροστινές αναρτήσεις ήταν τύπου push rod με ελατήρια και αμορτισέρ ενώ η πίσω αποτελούταν rocker arms, δηλαδή εγκάρσιες ράβδους με ελατήρια. Επίσης εκτεταμένη ήταν η χρήση carbon δισκόπλακων σε όλους τους τροχούς.
Εκτός από τα οφέλη του κρατήματος στις υψηλές ταχύτητες, το χαμηλό κέντρο βάρους βοηθάει με την σειρά του και την αεροδυναμική επειδή επιτρέπει στους σχεδιαστές να σχεδιάσουν πολύ ακραίες γραμμές, εκμεταλλευόμενοι την low line του μονοθέσιου. Στο μπροστινό μέρος η περιοχή βελτιώθηκε κατά 10% επιτρέποντας την ροή του αέρα να «περνά πιο καθαρά» στην πίσω πτέρυγα βελτιώνοντας σημαντικά την απόδοση της. Το μόνο πρόβλημα το οποίο ‘φρέναρε’ τον Murray από το να επέμβει ακόμα περισσότερο ήταν το ύψος/διαδρομή της ανάρτηση. Από τα λεγόμενα του, «δεν ήταν αρκετά χαμηλό από ότι θα μπορούσε να ήταν»!! Αυτό έκανε την MP4/4 πιο επιεική – συγχωρούσε στην οδήγηση – και πιο εύκολη στην ρύθμιση της.
Όσο για τον κινητήρα, ο παλιός TAG/V6 της Porsche που έφερε 3 Παγκόσμιους τίτλους στην ομάδα αντικαταστάθηκε από τον ανώτερο twin-turbo V6 της Honda. Ακόμα και με τους περιοριστές ώθησης (boost-restrictions) παρέμενε ο ισχυρότερος του grid! Ο V6 ήταν συνδεδεμένος με ένα κιβώτιο τριών αξόνων και έξι ταχυτήτων που εξελίχθηκε ειδικά και μόνο για την MP4/4 σε συνεργασία με την Weisman, στην Αμερική.
Οι οδηγοί οι οποίοι στελέχωσαν την ομάδα ήταν το ανερχόμενο αστέρι από την Βραζιλία Ayrton Senna ο οποίος έφερε και τους κινητήρες της Honda στην McLaren ερχόμενος από την Lotus και ο Γάλλος Alain Prost, ο οποίος απέκτησε το ψευδώνυμο «ο καθηγητής» το οποίο προήλθε από τον ήρεμο και «μαλακό» τρόπο που οδηγούσε. Οι δύο καλύτεροι οδηγοί του grid, το εξαιρετικά χαμηλό μονοθέσιο και ο πιο ισχυρός κινητήρας ήταν ότι καλύτερο είχε η ομάδα για να διεκδικήσει και τους δυο τίτλους, οδηγών και κατασκευαστών.
Και όπως όλοι γνωρίζουμε, η Formula 1 παραμένει ένα μηχανοκίνητο άθλημα όπου όλα μπορούν να συμβούν. Έτσι, τα εμπόδια δεν άργησαν να έρθουν. Απίστευτα προβλήματα αντιμετώπισαν και οι δυο οδηγοί της ομάδας στο Ιταλικό Grand Prix που έλαβε μέρος στην Monza. Ο Prost αναγκάστηκε να αποσυρθεί με προβλήματα στον κινητήρα ενώ τον Senna χτύπησε ο Jean-Louis Schlesser όταν ο Βραζιλιάνος του έριχνε γύρο
Στους άλλους δεκαπέντε αγώνες της σαιζόν οι McLaren ήταν ασταμάτητη. Ο Senna είχε 13 pole positions και 8 νίκες ενώ ο Prost κέρδισε τους υπόλοιπους 8 σκοράροντας 11 περισσότερους πόντους. Ωστόσο, τότε μόνο τα 11 καλύτερα αποτελέσματα του έτους υπολογίζονταν και έτσι ο Senna στέφθηκε πρωταθλητής με προβάδισμα 3 πόντων από τον Prost. Περιττό να πούμε ότι η McLaren κέρδισε το πρωτάθλημα των κατασκευαστών με μεγάλη ευκολία αφήνοντας πίσω την Ferrari.
H απίστευτη MP4/4 έπρεπε να αποσυρθεί στο τέλος της σαιζόν επειδή για το 1989 θα απαγορευόταν η χρήση υπερτροφοδοτούμενων κινητήρων. Ύστερα από μια νικητήρια σαιζόν και έχοντας αποδείξει την θεωρία του με τον πιο δυναμικό τρόπο, ο Murray ανέλαβε άλλον ρόλο στην εταιρία, αυτή τη φορά στα αυτοκίνητα δρόμου. Υπό την επίβλεψη ενός νέου σχεδιαστή και με έναν νέο κινητήρα της Honda η κυριαρχία της McLaren συνεχίστηκε. Παρόλα αυτά, τα αποτελέσματα και οι εμφανίσεις της MP4/4 δεν ξεπεράστηκαν από κανέναν εκείνη την χρονιά και αυτό το κάνει να παραμένει ως το καλύτερο μονοθέσιο που κατασκεύασε ποτέ η McLaren και ίσως το ομορφότερο.
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
