Αυτός ο μήνας είναι αφιερωμένος στη Renault για τη στήλη Retro F1 με την ανάλυση της Renault RE40, του μονοθέσιου της γαλλικής εταιρίας για το 1983, με το οποίο o Alain Prost βρέθηκε κοντά στον τίτλο.
Η Renault είχε πρωτοπορήσει τον κινητήρα με υπερτροφοδότηση (turbo) στη Formula 1 πίσω στο 1977 και μέχρι την έναρξη της σεζόν του 1983 εξακολουθούσαν να περιμένουν να αποκομίσουν πραγματικά αποτελέσματα. Μέχρι εκείνη τη στιγμή οι περισσότερες από τις μεγάλες ομάδες είχαν ακολουθήσει το παράδειγμά της Renault και παρόλο που δεν είχαν κερδίσει κανένα Πρωτάθλημα Οδηγών, η Ferrari κέρδισε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κατασκευαστών το 1982 με turbo κινητήρα. Ψάχνοντας για περισσότερες νίκες, οι άνθρωποι της Renault αποφάσισαν να εξελίξουν την ολοκαίνουργια RE40 για τη σεζόν του 1983.
Κατασκευασμένη σύμφωνα με τους νέους κανονισμούς που ήθελαν τα πατώματα των μονοθεσίων να είναι επίπεδα, η RE40 ήταν το πρώτο μονοθέσιο της Renault που είχε σασί κατασκευασμένο εξ’ολοκλήρου από ανθρακόνημα. Εκείνη την εποχή υπήρχαν ακόμη ανησυχίες για το πόσο ισχυρό ήταν το σύνθετο αυτό υλικό, το οποίο το χρησιμοποιούσαν πολύ στην αεροδιαστημική, με αποτέλεσμα να το ενισχύσουν περισσότερο απ’όσο θα έπρεπε, κάνοντας το ισχυρότερο και ως εκ τούτου πιο ογκώδες από ότι ίσως θα έπρεπε να ήταν. Θέλοντας να κάνουν το καινούργιο μονοθέσιο ακόμα πιο ασφαλές, οι άνθρωποι της Renault τοποθέτησαν στο ρύγχος μια αλουμινένια δομή συντριβής, η οποία σε περίπτωση ατυχήματος θα απορροφούσε μεγάλο μέρος της ενέργειας, κάνοντας το μονοθέσιο πιο εύκολο στην επισκευή του και πιο ασφαλές για τον οδηγό.
Ο νέος κινητήρας ήταν στην ουσία η τελευταία εξέλιξη του V6 που είχε παρουσιαστεί το 1977. Έτσι, για το 1983 ο V6 κινητήρας ήταν κατασκευασμένος από αλουμίνιο, μειώνοντας το βάρος του στα 170kg. Επίσης, χρησιμοποιηθήκαν 4 επικεφαλής εκκεντροφόροι οι οποίοι ενεργοποιούσαν τις 4 βαλβίδες ανά κύλινδρο. Στο θέμα της υπερτροφοδότησης, υπήρχαν δύο υπερτροφοδότες (turbo) της ΚΚΚ, ένας σε κάθε πλευρά του κινητήρα οι οποίοι σύμφωνα με τους μηχανικούς της Renault, σε καθεστώς συντήρησης-αγώνα ήταν ικανοί να αποδώσουν 640 ίππους και στις δοκιμές μπορούσαν άνετα να ξεπεράσουν τους 800 ίππους.
Ο ανανεωμένος κινητήρας συνδυαζόταν με ένα κιβώτιο ταχυτήτων το οποίο κατασκευαζόταν σε συνεργασία με την Hewland. Αυτό συνδύαζε το περίβλημα (καβούκι) της Renault με τα εσωτερικά (γρανάζια) της Hewland. Το συγκεκριμένο κιβώτιο ταχυτήτων μπορούσε να χρησιμοποιηθεί είτε πέντε ή έξι σχέσεις, αναλόγως το μήκος και τις ανάγκες τις εκάστοτε πίστας. Η ανάρτηση αποτελούνταν απο διπλά ψαλίδια, με pull-rod actuated dampers (αποσβεστήρες) στις τέσσερις γωνίες του μονοθεσίου. Με το φαινόμενο του ground effect να έχει απαγορευτεί, οι μόνες περιοχές που ήταν διαθέσιμες για την παραγωγή κάθετης δύναμης ήταν για άλλη μια φορά οι εμπρός και πίσω πτέρυγες, έτσι με γνώμονα αυτό, οι αεροδυναμιστές της Renault κατασκεύασαν πιο φαρδιές και μεγαλύτερες τις πτέρυγες εμπρός και πίσω από την προκάτοχο της RE40, την RE30.
Δυστυχώς όμως η RE40 δεν ήταν έτοιμη εγκαίρως για τους πρώτους αγώνες του 1983 και έτσι, ο πρώτος οδηγός της ομάδας, Alain Prost αναγκάστηκε να αγωνιστεί με μια εξελιγμένη έκδοση του μονοθεσίου της προηγούμενης χρονιάς, την RE30 για ένα Grand Prix, ενώ ο Eddie Cheever, ο δεύτερος οδηγός της ομάδας, έπρεπε να αγωνιστεί με το ίδιο αυτοκίνητο για δύο αγώνες. Η RE40 έκανε το ντεμπούντο της στο Grand Prix των Ηνωμένων Πολιτειών, στο Long Beach. Η στενή όμως πίστα δεν ήταν η κατάλληλη για την πολύ γρήγορη RE40, κάνοντας τον Prost να τερματίσει μόλις 11ος. Αξίζει να σημειωθεί πως στα δοκιμαστικά είχε καταταγεί 8ος.
Για το πολύ σημαντικό Γαλλικό Grand Prix, η ομάδα της Renault είχε ετοιμάσει το μονοθέσιο της στις πλήρεις δυνατότητες του. Η RE40 ένιωσε σαν στο σπίτι της στην πίστα υψηλών ταχυτήτων του Paul Ricard, με αποτέλεσμα στα δοκιμαστικά οι Prost και Cheever να καταταγούν στην πρώτη και δεύτερη θέση αντίστοιχα. Στον αγώνα θα τερματίσουν στην πρώτη και τρίτη θέση αντίστοιχα, με τον Prost να δίνει μάχη με τον Nelson Piquet σχεδόν για μισό λεπτό. Αυτή ήταν η αρχή από μια σειρά ισχυρών αποτελεσμάτων, τα οποία ήταν οι νίκες στα Grand Prix Βελγίου, Βρετανίας και Αυστρίας με οδηγό τον Prost.
Δυστυχώς όμως, μετά τη νίκη στην Αυστρία, τα πράγματα άρχισαν να δυσκολεύουν για τον Prost και την ομάδα της Renault. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η ομάδα του Piquet, η Brabham είχε επιλέξει να συνεχίσει την εξέλιξη του μονοθεσίου της, η Renault ήταν πιο συντηρητική, έχοντας παγώσει την εξέλιξη της RE40 στα μισά του έτους. Εκτός από το χάσιμο εδάφους στην πίστα, ήρθαν και πολλές μηχανικές αστοχίες στους υπερτροφοδότες (turbo) οι οποίες σήμαιναν πως ο Prost θα τερμάτιζε μόνο στον έναν από τους τέσσερις εναπομείναντες αγώνες. Στο τέλος της χρονιάς τερμάτισε δεύτερος, μόλις δυο βαθμούς πίσω από τον Piquet, ο οποίος είχε κερδίσει μόλις τρείς αγώνες εναντίον τεσσάρων του Prost.
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
