Tα γενέθλια του μοναδικού πρωταθλητή που πήρε τον τίτλο μετά θάνατον και πολλοί σπουδαίοι αγώνες χαρακτηρίζουν την 18η Απριλίου στον κόσμο του μηχανοκίνητου αθλητισμού.
2010 – Τουρκία
Ο Sebastien Loeb πήρε το προβάδισμα, εκμεταλλευόμενος ένα λάθος και μία έξοδο του Sebastien Ogier και πήρε τη νίκη στο Rally Τουρκίας, με τους Petter Solberg και Mikko Hirvonen να συμπληρώνουν την τριάδα του βάθρου.
Το τελευταίο Rally Τουρκίας μέχρι την επανείσοδο του στο καλεντάρι του WRC το 2018, είχε επίσης μία απίθανη στιγμή την τελευταία ημέρα με το Mitsubishi Lancer των Oleksandr Saliuk/Oleksiy Mochanov να πραγματοποιεί ένα από τα πιο παλαβά άλματα στην ιστορία του WRC.
2010 – Κίνα
Μετά από ένα θεότρελο πρώτο μισό που έγινε σε εναλλασόμενες καιρικές συνθήκες, ο Jenson Button έδειξε την ευστροφία και την ικανότητα του σε αυτές τις συνθήκες παίρνοντας τη δεύτερη νίκη της χρονιάς στη Σαγκάη.
Η McLaren έκανε το 1-2 στο Κινεζικό Grand Prix με τον Lewis Hamilton να κάνει διαδοχικά προσπεράσματα και να εκμεταλλεύεται ένα λάθος του Nico Rosberg για να ανεβεί στη δεύτερη θέση, με τον οδηγό της Mercedes να τερματίζει τρίτος.
Στα αξιοσημείωτα του αγώνα η άκυρη εκκίνηση του Fernando Alonso και η μάχη μεταξύ Vettel και Hamilton στο pitlane.
2004 – Νότια Αφρική
Η πρεμιέρα του πρωταθλήματος του 2004 στο MotoGP έκρυβε μία από τις κορυφαίες μάχες στην ιστορία του σπορ, με τους Valentino Rossi και Max Biaggi να μάχονται μέχρι το πέσιμο της καρό σημαίας για τη νίκη.
Η μικρή χάραξη της πίστας Phakisa στο Welkom της Νότιας Αφρικής ήταν ιδανική για τη μάχη μεταξύ των 2 αναβατών που βρήκε τελικό νικητή τον Rossi, για μόλις 2 δέκατα του δευτερολέπτου από τον συμπατριώτη του. Ήταν η πρώτη του νίκη, μόλις στον πρώτο του αγώνα, με την μοτοσυκλέτα της Yamaha κι έδειξε με τον καλύτερο τρόπο πως η συνεργασία τους θα απέβαινε άκρως πετυχημένη στο μέλλον
Το βάθρο συμπλήρωσε ο Sete Gibernau, σε έναν αγώνα που όπως αποδείχθηκε, έγινε για τελευταία φορά στην χώρα της Νότιας Αφρικής.
2004 – Νέα Ζηλανδία
Petter Solberg και Marcus Gronholm μπήκαν στην τελευταία ημέρα του Rally της Νέας Ζηλανδίας με την διαφορά τους να βρίσκεται στα 20 δευτερόλεπτα. Με μία επική αντεπίθεση όμως, ο Gronholm κατάφερε να περάσει μπροστά 2 ειδικές πριν το τέλος του αγώνα.
Ο Solberg δεν είχε πει όμως την τελευταία του λέξη και με μία απίθανη οδήγηση στην προτελευταία ειδική πήρε προβάδισμα 16 δευτερολέπτων από τον Φινλανδό, ο οποίος προσπάθησε αλλά δεν έφτασε να καλύψει τη διαφορά αυτή στην τελευταία διαδρομή του αγώνα.
Στη μάχη μπήκε κι ο Markko Martin, που ισοφάρισε την επίδοση του Gronholm στη συνολική κατάταξη, στην προτελευταία ειδική, αλλά αρκέστηκε στην τρίτη θέση του βάθρου.
1999 – Μαλαισία
Η ολοκαίνουρια πίστα της Sepang άνοιξε τις πύλες της στο πρωτάθλημα του MotoGP, διοργανώνοντας την πρεμιέρα του πρωταθλήματος για το 1999.
Τελικός νικητής αναδείχθηκε ο Kenny Roberts Jr., ο οποίος πήρε το προβάδισμα μετά τη σύγκρουση μεταξύ Norick Abe και του poleman John Kocinski και παρέμεινε εκεί μέχρι το τέλος.
Οι υπόλοιπες θέσεις του βάθρου κρίθηκαν σε μία τριπλή μάχη μεταξύ του Carlos Checa, του Alex Criville και του Mick Doohan. O Checa τερμάτισε τελικά δεύτερος μπροστά από τον μετέπειτα πρωταθλητή Criville, με την συνολική διαφορά των 3 αναβατών να είναι μικρότερη από 6 δέκατα του δευτερολέπτου.
1993 – Ιαπωνία
Η παραδοσιακή έναρξη του MotoGP στα τέλη της περασμένης χιλιετίας, στην πίστα της Suzuka, περιλάμβανε μία σπουδαία μάχη μεταξύ 4 τεράστιων αναβατών, με τον τελικό νικητή να τη θεωρεί ως την κορυφαία νίκη της καριέρας του.
Αυτός ήταν ο Wayne Rainey, ο οποίος παρότι μπήκε στο τελευταίο σικέιν όντας στην τρίτη θέση, είχε καλύτερη έξοδο και κατάφερε να περάσει στο νήμα και να πάρει μία απίστευτη νίκη.
Kevin Schwantz και Daryl Beattie έμειναν στην 2η και 3η θέση αντίστοιχα, ενώ ο Shinichi Itoh, παρότι μπήκε δεύτερος στον τελευταίο γύρο, έκανε λάθος στην στροφή Dunlop κι έμεινε τέταρτος, χάνοντας την ευκαιρία να ανέβει στο βάθρο του αγώνα της πατρίδας του.
1979 – Αγγλία
Έρχεται στον κόσμο στο Χέμελ Χέμπστεντ του Χέρτφορντσάιρ ο Anthony Davidson, γνωστός για τη θητεία του στην Formula 1, αλλά και τις συμμετοχές του στον 24ωρο αγώνα του Le Mans.
O Davidson συμμετείχε σε 24 Grand Prix, κυρίως ως αναπληρωματικός οδηγός της Minardi και της BAR, ενώ είχε σταθερή θέση στην Super Aguri, προτού αυτή αποσυρθεί από το πρωτάθλημα.
Στην F1 δεν γνώρισε σημαντικές επιτυχίες, σε αντίθεση με τους αγώνες αντοχής, όπου κατέκτησε το παγκόσμιο πρωτάθλημα με την ομάδα της Toyota το 2014. Παράλληλα συμμετείχε σε 11 αγώνες των 24ων ωρών στο Le Mans, με καλύτερη θέση τη 2η, ενώ το 2012 είχε ένα πολύ σοβαρό ατύχημα στην ίδια πίστα, όταν το αυτοκίνητο της Toyota απογειώθηκε μετά από σύγκρουση, με τον ίδιο να έχει αρκετά κατάγματα στην σπονδυλική στήλη.
Πλέον εργάζεται ως σχολιαστής κι αναλυτής των αγώνων της Formula 1 στο βρετανικό δίκτυο Sky Sports.
1971 – Ισπανία
Ο δεύτερος αγώνας στο σιρκουί δρόμου στη συνοικία Montjuic της Βαρκελώνης βρήκε τελικό νικητή τον Jackie Stewart, μετά από μία μάχη με την Ferrari του Jacky Ickx.
Ήταν η πρώτη νίκη για τη νεοσύστατη ομάδα της Tyrell, μόλις στον πέμπτο της αγώνα, θέτοντας ένα ρεκόρ που δεν θα έσπαγε μέχρι το 2009 όταν το πέτυχε η Brawn, η οποία μάλιστα προερχόταν ως φυσική συνέχεια της ομάδας που ίδρυσε ο Ken Tyrell.
Στο βάθρο ανέβηκε κι ο Chris Amon με το μονοθέσιο της Matra.
1942 – Γερμανία
Γεννιέται στο Μάιντζ της Γερμανίας ο Jochen Rindt. Λίγες εβδομάδες αφότου κλείσει το πρώτο έτος της ζωής του, ο Rindt θα χάσει τους γονείς του, οι οποίοι σκοτώθηκαν κατά τον βομβαρδισμό του Αμβούργου από τις συμμαχικές δυνάμεις.
Έτσι θα μεγαλώσει με τους γονείς της μητέρας του στο Γκράτς της Αυστρίας κι εκεί θα κολλήσει το μικρόβιο των αγώνων, μαζί με τον συμμαθητή και φίλο του Helmut Marko. Μετά από πορεία μερικών ετών στις χαμηλότερες κατηγορίες, θα βρει τελικά τον δρόμο προς την Formula 1 με πρώτη του συμμετοχή στο Grand Prix της πατρίδας του, το 1964.
Έναν χρόνο αργότερα θα συμμετάσχει στο πρωτάθλημα με την ομάδα της Cooper, στο πλάι του Bruce McLaren, ενώ το 1966 θα ανέβει για πρώτη φορά στο βάθρο, κάτι που θα επαναλάβει άλλες 2 φορές, τερματίζοντας τελικά στην 3η θέση του πρωταθλήματος.
Μετά από ένα κακό πρωτάθλημα το 1967, θα μεταπηδήσει πρώτα στην Brabham κι εν συνεχεία στην Lotus, με την οποία θα αλλάξει επίπεδο στην καριέρα του. Παρά τις κακές του σχέσεις με τον Colin Chapman και τη δυσαρέσκειά του για την αναξιοπιστία των μονοθεσίων, ο Rindt θα πάρει την πρώτη του νίκη στο Watkins Glen.
Έναν χρόνο αργότερα, θα αρχίσει να διεκδικεί με σπουδαίες αξιώσεις το πρωτάθλημα. Μετά από ένα φανταστικό ξεκίνημα, όπου θα κατακτήσει 4 σερί νίκες και 5 σε 6 Grand Prix με την Lotus 72C, o Rindt θα μπει στο Ιταλικό Grand Prix του 1970 με προβάδισμα 20 βαθμών από τον Jack Brabham.
Στις κατατακτήριες του Grand Prix στην πίστα της Monza, στα φρένα για την Parabolica, η Lotus θα στρίψει απότομα αριστερά και θα χτυπήσει μετωπικά της μπαριέρες. Ο Rindt που από συνήθεια δεν φορούσε το κάτω μέρος της ζώνης τραυματίστηκε πολύ σοβαρά κι άφησε την τελευταία του πνοή λίγα λεπτά αργότερα, καθ’οδόν για το νοσοκομείο. Ήταν μόλις 28 ετών.
Παρόλα αυτά στους 3 εναπομείναντες αγώνες, οι αντίπαλοί του δεν μπόρεσαν να ανατρέψουν τη διαφορά κι έτσι ο Rindt κατέκτησε, έστω και μετά θάνατον τον τίτλο για το πρωτάθλημα του 1970.
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
